All Chapters of Never Say Goodbye: Chapter 1 - Chapter 10

Hindi ko maiwasan mapangiti habang nakatingin ako kay Andrew habang siya ay tumutugtog ng gitara.  Sa kanyang maamong mukha, sa kanyang buhok na magulo at halos maabot na ang kanyang singkit na mata, sa kulay puting school uniform na suot niya, sa kanyang pulang labi na hindi pa nakakatikim ng kahit anong beauty product, masasabi kong siya na ang lalakeng nakatakda para sa buhay ko.  Kinilig ako bigla sa naisip ko. Napaka guwapo  talaga niya kahit saang anggulo ko man siya pagmasdan.  Mula sa pinagtataguan ko sa likod ng pintuan ng rooftop ay iniiangatan kong huwag gumawa ng kahit anong ingay na maaaring magbigay ng senyales para malaman ni Andrew na sinusundan ko siya.  Actually, kilala naman namin ang isa't-isa at nakakapag-usap kami, pero simula nang mas lumala ang pagtingin na mayroon ako sa kanya ay hindi ko na kayang makipag-usap sa kanya ng matagal. Pakiramdam ko ay ng

Rhianna's POV."Hmm... What's that smell? It's smell like a coffee." Kinabahan ako bigla sa sinabi ni Tita Martha. Nagpalinga-linga siya sa paligid.Mas'yado kasi akong nagmadali. Hindi ko tuloy nalinis muna ang sarili ko. Nagpalit lang ako ng damit. Tumingin si Drew sa 'kin ng masama kaya mas lalo akong nakaramdam ng kaba."Ah, maybe our maid poured the coffee. Wait. I will check." I smiled to Tita Martha and go to our kitchen. I didn't even wait for her response. Palakad-lakad lang ako sa loob ng kusina at hindi malaman ang gagawin.Pagkalipas ng ilag minuto ay hindi ko namalayang sumunod na rin pala si Drew sa akin. Hinawakan niya ko bigla sa braso ng mahigpit."Ouch! Drew, it's hurt." Pinilit kong inaalis ang kamay niya sa braso ko."Masakit? Masakit ba? Kulang pa 'yan sa ginawa mong katangahan kanina?! Paano kung nalaman ni Mom ang nangyari? Eh 'di ako ang malalagot?!" Mas lalo niyang hinigpitan an

Rhianna's POV. Nagising ako nang may marinig akong ingay mula sa baba ng bahay. Tiningnan ko ang orasan na nakapatong sa lamesa sa gilid ng aking kama at nalaman kong alas-siyete na pala ng umaga. Mabilis akong bumangon at ginawa ang morning routine ko saka bumaba ng bahay. "Rhea, Did you-"  Hindi ko naituloy ang sasabihin ko dahil nakakita ako ng mga hindi pamilyar na mukha na nakaupo sa aming sala. Habang naglalakad ako palapit sa sala ay nakatingin din ako sa kanila. Nagsalubong ang kilay ko sa pagtataka. Bakit ang daming lalake rito? "Sino kayo? Anong ginagawa ninyo rito sa bahay? Rhea! Rhea!" Inilibot ko ang paningin ko ang hinanap ko ang katulong namin na si Rhea.  "Hello, Ms. Marquez. I am Xydon, at your service." Lumapit sa akin ang isang lalake na sa itsura pa lang ay mukhang marami ng babae na napa-ibig. Ngumiti siya sa akin at yumuko sa harapan ko.&nb

Rhianna's POV. Mga ilang linggo lang din ang lumipas ay pinauwi na ko ng sarili kong doctor. Wala naman daw magiging problema kung iinumin ko ang mga gamot na kailangan para sa sakit ko sa takdang oras.  Sa loob din ng isang linggo na 'yon, hindi ko man lang nasilayan ang mukha ni Drew kahit isang boses.  Napag-isip isip ko na may hangganan din pala talaga ang kayang gawin ng isang tao sa taong mahal niya. Plano ko na palayain na lang siya.  Ilang beses ko ring tinanong sa isip ko kung kaya ko bang palayain siya, pero ang sagot lagi ng isip ko ay tama na. Sinubukan ko ring tanungin ang puso ko, pero lagi lang tugon nito ay pagod na ko.  S'yempre masakit para sakin ang palayain ang isang taong ilang taon mong pilit na pinaglalaban, pero naisip kong tama na. Tama na naipakita ko sa kanya kung gaano ko siya kamahal. Sapat na. Sapat na para saking isipin na minsan

Andrew's POV.Eight years have passed ng mawala siya. Nawala ng parang bula. At sa pagkawala niya, gumuho at nagulo nang lalo ang buhay ko. Tuluyan ng nawala ang company na dapat na ipapamana sakin ni daddy at dahil doon, iniwan ako ni Samantha. Akala ko talaga siya na ang babaeng nararapat sakin, pero nagkamali ako. She left me dahil alam niyang hindi siya makakakuha ng malaking pera sakin. Nagmakaawa ako sa kanya nang panahon na yun. Nagmakaawa akong bumalik siya sakin, pero she didn't even bother to look at me. She look away and walk away at pinagpalit ako sa isang taong kaya at handang ibigay ang lahat ng gusto niya. Nang mangyari ang lahat ng yun, saka lang ako natauhan sa mga bagay na pinaggagawa ko kay Rhianna. Noong una, sinisi ko talaga si Rhianna sa lahat ng nangyayari sakin. Sinisi ko siya at pinaniwala ang sarili na siya ang dahilan kung bakit nagkanda- letse-letse ang buhay ko, pero naisip ko din na parusa na to sakin dahil naging masama akong asawa.