All Chapters of What is Love: Chapter 21 - Chapter 30

 What is Love?Disappointment at its greatest Nagising ako kinabukasan nang wala na naman siya sa tabi ko. He sent me a text message before I even called him that he’s going to visit a relative somewhere. Gusto ko man samahan siya, hindi ko na lang ginawa. Kung gusto niya naman akong isama ay hindi na niya ako iiwan pa ditong mag-isa.I just sent him a ‘take care’ before I doze off to sleep again.Ilang oras lang ang itinulog ko ulit at bago pa man mag-tanghali ay gising na ako. Sinilip ko ang cell phone ko, umaasang may text galing sa kaniya. Itinapon ko na lang iyon sa kama nang walang natanggap kahit isa.Nagtungo ako sa kusina para maghain ng sarili kong pagkain. Pagak kong tinawanan ang sarili. Hindi man lang niya ako napaghanda ng pagkain. Hindi iyon ang trabaho niya at wala naman akong karapatang magreklamo tungkol doon dahil hindi iyon ang role niya bilang nobyo ko.Nakakatawa lang na nasanay akong ganon siya. Tapos biglang aalis siya ng maaga, walang iniwa

 What is Love?“Maternal Bond” I watched how the little girl delightly ate her food that was served on the table. I can’t find a way to eliminate my gaze with her. I just still can’t believe it.“Kristal, dahan-dahan lang. Look at your clothes, it’s already messy.”Nalumbay naman ang bata sa pagpuna ng kaniyang… ama sa kanya. Nakangusong pinagpagan niya ang dibdib at hita kung saan nalaglag ang mga kinain niya.“Sorry, Daddy.”“Okay. Just eat properly, okay?”Tumango ang bata at galak na galak na kumain ulit. Ang ganda niya kaya hindi ko mai-iwas ang tingin ko sa kaniya. Her face is enchanting. Sigurado akong hindi ako magsasawa na titigan siya.“Matti.”Naputol ang pagtitig ko sa bata. Napansin kong tumingin din ito sa akin nang tawagin ako ni Kris.“Eat your food.” natauhan naman ako kaya tumango ako at sinimulang kainin ang nakahain.Habang inuubos ang pagkain ko ay hindi ko pa din maiwasang hindi mapatingin kay Kristal. Bukod sa ganda niya ay hindi ko din

 What is Love?“THE HEARTBREAK” Another month passed by. Tila naging normal na lang ang mga nagdaang pangamba. Iisipin ko ngayon tapos mamaya, pipilitin kong makontento sa mga nalalaman ko. Talagang delubyo ang nangyari sa semester na ‘to. Minsan ay ayaw ko na lang gumising sa umaga dahil ibig sabihin lang niyon ay panibagong bakbakan na naman.At habang nalulunod ako sa gawain sa school works ay gumagapang lalo ang mga araw at gabi na normal at ordinaryo na lang din ang relasyon namin ni Axl.Sinisiksik ko sa sarili ko na nangyari na ‘to dati at malalagpasan din namin ito.Pinipilit kong maging kampante.Pero aminado pa din ako sa sarili kong hindi ko kayang maging kampante lang.I believe that when people tend to be comfortable on some things, they won’t realize that changes are starting to befall them.Kaya kung naiisip kong kampante lang ako na ganito kami ni Axl, naiisip ko lang ‘yun.Kailangan normal lang kaming mag-usap sa tawag, ordinary exchange of te

 What is Love?Strong Heart “Matti?”I’m reviewing some resumes in the table when Ms. Zia - one of the HR assistants who’s guiding me throughout my internship - called me.“Yes, Ms?”She pointed her finger through the wall clock. “2 pm, don’t forget.” Ngumiti ako at tumango sa pagpapaalala niya tungkol sa pagr-rounds ko mamaya.“Yes, Ms.”I waited for another 15 minutes before I called the service department to have someone who will drive me through all the places I have to go to.Dala-dala ang mga original and photocopies of the month’s events ay lumabas ako ng administration office para hintayin sa labas ang tinawagan kong service.A year had passed again. I’m now a graduating student. Ilang buwan na lang ang ilalagi ko sa kolehiyo at tapos na ako.Parang kailan lang ay magkasama kami ni Dessa na tinatapos ang mga gawain namin. Sabay pa kaming umiiyak kapag hindi namin makuha ang mga sagot sa business math at stats and probability kahit naiintindihan naman na

 What is Love?“Heartbroken” Nasa bukana pa lang ako ng hallway ng hospital ay sinalubong na agad ako ni Tita Eleanor. May pag-aalalang nakaguhit sa mukha nito.Siya ang unang taong gusto kong tanungin ng lahat ng naiisip ko. Ngunit ngayong nandito na siya sa harap ko, ayaw ko na lang umimik.Siya ang unang taong pinagkakatiwalaan ko kay Papa. Kahit noon na hindi ko siya gusto para kay Papa ay hinayaan kong makapasok siya sa pamilya namin. Ang maging kapalit ng aking ina dahil doon ko mapapatunayan na mas ikasasaya iyon ni Papa.Hindi ko siya magawang sisihin sa nangyari dahil hindi naman talaga niya kasalanan.“Si Papa po?” imbes ay tanong ko na lang sa kaniya.Yumuko ito bago ako inihatid sa private room kung saan naka-kwarto si Papa. He’s sleeping peacefully in that bed.I can’t help but shed a tear.Pinangarap kong makatulog siya nang mapayapa pero ayaw kong makita na nararanasan niya iyon sa loob ng hospital.Sumisikip ang dibdib ko, ang bigat ng mga mata