Kabanata 5

Para bang nanghina na nang husto si tatay Albert. Madalas ko siyang nakikita na malayo ang tingin. Minsan naiisip ko, bakit sa kabila ng pagiging mabuti nito ay kailangan niyang makaranas ng ganito. Hindi ito tama, parang dinudurog ang puso ko, sa tuwing tinitingnan ko siya ay naaalala ko pa rin ang dating matatamis niyang ngiti na nagbigay sa akin ng pag-asa sa mundo. Nung mga panahon na tuliro ako ay nandiyan siya, nandiyan sila ni nanay Mildred. Sila ang naging sandigan ko, ako ay isang batang paslit lamang na ulila at inabandona sa lansangan, bukod kay Lino ay sila ang tunay na tumuring sa akin na pamilya. Hindi ko nais na maging ganito si tatay. Masyado na din na naapektuhan pati ang kalusugan ni nanay Mildred. Sinisi ni nanay Mildred ang sarili niya sa ginawa niyang pagbenta sa lupa ng shop naming. Ito na lang kasi ang natititrang paraan at tanging paraan na alam niya para maoperahan si tatay. Masakit din sa kalooban ng Nanay Mildred ang ginawa niyang ito, pero meron nga ba kaming ibang choice?

Mahirap lang kami pero itinaguyod kami nina tatay Albert at Nanay Mildred sa malinis na paraan. Laging sinasabi sa akin ni tatay Albert na lagi kong iisipin ang kabutihan ng bawat isa at wag magtatanim ng sama ng loob, pero parang ang daya naman, bakit kailangan madeprive kami ng Karapatan na magalit sa mga taong sumira sa aming buhay? Bakit parang ang unfair ng buhay para sa amin na mhihirap? Bakit may mga taong ganid? Kung sino pa ang nakakaangat sa buhay ay sila pa itong walang habas at tigil sa pagpapayaman.

Nawala na ang dating sigla sa loob ng tahanan naming. Si Lino, siya na lang ang inaasahan naming ni nany Mildred sa pinansyal. Naka graduate na kami ng High School dahil din sa kaniya. Sa public lang din naman kami nagaaral at wala naman kaming binabayaran na matrikula pero ang pinagtataka ko ay paano, ang isang tulad niyang binatilyo ay nakakayang ishoulder ang tungkulin ni tatay Albert na ngayon ay mahina na. Lagi ko na lang naririnig si tatay na humihikbi at humihingi ng pasensya kay Lino. Hindi umiimik si Lino pero alam ko na masakit sa kalooban niya ang mga nangyari.

Minsan isang gabi ay nagpaalam na si Lino na papasok na ito ng trabaho. Tulad ng dati hindi ako masyado naguusisa, pero ngayon, lalo pa at alam ko na di na ako kaya pag aralin sa kolehiyo ni Nanay Mildred dahil di na sapat ang benta niya sa paglalako ng mga kakanin. Sinubukan ko na kausapin si Lino upang tulungan ako makahanap ng trabaho ngunit tumanggi ito. May hindi siya sinasabi sa amin ni nanay Mildred tungkol sa trabaho niya. Napilitan ako mamasukan sa isang fast food chain pero mahirap ang trabaho dito at isa pa ay mababa ang pasahod.

Naalala ko ulit na magpatulong kay Lino pero di ko agad sinabi sa kaniya. Sinundan ko siya sa pagpasok sa kaniyang trabaho nang hindi niya nalalaman. Maingat si Lino sa mga kilos nito, marahil ay dala na ito ng mga karanasan niya sa lansangan kaya mapagmatiyag ito at maingat sa mga kilos nito. Huminto siya at nagwika, wag ka ng magtago, lumabas ka na diyan. Nagpakita ako sa kaniya at nagpatuloy siya sa paglalakad. Pumasok kami sa isang casino, at doon ay nakipagusap kami sa isang matandang babae.

“Siya ba?” tanong nito kay Lino at nagulat ako, dati na pala niyang nabanggit sa amo niya ang tungkol sa akin. “Handa ka bang matuto at magtiis sa mga ipapagawa ko saiyo?” tumango na lang ako sa kaniya bilang sagot, habang kinakabahan ako dahil buong akala ko ay ipapasok ako ni Lino bilang isang alam mo na, nagbibigay aliw pero hindi pala. May inabot ang babae na mga dokumento. Dalawang set ang hawak niya sabay tinanong ako, sa tingin ko daw ba ay saan sa dalawang set ng dokumento ang orihinal.

Hinawakan ko ang isa at sinalat ang imprenta. Ganun din ang ginawa ko sa isa pa. Inagat ko din ang mga ito at tinutok sa ilaw, saka ako pumili. Laking gulat ko dahil wala naman akong alam samga ganitong bagay pero ang sabi ng babae ay tama daw. Sumunod ay naglabas ito ng dalawang bungkos ng pera. Nagwika ito na kung mapipili ko kung saan ang tunay ay maari ko na itong iuwi. Tiningnan ko ang mga ito ng Mabuti pero halos wala talagang pagkakaiba. Natigilan ako at tinitigan si Lino, nakangiti lang ito dahil sa hinawakan ko ang bungkos ng pera na nasa bandang kaliwa.

Pumalakpak ang babae at sinabi, “she is a natural, we could use her.” Nagtaka ako, di kasi ako naniniwala na talagang ibibigay ng babae ang pera sakin. Alam ko na hindi basta-basta ang mga taong kausap ko, alam ko na ang mga ganitong klase ng tao ay mga bumabali sa batas. Natahimik ako ng biglang nagsalita ang babae. Wag daw ako magalala dahil tanging mga aritokrato lamang ang mga binibiktima nila, mga taong mayaman na at lalo pang nagpapayaman. Naisip ko na para pala silang si Robin Hood, isa sa mga karakter ng story na binabasa sa akin ni papa bago matulog.

Pauwi ay kinausap ako ni Lino. Wag na daw ako magalala at sila na daw ang sasagot sa pagaaral ko, magiinvest daw sila sa akin. Gusto ko man na umatras pero wala ng ibang paraan lalo pa at gipit na kami sa pambili ng gamot ni tatay. Nilunok ko ang pride ko at tinanggap ang offer nila. Iniabot ko kay nanay Mildred ang pera at kunwari ay sinabi ko na sumahod ako sa trabaho. Natuwa ito at nagpasalamat, masaya ako na makita kahit paano ay nakatulong ako kahit alam ko na mali ang maglihim sa kanila. In my mind, we need to survive, and that I will avenge tatay Albert and nanay Mildred from those aristocrats.

Ano kaya ang dahilan bakit nakumbinsi ni Lino ang amo niya na tulungan ako, although nakitaan niya ako ng potential but I believe na di enough yun. Lalo pa at may money involve, sa pagkakilala ko kay Lino ay willing itong magsacrifice para sa mga taong importante sa kaniya kahit pa malagay siya sa alanganin. Imbes na magmukmok ako, I decided to use this opportunity to uplift myself and climb to the top kung nasaan ang mga kalaban.