All Chapters of MARUPOK GIRLS #2: Zimry Callueng: Chapter 51 - Chapter 60

Agad ko itong sinilip, it's a red dress. Gusto ko pa sanang tingnan ang detalye nito ngunit nahihiya ako sa titig ni Harley. Mamaya na lang siguro."Bakit kailangan pang magpalit ng damit? Hindi ba pwedeng ganito na lang? Saan ba tayo kakain?" tanong ko. Kapag si Tita talaga ang nagplano, tiyak na marami pang kaartehan ang magaganap. Tsk!"Actually, Mommy wants to eat in a 5-star hotel. Pero napapayag ko namang dito na lang sa Mall dahil aabutin pa tayo ng ilang oras sa paghahanap niya ng magandang hotel. Mabuti na lang at pumayag naman siya pero nag-request na dapat naka-formal attire raw tayo." Kibit-balikat na saad nito. Halatang sanay na sa kaartehan ni Tita Hera. Lol!"Tsk! Saan na raw sila?" It's almost lunch time. Sana lang ay nasa daan pa lamang sila, hindi pa kami nakakapagbihis tatlo. Ayaw na ayaw pa naman ni Tita na pinaghihintay siya. Last minute kasi kaming inabisuhan, sana man lang ay tinawagan na lang ako ni Harley kanina para mas mabilis niya kam

"Why?" nagtatakang tanong ko. But he just bit his lower lip and shook his head. Tumingin ito sa kabilang gilid ngunit napansin ko ang pagngiti niya, na mukhang itinatago nito sa akin. Kahit na anong pigil ko sa sarili at kagustuhang panatilihin ang seryosong mukha ay hindi ko na rin napigilan ang pagngiti. I also bit my lower lip to hide it. Sh*t ka talaga, Zimry!  "Ughhhh! I'm so kinikilig... Hihihi!" Mas lalo akong natawa sa reaksyon ni Tita. Namumula ito na papalit-palit ang tingin sa amin ni Harley. Naguguluhan namang napatingin sina Tito at Rhy sa aming banda. Abala kasi si Tito sa pagtuturo kay Rhy tungkol sa hawak nilang maliit na monitor. Mukhang isa sa bagong kolektiyon niya. Mahilig kasi siyang mangolekta ng kung anu-anong device, suki nga siya ng kumpanya nina Kiz eh. Lol! "What happened?" ani ni Tito at ipinaubaya kay Rhy ang hawak. Agad kong ibinalik ang seryoso

Tumaas lahat ng balahibo ko sa sinabi nito lalo na at 'tila nang-aakit pa ang kaniyang boses."Just kidding," he chuckled then kissed my forehead instead. Umalis siya sa aking harapan at humiga ng maayos, ginawang unan ang dalawang braso."Lagi mo akong pinagtitripan. Paano kita pagkakatiwalaan niyan?" pagdadrama ko. I hide my smile when he glanced at me. Tinaasan niya ako ng kilay, at unti-unti na namang sumilay ang ngiti sa mga labi.In just one blink, bigla itong pumaibabaw sa akin. My heart skipped a beat when our eyes met."Why, you really want me to make you wet?" nakangising tanong niya na agad ikinapula ng aking mukha. Marahan niyang hinaplos ang aking pisngi na siyang dahilan kung bakit tumindig ang aking mga balahibo."Nanliligaw ka pa lang," nahihirapang saad ko. Parang nanunuyo ang aking lalamunan sa samu't-saring emosyon na nararamdaman."Hmmm... okay?" tumango siya at akma ng aalis nang bigla kong hinila ang kaniyang kwelyo at

Hindi talaga natin madidikta kung ano ang mangyayari sa ating buhay. Kahit ilang beses pa tayong mag-plano o kahit gaano pa kaayos at kaganda ang mga naiisip nating plano para sa ating buhay ay hindi pa rin talaga ito masusunod. Tanging si God lamang ang makapagdidikta sa ating buhay. He knows everything. Alam niya kung ano ang dapat na para sa atin. He knows what we deserve in life.Sa halos araw-araw na ginawa ng Diyos ay punung-puno ng kasiyahan ang aking puso. Noon ay kuntento na ako sa kung anong mayroo kami ni Rhy at hindi na naghahangad pang bumalik si Harley sa aming buhay. I was blinded by anger. Maging si Rhy ay naidamay ko sa aking mga maling desisyon. Akala ko ay magiging sapat na ako sa kaniya. Ngunit kahit pala ibuhos ko ang lahat, kahit magpaka-ama at ina ako sa kaniya ay may kulang pa rin sa puso niya. Hindi niya ito sinasabi sa akin ngunit ngayon ay alam kong 'yon ang nararamdaman niya, he still needs his father.Ngayon ko lamang siya nakitang sobrang

"We are all safe, Ma'am. They got home already before the incident happened. I was the only one in the office because I need to finish my back logs. I-i don't know, I was busy and then everyone from the building are shouting and running. I'm sorry, I didn't save our files and things." Humagulgol ito kaya medyo nagugulo ang hawak niya sa kaniyang cellphone. Umupo ito sa gilid ng kalsada at nakasuot pa nga ito ng office attire. Rinig pa rin sa kaniyang background ang maingay na paligid, maging ang mga nag-iiyakang tao. Nasa ikalawang palapag ng gusaling 'to ang aming opisina, ang unang palapag nito ay mga convenient store, sa ikatlo hanggang sa ika-labing limang palapag ay condo unit na. Hindi ko alam kung hanggang saan ang nakuha ng apoy ngunit ang 'tila napuruhan talaga ay ang mga nasa ibaba. "Hey, Charlie." Tawag ko sa aking assistant. Nang tumingin siya sa akin ay bakas pa rin ang namumula niyang mga mata na galing sa