All Chapters of FIXING YOU (TAGALOG) : Chapter 31 - Chapter 40

Halos magda-dalawang oras na akong naghihintay dito sa living room, natapos na lamang sila Manang Loli na kumain, wala pa ring Rio na dumating. Nakailang tawag na rin ako. Halong pag-aalala at inis ang nararamdaman ko ngayon sakanya, kanina pa ako pinipilit nila Julius na kumain na at baka raw magutuman ako sa kakahintay pero umayaw ako. Wala silang magawa nang sabihin kong mauna na silang matulog. It's already quater to 9:00 at hindi ko na alintana ang gutom. Napabuntong hininga ako. Nasaan ka na ba, Rio? Tumayo ako mula sa kinauupuan ko at napagpasyahang ligpitin na ang mga natirang pagkain para sa amin ni Rio. Pagod na ako sa halos ilang oras na pag-upo, pagod na rin akong maghintay. Aakyat na ako para matulog, wala na akong ganang kumain, gusto ko nalang magmukmok sa kwarto ko. Nasayang lahat ng effort namin ngayon dahil sa hindi niya pagdating. Kasalukuyan kong nililigpit ang mga nasa lamesa nang makarinig ako ng ugong ng sasakyan sa labas

Sa isang linggong burol ng Mommy ni Rio, wala siyang ginawa kundi tumayo sa harapan ng kabaong nito. Seryoso at halos walang nagtatangkang lumapit, kahit ako ay hindi siya makausap ng maayos.  Akala ko okay na siya kahit papaano, hindi pa pala. Kahit mga bisita na dumadating at nakiki-simpatya sa pagkamatay ng Mommy niya ay hindi man lang niya pinaunlakan kahit isang lingon.  Napahugot nalang ako ng malalim na  buntonghininga sa isiping napagaan ko naman ang pakiramdam niya nung isang araw, mukhang mali ako. Nagising akong wala siya sa tabi ko no'n, nalaman ko nalang kay Julius na umalis siya first thing in the morning. Kahit ang mga pinsan niyang nasa mansyon ay hindi alam kung saan siya nagpunta.  Dumating siyang madilim ang mukha at bakas ang sobrang galit sa mukha, wala siyang pinansin ni isa sa amin at nag-utos lang na simulan na ang pagtanggap ng bisita sa burol ng Mommy niya. Naging malamig ang

Ilang araw na rin simula nang malibing ang Mommy ni Rio, balik normal naman na ang itsura niya. Hindi na masiyadong seryoso at balik trabaho na siya sa kumpanya niya. Ayos na sana ang lahat kung hindi lang siya masiyadong subsob sa trabaho at madalas umuuwi na ng dis oras ng gabi. I don't know if it still about business or what. Hindi na muna niya ako pinapasok sa kumpanya, he told me to just stay here in the mansion. I quickly understand what he's trying to do since nalagay din sa panganib ang buhay ko nang pinasok kami dito ng mga kaaway niya. Naiinip na lumabas ako ng kwarto at tinawagan si Damon, halos siya nalang ang nakakausap ko this past few days dahil busy ang parents ko sa paghahanda sa nalalapit kong birthday at si Ruru naman ay mas lumala raw ang kalagayan at mas humina raw ang immune system niya nitong mga nakaraang araw. I visited her yesterday, balak ko pa nga sanang pumunta mag-isa ng biglang sumulpot ang sampung bodyguard at si Julius sa labas ng gate a

"Happy Birthday, Princess!" Natatawang niyakap ko si Mommy dahil sa itsura niya ngayon. May hawak siyang torotot at birthday hat sa ulo, akala niya siguro children's party ang nagaganap ngayon. "Mom, you're embarrassing me. Look at those guests, they're staring at you!" "Oh, let them, honey! I'm enjoying this party," sambit niya. Tumatawang hinila nalang siya ni Daddy paalis sa harap ko. Nakaupo ako ngayon sa isang upuan at hinihintay ang iba pang guests namin for my birthday, lahat kase sila ay ako ang hanap kaya ako na mismo ang kumuha ng upuan malapit sa entrance. Panay ang bati sa akin ng mga dumadating. Huge and expensive gifts are on my side. Wala atang bisita ang hindi nagbigay ng gift. I even received an expensive mustang, which I declined but the family insisted. Thanks to Chung Family... Mag-iisang oras na rin siguro akong nakaupo rito at ganon pa rin ang dami ng mga dum

It's been 5 years... Ang bilis ng panahon. Parang kahapon lang ay nasa Pilipinas pa ako, umiiyak habang nag-iimpake ng mga gamit. Ngayon ay nasa loob na ako ng sasakyan ko papuntang airport dahil pabalik na ako sa kinamumuhian kong bansa. The pain is still here... I remembered crying so hard everyday after my parent's burial. Hindi ko na nakita si Rio simula noon, I just heard from my cousin that he's nowhere to be found and even his relatives didn't know his whereabouts. Kuya Connor decided to take me here in France. Binilhan niya ako ng bahay dito at saktong may business sila dito kaya ako ang tumayong CEO nang maka recover ako mula sa mga nangyari noon. It took me almost a year, tsaka lang ako nakapag isip isip na hindi dapat ako malugmok sa lungkot dahil may mga plano pa ako. Hindi ko pa naipaghihiganti ang parents ko. I still have to stand up on my own and show them that I will not stay weak until the end. Tinulun