All Chapters of Untamable Heart: Chapter 1 - Chapter 6

  “Hintayin niyo signal ko, okay?” bulong ni Lino sa amin. Hindi ako sigurado sa napagusapan naming pero dala na lang siguro ng pagkalam ng aking sikmura ay pumayag na lang din ako sa plano ng mga ksamahan ko. “Ano ka ba Zoey ilang beses na din naman natin naisagawa ito kinakabahan ka pa din ba ngayon, ako ang bahala saiyo,” paniniguradong muli ni Lino dahil alam niya na nagdadalawang isip na naman ako. …….. Sa totoo lang, hindi pa ako pinabayaan ni Lino na mapahamak sa lansangan. Siguro kung di ko siya nakilala ay baka nadampot na ako ng mga sindakato. Tanda ko pa ng iwan ako ni Tita Mabel sa harap ng Quiapo church. Paalam niya ay ibibili lang ako sandali ng makakain. Maghapon na naghintay si Zoey sa tapat ng Quiapo church ngunit walang bumalik para sakanya. Noon pa man ay masama na ang timplada ng stepmother niya sakaniya. Lalo pang Lumala ang trato nito sakanya ng di na makabalik galing sa isang business trip ang kanyang ama. Her stepm

Hingal kabayo sa kahahangos si Lino sa pag habol sa puting van na kumuha sa kanyang kaibigan. Patang-pata na sa pagod ang mga paa nito, pero di pa din ito humihinto. Narating niya ang kinaroroon ng Van, sa wakas, pero laking gulat niya ng tumambad sa kaniya ang madugong crimes scene. Meron nang SOCCO na nagiimbestiga sa lugar. Nakita niya sa loob ng sasakyan ang isang duguan na lalaki. Sa lapag naman ng kalsada Nakita niyang nakahadusay ang lalaking hinampas niya ng bote. Pikit na ang isang mat anito at nagdurugo. Pareho ng walang buhay ang dalawang ito. “Diyos ko, ano na po ang nangyari sa kaniya,” tulirong sambit niya sa sarili sa pagaalala kay Zoey. Saan na kaya napunta si Zoey. Di na piapalapit ng mga pulis ang sinuman sa crime scene pero nagpumilit pa din si Lino para mkasigurado kung narron ba si Zoey, pero wala di niya ito nakita. Pinaalis si Lino ng mga puli at wala nang nagawa ang bata kundi iwan ang Crime scene. Iniulinga niya ang kaniyang mga mata at inisip na bak

Para bang nanghina na nang husto si tatay Albert. Madalas ko siyang nakikita na malayo ang tingin. Minsan naiisip ko, bakit sa kabila ng pagiging mabuti nito ay kailangan niyang makaranas ng ganito. Hindi ito tama, parang dinudurog ang puso ko, sa tuwing tinitingnan ko siya ay naaalala ko pa rin ang dating matatamis niyang ngiti na nagbigay sa akin ng pag-asa sa mundo. Nung mga panahon na tuliro ako ay nandiyan siya, nandiyan sila ni nanay Mildred. Sila ang naging sandigan ko, ako ay isang batang paslit lamang na ulila at inabandona sa lansangan, bukod kay Lino ay sila ang tunay na tumuring sa akin na pamilya. Hindi ko nais na maging ganito si tatay. Masyado na din na naapektuhan pati ang kalusugan ni nanay Mildred. Sinisi ni nanay Mildred ang sarili niya sa ginawa niyang pagbenta sa lupa ng shop naming. Ito na lang kasi ang natititrang paraan at tanging paraan na alam niya para maoperahan si tatay. Masakit din sa kalooban ng Nanay Mildred ang ginawa niyang ito, pero meron nga ba kamin