Share

Chapter 3

Author: IceOnMyEyes
last update Last Updated: 2021-07-28 19:11:34

Rhianna's POV.

Sa pagmulat ng aking mata ay mas naging malinaw sa akin ang amoy ng paligid at ang pangalan ng lugar na kinalalagyan ko ngayon, pero kahit anong pilit ko sa pag-alala ay hindi ko matandaan kung bakit ako nandito. 

"Rhianna? Gosh! Thank, god! You're already awake. Are you okay? Tell me."

Lumingon ako sa direksyon ng boses na narinig ako. Akala ko si Andrew ang nagsalita, pero hindi pala. 

It's kuya Jared. He is my brother.

"I'm okay, kuya. Where's Drew?" Pinilit kong magbigay ng ngiti sa kanya kahit nanghihina pa ko.

Napansin kong biglang nag-iba ang expression na mukha niya nang banggitin ko ang pangalan ng aking asawa.

"He is the one who brought you here, but after that, he left." Biglang sumeryoso ang tinig ni Kuya Jared.

Kahit papaano ay napangiti ako sa sinabi niya. Akala ko ay wala na talagang pakialam sa akin si Drew, pero mayroon pa rin pala. Kahit papaano ay may pag-asa pa rin pala ako sa kanya.

"Rhia, why don't you leave him? Sinasaktan ka lang niya in physical o emotional man." Hinawakan ni Kuya Jared ang kanang kamay ko at tinitigan niya ko sa aking mga mata.

Ito na naman siya. Pagsasabihan na naman niya ko tungkol kay Drew. Bumuntong hininga ako ng malalim dahil sa sinabi ni Kuya.

"But, he can still love me. You're the one who says that he is the one who brought me here, so it means that he cares about me and one more thing, I can't leave him alone because I still hoping that he can still loves me back." Tinitigan ko si Kuya pabalik.

Lalong sumeryoso ang mukha ni kuya Jared sa sinabi ko.

"You don't understand what I'm trying to say, Rhia. Listen, okay? Dinala ka lang naman niya rito kasi na konsensiya lang siya sa 'yo. He didn't even want to know your condition." 

Nainis ako sa huling sinabi ni Kuya Jared kaya hindi ko napigilang magtaas ng boses sa kanya. "Your the one who don't understand what I'm saying. Drew still care about me so I never leave him alone!"

Napansin kong nabigla siya sa pagsigaw ko at biglang nag-iba ang expression ng mukha niya. Pati rin ako ay nagulat sa aking nasabi. Kinagat ko ang ibabang labi ko at yumuko.

"Okay. You're right, Rhia. Huwag ka nang magalit. It's bad to your health." Binitiwan ni Kuya Jared ang kamay ko at bumuntong hininga siya ng malalim.

Nagsalubong ang dalawang kilay ko dahil naguluhan ako sa sinabi niya. 

Bad to my health?

"Why, Kuya? Wait. Bakit nga pala ako nandito sa hospital?" Nagtataka kong tinitigan si Kuya Jared.

Tumitig siya sa akin nang marinig ang tanong ko.

"N-Nahimatay ka kasi kanina. Sabi ng doktor, kulang ka lang daw sa kain at tulog kaya ka nahimatay." 

Ngumiti siya sa akin, pero alam kong peke lang 'yon. Kaya mas lalo akong kinabahan at nabahala.

"Is it true? May sakit ba ko? Bakit hindi ako makahinga ng maayos kanina?" Sunod-sunod na ang naging pagtanong ko sa kanya dahil naguguluhan na talaga ko. 

Tsaka hindi siya nakatingin sa akin ng diretso kaya alam kong nagsisinungaling siya.

"Hindi ka ba naniniwala sa 'kin, Rhia? Huwag ka nang magtanong ng magtanong at magpahinga ka na lang."

Hindi ko alam kung bakit hindi talaga ako naniniwala sa sinabi ni Kuya Jared. Parang may tinatago kasi siya sa akin eh. Gano'n pa man, nakaramdam ako ng antok kaya muli akong nakatulog.

Jared's POV.

Kasalukuyan akong nag-aayos ng mga papeles para sa meeting mamaya nang tumunog bigla ang cellphone ko. Oo nga pala. Ako ang nangangalaga ng Marquez company na iniwan ni Daddy kaya lagi na kong busy sa trabaho. 

"Hello?" 

Naghintay akong may magsalita sa kabilang linya.

"Sir, Si Ma'am Rhia po ay nakita naming nakahandusay sa may hagdanan. Dinala na po siya ngayon lang ni Sir Andrew sa hospital."

Si Yaya Rhea pala ang tumawag. Kinabahan ako bigla sa binalita niya. Kaya kahit tambak ang trabaho at may meeting pa kong naka-schedule ay agad akong nagtungo sa hospital na pinagdalhan kay Rhia.

Nang makarating ako roon ay naabutan ko si Drew na nasa tabi ni Rhia. Lumapit ako sa kanya at tinitigan ko siya ng masama.

"Anong ginawa mo kay Rhia?" 

Lumingon siya sa direksyon ko nang marinig niya ang boses ko. 

"Tss. I haven't done anything to her." Tinitigan niya ko pabalik.

Ngumisi ako sa kanya habang hindi pa rin nagbabago ang paraan ng pagtitig ko. 

"Malaman ko lang na may kinalaman ka sa nangyari sa kanya ngayon at sisiguraduhin kong hindi mo na siya makikita pang muli." 

     

"Really? Mas maganda 'yon para wala ng hayop sa bahay." Ngumisi rin siya sa akin pabalik.

Namula ako sa galit dahil sa sinabi niya. May gana pa siyang magsalita ng ganito sa akin?

"Ikaw ang hayop, Drew! Magsisisi ka rin balang araw." 

Tumayo siya mula sa pagkakaupo sa tabi ng kama ni Rhia at umalis nang hindi man lang nagsalita. Pagkaalis niya ay pumasok naman ang doktor na naka-aasigned para kay Rhia.

"Dok, may problema po ba kay Rhia?" 

Hindi na ko nag-abalang bumati sa doctor dahil sa labis na pag-aalala ko kay Rhia. 

Sana naman ayos lang siya.

"Wala namang problema sa kanya. Ayos lang ang lahat ng katawan niya maliban sa isa."

Muling nabalot ng kaba ang aking dibdib dahil sa narinig. 

"Ano naman po 'yon, Doktor?"  

Hindi ko na malaman kung anong gagawin ko dahil sa narinig. Hindi na ako mapakali sa kinatatayuan ko ngayon.

"Huminahon ka muna, Mr. Marquez." Pilit akong pinakalma ng Doktor, pero hindi pa rin nawawala ang kaba na nararamdaman ko.

Sinubukan kong pakalmahin ang aking sarili. "Can you please tell me now what's the problem about my sister?" 

"Okay. Tatapatin na kita, Mr. Marquez. May nakita akong butas sa puso ni Mrs. Rhianna at hindi lang ito basta butas. Maaari itong lumaki ng lumaki at magdulot ng kamatayan sa kanya. Kaya hangga't maaga ay kailangan niyang operahan para maagapan." 

Tuluyan na kong nanlumo dahil sa narinig. Pakiramdam ko ay biglang naubos ang lahat ng lakas ko kanina.

Hindi maaari... 

Nasabi rin sa akin ng doktor ang mga bawal kay Rhia. Bawal sa kanya ang magkaroon ng strong emotions, magpuyat at kumain ng matatabang pagkain. 

Nasisiguro kong si Andrew ang dahilan kung bakit nagkaroon ng sakit si Rhia. 

Hindi ko siya mapapatawad sa ginawa niya. Simula ngayon, gagawin ko ang lahat para makalimutan ni Rhia si Andrew at kapag nangyari 'yon ay sisiguraduhin kong hinding-hindi niya na makikita pa si Rhia. 

Alam kong mahirap gawin ang bagay na 'yon dahil noon pa man ay may gusto na si Rhia kay Andrew, pero gagawin ko pa rin kahit na magalit pa ang mga magulang ni Andrew at kahit mahirap. 

Andrew, humanda ka sa 'kin!   

Related chapters

  • Never Say Goodbye   Chapter 4

    Rhianna's POV.Nagising ako nang may marinig akong ingay mula sa baba ng bahay. Tiningnan ko ang orasan na nakapatong sa lamesa sa gilid ng aking kama at nalaman kong alas-siyete na pala ng umaga. Mabilis akong bumangon at ginawa ang morning routine ko saka bumaba ng bahay."Rhea, Did you-"Hindi ko naituloy ang sasabihin ko dahil nakakita ako ng mga hindi pamilyar na mukha na nakaupo sa aming sala. Habang naglalakad ako palapit sa sala ay nakatingin din ako sa kanila. Nagsalubong ang kilay ko sa pagtataka. Bakit ang daming lalake rito?"Sino kayo? Anong ginagawa ninyo rito sa bahay? Rhea! Rhea!" Inilibot ko ang paningin ko ang hinanap ko ang katulong namin na si Rhea."Hello, Ms. Marquez. I am Xydon, at your service." Lumapit sa akin ang isang lalake na sa itsura pa lang ay mukhang marami ng babae na napa-ibig. Ngumiti siya sa akin at yumuko sa harapan ko.&nb

    Last Updated : 2021-07-28
  • Never Say Goodbye   Kabanata 5

    Rhianna's POV. "Sinabi ko ba sa 'yo na lumabas ka ng bahay?!" Pagkauwi pa lang namin ng bahay ni Drew ay isang sigaw na agad mula sa kanya ang natanggap ko. Ramdam na ramdam ko na agad ang galit niya sa bawat titig pa lang niya sa 'kin. Yumuko lang ako at hindi ako umimik sa kanya. "Akala ko kasi ikaw ang may pakana nang pagpunta ng mga lalakeng 'yon dito. Akala ko... Akala ko gusto mo na mailipat ko ang atensyon ko sa kanila para hindi na ko maghabol sa 'yo. Para hindi na ko masaktan sa 'yo." Hindi ko pa rin inaangat ang paningin ko sa kanya dahil natatakot akong salubungin ang mga titig niya sa 'kin. "Heh. Are you kidding? Hindi ko kailan man gagawin ang bagay na 'yon." Tumawa siya ng mapakla sa akin. Inangat ako ang aking mukha at tumingin sa kanya. "Are you-" "Dahil mas gusto ko pang masaktan ka ng husto kaysa magi

    Last Updated : 2021-10-23
  • Never Say Goodbye   Kabanata 6

    Rhianna's POV.Mga ilang linggo lang din ang lumipas ay pinauwi na ko ng sarili kong doctor. Wala naman daw magiging problema kung iinumin ko ang mga gamot na kailangan para sa sakit ko sa takdang oras.Sa loob din ng isang linggo na 'yon, hindi ko man lang nasilayan ang mukha ni Drew kahit isang boses.Napag-isip isip ko na may hangganan din pala talaga ang kayang gawin ng isang tao sa taong mahal niya. Plano ko na palayain na lang siya.Ilang beses ko ring tinanong sa isip ko kung kaya ko bang palayain siya, pero ang sagot lagi ng isip ko ay tama na. Sinubukan ko ring tanungin ang puso ko, pero lagi lang tugon nito ay pagod na ko.S'yempre masakit para sakin ang palayain ang isang taong ilang taon mong pilit na pinaglalaban, pero naisip kong tama na. Tama na naipakita ko sa kanya kung gaano ko siya kamahal. Sapat na. Sapat na para saking isipin na minsan

    Last Updated : 2021-11-15
  • Never Say Goodbye   Kabanata 7

    Andrew POV.Dumaan na ang umaga, pero hindi pa rin umuuwi ang hayop na 'yon. Nasaan na ba siya? Huwag niyang sabihin na tuluyan na siyang umalis nang hindi man lang nagsasabi sa akin? I called her phone so many times, pero walang sumasagot. This can't be! Hindi siya aalis dahil hindi pa napupunta sa kamay ko ang company ni Dad.Tama. Ito ang dahilan kung bakit kahit gaano ko man kainis at kinasusuklaman ang babaeng 'yon ay hindi ko siya p'wedeng paalisin sa pamamahay na 'to. Hindi pa p'wede hangga't wala pa ang kayamanan ko sa 'kin, pero sa tingin ko ay hindi naman siya aalis ng walang dala na gamit?Nasaan na nga ba kasi ang babaeng 'yon? Lagot siya sa 'kin sa pag-uwi niya rito dahil inabot na siya ng umaga.Lumingon ako sa kinalalagyan ng cellphone ko nang bigla itong sunod-sunod na tumunog.I get my phone and check my message box. Sumilay ang ngiti sa labi ko dahil

    Last Updated : 2021-11-15
  • Never Say Goodbye   Kabanata 8

    Andrew's POV.Eight years have passed ng mawala siya. Nawala ng parang bula. At sa pagkawala niya, gumuho at nagulo nang lalo ang buhay ko. Tuluyan ng nawala ang company na dapat na ipapamana sakin ni daddy at dahil doon, iniwan ako ni Samantha. Akala ko talaga siya na ang babaeng nararapat sakin, pero nagkamali ako. She left me dahil alam niyang hindi siya makakakuha ng malaking pera sakin. Nagmakaawa ako sa kanya nang panahon na yun. Nagmakaawa akong bumalik siya sakin, pero she didn't even bother to look at me. She look away and walk away at pinagpalit ako sa isang taong kaya at handang ibigay ang lahat ng gusto niya. Nang mangyari ang lahat ng yun, saka lang ako natauhan sa mga bagay na pinaggagawa ko kay Rhianna.Noong una, sinisi ko talaga si Rhianna sa lahat ng nangyayari sakin. Sinisi ko siya at pinaniwala ang sarili na siya ang dahilan kung bakit nagkanda- letse-letse ang buhay ko, pero naisip ko din na parusa na to sakin dahil naging masama akong asawa.

    Last Updated : 2021-11-15
  • Never Say Goodbye   Kabanata 9

    Zoe's POV."Babe, pagkatapos na 'tin magpahinga p'wede ba tayong mamasyal bukas? Please..." Pinagmukha kong nakakaawa ang mga mata ko sa harapan ni Jayden para payagan niya ko.Alam ko na hindi ako matitiis ni Jayden eh. Tumingin siya sa direksyon ko at tinitigan ako ng matagal. Pagkatapos ay tumingin siya sa ibang direksyon at saka malalim na nagbuntong hininga."Sige na nga, pero bago dumilim ang paligid ay nakauwi na tayo dapat." Walang gana siyang umiwas ng tingin sa akin pagkatapos niyang magsalita.Napatalon ako sa tuwa dahil sa narinig ko. Sabi ko sa eh. Hindi ako matitiis nitong si babe.Samantala, bumalik ang lungkot sa mukha ko ng mag-sink in sa akin ang huling sinabi niya."Bakit naman, babe?" Tinitigan ko siya ng nakasimangot.Ang bilis kaya ng oras. Pagkatapos ay uuwi na agad kami?"Kasi babe,

    Last Updated : 2021-11-15
  • Never Say Goodbye   Kabanata 10

    Andrew's POV."Hey, you better not mess around. Don't suddenly hug someone's property. She's my fiancee and you better not forget it." Tinitigan ako ng masama ng lalake bago nila ko tuluyang iniwan.Naiwan akong gulat at hindi makapaniwala dahil sa nangyari.No! This can't be! Alam kong si Rhianna ang nakita ko at hindi ako kailanman nagkamali. The way she talk, she act and look at me... sigurado akong siya talaga si Rhianna."Po? I'm sorry, but Rhianna is not my name. I'm Zoe Fuentez and soon to be Zoe Fuentez-Error."How come na naging Zoe Fuentez ang pangalan niya? Is this some kind of joke para makapaghiganti siya sa akin? Ito ba ang dahilan kung bakit nawala siya mahigit walong taon na ang nakakalipas?Gano'n pa man, kailangan kong ipaalam ang bagay na ito sa pamilya niya. Sa tingin ko kasi ay nararapat lang na malaman ng pamily

    Last Updated : 2021-11-15
  • Never Say Goodbye   Chapter 11

    Zoe's POV.Nang imulat ko ang aking mga mata, naabutan kong natutulog sa aking tabi si Jayden. Napangiti ako, pero hindi ko rin maiwasan na hindi mag-alala.Nakatulog ba siya buong magdamag nang nakaupo lang habang nagbabantay sa akin?Yumuko ako at hinalikan ko siya ng bahagya sa kanya ulo. Ngumiti ako nang makita ko siyang gumalaw at nag-angat ng kanyang ulo."Good morning." Umayos siya ng kanyang pagkakaupo at napuno ng pag-aalala ang kanyang mukha nang makita na niya ko ng maayos."Babe, kumusta ka? Ayos na ba ang pakiramdam mo? May masakit ba sa 'yo?" Sunod-sunod ang naging tanong sa akin ni Jayden, pero isang iling lang ang naging tugon ko sa kanya. "Ayos na ko. Hindi na masakit mas'yado ang ulo ko.""I think you need to drink your medicine again. Ayaw kong mangyari ulit ang nangyari sa 'yo kanina. Nag-aalala ako sa 'yo." Bumalik sa isipan ko ang mga alaalang pumuslit sa isipan ko kanina. Mas'yadong balabo ang mga imahe na nakita ko kanina, pero malinaw ang mga boses na narin

    Last Updated : 2022-06-25

Latest chapter

  • Never Say Goodbye   Chapter 16

    ZOE Nang makauwi na ko sa bahay namin ni Jayden ay naabutan ko siyang nakaupo sa sala. Nakayuko siya at kahit na hindi siya nagsasalita at hindi ko nakikita ang mukha niya, parang nararamdaman ko na agad ang galit niya. Napailing ako ng aking ulo. Ngayon na alam kong may nagawa akong masama sa kanya, pakiramdam ko tuloy ay galit na siya sa akin ngayon. Iniangat ni Jayden ang mukha niya at nagsalubong ang mata naming dalawa. Gusto kong umiwas ng tingin sa kanya dahil baka makita niya agad sa mga mata ko na may ginawa akong mali, pero hindi ko magawang iiwas ang paningin ko. Parang nag-uutos ang bawat tingin niya sa akin at hindi ko ito kayang hindi sundin. "Babe, come here." Nakatitig pa rin sa akin si Jayden subalit mas tumalim na ang bawat titig niya sa akin. Bumilis ang tibok ng puso ko. Habang naglalakad ako papunta sa kanya ay mas lalo pang bumibilis ang tibok ng puso ko.Tinuro niya ang kanyang lap at wala akong ginawa kundi sundin ang kanyang utos. Umupo ako sa kanya. Nara

  • Never Say Goodbye   Chapter 15

    Andrew's POV.Nagising ako na katabi ko pa rin si Rhianna. Nakasuot na siya ng damit ngayon at hindi na gaanong madalim kaya naisip ko na sumapit na siguro ang umaga. Sumilay ang ngiti sa aking labi. Natutuwa ako dahil sa nangyari sa amin ni Rhianna. Alam kong mas'yadong masama ang umasa ng malaki, pero hindi pa rin bumababa ang pag-asa ko na konting panahon na lang ay maaalala na rin ako ni Rhianna. Nakaunan siya sa bisig ko. Niyakap ko siya, pero hindi pa rin bumubukas ang kanyang mga mata. Kaya naman sinarado ko na lang ulit ang aking mata at muling natulog. Nagising ako nang maramdaman ko ang paggalaw ni Rhianna sa tabi ko. Ngumiti ako nang makita kong gising na siya at nakaupo na sa tabi ko. Yakap niya ang kanyang sarili habang nakatingin sa kung saan. "Good morning, Rhianna. Ayos lang ba ang katawan mo?" Nakangiti ako habang nakatingin sa kanya kahit na sa ibang direksyon siya nakatingin. Bigla siyang lumingon sa 'kin at nawala ang ngiti sa labi ko nang tingnan niya ko ng

  • Never Say Goodbye   Chapter 14

    Zoe's POV. Kumalma na ko pagkatapos akong yakapin ni Andrew. Kaya nang maramdaman niyang med'yo mahinahon na ko ay siya na ang kusang kumalas sa pagkakayakap sa 'kin, pero hawak niya pa rin ang dalawang balikat ko at pinaharap niya ko sa kanya. Pagkatapos ay tinitigan niya ko sa aking mata. "What do you think you're doing?" Nagsalubong ang dalawang kilay ko habang nakatingin sa kanya. "I love you, Rhianna. Can you let me say those words over and over to you?" Hindi ko malaman ang magiging reaksyon ko sa sinabi niya. Lagi niya kong tinatawag sa ibang pangalan, pero bakit pakiramdam ko ay mas nagiging kampante ako sa ginagawa niya? Andrew's POV. Hindi siya sumagot sa sinabi ko. Sinalubong lang niya ang mga titig ko sa kanya at mahahalata sa kanyang mga mata na naguguluhan siya. Hindi ko maipaliwanag ang nararamdaman ko ngayon. Masaya ako dahil nagkaroon ako ng pagkakataon para makasama ko siya ng mag-isa at walang gumugulo sa aming dalawa, pero sa tuwing nakikita ko ang mga mata

  • Never Say Goodbye   Chapter 13

    Zoe's POV.Ilang beses naming sinubukan itulak ang pinto palabas, pero hindi pa rin ito bumubukas. Pareho na kaming pinagpapawisan at parehong paos na rin ang aming boses dahil sa kakasigaw, pero walang pumupunta sa kinalalagyan namin para palabasin kami. "Magpahinga na muna tayo, Rhia. Baka kung ano pang mangyari sa 'yo kapag napagod ka."Natigilan ako sa sinabi niya. Lumingon ako sa kanya na magkasalubong ang dalawang kilay ko."Paano mo nasabi na masama sa akin ang mapagod?" Tinitigan ko siya sa kanyang mga mata, pero hindi siya nag-iwas ng tingin sa akin at sa halip ay tinitigan niya ko pabalik. Nakipaglaban siya ng titigan sa 'kin. "Because I know that you have a heart disease. Nalaman ko lang ang tungkol doon nang sabihin sa akin ng Kuya mo ang tungkol sa sakit mo nang malaman nila na nawawala ka."Mas lalo akong napakunot-noo dahil sa sinabi niya. Habang tumatagal ay mas lalo akong naguguluhan sa pinapahiwatig niya. "What do you mean? Kuya? Sinong Kuya ang sinasabi mo? You

  • Never Say Goodbye   Chapter 12

    Zoe's POV.Naramdaman ko ang pangangalay ng katawan ko nang imulat ko ang aking mga mata. Inilibot ko ang aking paningin sa paligid habang sinusubukan kong alalahanin ang nangyari bago ako mapunta sa lugar na 'to. Puno ng malalaking karton ang buong paligid at med'yo madilim rin dahil wala akong nakikitang ano mang bintana na maaaring lusutan ng araw mula sa labas. Sa palagay ko ay nasa stock room ako ngayon mula sa kung saan man.Ang huli kong naaalala ay nagkaroon kami ng hindi pagkakaunawaan ni Jayden sa isang restaurant na kinakainan namin. Pagkatapos ay lumabas ako sandali para pumunta sa comfort room at may bigla na lang naglagay ng panyo sa may bandang ilong ko na naging dahilan para mawalan ako ng malay. Napatakip ako sa sarili kong bibig dahil sa naalala. Kung gano'n ay may dumukot sa akin na kung sino? Nakaramdam ako ng pangamba para sa sarili ko. Med'yo masuwerte pa rin ako dahil hindi ako iniwang nakatali ng kung sino man ang dumukot sa akin. Tumayo ako, pero hindi pa

  • Never Say Goodbye   Chapter 11

    Zoe's POV.Nang imulat ko ang aking mga mata, naabutan kong natutulog sa aking tabi si Jayden. Napangiti ako, pero hindi ko rin maiwasan na hindi mag-alala.Nakatulog ba siya buong magdamag nang nakaupo lang habang nagbabantay sa akin?Yumuko ako at hinalikan ko siya ng bahagya sa kanya ulo. Ngumiti ako nang makita ko siyang gumalaw at nag-angat ng kanyang ulo."Good morning." Umayos siya ng kanyang pagkakaupo at napuno ng pag-aalala ang kanyang mukha nang makita na niya ko ng maayos."Babe, kumusta ka? Ayos na ba ang pakiramdam mo? May masakit ba sa 'yo?" Sunod-sunod ang naging tanong sa akin ni Jayden, pero isang iling lang ang naging tugon ko sa kanya. "Ayos na ko. Hindi na masakit mas'yado ang ulo ko.""I think you need to drink your medicine again. Ayaw kong mangyari ulit ang nangyari sa 'yo kanina. Nag-aalala ako sa 'yo." Bumalik sa isipan ko ang mga alaalang pumuslit sa isipan ko kanina. Mas'yadong balabo ang mga imahe na nakita ko kanina, pero malinaw ang mga boses na narin

  • Never Say Goodbye   Kabanata 10

    Andrew's POV."Hey, you better not mess around. Don't suddenly hug someone's property. She's my fiancee and you better not forget it." Tinitigan ako ng masama ng lalake bago nila ko tuluyang iniwan.Naiwan akong gulat at hindi makapaniwala dahil sa nangyari.No! This can't be! Alam kong si Rhianna ang nakita ko at hindi ako kailanman nagkamali. The way she talk, she act and look at me... sigurado akong siya talaga si Rhianna."Po? I'm sorry, but Rhianna is not my name. I'm Zoe Fuentez and soon to be Zoe Fuentez-Error."How come na naging Zoe Fuentez ang pangalan niya? Is this some kind of joke para makapaghiganti siya sa akin? Ito ba ang dahilan kung bakit nawala siya mahigit walong taon na ang nakakalipas?Gano'n pa man, kailangan kong ipaalam ang bagay na ito sa pamilya niya. Sa tingin ko kasi ay nararapat lang na malaman ng pamily

  • Never Say Goodbye   Kabanata 9

    Zoe's POV."Babe, pagkatapos na 'tin magpahinga p'wede ba tayong mamasyal bukas? Please..." Pinagmukha kong nakakaawa ang mga mata ko sa harapan ni Jayden para payagan niya ko.Alam ko na hindi ako matitiis ni Jayden eh. Tumingin siya sa direksyon ko at tinitigan ako ng matagal. Pagkatapos ay tumingin siya sa ibang direksyon at saka malalim na nagbuntong hininga."Sige na nga, pero bago dumilim ang paligid ay nakauwi na tayo dapat." Walang gana siyang umiwas ng tingin sa akin pagkatapos niyang magsalita.Napatalon ako sa tuwa dahil sa narinig ko. Sabi ko sa eh. Hindi ako matitiis nitong si babe.Samantala, bumalik ang lungkot sa mukha ko ng mag-sink in sa akin ang huling sinabi niya."Bakit naman, babe?" Tinitigan ko siya ng nakasimangot.Ang bilis kaya ng oras. Pagkatapos ay uuwi na agad kami?"Kasi babe,

  • Never Say Goodbye   Kabanata 8

    Andrew's POV.Eight years have passed ng mawala siya. Nawala ng parang bula. At sa pagkawala niya, gumuho at nagulo nang lalo ang buhay ko. Tuluyan ng nawala ang company na dapat na ipapamana sakin ni daddy at dahil doon, iniwan ako ni Samantha. Akala ko talaga siya na ang babaeng nararapat sakin, pero nagkamali ako. She left me dahil alam niyang hindi siya makakakuha ng malaking pera sakin. Nagmakaawa ako sa kanya nang panahon na yun. Nagmakaawa akong bumalik siya sakin, pero she didn't even bother to look at me. She look away and walk away at pinagpalit ako sa isang taong kaya at handang ibigay ang lahat ng gusto niya. Nang mangyari ang lahat ng yun, saka lang ako natauhan sa mga bagay na pinaggagawa ko kay Rhianna.Noong una, sinisi ko talaga si Rhianna sa lahat ng nangyayari sakin. Sinisi ko siya at pinaniwala ang sarili na siya ang dahilan kung bakit nagkanda- letse-letse ang buhay ko, pero naisip ko din na parusa na to sakin dahil naging masama akong asawa.

Scan code to read on App
DMCA.com Protection Status