All Chapters of Just a Job: Chapter 61 - Chapter 70

Verania’s Point of View Bibilisan ko na sana ang aking paglalakad nang matigilan ako dahil natagpuan ng mga mata ko si Ares, may bitbit siyang basket sa isa niyang kamay na mukhang prutas ang laman.Narito na naman siya sa ospital! Ano ang ginagawa niya rito?Halos sumabog ang dibdin ko sa kaba nang magtama ang mga mata namin. Kanina gusto ko siyang makausap, ngayong nasa harapan ko na siya parang gusto ko nalang magpalamon sa lupa. Hindi ko alam kung bakit umaarte akong ganito na dapat ay hindi naman.Napakurap ako nang matagpuan sa tabi niya si Clara. So, magkasama pala sila...Teka, silang dalawa lang ba ang nagpunta rito? Wala ba silang bodyguard o bantay man lang? Papaano kung mapahamak muli itong si Ares?Kaya naman sa halip

Verania’s Point of View"Yes, maaaring sa feelings niya ngayon, kapag ikaw ang nakapiling niya sasaya siya, but knowing how you feel ang kasiyahang madarama niya ay hindi magiging sapat."Bakit ba ganito na lang kasakit sa akin ang mga salita niya? Why do I feel like this?Sinasabi kong hindi ko mahal si Ares, but why am I like this?"Can I ask you something?"I grabbed the opportunity to ask when I felt the calmness in the atmosphere."Go on," malamig na tugon niya at tila walamg pakialam kung gaano kabasa ang pagmumukha ko sa aking luha."May I know why do you hate me so much?" I gathered all my

Verania’s Point of View "Doon tayo sa kabilang table sa terrace," malumanay na wika ni Tita Charlotte nang bahagyang makalapit siya sa akin kaya tila di-remote na robot akong sumunod sa nais niya. Nang maupo ako ay mariin akong napapikit nang sumakto pa ako sa pwesto kung saan tanaw na tanaw ko kung paano pumulupot ang braso ni Bernice kay Ares. Bakit ko pa ba ito pinlano ngayon? Pwede ko naman itong i-move hindi ba? Bakit ba ang araw na ito ang pinili ko? Kainis, hindi ako nasisiyahan sa nangyayari ngayon sa paligid ko, pakiramdam ko ang sikip ng paligid kahit hindi naman. "How was your suspension?" halos mapatalon ako nang marinig ko ang malumanay na boses ni Tita Charlotte. Hindi ko inaasahan na sa gano

Verania’s Point of View "Pero, ikaw kasi ang magdedesisyon sa buhay mo its either walang kang kahihinatnan o makukukuha mo siya. Ganito lang kasi 'yan eh, wala namang mawawala sa 'yo kung sasabihin mo. Minsan kailangan mo talagang sumugal kasi, baka paglipas ng panahon magkaroon ka ng regrets. Kasi minsan akala natin hindi natin deserve pero nakalaan pala talaga para sa 'tin, tanggalin yung self-doubt gano'n. Tsaka kasi,  it's just between ite-take mo ang risk o malu-lose mo yung chance. At least nasabi mo sa kanya," panibagong litanya niya kaya napapakagat ang labi kong napatango."Tsaka, binibigyan naman tayo ng choice minsan unfair lang talaga pero ganoon talaga eh, unfair ang mundo, so why not risk for your own happiness hindi ba? Kung hindi man maging maganda kahahantungan at least sumaya ka. But still, kung buhay na talaga niya ang mapapahamak kapag kayo ang magkasama..." napatigil siya at

Verania’s Point of View"I have fallen in love for someone who loves me too. I want to tell him how I love him, I want to let him know but I can't. Kasi sa oras na ihayag ko na sa kanya ang nararamdaman ko, maaari siyang malagay sa panganib. My life is full of danger and I don't want to drag him in. So I am thinking, should I just wait for the right time to reveal everything itself or should I be risky?"Ilang beses akong lumunok matapos kong sabihin iyon sa kanya. Natahimik siya na tila nag-iisip ng isasagot kaya naman, I waited patiently for her answer."I am too young and I do not know if my answer would be able to help you," wika niya at humingang malalim."I don't mind, I just want to hear your side."