บททั้งหมดของ ตระกูลข้า ใครอย่าแตะ: บทที่ 101 - บทที่ 110

การจำใบหน้าของคนแปลกหน้าที่เพิ่งพบกันเมื่อหกปีที่แล้วนั้นเป็นเรื่องยาก แต่ดวงตาที่เป็นเอกลักษณ์ของงไฮเดนกลับทำให้ใครบางคนจดจำเขาได้ตลอดไป ย้อนกลับไปเมื่อไทร์ถูกไล่ออกจากครอบครัวซัมเมอร์ เขาถูกทิ้งให้เดินไปตามถนนในเมือง คานห์ และกลายเป็นขอทาน อยู่มาวันหนึ่ง ขณะที่เขากำลังจะนอนอยู่ใต้สะพาน จู่ ๆ เขาก็ถูกใครบางคนทุบด้วยไม้ตีจากด้านหลัง ก่อนที่เขาจะหมดสติ ไทร์หันกลับไปเพื่อดูว่าใครเป็นคนทำร้ายเขา ไทร์ลืมรูปลักษณ์ที่แท้จริงของชายผู้นี้ไปแล้ว แต่เขาจำลูกแก้วในเบ้าตาซ้ายได้อย่างชัดเจน! คนที่ทุบเขาด้วยไม้ตีคือ ไฮเดน เยตส์! “ลืมไปแล้วจริง ๆ เหรอ?” เมื่อไทร์เห็นไฮเดนจ้องมาที่เขาด้วยสีหน้าว่างเปล่าอยู่นาน เขาจึงถามอีกครั้ง “คุณดูค่อนข้างคุ้นเคย มันเหมือนกับว่าผมเคยเห็นคุณที่ไหนมาก่อน แต่ผมจำไม่ได้ว่าที่ไหน” ไทร์ยักไหล่และหยุดถาม แซคเคอรี่พูดอย่างรวดเร็วว่า “ไฮเดนเมื่อหกปีที่แล้ว นายเป็นนักสู้ของตระกูลฮิลล์หรือเปล่า?” ไฮเดนตกตะลึงและพยักหน้าทันที “ใช่แล้ว นายท่านแซคเคอรี่ ผมเป็นลูกศิษย์ของ คารีม แซครี่ลุงของตระกูลฮิลล์ แต่หลังจากที่ครอบครัวฮิลล์เติบโตในธุรกิจและคารีมเติบโตขึ้นอย่างมี

วินนี่เฟรดแทบจะตะโกนใส่ประโยคสุดท้าย หลังจากลงมือตบอย่างแรงไปแล้ว เธอร้องไห้ออกมา เธอร้องไห้หนักมาก คริสตกใจมาก เขายังคงส่ายหัว “ใครบอกเธอกับเรื่องแบบนี้? พวกเขากล้าดียังไงมาใส่ร้ายฉัน? วินนี่เฟรด ฉันไม่ได้เกี่ยวข้องกับเหตุการณ์นั้นเมื่อหกปีที่แล้ว” “หุบปาก!” วินนี่เฟรดตะคอกใส่ “คริส ฮิลล์ นายเป็นผู้ชายหรือเปล่า? นายไม่มีความกล้าที่จะยอมรับ? นายกล้าพูดว่านายไม่รู้จักชายที่มีตาซ้ายที่บอดเหรอ?” ใบหน้าของคริสมืดลง “ไฮเดน เยตส์…” คริสกัดฟัน ขณะที่เขาพูดชื่อนี้ น้ำเสียงของเขาเต็มไปด้วยเจตนาฆ่า “คริส ได้โปรดออกไปจากสายตาของฉัน นายเป็นขยะที่น่าขยะแขยงไร้ยางอายและน่ารังเกียจ” “ฮ่าฮ่าฮ่า…ฮ่าฮ่าฮ่า…” คริสเริ่มหัวเราะออกมาดัง ๆ เสียงหัวเราะของเขาช่างน่าสะพรึงกลัว—และดูบ้าอยู่เล็กน้อย ทันใดนั้น วินนี่เฟรดก็รู้สึกเย็นยะเยือกที่กระดูกสันหลังของเธอ ผู้ชายคนนี้ต่อหน้าเธอกลายเป็นคนที่น่ากลัวอย่างยิ่งไปแล้ว “เธอพูดถูกจริง ๆ เมื่อหกปีที่แล้ว ฉันเป็นคนจัดการจับเธอไว้เอง ทำให้เธอถูกวางยา และทำให้เธอนอนกับขอทานคนนั้น ฉันทำสิ่งนี้เพื่อแต่งงานกับชาร์ล็อท แต่อย่าโทษฉันเลยนะ ฉันทำเพื่อครอบครัวเท่า

ในทันทีทันใดนั้น ผู้คนในห้องประชุมก็เริ่มมีสีหน้าซีด หัวใจของจอร์จก็เต้นแรง นอกจากความโกรธแล้ว เขารู้สึกกลัวอยู่ภายในใจอย่างมาก ชายผู้นี้ซึ่งครั้งหนึ่งเคยเป็นหลานเขยในอนาคตของจอร์จและเป็นคนที่เขารักมาก ตอนนี้กลายเป็นปีศาจในสายตาของจอร์จแล้ว ทราวิสและฟอร์ดเดินเข้ามาและนั่งลง กลุ่มชายร่างใหญ่ที่ดูคุกคามเป็นกลุ่มชายชุดดำที่ยืนเรียงแถวเป็นระเบียบ บรรยากาศตึงเครียดขึ้นมาทันที “มิสเตอร์ซี คุณคิดไตร่ตรองเกี่ยวกับมันอย่างชัดเจนแล้วใช่ไหม? หมดเวลาแล้ว มาเซ็นสัญญากันเถอะ” ฟอร์ดยิ้มขณะผลักเอกสารสัญญาที่เปิดกว้างให้จอร์จ “หลังจากลงนามแล้ว ที่ดินของคุณในเซาท์ฮิลล์เพลนส์จะถูกจำนองไปยังธนาคารโบตั๋นทองคำของเรา ดูสิว่าครอบครัวของคุณน่าสมเพชเพียงใด ถ้าอย่างงั้นครอบครัวเจนเซ่นจะชดเชยให้คุณเป็นเงินห้าล้านดอลลาร์เป็นการส่วนตัวก็แล้วกัน ฟังดูเป็นยังไงบ้าง?” เป็นความอัปยศ! นี่เป็นความอัปยศอดสูที่สุด! บรรดาผู้บริหารตระกูลซีต่างก็โกรธจัด ครอบครัว เจนเซ่นใช้อุบายหลอกลวงเพื่อแย่งชิงที่ดินของตระกูลซีจนหมดไป และตอนนี้พวกเขากำลังเสนอเงินชดเชยให้ครอบครัวซี ด้วยเงินเพียงห้าล้านดอลลาร์ พวกเขาต้องการให้ครอบครัวซี

สิ่งเหล่านั้นเป็นความโกรธ ความโกรธที่แสดงว่าจะขู่โจมตีผ่านเมฆมืดราวกับสายฟ้า ไอริสทนไม่ไหวแล้วที่จะได้ยินแบบนี้เลยเตะคริสกระเด็นไป การเตะของไอริสทำให้คริสตะลึงไปเลย ซึ่งจากที่เคยมีความสุขกันอยู่นั้น ราวกับว่าเขาถูกสาดด้วยน้ำเย็น และสิ่งที่กระตุ้นความสนใจเมื่อครู่ของเขาก็ได้หายไปในทันที มันกลับถูกแทนที่ด้วยความโกรธที่ไร้ขอบเขต “ไอริส ซี เธอทำบ้าอะไร?” ดวงตาของคริสแดงก่ำ ใบหน้าของเขาเต็มไปด้วยความน่ากลัว ไอริสตัวสั่นด้วยความโกรธ “คริส ฮิลล์ ไอ้ปีศาจร้าย!” ผ่านไปชั่วครู่หนึ่ง คริสยังไม่มีสติ เขาคิดว่าผู้หญิงคนนี้ต้องบ้าไปแล้วแน่ ๆ! “ไอริส ซี เธอหมายความว่ายังไง?” “ทำไมนายถึงเรียกชื่อวินนี่เฟรด?” ไอริสตะคอกด้วยความไม่พอใจ “ฉันเป็นแฟนนายนะ เหลวไหลที่สุด ทำไมนายถึงเรียกชื่อวินนี่เฟรดออกมา? บอกฉันมาเดี๋ยวนี้!” น้ำเสียงของไอริสนั้นแหลมคม และเธอก็เริ่มกระวนกระวายมากขึ้นเมื่อเธอพูดออกไป จากนั้นเธอเริ่มขยี้ผมอย่างบ้าคลั่ง ดูเหมือนคนบ้า “คริส ฮิลล์ นายบอกว่านายรักฉันและยังบอกว่านายจะแต่งงานกับฉัน นายโกหกฉัน ใช่ไหม? นายกำลังปฏิบัติกับฉันเหมือนเป็นเงาของวินนี่เฟรด นาย… นายเป็นปีศาจร้าย

ภายในใจของวินนี่เฟรดเหมือนระเบิดออกมาเสียงดัง เธอหันกลับมาเห็นคริสจ้องเธออย่างชั่วร้ายราวกับปีศาจ วินนี่เฟรดตะลึงไปสองวินาที ในไม่ช้า ความรู้สึกหวาดกลัวก็ปะทุขึ้นในใจเธอ “คริส นายมาที่นี่ทำไม?”วินนี่เฟรดกระโดดลงจากม้าหมุนทันที คริสกำลังมองวิเคราะห์เธอเผยรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ออกมา เขารู้สึกตื่นเต้นมากขึ้นจากภายในใจ “วินนี่เฟรด ซี ในไม่ช้า เธอจะกลายเป็นผู้หญิงของฉัน ฉันคิดถึงเธอมากจริง ๆ มากจนฉันแทบบ้า” ทันใดนั้น วินนี่เฟรดก็เข้าใจอย่างถ่องแท้ ทั้งหมดที่เธอได้พูดคุยเพื่อยุติการต่อสู้กันและขอให้อภัยทั้งหมดเป็นเรื่องโกหก ไอริสนั้นยังร้ายกาจเหมือนเมื่อก่อน และผู้หญิงที่มีพิษคนนี้จะไม่มีวันเปลี่ยนแปลง ความเกลียดชังของเธอที่มีต่อวินนี่เฟรดได้มาถึงสภาพบ้าคลั่งไปแล้ว “คริส นาย… นายกำลังทำอะไร? อย่าทำอะไรสิ้นคิดเลยนะ!” “ถ้าเธอไม่ขัดขืน ฉันจะไม่ทำอย่างนั้นเด็ดขาด” ดวงตาของวินนี่เฟรดเต็มไปด้วยความกลัวและเธอก็รู้สึกหวาดกลัวมากจริง ๆ เธอหันกลับไปแล้ววิ่งหนีเขาทันที แต่คริสไม่ได้ไล่ตามเธอ เขาเพียงแค่มองเธอด้วยความสนใจอย่างมากในขณะที่เขาเลียริมฝีปากของเขา รอบตัวพวกเขา มีชายร่างสูงใหญ่แปดคนขวา