All Chapters of โทษทัณฑ์พิพาทใจ: Chapter 201 - Chapter 210

เสียงของซาบริน่าเบามากจนแทบเป็นเสียงกระซิบที่แม้แต่คนที่อยู่ข้างๆ เธอก็ไม่ได้ยิน และเป็นเสียงแผ่วเบาที่เล็ดลอดออกมาจากส่วนลึกของลำคอ กล้ามเนื้อทุกส่วนในร่างกายของเธอเกร็งอย่างควบคุมไม่ได้ เมื่อต้องอยู่ต่อหน้าชายคนนั้น เป็นเวลาหกปีแล้วและรัศมีที่น่าเกรงขามของเขาดูเหมือนจะมากขึ้นจากที่เธอเห็นเขาครั้งสุดท้าย โดยไม่ต้องพูดอะไรเลย เขาสามารถทำให้คนที่เข้มแข็งที่สุดคุกเข่าลงได้ ครอบครัวซัลลิแวนหมดความยโสโอหังก่อนหน้านี้ตั้งแต่ที่ชายคนนี้ก้าวเข้ามา และพวกเขารีบประจบประแจงเขาผู้นั้นทันที“คุณ...คุณฟอร์ด ลมอะไรหอบคุณมาที่นี่? คือ...อาการบาดเจ็บที่หลังของผมนี่ก็ไม่ได้แย่ขนาดนั้น” คุณซัลลิแวนยิ้มอย่างนอบน้อมให้เซบาสเตียน เขาพูดติดอ่างราวกับว่าพูดอะไรไม่ออก ภรรยาของเขาพยักหน้าถี่รัวอยู่ข้างเขาโดยไม่กล้าพูดอะไรแม้แต่คำเดียวน่าแปลกที่ลีโอลูกชายของพวกเขาดูคุ้นเคยกับเซบาสเตียนและเรียกเขาว่า "คุณอา!"“ฮืม” เซบาสเตียนตอบเสียงต่ำ“นางตัวดี!” ลีโอหันกลับมามองทางซาบริน่าและโอ้อวด "ตอนนี้เธอเห็นด้วยตัวเองแล้ว นี่คือเพื่อนใหม่ของพ่อฉัน นายใหญ่จากเมืองเซ้าท์ ซิตี้ เขามีอำนาจมาก! ถ้าไม่ให้ไอโนะ สก๊อตต์มาคุ

เมื่อเผชิญหน้ากับชายผู้สง่างาม ไอโนะที่ไม่เคยหวาดกลัวต่อสิ่งใดก็รู้สึกกังวลเป็นครั้งแรก เธอเคยเห็นผู้ชายคนนี้มาก่อนบนคอมพิวเตอร์ของแม่ และแม่ของเธอมักจะร้องไห้อยู่เงียบ ๆ ในตอนดึกตอนที่นั่งดูรูปถ่ายของผู้ชายคนนี้เพียงลำพัง สำหรับเด็กอายุห้าขวบ ไอโนะตีความน้ำตาของแม่ได้ว่าเป็นความกลัวที่มีต่อชายผู้นี้ และเป็นเรื่องธรรมดาที่เด็กจะกลัวสิ่งที่แม่ก็กลัว ด้วยความกลัวไอโนะจึงไม่กล้าตอบและถอยหลังไปสองสามก้าวลีโอผู้อยู่ด้านหลังของเซบาสเตียนเริ่มหงุดหงิดใจและกรีดร้องขึ้น "คุณอาฟอร์ด ฆ่าเธอเลย! ฆ่าไอโนะ สก๊อตต์เลย!"ขณะที่ทั้งเซย์นและซาบริน่าตกตะลึงราวกับว่าเป็นกวางที่ถูกส่องด้วยไฟหน้ารถ ดูเหมือนว่าไอโนะจะรวบรวมความกล้าที่จะพูดได้ในที่สุดว่า“คุณปล่อยแม่หนูไปได้ไหมคะ?” เธอถาม"อะไรนะ?" เซบาสเตียนขมวดคิ้วด้วยความสับสน“แม่ของหนูกลัวคุณ แม่ชอบร้องไห้ทุกครั้งที่เห็นหน้าคุณ ถ้าคุณปล่อยแม่และลุง หนูจะให้คุณเอาชีวิตหนูไปก็ได้” ไอโนะสบตาเซบาสเตียนอย่างประหม่าเด็กหญิงอายุห้าขวบคนนี้มีดวงตาสีดำที่เห็นได้ชัดว่าเหมือนของเซบาสเตียน และหากใครก็ตามที่สาขาของฟอร์ด กรุ๊ปเห็นเด็กหญิงตัวน้อยคนนี้เดินเข้ามา

“ฉันรู้สึกว่ามีบางอย่างผิดปกติตั้งแต่ตอนที่เซบาสเตียน ฟอร์ด มาหาหัวหน้าฝ่ายโดยเฉพาะอย่างฉัน แทนที่จะไปหาพวกคนรวยในตอนแรกที่เขามาที่เมืองเคียร์ราย ฉันคิดว่าบางทีเขาอาจจะใช้เส้นสายของพี่ชายของฉันกับพวกมาเฟียมาพิจารณาด้วย แต่ตอนนี้ฉันเดาว่าคงไม่เกี่ยวอะไรกับเรื่องนี้” คุณซัลลิแวนพึมพำขณะพยายามสงบสติอารมณ์ “ฟอร์ดจะต้องรู้ว่าลูกชายของเราอยู่โรงเรียนอนุบาลเดียวกับไอโนะ สก๊อตต์อย่างแน่นอน”“แล้วทำไมเขาถึงร่วมมือกับเราเพื่อรังแกลูกสาวของตัวเองล่ะ?” คุณนายซัลลิแวนยังคงงงงวย“เธอไม่รู้อะไรเลยรึยังไง?” คุณซัลลิแวนคำรามและภรรยาของเขาเงียบทันทีโดยไม่ซักถามอะไรอีก จากนั้นคุณซัลลิแวนก็จับมือของลูกชายและเขาเริ่มออกเดิน พร้อมกับตะโกนว่า "เราต้องรีบกลับบ้านไปเก็บของและรีบหนีเอาชีวิตรอดทันที เร็วเข้า!"“ผมไม่เอา!” ลีโอกรีดร้องและร้องไห้ไปตลอดทาง "ไอโนะ สก๊อตต์ยังไม่คุกเข่าให้ผมเลย! ผมอยากเอาชนะเธอ! ผมอยากให้เธอยอมรับความพ่ายแพ้!"“ฉันจะสอนแกให้ยอมรับความพ่ายแพ้ เจ้าเด็กอวดดี! แกกล้าดียังไงที่หาเรื่องแบบนี้มาให้เรา!” ด้วยความผิดหวัง คุณนายซัลลิแวนเริ่มทุบลีโออย่างฉุนเฉียว ลีโอร้องคร่ำครวญด้วยความเจ็บป

“แน่นอนค่ะ หนูรู้ว่าควรเรียกคุณว่าอะไร!” ดวงตาของไอโนะทรยศต่อน้ำเสียงที่ไม่เกรงกลัวของเธอ ดวงตาแสดงให้เห็นว่าเธอกลัวผู้ชายที่อยู่ตรงหน้าเธอเพียงใด"?" ซาบริน่าสะบัดหัวไปมองลูกสาวด้วยความตกใจ แม้แต่คิงส์ตันที่ยืนอยู่ข้างประตูก็เบิกตากว้างด้วยความประหลาดใจ“เจ้าหญิงน้อยรู้ด้วยสัญชาตญาณว่านี่คือพ่อของเธอเหรอ?” เขาคิด“หนูจะเรียกคุณว่าเจ้าตูดหมึกไง! เจ้าตูดหมึก เอาลุงของหนูไปไว้ไหน?? เอาลุงคืนมานะ พาหนูไปหาเขาเดี๋ยวนี้ เจ้าตูดหมึก!” ไอโนะพุ่งเข้าใส่เซบาสเตียนโดยไม่มีคำเตือนและทำการโจมตีทุกรูปแบบที่เด็กอายุห้าขวบพอจะทำได้ เธอเตะและต่อย กัดและฉีกอย่างดุร้ายเหมือนที่เธอทำ แม้จะยังเป็นเด็กแต่เด็กหญิงก็มีไฟในตัวเธอที่เริ่มจะร้อนขึ้นเมื่ออารมณ์โกรธพลุ่งพล่าน ด้วยพลังงานแห่งความหงุดหงิด เธอเตะและต่อยเข้าที่ขาของเซบาสเตียนด้วยพละกำลังอันเหลือเชื่อ ภายในชั่วพริบตารองเท้าที่เซบาสเตียนสวมซึ่งเป็นแบรนด์เนมมีมูลค่าหลายแสนก็ได้ถูกกระทืบจนบิดเบี้ยวอย่างโหดร้ายและไร้ความปรานีอีกด้านหนึ่ง ซาบริน่ายอมแพ้อย่างราบคาบ ขณะที่เธอหลั่งน้ำตาแห่งความหมดหวัง ไอโนะได้รับการสืบทอดสิ่งที่มากกว่าแค่ความฉลาดของเซบาส

“…” ซาบริน่าประหลาดใจเมื่อได้ยินเซบาสเตียนบอกให้ไอโนะเรียกเขาว่าพ่อ ริมฝีปากของเธอเผยรอยยิ้มอันขมขื่น “งั้นคุณก็ถือว่าเธอเป็นลูกสาวของคุณใช่ไหม?”“ฉันไม่ได้ตาบอด!” เซบาสเตียนสะบัดหัวกลับไปจ้องซาบริน่าอย่างดุร้าย และหันกลับมาหาไอโนะอีกครั้ง น้ำเสียงของเขาอ่อนโยน “เรียกพ่อสิ”“คุณไม่ใช่พ่อของหนู เจ้าตูดหมึก! คุณเป็นคนที่แม่หนูกลัวที่สุด เจ้า...” ไอโนะเป็นเด็กอายุห้าขวบที่มีความคิดสร้างสรรค์มาก เธอพิจารณารอยฟกช้ำที่ย่ำแย่รอบดวงตาของเซบาสเตียนและโพล่งออกมา “คุณเป็นแพนด้าตาบอดตาใส!""..." ชั่วครู่หนึ่ง เซบาสเตียนอึ้งจนพูดไม่ออกเพราะจินตนาการของลูกสาวเขาบ้าไปใหญ่แล้วซาบริน่าดึงลูกสาวมาไว้ในอ้อมแขน บีบแก้มไอโนะเบา ๆ แล้วพูดว่า "ลูกรัก ทำตัวดี ๆ ลูกไม่อยากทำให้ผู้ชายคนนี้โกรธหรอก เชื่อแม่นะ" ไม่แน่ชัดว่าเซบาสเตียนจะยอมทนกับไอโนะได้แค่ไหน นั่นทำให้เธอกลัวว่าในจุดหนึ่งเขาอาจตัดสินใจโยนลูกสาวของเธอไป เธอไม่รู้ว่าทำไมเซบาสเตียนถึงพยายามให้ไอโนะเรียกเขาว่าพ่อ สิ่งที่เธอรู้แน่ ๆ คือเขาไม่เคยหยุดส่งมือสังหารมาหาพวกเธอเลย ตั้งแต่เธอหนีออกมาจากเมืองเซ้าท์ ซิตี้มีครั้งหนึ่งที่นักฆ่าบอกกับเธอตรง ๆ