All Chapters of Slash of Fate: Chapter 21 - Chapter 30

Flix POVFlashback"Papa I think she won't love me or accept me as her child and perhaps she hated me." Napaangat ang aking mukha at napatingin ako sa aking anak na ngayon ay may lungkot na nakalarawan sa mga mata nito."No—""Don't lie to me! She pushed me at sa tingin mo ba papa ay maikakaila mo pa ang katotohanan na ayaw niya sa akin? Na ayaw niya sa amin! That's why she left us and that's why she is with uncle Eros. Pinili niya si tito Eros at hindi niya kami gustong makasama." Kumuyom ang aking kamao na ngayon ay nakalapag lamang sa taas ng mesa. Though I tried to remain calm ay wala pa rin ako nagawa dahil kusang umaalpas ang galit mula sa aking puso.And seeing my child filled with sadness made me feel like I am a useless asshole. Alam ko naman kasi na ako ang dahilan kaya nakakaramdam ito ng

Dawn POV"Itong mga ito pakibalik mo iyan kay Mr. Fabiosa and tell him to revise his proposal. Tell him that it's too cliche! And one more thing! He should consider the client's needs and wants hindi puro ganito ang ipapakita niya sa akin! This is unacceptable!" sigaw ko ngunit natigilan ako at napahilot na lamang aking sentido nang bigla na lamang bumukas ang pinto at pumasok mula roon si Eros.Habang ang sekretarya ko naman ay nakayuko lamang at kita sa mukha nito ang takot."Ba't parang bad mood ka ngayon may problema ba? Wrong timing ba ako?" untag nito pero may ngiti ito sa labi."Nothing." Napailing ito sa sagot ko at nilapitan ang sekretarya ko then he tap her shoulder sending her hints na pwede na siyang umalis.Tumango naman ang sekretarya sa gawi ko at saka kay Eros bago dali-daling umalis na para bang may humahabol ritong sampung demonyo.At nang tuluyan na iton

Dawn POVNapuno ako ng inis para sa lalaking kanina lamang ay kausap ko. Napupuyos rin ako sa galit sa mga naaalala kong salitang sinambit nito, mga paghahamon nito, mga mapaglaro at mapanuksong pahayag nito.And hell!Tila nangangapal rin ang labi ko sa ginawa nitong paghalik sa akin kanina na tila ba hanggang ngayon ay nakadikit pa rin ang malambot nitong labi sa aking labi.At isa pa 'yung mga mata nito na hindi ko maipaliwanag ang pakiramdam.At hanggang ngayon ay hindi ko pa rin maiwaglit ang imahe nito lalo na ang determinasyon na lumarawan sa mapupungay nitong mga mata.Mga matang nanghihikayat at mga matang puno ng emosyon.But I don't know why he is acting that way, acting like he is far from the man I've known in the past.Kahit ang paraaan ng paghagod ng labi nito ay punong-puno ng emosyon na noon ay hindi ko naramdaman mula rit

Dawn POV"Mahirap gawin iyon Eros, ngayon pa na hawak nila ang anak ko! Hawak nila ang nag-iisang taong maituturing kong pamilya. Gusto ko siyang bawiin ngunit pinipilit ko pigilan ang sarili ko sa ngayon dahil alam kong mahirap silang kalabanin." Napabuntonghininga ito bago hinawakan ang mga kamay ko at pilit na pinaparamdam sa akin na wala akong dapat ikatakot."But your child needs you Yesha, you need to talk to Flix or talk to your son." Napanganga ako at naramdaman ko muli ang pagpunas nito sa mga luha na nasa gilid ng aking mga mata."W-What do you mean?""Ang akin lang sa tingin ko hindi mo kailangan na hintayin pa ang panahon. Marami na ang nasayang Yesha at  isa pa, alam kong sobra-sobra na ang pangungulila mo sa anak mo kaya walang mali na lapitan mo siya at magpakilala. At ang tungkol naman sa inyo ni Flix ay dapat hindi makaapekto sa kung anong relasyon at karapatan na meron ka para sa ana

Dawn POV"Brix laro tayo hali kana!" sigaw ng bata sa aking anak na nakaupo lang sa damuhan at nakatingin lamang sa mga batang kanina pa naglalaro.Bumuntonghininga ako at hindi makapaniwalang ganito ako kaduwag. Kanina ko pa kasi ito pinagmamasdan lamang mula sa isang gilid na hindi pa nito natatapunan ng tingin.At kahit gustong-gusto ko na itong lapitan ay nawawalan ako ng lakas ng loob.Samantalang tapos na ang klase ng mga bata kaya wala silang ginawa kundi maglaro habang naghihintay ng mga sundo nila.And my son is right there, sitting silently na tila ayaw makihalubilo. Na kahit kanina sa klase nito ay hindi ito umiimik at nanatiling nakatingin lamang sa lamesa nito o sa kawalan na lubhang nagparamdam sa akin ng pag-aalala."Ang KJ mo naman hali ka, laro tayo." Umiling ang anak ko ngunit kaya tila nainis ang nag-aaya rito."Ang arte mo, kala mo kung sino. Kung hindi lang dahil sa nagtratrabaho papa ko sa konpaniya niyo bakit ba