Dawn POV
"Itong mga ito pakibalik mo iyan kay Mr. Fabiosa and tell him to revise his proposal. Tell him that it's too cliche! And one more thing! He should consider the client's needs and wants hindi puro ganito ang ipapakita niya sa akin! This is unacceptable!" sigaw ko ngunit natigilan ako at napahilot na lamang aking sentido nang bigla na lamang bumukas ang pinto at pumasok mula roon si Eros.
Habang ang sekretarya ko naman ay nakayuko lamang at kita sa mukha nito ang takot.
"Ba't parang bad mood ka ngayon may problema ba? Wrong timing ba ako?" untag nito pero may ngiti ito sa labi.
"Nothing." Napailing ito sa sagot ko at nilapitan ang sekretarya ko then he tap her shoulder sending her hints na pwede na siyang umalis.
Tumango naman ang sekretarya sa gawi ko at saka kay Eros bago dali-daling umalis na para bang may humahabol ritong sampung demonyo.
At nang tuluyan na iton
Dawn POV"Ma'am pasok kana raw po." Tumango lamang ako bilang sagot bago ako tumayo mula sa aking kinauupuan upang lumapit sa nakatayong sekretarya na minumuwestra ang daan papasok sa opisina ng taong alam kong kailangan kong kausapin.Nang makapasok ako ay narinig ko pa ang pagsara ng pinto na nasa aking likuran ngunit hindi ko na iyon magawang pansin sapagkat tinuon ko na lamang ang aking mga mata sa taong prenteng nakasandal sa harap ng mesa nito at nakahalukipkip habang nakangiting pinapasadahan ng tingin ang aking anyo.Tila ba kanina pa ako hinihintay and his hungry eyes shamelessly roam around my body with the hint of lust written all over his eyes.Then I saw him take a glimpse on my cleavage kaya nainis ako. At tila hindi ako mapakali.Kita ko rin kung paano ito mapalunok at mas binaba pa ang tingin sa bawat parte ng aking katawan.Para ba ang init ng mga mata nit
Dawn POVNapuno ako ng inis para sa lalaking kanina lamang ay kausap ko. Napupuyos rin ako sa galit sa mga naaalala kong salitang sinambit nito, mga paghahamon nito, mga mapaglaro at mapanuksong pahayag nito.And hell!Tila nangangapal rin ang labi ko sa ginawa nitong paghalik sa akin kanina na tila ba hanggang ngayon ay nakadikit pa rin ang malambot nitong labi sa aking labi.At isa pa 'yung mga mata nito na hindi ko maipaliwanag ang pakiramdam.At hanggang ngayon ay hindi ko pa rin maiwaglit ang imahe nito lalo na ang determinasyon na lumarawan sa mapupungay nitong mga mata.Mga matang nanghihikayat at mga matang puno ng emosyon.But I don't know why he is acting that way, acting like he is far from the man I've known in the past.Kahit ang paraaan ng paghagod ng labi nito ay punong-puno ng emosyon na noon ay hindi ko naramdaman mula rit
Dawn POVNakaharap ako ngayon sa aking laptop at tila urong-sulong ang aking kagustuhan na buksan ang isang folder na ipinasa sa akin.Ewan ko ba andon 'yung kagustuhan ko pero andon din ang takot."Hindi mo pa rin ba bubuksan?" Napatingala ako sa nagsalita na walang iba kundi si Eros na ngayon ay nasa likod ko na at nakatingin rin sa folder na halos ilang minuto ko na rin pinagmamasdan."Why? Are you afraid na baka may malaman ka—""Hindi ako takot sa aking malalaman dahil sa totoo lang mas takot ako sa kung ano man ang aking magiging reaskyon para sa aking maaaring malaman."Narinig ko ang pagbuntonghininga nito bago ko naramdaman ang paghawak nito sa kamay ko na may hawak ng mouse ng laptop."Alam kong nasa iyo pa rin ang desisyon kung bubuksan mo iyan o hindi pero para sa akin you deserve to know the truth. Hindi naman pwede na ipagkait mo iyon s
Dawn POV"Mahirap gawin iyon Eros, ngayon pa na hawak nila ang anak ko! Hawak nila ang nag-iisang taong maituturing kong pamilya. Gusto ko siyang bawiin ngunit pinipilit ko pigilan ang sarili ko sa ngayon dahil alam kong mahirap silang kalabanin." Napabuntonghininga ito bago hinawakan ang mga kamay ko at pilit na pinaparamdam sa akin na wala akong dapat ikatakot."But your child needs you Yesha, you need to talk to Flix or talk to your son." Napanganga ako at naramdaman ko muli ang pagpunas nito sa mga luha na nasa gilid ng aking mga mata."W-What do you mean?""Ang akin lang sa tingin ko hindi mo kailangan na hintayin pa ang panahon. Marami na ang nasayang Yesha at isa pa, alam kong sobra-sobra na ang pangungulila mo sa anak mo kaya walang mali na lapitan mo siya at magpakilala. At ang tungkol naman sa inyo ni Flix ay dapat hindi makaapekto sa kung anong relasyon at karapatan na meron ka para sa ana
Dawn POV"Mahirap gawin iyon Eros, ngayon pa na hawak nila ang anak ko! Hawak nila ang nag-iisang taong maituturing kong pamilya. Gusto ko siyang bawiin ngunit pinipilit ko pigilan ang sarili ko sa ngayon dahil alam kong mahirap silang kalabanin." Napabuntonghininga ito bago hinawakan ang mga kamay ko at pilit na pinaparamdam sa akin na wala akong dapat ikatakot."But your child needs you Yesha, you need to talk to Flix or talk to your son." Napanganga ako at naramdaman ko muli ang pagpunas nito sa mga luha na nasa gilid ng aking mga mata."W-What do you mean?""Ang akin lang sa tingin ko hindi mo kailangan na hintayin pa ang panahon. Marami na ang nasayang Yesha at isa pa, alam kong sobra-sobra na ang pangungulila mo sa anak mo kaya walang mali na lapitan mo siya at magpakilala. At ang tungkol naman sa inyo ni Flix ay dapat hindi makaapekto sa kung anong relasyon at karapatan na meron ka para sa ana
Dawn POV"Brix laro tayo hali kana!" sigaw ng bata sa aking anak na nakaupo lang sa damuhan at nakatingin lamang sa mga batang kanina pa naglalaro.Bumuntonghininga ako at hindi makapaniwalang ganito ako kaduwag. Kanina ko pa kasi ito pinagmamasdan lamang mula sa isang gilid na hindi pa nito natatapunan ng tingin.At kahit gustong-gusto ko na itong lapitan ay nawawalan ako ng lakas ng loob.Samantalang tapos na ang klase ng mga bata kaya wala silang ginawa kundi maglaro habang naghihintay ng mga sundo nila.And my son is right there, sitting silently na tila ayaw makihalubilo. Na kahit kanina sa klase nito ay hindi ito umiimik at nanatiling nakatingin lamang sa lamesa nito o sa kawalan na lubhang nagparamdam sa akin ng pag-aalala."Ang KJ mo naman hali ka, laro tayo." Umiling ang anak ko ngunit kaya tila nainis ang nag-aaya rito."Ang arte mo, kala mo kung sino. Kung hindi lang dahil sa nagtratrabaho papa ko sa konpaniya niyo bakit ba
Dawn POV Hindi ko alam kung ano ang pumasok sa isip ko at ngayon ay nandito ako sa loob ng kwarto ng anak ko habang ito ay kanina pa ako kinakausap at kung ano-ano ang mga pinapakita sa akin. Ngunit halos wala ako maunawaan sa mga sinasabi nito, na tila lumilipad ang utak ko at hindi ako mapakali. Sino ba namang hindi? Kung nasa pamamahay ka ng taong kinamumuhian mo na ano mang oras ay hindi mo alam kung ano ang pwedeng gawin sa'yo Mabuti na nga lang at iniwan kami rito ni Flix at mukhang nakaramdam naman ito na ayaw ko sa presensya nito at ang ulol ay kusang umalis at sinabing babalikan niya raw kami mamaya. Tsk kung pwede lang ay sana huwag na. Isa pa ang hindi ko rin maintindihan ay kung bakit tanging mga kasambahay tapos si Flix at ang anak ko lang ang nakatira sa malaking bahay na ito. Saan si Helen? Oo sabihin na natin
Dawn POVDear mama, Alam niyo po, mahal na mahal po kita at kahit gustong-gusto ko man na makasama ka pa po ay alam kong hindi ko na iyon magagawa. Ngunit mama kung dumating man ang araw na maibigay itong letter ko sa inyo sana po mangako kayo. Gusto ko po sana na huwag niyo po ako kalimutan, gusto ko po iyong manatili ako sa mga puso at isip niyo. At kahit isang beses lang tayo nagkita ay sana gaya ko ay baunin niyo ang ala-alang iyon.Kahit hindi mo hilingin iyon anak ay gagawin ko, pero bakit ang daya? Bakit tanging iyon lang ang ala-alang nagawa mong baunin?Ang sakit at kung pwede lang sana at kung nabigyan lang sana ako ng pagkakataon na mas magawaang aking tungkulin bilang ina sa'yo ay mas napasaya sana kita.Pero ang saklap lang dahil hindi ko nagawa.Mama, alam mo po favorite ni kuya ang chocolates pero sayang po kapogian
Dawn POV"Malaya kana Yesha, sana maging masaya ka." Sambit ni Eros bago ito naglakad paalis na kinalaki ng mga mata ko.N-No!"Eros huwag mo kami iwan dito tulungan mo kami—" hindi ko natapos ang sasabihin ko nang biglang makarinig ako ng isang boses na lubhang nagpagulat sa akin."M-Mahal mo 'ko?" Napasinghap ako at nilayo ko ang katawan ni Flix mula sa'kin.Namuo ang luha ko nang tumama ang aming mga mata. Those eyes that I am longing to see and stare.Ngayon puno iyon ng saya. Erasing the bad nightmare of his eyes filled with sadness in my mind."B-Buhay ka!" I hug him."Buhay ka salamat akala ko iniwan mo na ako. Akala ko 'di na kita ulit makakasama." I sniff hindi ko na ulit gugustuhin na maramdaman ang sakit na naramdaman ko kanina noong inakala kong mawawala na siya.Napakasakit pala iniisip ko pa lang ay hin
Dawn POV"Uyy gising andito na tayo!" Dahan-dahan akong napamulat dahil sa sigaw t-teka asan ako bakit puro puno ang nakikita ko?Hindi huwag mo iyan gawin pease just let me go!No!Si Eros?'Yung kasal?Parang binuhusan ako ng malamig na tubig dahil sa pagbalik ng akin alaala Shit asan na ako? Where did they take me? Lumuluha na ako sa galit at kaba damn kung hindi ako makaalis rito paano na?"Nasaan ako? T-Teka ano ba bitiwan mo 'ko." Nagpumiglas ako at pinagsusuntok ang lalaking nasa harap ko pero nakakaiwas ito at naiinis ako. They have taken me away nang hindi ko alam ang rason.Wala naman akong ginawangmasa e' kaya bakit nila ako ginaganito?"S-Saan sabihin n'yo nasaan ako?" Napayuko ako ng hinawakan ng lalaki ang kamay ko para mapigilan ang pagsuntok."You need to come with us at kung
Dawn POV"Yesha," napapitlag ako sa narinig kong pagtawag sa akin at nang lingunin ko ang boses ay nakita ko si Eros na nasa bukana ng pintuan at pinagmamasdan ako."Hindi ka ba kakain?" Mahinang sambit nito na kinayuko ko.Sa totoo lang hindi ko rin alam kung makakakain pa ako.Masyadong binabagabag ako ng konsensya ko. I can't even stare at his eyes without feeling ashame.Masyado mahirap tanggapin na nagagawa pa rin nitong umaktong parang walang nangyari pero ang totoo niyan ay dapat hindi ganito ang turing nito sa akin."Yesha dalawang linggo kanang ganito kasal natin and yet you are still like this." Nag-isang linya ang aking labi sa binanggit nito.Bukas na bukas ay ikakasal na ako rito. And yet hindi ko man lang alam kung kaya kong humarap sa altar nang hindi mahihiya at makakaramdam ng guilt.Hindi ko na sana hahayaan na magkagnito pero paano ako tatanggi? Paano ko magagawang umaktong walang nangyaring katangahan.
Dawn POV"Dawn!" Napasinghap ako at napabalikawas ng bangon mula sa kinahihigaan ko nang may marinig akong malakas na sigaw kasabay rin no'n ay ang ingay ng pagbukas ng pinto.Ngunit halos mawalan ako ng lakas sa nakita kong taong bumunggad roon. Hinihingal ito ngunit ang panlalaki ng mga mata nito ay sapat na para makaramdam ako ng matinding hiya at kasama na rin doon ang guilt.Ewan ko ba pero ang pagbuka't sara ng bibig nito ay tila ba'y sapat na patunay upang lalo akong manliit. Alam kong hindi ito makapaniwala sa kung ano mang nabunggaran nito ngayon pero hindi ko na maibabalik ang oras.Naging tanga na ako.Isang tanga na nagpadala sa nararamdaman ng aking puso.Kaya kahit kita sa mga mata nito ang paglarawan ng sakit ay napalunok na lamang ako at hinihintay ang mga panunumbat nito because I deserve it.I really deserve it.Ngunit hindi ko inasahan ang pag-iba ng emosyon sa mga mata nito at ang sumunod nitong sinambit.
Dawn POVTinulak ko ito at tinitigan ng mariin sa mga mata nito."Seryoso ako Flix ayaw ko nang magkaroon ng koneksyon pa sa sa'yo o sa pamilya mo." Mahirap man bigkasin ang mga katagang iyon pero kailangan kong maging matatag.Seeing his eyes filled with pain at ang paglarawan ng pagkawalan ng pagkasa ay siyang kumurot sa puso ko.Unti-unting naramdaman ko ang pagdulas ng mga kamay nito hanggang sa tuluyan na nawala ang init na kanina lang ay nakayakap sa akin.Ewan ko ba pero kusang tumaas ang mga kamay ko upang pumalibot sa batok nito kasabay rin no'n ay ang pagbagsak ng kumot sa sahig.Nawalan na ako ng hiya. I don't care if I am bare and naked in front of me.Because I can't..I can't let go without having the chance to feel him for the last time.Kahit ngayon lang.Nakita ko kung paano gumuhit ang gulat sa mga mata nito, pero ngumiti lamang ako at nang titigan ko ang nakaawang at mapu
Dawn POVNapadaing ako dahil pakiramdam ko'y parang dinaganan ako ng mundo sa sobrang pananakit ng aking katawan gayundin ang aking ulo."Hmm..." I moaned in pain bago dahan-dahan na minulat ang aking mga mata.It's a bit blur, ngunit agad na nanlaki ang mga mata ko nang maanigan ko ang kakaibang disenyo ng kisame."Fuck!" Napamura ako dahil sa tindi ng gulat ko ay akmang babalikwas ako ng bangon ngunit natigilan ako nang maramdaman ang pagsiid ng matinding sakit.Ang balakang ko'y tila ba bugbog pero ang malala ay ang pakiramdam na hindi ako komportable lalo na sa pagitan ng aking mga hita.Shit!Anong nangyari?Isa pa nasaan ako?Natulala ako habang ang tanging nagawa ko na lamang ay ang maupo sa malawak na kama at pagmasdan ang aking paligid.This is not my house—teka pumunta ba ako sa isang hotel? Ano bang ginawa mo Dawn?Wait why am I naked?Napasinghap ako sa aking
Dawn POVUmiwas ako ng tingin mula sa kakatingin sa taong nasa harap ko and I just bit my lips to suppress the aching need within my body.Napatingala ako habang kapit na kapit ako sa lamesa."Shit!" I cursed because I felt I am now burning. Kaya sa inis ko ay nawalan na ako ng pakealam at desperadang pilit kong tinanggal ang aking buong saplot. Gusto kong lumaya mula sa pakiramdam na ako'y sinasakal ng saplot ko.Kahit na ang maliliit na telang tumatakip sa mga maseselang parte ng aking katawan ay tinanggal ko rin to relieve the warm feeling ngunit akala ko'y hihinto na ang pakiramdam na inaapoy.Pero mali ako, sobrang mali dahil mas naging malala ito at napapikit ako ng sumiid ang kakaibang sensasyon sa aking katawan.Hell my core is aching and my mind is slowly flooded by different pictures of things that I didn't imagine I would fucking think right now.And they are encouraging me to do something at alam kong kokontrol
Dawn POV"Hmm bukas isugarado mong nakaayos na ang lahat ng mga dadalhin mo," sambit ko sa tapat ng telepono, kausap ko kasi si Helen pagkatapos kasi nang napag-usapan namin noong isang araw ay napag-isip isip nitong sasama nga ito sa akin kaya ngayon ay sinasabihan ko itong maging handa sa mga dapat lalo na't bukas na ang flight namin."Naayos ko na ang lahat ate. Kaya siguraduhin mo lang din na huwag mo akong papaasahin bukas a'." Napailing ako, dahil bakit ko naman ito papaasahin lalo na pa't ngayon na buo na ang desisyon ko.Napatingin ako sa maliit na picture frame na nakapatong sa office table ko.Mula roon ay kitang-kita ko ang nakangiti kong anak.I really miss him, pero sa ngayon hindi ko pa alam kung papaano harapin ang ama nito. I don't have the courage. At kahit ngayon na tinatawagan na ako ni Eros ay ni hindi ko rin ito magawang sagutin.I don't want another M
Dawn POV"A-Ano? Paanong anak ka namin? E' Nag-iisang anak lang namin si Helen!" Sigaw ng ama ko na halatang hindi makapaniwala."Teka ija what is really happening paano kita naging pamangkin?" Sabat ng ina ni Eros na ngayon ay naguguluhan na rin sa daloy ng pangyayari."She is my sister dad." Lahat ay napatingin kay Helen na ngayon ay may ngiting mapait na nakapaskil sa labi."Helen..." "Naalala niyo 'yung kinuwento niyong kapatid ko na nawalay sa inyo dahil inilayo siya sa inyo ng babaeng pinakulong ninyo? And that child na lumaki sa poder ko ay ilang taon din akong naging donor ng dugo nito. Sa una inakala kong nagkataon lang na nagmatch kami pero sa huli nagduda rin ako nang ikwento niyo sa akin ang tungkol sa kapatid ko. Nagbakasakali ako and I didn't expect na may dugo ng pamilya natin ang nananalaytay sa bata. Sinubukan ko hanapin ulit ang ka