All Chapters of Eternal Flame: Chapter 1 - Chapter 10

Ilang araw na ko sa ospital. Pero kahit na madali lang sana akong gumaling ay parang naging kritikal pa ang pagbubuntis ko. Sinabi ng doctor na dahil daw sa stress. Kaya din daw hindi pa maayos ang lagay ko. Pinipilit ko ng maging maayos na ang kalagayan ko dahil naisip kong ang laki na ng babayaran ko sa ospital. Paano kaya ang gagawin ko sa buhay ko ngayon? Habang nasa rooftop ako at nag-iisip, dama ko ang malamig na hangin. Namimiss ko 'yong mga araw na masaya pa ko at buo pa ang pamilya ko. I miss my mom and dad. I want to be with them. Ipinikit ko ang aking mga mata at inalala ang masayang nakaraan. "Mom! Ayaw ko po niyan." "Com'on princess, that dress is very beautiful to you." Dad said. "I told you." Mom smiled. Hayyy. Kailan kaya ako makakabili ng gusto kong style ngayon? Ang kuli

Kasalukuyan kaming kumakain ni Shin pero hindi ko maiwasang tingnan siya ng may tanong sa aking isip. Hindi niya kasi ako inaasar ngayon. Kaya iniisip ko kung may nangyari ba. "Bakit ganyan kang makatingin sa'kin? May gusto ka pa bang ibang pagkain?" "I'm full. Kakaiba lang kasi ang kilos mo ngayon." Natawa siya sa sinabi ko bago ulit nagsalita. "You're just being paranoid." "Hindi noh. Saka may sakit ka na pala, bakit lumabas ka pa ng bahay niyo?" tanong ko. Nabanggit kasi niya na medyo masama daw ang pakiramdam niya kaya hindi siya nakapasok sa klase. Pero hindi naman daw malala. Sa tingin ko nga mas maganda na ang pakiramdam niya ngayon, kumpara ng sinundo niya ko sa school kanina. Baka nga siguro nagugutom lang siya. Sandali siyang nag-isip, pero hindi na din niya naituloy ang sasabihin d

Ngayon ay nasa bahay na ko ni Mr. Edgar. Hindi ako makapaniwala na kukunin ko din ang tulong na inaalok niya. Actually, I usually do everything on my own. Ayoko kasing nakakaabala ako sa mga tao. But this time, I know that I can't fix it alone. Maybe I can be just a good girl to him like his own daughter or granddaughter. "Go to your room now. Pinahanda ko na 'yon." sabi ni Mr. Edgar ng makarating kami sa living room. Gaya nga ng inaasahan ko, napakalawak ng mansyon na tinitirhan niya. Medyo nahihiya tuloy akong gumalaw dahil naiisip ko na parang ginagamit ko ang yaman ni Mr. Edgar para masolusyonan ang problema ko. Pero utang lang naman 'to. Babayaran ko naman ang lahat ng magagastos niya sa tulong na 'to. "Thank you po for your help." sabi ko nang makita ko na ang maid na dumating para ituro kung saan ang kwarto ko. "It's too early to say that, Mira."

Umaga na at halos hindi ko alam kung paano ako haharap kay Mr. Edgar matapos lahat ng nakita ko kagabi.Kanina pa ko sumisilip sa labas kung may tao na ba, pagkatapos hihiga lang din ako ulit sa kama. Hindi ko alam kung ano ang dahilan niya, pero hindi pa rin magandang dahilan ang kahit ano para pumatay ka ng isang tao. Narinig kong may kumatok sa aking kwarto habang nakahiga at nag-iisip ako sa kama. Hindi ko nagawang lapitan yo'n o sumagot man lang para magtanong.Nakailang katok sa aking pinto hanggang sa may nagsalita na rin. "Mira, ayos ka lang ba? Gising ka na ba?" Kinilabutan ako ng malaman kong si Mr. Edgar ang kumakatok. Naiisip ko, paano na lang kung magalit siya sa'kin at bigla niya kong patayin? Saka paano kapag nalaman niyang nakita ko lahat ng nangyari kagabi? Maya-maya lang ay narinig ko ang pagbukas ng pinto sa a

Nasa puntod ako ngayon nila mom at dad. Mabigat ang pakiramdam ko dahil sa kalagayan ko ngayon. Ang hirap kapag dumadating ka sa punto na gusto mo ng umalis sa isang sitwasyon pero hindi mo pa magagawa. Isa sa pinaka-hindi ko gustong bagay ay 'yong wala akong magawa para sa sitwasyon ko kapag nahihirapan na ko. Lahat naman ng tao pangarap na mabuhay ng tahimik at masaya. Kaya kapag sobra ng nahihirapan sa isang bagay, okey lang din kung bitawan mo na kapag sinubukan mo naman ng buong lakas mo pero hindi mo talaga kaya. "Mom, dad. Hindi ko po akalain na malakas din pala ako tulad niyo. Kasi sa kabila ng lahat, ito pa rin po ako at hindi sumusuko. Wala po kayong dapat alalahanin sa'kin, kaya ko na po ngayon ang sarili ko." Ngumiti ako matapos kong sabihin 'yon. Ano kayang naghihintay sa mga susunod na buwan? Magiging masaya pa kaya ako kagaya ng panahong kasama ko sila mom and dad?