Lahat ng Kabanata ng MARUPOK GIRLS #2: Zimry Callueng: Kabanata 21 - Kabanata 30

"Are you sure about this, Zimry? There’s no turning back." Mommy said. She gave me a sharp look and then took a deep breath. "What's with that reaction, Mom? Noong nakaraan, panay ang pilit niyo sa amin. Ngayon namang pumayag na nga kami, gan'yan ka. Ano ba talaga?" Natatawa kong saad sa kaniya ngunit inismiran niya lang ako. Seryoso itong tumingin kina Daddy at Harley na kasalukuyang umiinom ng alak. "Hindi naman sa ayaw ko. Alam ko namang mabuting bata si Harley. Gusto ko lang na sigurado ka na sa desisyon mong 'yan. Baka nape-pressure ka lang? Ayaw kitang masaktan at magsisi lang sa huli." She looked at me and smiled a bit. "Hindi puro saya ang pag-ibig, anak. Pero kung sakaling masaktan ka ng husto nang dahil sa pagmamahal na 'yan, sana huwag agad kayong sumuko. Lumaban muna kayo hanggang sa makakaya niyo." I nodded softly and hugged her tightly. "Thank you, Mom. I love you so much,"

Nawalan ng lakas ang aking tuhod at kusa itong bumagsak sa ibaba. Tumayo siya at nagkatitigan kaming dalawa. I looked into his deep brown eyes.“Gusto mo pa bang ituloy natin ‘to?” wika nito sa mababang boses.Is he crazy? Kailangan pa ba niyang itanong ‘yan? I'm already naked, at naumpisahan na namin, napatingin ako sa kaniyang alaga na halatang galit pa rin.Nang hindi ako sumagot ay dumukwang siya at mariin akong hinalikan sa labi. "Let's go to bed?" bulong niya sa aking tainga gamit ang nang-aakit na boses.Napalunok ako at hindi alam ang isasagot. Magpapakipot pa ba ako? Marahan na lang akong  tumango sa kaniya. Hinalikan niya ako sa noo at ngumiti siya bago ako binuhat patungo sa kwarto niya.I felt a strange feeling when he laid me down to his bed. Nakaawang ang kaniyang bibig habang titig na titig sa aking hubad na katawan. Ilang beses itong lumunok bago tinanggal ang kaniyang boxer short.I bit my lower

"Oh! Mga apo, mabuti naman at nagkabati na kayong dalawa?" nakangiti kaming sinalubong ni Tatay Domi na kasalukuyang inaayos ang mga mais na ibinilad ng mga robot farmers."Hindi naman po kami nag-aaway noon, 'Tay, ah?" kunwaring tanong ko. Talagang pinapansin nila ang bawat galaw naming dalawa rito?"Oh, sige. Sabihin na nating hindi nga kayo nag-away, hindi rin naman kayo nag-iimikan. Lagi mo pa ngang dinededma itong si Harley kahit sobrang titig na ang ginagawa niya sa iyo." Umiling-iling ito habang nangingiting nakatingin kay Harley. Taas kilay kong binalingan si Harley na napakamot na lang ng ulo."Si Tatay Domi naman! Binubuking niyo naman ako. Akala ko secret lang natin 'yun?" natatawang saad nito."Secret ba? Hindi mo naman ako sinabihan. Pero totoo naman, hindi ba? Bakit ba kasi hindi mo pa siya ligawan? Halata namang gustung-gusto mo itong si Zimry? Aba'y kagandang bata nito, mamaya maunahan ka pa!""Kung gusto niya lang 'Tay, bakit hindi

"Talaga? Naglaba ka?" Hindi makapaniwalang tanong ko."Oo nga. Isinabay ko ng maglaba habang nagluluto kanina. Sa sobrang sarap nga ng tulog mo, baka pwede ko pang labhan ang mga damit ng kapit bahay," pang-aasar niya."Sana ginising mo ako kaagad? Ang dami pa naman ng labahan natin." Nakapalumbaba ako sa harap niya. Hindi ko na tuloy magawang kumain ulit.Nakakaguilty naman. Dapat ako ang gumagawa no'n eh."Sus! It's fine. I love to serve you. Isa pa, ginamit ko naman 'yong pinabili ko kahapon na washing machine." Ngumisi ito ng malawak at ipinagpatuloy na ang pagkain.Napairap na lang tuloy ako sa kaniya kahit hindi siya nakatingin. Akala ko naman napagod siya ng husto dahil tradisyunal na paglalaba ang ginawa. Nakalimutan kong may binili pala itong machine nang nasabi ko sa kaniya noong isang araw na maglalaba ako ngayong Sabado.Ang washing machine na ito ay hindi katulad noong unang panahon. Ito kasi ay ilalagay mo lang ang mga damit sa

I thought my body would be enough for him to stay, to love me, to forget Angel. But no. Hindi ako kailanman magiging sapat sa kaniya. Pinaikot niya lang ako. I love him so much, ngunit hindi ko na kaya ang sakit na dulot niya sa akin. "What happened ba kasi? Stop crying na kaya?""Mas maiiyak 'yan sa kaartehan mo, Natasha kaya tumigil ka.""Ate naman e. I'm just concern. Look at her, she's matamlay na naman. She's crying araw-araw kasi."  Bwisit na magkapatid na 'to. Kung mag-usap parang wala ako rito sa tabi nila. "Hayy! Ewan ko sa'yo." Umalis si Nowelle, ramdam kong gusto niyang magdabog at maglakad ng mabilis ngunit hindi niya magawa. Hawak nito ang may kaumbukan na niyang tiyan. Nandito kami sa apartment na tinutuluyan naming lahat noong college. Tatlong araw na ako rito. Dito ako tumuloy noong lumabas kami ni Johan. Dito rin natulog si Johan ng dalawang araw, umuwi lang kahapon dahil tinawagan ito ng kaniyang magulang.