All Chapters of คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ!: Chapter 941 - Chapter 950

แคทเธอรีนขับรถเข้ามาและเห็นแอสตัน มาร์ตินสีดําคันหนึ่งจอดอยู่ข้างที่จอดรถซึ่งสำรองไว้เฉพาะรถเธอฌอนนั่งอยู่หน้ารถ สวมเสื้อเชิ้ตสีขาวซึ่งเหน็บชายเสื้อไว้ในกางเกงของเขาอย่างหลวม ๆ เป็นไปได้ว่าช่วงนี้เขาน้ำหนักหายไปดูจากเสื้อผ้าของเขาหลวมไปบ้างเล็กน้อย“ฌอน ฮิลล์ คุณมาที่นี่ทำไมคะ? ฉันมั่นใจนะคะว่าฉันวางตัวชัดเจนมาก คุณเข้าใจไหมคะ” แคทเธอรีนปิดประตูรถกระแทกเสียงดังขณะเธอลงรถ น้ำเสียงของเธอฟังดูหมดความอดทนหัวใจของฌอนปวดร้าวตลอดมาถึงบัดนี้ เขาไม่ได้มาหาเธอที่บริษัทเพราะเขากลัวสายตาเย็นชาที่เธอจ้องเขามาแบบนี้น่ะแหละ“ผมมีบางอย่างจะคุยกับคุณ มันเกี่ยวข้องกับเพื่อนของคุณ เฟรยา”"มีอะไรว่ามาเลยค่ะ?" แคทเธอรีนหยุดชั่วคราว“เราจะคุยกันตรงนี้เหรอ? ไปที่สํานักงานของคุณกันเถอะ” ฌอนเดินไปหาเธอ"... ก็ได้ค่ะ"แคทเธอรีนขมวดคิ้ว ถ้าเป็นเรื่องเกี่ยวกับเฟรยา ยังไงเธอก็ต้องยอมตามเมื่อพวกเขาขึ้นไปชั้นบน เธอรีบพูดทันทีว่า "พูดมาเลยค่ะ"ฌอนมองไปรอบ ๆ “นี่คือวิธีที่คุณปฏิบัติต่อแขกของคุณหรือครับ? ถ้วยชาล่ะอยู่ไหน?”“ถ้าคุณมาที่นี่เพื่อดื่มชา คุณสามารถออกไปแล้วเลี้ยวขวา ลงลิฟต์ไปเลยค่ะ” แคทเธอรีน

“ใช่ค่ะ” แคทเธอรีนถอนหายใจเบา ๆ “แต่เขามีอำนาจมากกว่าแต่ก่อนมาก ไม่เป็นผลดีถ้าเราต่อสู้กับเขาด้วยกําลัง”เวสลีย์มองลึกเข้าไปในดวงตาของเธอ เขาอยากปลอบโยนเธอว่าฮิลล์ คอร์ปอเรชั่นจะล่มสลายในไม่ช้า แต่น่าเสียดายที่ตอนนี้เธอคงไม่เข้าใจ “แคธี่ ทําไมเราไม่... จดทะเบียนสมรสกันล่ะ เมื่อเราจดทะเบียนแล้วการแต่งงานของเราก็ถูกต้องตามกฎหมาย ฌอนก็จะไม่สามารถทําอะไรได้”"จดทะเบียนเหรอคะ?"แคทเธอรีนถึงกับสะดุ้งตกใจมากเธอเพิ่งตกลงกับการขอแต่งงานเอง แล้วพวกเขากำลังจะจดทะเบียนกันเร็วขนาดนี้? เธอถึงกับเบลอไปครู่หนึ่ง“ใช่ มันกะทันหันเกินไปใช่ไหม? ผมทําให้คุณกลัวหรือเปล่า?” เวสลีย์พูดอย่างละอายว่า “แคธี่ ผมก็ไม่มีทางเลือกเช่นกัน ผมไม่อยากเสียคุณไปอีกแล้ว ไม่ต้องกังวลการจดทะเบียนและพิธีจะจัดขึ้นพร้อมกัน กลับไปจัดงานแต่งงานของเราที่เมลเบิร์นกันเถอะเพื่อกันไม่ให้ฌอนรู้ ผมไม่อยากเป็นเหมือนฌอนที่แม้ว่าคุณแต่งงานไปกับเขา แต่คุณก็ไม่ได้จัดงานแต่งงานที่มีเกียรติเลยด้วยซ้ำ”"ขอบคุณค่ะ" แคทเธอรีนรู้สึกโล่งใจเมื่อได้ยินคําพูดของเขา แล้วความวิตกกังวลของเธอก็จางหายไปภายใต้สถานการณ์นี้ดูเหมือนว่าไม่มีอะไรให้ต้อง

“โอเคครับ” ร็อดนีย์ตอบระหว่างเขาออกไปเอารถ นายลินช์คร่ำครวญว่า “ยกเว้นร็อดนีย์ที่นิสัยไม่น่าคบ คนอื่นในตระกูลสโนว์ก็อัธยาศัยดีกันทั้งนั้น ไม่มีความเย่อหยิ่งจองหองเหมือนที่บรรดาตระกูลมั่งคั่งใหญ่โตทั่วไปเขาเป็นกัน”"พ่อพูดถูกต้องที่สุดเลยค่ะ" เฟรยาพยักหน้าเห็นด้วยแต่นางลินช์รู้สึกเสียใจแทนลูก “อันที่จริงคาร์สันดูดีมากเลยนะ ทําไมลูกไม่หมั้นกับเขาแทนล่ะจ๊ะ?”… ไม่นาน ร็อดนีย์ก็ขับรถเข้ามารับเขาแทบไม่ได้พูดคุยกับนายและนางลินช์เลย ตลอดทางเฟรยาเอาแต่อ้อนประจบพ่อแม่เธอเห็นได้ชัดว่าตระกูลลินช์ประคบประหงมเอาใจเฟรยามาก บรรยากาศของครอบครัวลินช์ดูดี ไม่เหมือนครอบครัวชาวบ้านตระกูลเล็กอื่น ๆ ทั่วไปที่พอได้ยินว่าเขามาจากตระกูลสโนว์ก็พยายามประจบเอาใจเขาหลังจากที่นายและนางลินช์ขึ้นเครื่องบินไปแล้ว เฟรยาและร็อดนีย์ถึงได้จากมาจู่ ๆ ร็อดนีย์ก็พูดขึ้นมาทันทีว่า “ในช่วงเวลานี้ผมคงไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากยอมรับการแต่งงาน แต่อย่าได้ใจไปล่ะ เพราะยังไงผมก็ไม่มีวันชอบคุณและก็จะไม่รับผิดชอบคุณด้วย ดังนั้นเอาจี้ห้อยคอหยกที่แม่ของผมให้คืนมา”“...”เฟรยาตกตะลึงอึ้งไปเลย ถึงเธอรู้อยู่แล้วว่าเขาเป็น

… ช่วงกลางคืน ระหว่างงานจัดเลี้ยงทางธุรกิจกําลังดําเนินไปฌอนยืนบนระเบียงเปิดโล่งภายใต้ท้องฟ้ายามค่ำคืนในมือมีแก้วไวน์ดวงตาที่ลึกลับและเศร้าหมองของเขามองผ่านหน้าต่างดูงานเลี้ยงสังสรรค์ที่ยอดเยี่ยมตระการตาน่าประทับใจที่อยู่ด้านในถ้าหากเจ้าภาพไม่ใช่หุ้นส่วนกันมายาวนานหลายปีเขาคงไม่มาเขาไม่สนใจงานอีเว้นท์ทำนองนี้เลยแม้แต่น้อยถ้าเขาไม่ได้มีเรื่องหมางใจกับแคทเธอรีนเธอคงได้มางานเลี้ยงนี้ด้วยกันกับเขา อยู่กับเธองานเลี้ยงก็คงไม่น่าเบื่อนักคงเป็นเพราะเขาดื่มจนเมานิดหน่อย แต่ในจิตใจของฌอนก็เต็มไปด้วยความคิดดุเดือดเขาคิดถึงเธอจนเขาอยากจะกระชากเธอเข้ามากอดไว้แน่นในอ้อมแขนของเขาและจูบเธอให้หนำใจทันใดนั้นเองชายกับหญิงคู่หนึ่งก็ออกมา “สามีขาทําไมคุณถึงได้มาขอข้อมูลติดต่อของทางร้านเนบิวลาจากฉันตอนนี้ล่ะคะ?”"เพราะเวสลีย์ ลียงส์จากโกลเด้นคอร์ปอเรชั่นน่ะ" ชายคนนั้นอธิบาย “เขาเห็นว่าชุดที่คุณสวมใส่ในวันงานแต่งงานของเราสวยดี เขาเลยมาขอข้อมูลติดต่อร้านเนบิวลาจากผมน่ะ”“ทําไมผู้ชายอย่างเขาถึงจะไปร้านเนบิวลาล่ะ? เขาจะเอาไปให้แฟนของเขาหรือเปล่า? แต่ฉันไม่เคยได้ยินว่าเขามีแฟนมาก่อนนี่นา คุณไ

“... โอเคครับ" ฌอนยอมแพ้ตอนกลางคืน หลังจากที่พี่เลี้ยงอาบน้ำให้ซูซี่แล้วฌอนก็กอดเธอให้หลับแม้ว่าเขาแทบไม่ได้นอนเลยในช่วงสองสามวันที่ผ่านมา แต่เขาก็นอนไม่หลับเลยทั้งที่นอนอยู่บนเตียงแต่เขาก็คาดไม่ถึงว่าซูซี่จะกลิ้งไปกลิ้งมาอยู่บนอกของเขาเพราะนอนไม่หลับด้วยเหมือนกัน "ลุงคะ..."“หืม? มีอะไรจ้ะ?" ฌอนมองเธออย่างอ่อนโยนหัวใจซูซี่รู้สึกขมขื่นเพราะเธอรู้ว่าเขาเป็นพ่อแท้ ๆ ของเธอ แต่เธอไม่อาจบอกเขาได้เลยว่าแม่ของเธอกําลังจะแต่งงานกับลุงเวสลีย์ในอีกหนึ่งสัปดาห์ลุงเวสลีย์เป็นคนดีแต่พ่อที่ไม่เอาไหนของเธอก็น่าสมเพชมาก เห็นได้ชัดว่าเธอยังเกลียดเขาอยู่เมื่อไม่กี่วันก่อน แต่แล้วเธอกลับใจอ่อนลงในสองสามวันที่ผ่านมา เพราะเธอเป็นหนูน้อยผู้แสนดี“ลุงคะอาทิตย์หน้า... พ่อจะพาหนูออกไปเที่ยวเล่นสองสามวันค่ะ” สุดท้ายซูซี่ก็อดใจไม่ไหวที่จะเตือนเขา“ดีเลย เลียมควรจะพาหนูออกไปเที่ยวเล่นบ้าง ลุงจะให้เขาหยุดสักสองวัน” เรื่องนี้ฌอนไม่คิดมากอยู่แล้วซูซี่ปวดใจเลย เธอจึงปล่อยไปอีกคําใบ้ “เพื่อนพ่อกําลังจะแต่งงานค่ะ ดังนั้นพ่อจะพาหนูไปงานแต่งงานด้วย เราไม่ได้ไปเล่นค่ะ” “โอ้ มีขนมหวานให้กินมากมายที่งานแต่