เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 101 นายจำฉันได้ไหม
ปรับปรุงล่าสุด:
2024-10-29 19:42:56บทที่เกี่ยวข้อง
ตระกูลข้า ใครอย่าแตะ บทที่ 102 ความจริงเมื่อหกปีที่แล้ว
การจำใบหน้าของคนแปลกหน้าที่เพิ่งพบกันเมื่อหกปีที่แล้วนั้นเป็นเรื่องยาก แต่ดวงตาที่เป็นเอกลักษณ์ของงไฮเดนกลับทำให้ใครบางคนจดจำเขาได้ตลอดไป ย้อนกลับไปเมื่อไทร์ถูกไล่ออกจากครอบครัวซัมเมอร์ เขาถูกทิ้งให้เดินไปตามถนนในเมือง คานห์ และกลายเป็นขอทาน อยู่มาวันหนึ่ง ขณะที่เขากำลังจะนอนอยู่ใต้สะพาน จู่ ๆ เขาก็ถูกใครบางคนทุบด้วยไม้ตีจากด้านหลัง ก่อนที่เขาจะหมดสติ ไทร์หันกลับไปเพื่อดูว่าใครเป็นคนทำร้ายเขา ไทร์ลืมรูปลักษณ์ที่แท้จริงของชายผู้นี้ไปแล้ว แต่เขาจำลูกแก้วในเบ้าตาซ้ายได้อย่างชัดเจน! คนที่ทุบเขาด้วยไม้ตีคือ ไฮเดน เยตส์! “ลืมไปแล้วจริง ๆ เหรอ?” เมื่อไทร์เห็นไฮเดนจ้องมาที่เขาด้วยสีหน้าว่างเปล่าอยู่นาน เขาจึงถามอีกครั้ง “คุณดูค่อนข้างคุ้นเคย มันเหมือนกับว่าผมเคยเห็นคุณที่ไหนมาก่อน แต่ผมจำไม่ได้ว่าที่ไหน” ไทร์ยักไหล่และหยุดถาม แซคเคอรี่พูดอย่างรวดเร็วว่า “ไฮเดนเมื่อหกปีที่แล้ว นายเป็นนักสู้ของตระกูลฮิลล์หรือเปล่า?” ไฮเดนตกตะลึงและพยักหน้าทันที “ใช่แล้ว นายท่านแซคเคอรี่ ผมเป็นลูกศิษย์ของ คารีม แซครี่ลุงของตระกูลฮิลล์ แต่หลังจากที่ครอบครัวฮิลล์เติบโตในธุรกิจและคารีมเติบโตขึ้นอย่างมี
ตระกูลข้า ใครอย่าแตะ บทที่ 103 ผีตามหลอกหลอน
ไทร์ขว้างมีดออกไปเหมือนซัดอาวุธลับ เกิดเสียงมีดผ่าอากาศออกไป และมีดก็ปักเข้าที่หลังของไฮเดนทันที ดวงตาของไฮเดนเบิกกว้าง หลังจากกระอักเลือดออกมาเต็มปาก เขาก็ล้มลงกับพื้น เงินสดในมือของเขากลายเป็นสีแดงฉานทันที บรรยากาศภายในห้องเย็นลง แม้แต่แซคเคอรี่และเดรกก็รู้สึกหัวใจเต้นแรง ไทร์ฆ่าคนอย่างง่ายดายราวกับกำลังตบแมลงวัน ความแข็งแรงของไทร์นั้นน่ากลัวเพียงใดกัน ถึงได้ขว้างมีดไปแทงหลังของไฮเดนจนมิดด้ามได้อย่างสบาย ๆ? นี่มันน่าหวาดกลัวมาก! ไทร์เช็ดมือด้วยผ้าเช็ดปากก่อนหยิบโทรศัพท์ที่อัดไว้ได้สำเร็จ มีเพียงวิดีโอที่ไฮเดนพูดความจริงและเป็นเรื่องจริง ในตอนที่ไทร์ฆ่าคนนั้นไม่ได้ถูกบันทึกไว้ “ความไว้วางใจเป็นสิ่งสำคัญในสังคม เมื่อฉันบอกไปแล้วว่าหนึ่งล้านเป็นของเขา ก็เป็นของเขา เอาไปฝังไว้กับเขา ให้เขาใช้มันในนรก” หลังจากนั้นไทร์ก็จากไป ภายในห้องนั้น หลังของเดรกและแซคเคอรี่เปียกโชกไปด้วยเหงื่อ! เมื่อไทร์กลับถึงบ้านก็เป็นช่วงเวลาเย็นแล้ว หลังอาหารเย็น เฮเลนกับเจคอบพาแบลร์ออกไปเดินเล่น ในขณะที่ไทร์กับวินนี่เฟรดได้พักอยู่ในบ้าน ความรู้สึกของวินนี่เฟรดยังคงดูไม่คงที่ บางทีเธออาจจะยังไม่สงบส
ตระกูลข้า ใครอย่าแตะ บทที่ 104 โอกาสของไอริสที่จะกลับมา
วินนี่เฟรดแทบจะตะโกนใส่ประโยคสุดท้าย หลังจากลงมือตบอย่างแรงไปแล้ว เธอร้องไห้ออกมา เธอร้องไห้หนักมาก คริสตกใจมาก เขายังคงส่ายหัว “ใครบอกเธอกับเรื่องแบบนี้? พวกเขากล้าดียังไงมาใส่ร้ายฉัน? วินนี่เฟรด ฉันไม่ได้เกี่ยวข้องกับเหตุการณ์นั้นเมื่อหกปีที่แล้ว” “หุบปาก!” วินนี่เฟรดตะคอกใส่ “คริส ฮิลล์ นายเป็นผู้ชายหรือเปล่า? นายไม่มีความกล้าที่จะยอมรับ? นายกล้าพูดว่านายไม่รู้จักชายที่มีตาซ้ายที่บอดเหรอ?” ใบหน้าของคริสมืดลง “ไฮเดน เยตส์…” คริสกัดฟัน ขณะที่เขาพูดชื่อนี้ น้ำเสียงของเขาเต็มไปด้วยเจตนาฆ่า “คริส ได้โปรดออกไปจากสายตาของฉัน นายเป็นขยะที่น่าขยะแขยงไร้ยางอายและน่ารังเกียจ” “ฮ่าฮ่าฮ่า…ฮ่าฮ่าฮ่า…” คริสเริ่มหัวเราะออกมาดัง ๆ เสียงหัวเราะของเขาช่างน่าสะพรึงกลัว—และดูบ้าอยู่เล็กน้อย ทันใดนั้น วินนี่เฟรดก็รู้สึกเย็นยะเยือกที่กระดูกสันหลังของเธอ ผู้ชายคนนี้ต่อหน้าเธอกลายเป็นคนที่น่ากลัวอย่างยิ่งไปแล้ว “เธอพูดถูกจริง ๆ เมื่อหกปีที่แล้ว ฉันเป็นคนจัดการจับเธอไว้เอง ทำให้เธอถูกวางยา และทำให้เธอนอนกับขอทานคนนั้น ฉันทำสิ่งนี้เพื่อแต่งงานกับชาร์ล็อท แต่อย่าโทษฉันเลยนะ ฉันทำเพื่อครอบครัวเท่า
ตระกูลข้า ใครอย่าแตะ บทที่ 105 เล่นตัว
ไอริสเคยอิจฉาวินนี่เฟรดมากที่มีแฟนที่ยอดเยี่ยมเช่นนี้ เธอพยายามเย้ายวนใจคริสด้วยเมื่ออยู่ลับหลังวินนี่เฟรด ทว่าในตอนนั้น คริสมองแค่วินนี่เฟรดเท่านั้นและไม่ได้คิดถึงไอริสเลย ดังนั้นไอริสจึงทำได้เพียงถอยออกไป ไอริสไม่เคยรู้มาก่อนว่าคริสจะปฏิเสธเธอในตอนนั้น ไม่ใช่เพราะเขาดูเป็นคนที่มีเกียรติ กลับกลายเป็นว่าเขาเป็นคนเจ้าเล่ห์อย่างไม่น่าเชื่อ ตอนนั้นเขาไม่ได้จับตัววินนี่เฟรดเลย ดังนั้นเขาจึงระวังตัว ถ้าวินนี่เฟรดยอมมอบตัวเธอเองให้กับเขา บางทีคริสอาจจะตามล่าหาไอริสในอีกสองสามวันต่อมาเป็นรายต่อไปด้วย ท้ายที่สุดเขาไม่ใช่คนที่ดีเลย นอกจากนี้ มันจะทำให้เขาตื่นเต้นมากขึ้นหากเธอเป็นญาติของวินนี่เฟรด! “นายน้อยฮิลล์ ดูเหมือนนายจะอารมณ์ไม่ดีเช่นกัน นายต้องการให้ฉันคุยกับนาย แต่นายล่ะ ทำไมนายไม่บอกฉันเกี่ยวกับปัญหาของนายก่อน?” คริสหัวเราะคิกคัก “แน่นอน ตอนนี้เราทั้งคู่รู้สึกแย่ ดังนั้นเราจะคุยกัน เธอคิดว่าดีไหม?” “เยี่ยม!” ไอริสเขย่าแก้วในมือของเธอก่อนที่จะชนกับของคริส! ครึ่งชั่วโมงต่อมา คริสและไอริสก็เข้าไปนัวเนียกันในห้องน้ำของบาร์ ทั้งสองเป็นเหมือนเปลวไฟที่รวมเข้าด้วยกัน ห้องน้ำทั้งห้องเต
ตระกูลข้า ใครอย่าแตะ บทที่ 106 ผู้ช่วยกอบกู้ตระกูลซี
ในทันทีทันใดนั้น ผู้คนในห้องประชุมก็เริ่มมีสีหน้าซีด หัวใจของจอร์จก็เต้นแรง นอกจากความโกรธแล้ว เขารู้สึกกลัวอยู่ภายในใจอย่างมาก ชายผู้นี้ซึ่งครั้งหนึ่งเคยเป็นหลานเขยในอนาคตของจอร์จและเป็นคนที่เขารักมาก ตอนนี้กลายเป็นปีศาจในสายตาของจอร์จแล้ว ทราวิสและฟอร์ดเดินเข้ามาและนั่งลง กลุ่มชายร่างใหญ่ที่ดูคุกคามเป็นกลุ่มชายชุดดำที่ยืนเรียงแถวเป็นระเบียบ บรรยากาศตึงเครียดขึ้นมาทันที “มิสเตอร์ซี คุณคิดไตร่ตรองเกี่ยวกับมันอย่างชัดเจนแล้วใช่ไหม? หมดเวลาแล้ว มาเซ็นสัญญากันเถอะ” ฟอร์ดยิ้มขณะผลักเอกสารสัญญาที่เปิดกว้างให้จอร์จ “หลังจากลงนามแล้ว ที่ดินของคุณในเซาท์ฮิลล์เพลนส์จะถูกจำนองไปยังธนาคารโบตั๋นทองคำของเรา ดูสิว่าครอบครัวของคุณน่าสมเพชเพียงใด ถ้าอย่างงั้นครอบครัวเจนเซ่นจะชดเชยให้คุณเป็นเงินห้าล้านดอลลาร์เป็นการส่วนตัวก็แล้วกัน ฟังดูเป็นยังไงบ้าง?” เป็นความอัปยศ! นี่เป็นความอัปยศอดสูที่สุด! บรรดาผู้บริหารตระกูลซีต่างก็โกรธจัด ครอบครัว เจนเซ่นใช้อุบายหลอกลวงเพื่อแย่งชิงที่ดินของตระกูลซีจนหมดไป และตอนนี้พวกเขากำลังเสนอเงินชดเชยให้ครอบครัวซี ด้วยเงินเพียงห้าล้านดอลลาร์ พวกเขาต้องการให้ครอบครัวซี
ตระกูลข้า ใครอย่าแตะ บทที่ 107 แปลกชอบกล
ตระกูลฮิลล์!!! แค่สองคำนี้ก็เปรียบเสมือนหัวรบขีปนาวุธแล้ว มันทำให้จิตใจของทุกคนระเบิดขึ้นในทันที ไม่เพียงแค่ทราวิสเท่านั้น แต่ฟอร์ดก็ตกตะลึงจนพูดไม่ออกเช่นกัน ตระกูลฮิลล์ เขาหมายถึงตระกูลฮิลล์แห่งเมืองคานห์หรือเปล่า? ตระกูลอสังหาริมทรัพย์ชั้นนำในเมืองคานห์ที่เทียบเท่ากับตระกูลทัคเกอร์ที่มั่งคั่งที่สุดในเมืองนี้ เป็นไปได้ยังไง? ทันใดนั้น ฟอร์ดและทราวิสก็รู้สึกราวกับว่าพวกเขาตกลงไปในหลุมน้ำแข็ง พวกเขาสัมผัสได้ถึงขนที่อยู่บนผิวหนังลุกขึ้นมาทันที ตระกูลซีก็ตกใจอย่างมากเช่นกัน ทว่าความตกใจของพวกเขาเริ่มขึ้นเมื่อคริสเดินผ่านประตู เนื่องจากการหมั้นหมายของคริสและวินนี่เฟรดเมื่อหกปีที่แล้ว สมาชิกในครอบครัวจึงยังคุ้นเคยกับเขาอยู่เลย ย้อนกลับไปในตอนนั้น ตระกูลซีนั้นใกล้ชิดกับตระกูลชนชั้นสูงอย่างตระกูลฮิล์มาก่อน วันเวลาแห่งความสำเร็จและความรุ่งโรจน์ของพวกเขาใกล้เข้ามาแล้ว แต่ในช่วงเวลาที่สำคัญที่สุด เรื่องอื้อฉาวนั้นได้เกิดขึ้นกับวินนี่เฟรด ทำให้ครอบครัวฮิลล์ยุติการหมั้นหมาย ดังนั้น หกปีต่อมาหลังจากนั้น จอร์จและครอบครัวจึงมีอคติอย่างมากต่อวินนี่เฟรด ในสายตาของพวกเขา วินนี่เฟรดเป็นผู้ทำลา
ตระกูลข้า ใครอย่าแตะ บทที่ 108 วินนี่เฟรด ซี เธอเป็นยัยทึ่ม
สิ่งเหล่านั้นเป็นความโกรธ ความโกรธที่แสดงว่าจะขู่โจมตีผ่านเมฆมืดราวกับสายฟ้า ไอริสทนไม่ไหวแล้วที่จะได้ยินแบบนี้เลยเตะคริสกระเด็นไป การเตะของไอริสทำให้คริสตะลึงไปเลย ซึ่งจากที่เคยมีความสุขกันอยู่นั้น ราวกับว่าเขาถูกสาดด้วยน้ำเย็น และสิ่งที่กระตุ้นความสนใจเมื่อครู่ของเขาก็ได้หายไปในทันที มันกลับถูกแทนที่ด้วยความโกรธที่ไร้ขอบเขต “ไอริส ซี เธอทำบ้าอะไร?” ดวงตาของคริสแดงก่ำ ใบหน้าของเขาเต็มไปด้วยความน่ากลัว ไอริสตัวสั่นด้วยความโกรธ “คริส ฮิลล์ ไอ้ปีศาจร้าย!” ผ่านไปชั่วครู่หนึ่ง คริสยังไม่มีสติ เขาคิดว่าผู้หญิงคนนี้ต้องบ้าไปแล้วแน่ ๆ! “ไอริส ซี เธอหมายความว่ายังไง?” “ทำไมนายถึงเรียกชื่อวินนี่เฟรด?” ไอริสตะคอกด้วยความไม่พอใจ “ฉันเป็นแฟนนายนะ เหลวไหลที่สุด ทำไมนายถึงเรียกชื่อวินนี่เฟรดออกมา? บอกฉันมาเดี๋ยวนี้!” น้ำเสียงของไอริสนั้นแหลมคม และเธอก็เริ่มกระวนกระวายมากขึ้นเมื่อเธอพูดออกไป จากนั้นเธอเริ่มขยี้ผมอย่างบ้าคลั่ง ดูเหมือนคนบ้า “คริส ฮิลล์ นายบอกว่านายรักฉันและยังบอกว่านายจะแต่งงานกับฉัน นายโกหกฉัน ใช่ไหม? นายกำลังปฏิบัติกับฉันเหมือนเป็นเงาของวินนี่เฟรด นาย… นายเป็นปีศาจร้าย
ตระกูลข้า ใครอย่าแตะ บทที่ 109 ม้าหมุนเปื้อนเลือด
ในช่วงหกปีที่ผ่านมา ไอริสทำให้วินนี่เฟรดและแบลร์เสียใจนับไม่ถ้วน ผู้หญิงชั่วร้ายคนนี้ต้องการทำลายวินนี่เฟรดมาตลอด แต่ตอนนี้ หลังจากที่เธอทำลงไปทั้งหมดแล้ว เธอหวังว่าจะได้รับการอภัยเพียงแค่ขอร้องมันออกมาสำหรับใครหลาย ๆ คนแล้ว การมาขอให้อภัยของไอริสเป็นสิ่งที่คาดไม่ถึงอย่างแน่นอน ในตอนแรก วินนี่เฟรดก็รู้สึกสนุกเหมือนกันเมื่อได้ยินแบบนี้ แต่เธอก็ยังไม่คิดจะวางสาย ขณะที่เธอฟังไอริสพูดต่อไป หัวใจของเธอก็อ่อนลงในที่สุด ครึ่งชั่วโมงต่อมา วินนี่เฟรดสูดหายใจเข้าลึก ๆ เธอไม่สามารถทนที่จะเป็นคนไร้หัวใจได้ อันที่จริง การได้รับความรักใคร่จากครอบครัวซีเป็นความปรารถนาสูงสุดของเธอตลอดหกปีที่ผ่านมา “เอาล่ะ ไอริส เราปล่อยวางเรื่องในอดีตกันเถอะ” “จริง ๆ ใช่ไหม? เธอจะยกโทษให้ฉันจริง ๆ เหรอ วินนี่เฟรด? มันเยี่ยมมาก!” ไอริสส่งเสียงร้องอย่างมีความสุขทางโทรศัพท์ “ตอนนี้เธอยกโทษให้ฉันแล้ว ความปรารถนาของฉันในขณะที่ฉันยังมีชีวิตอยู่ก็ถือว่าสมบูรณ์แล้ว” “เธอหมายความว่ายัง 'ในขณะที่เธอยังมีชีวิตอยู่'?” หัวใจของวินนี่เฟรดเต้นแรง “ไอริส เธอคิดจะทำอะไร? ห้ามทำอะไรเด็ดขาด! ไม่ว่ามันจะเป็นอะไร เราก็แก้ไขมันได้เ
บทล่าสุด
ตระกูลข้า ใครอย่าแตะ บทที่ 240 ราชาแห่งเซาท์ริเวอร์ตายแล้ว
เมื่อไทร์ได้ยินข่าวนี้ สีหน้าของเขาไม่มีการเปลี่ยนแปลงใด ๆ ราวกับว่าเขารู้มาตลอด “ต้องทำขนาดนั้นเลยเหรอ?” ไทร์พึมพำกับตัวเองก่อนจะตอบว่า “ผ่อนคลาย ทำสิ่งที่พวกนายต้องทำต่อไป แค่ทำเหมือนว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้น” “แต่บราเธอร์ไทร์” เดรก ทัคเกอร์กล่าว “ฉันจะจัดการเอง” ในตอนท้ายของการโทร เดรกไม่กล้าพูดอะไรอีก ดังนั้นเขาจึงทำได้เพียงวางสายเท่านั้น ในยุคนี้ ที่วิธีการกระจายข้อมูลได้รับการพัฒนาเป็นอย่างดี ข้อมูลต่าง ๆ สามารถแพร่กระจายไปทั่วประเทศได้ทันที บุคคลสำคัญของเมืองคานห์มีการติดต่อทางธุรกิจกับเมืองไพร์มไม่น้อยและหลายคนยังเป็นหุ้นส่วนทางธุรกิจ ดังนั้น เมื่อข่าวการเสียชีวิตของกษัตริย์แห่งเซาท์ริเวอร์แพร่กระจายไปทั่วเมืองไพร์ม เมืองคานห์ก็จะได้รับข่าวคราวเช่นกัน หลังจากการโทรครั้งแรกจากเดรก ไทร์ยังได้รับสายจากบุคคลอื่น เช่น โนอาห์ ลี, แซคเคอรี่ สมิธ, โดนัลด์ ลูอิส, และเจด ลอเรล อย่างต่อเนื่อง แต่ละคนต่างก็ดูวิตกกังวลและเป็นห่วงไทร์ เหตุการณ์นี้ร้ายแรงเกินไป เนื่องจากเกี่ยวข้องกับการตายของราชาแห่งเซาท์ริเวอร์ คาร์สัน ยอร์ก ไทร์ได้ให้คำตอบกับบุคคลสำคัญในเมืองคานห์เหล่านี้แบบเดี
ตระกูลข้า ใครอย่าแตะ บทที่ 239 หน้าต่างมีหูประตูมีช่อง
ถึงตอนนี้ มีเพียงคาร์สัน ยอร์ก ไทร์ ซัมเมอร์และเจมสัน ซิงค์ ซึ่งรับผิดชอบการเทไวน์ข้าง ๆ พวกเขาเท่านั้น ที่ถูกทิ้งไว้ในห้องอาหาร “ไทร์ อย่าไปสนใจเธอเลย ผู้หญิงคนนั้นเป็นแบบนั้นเสมอมา คุณป้าเควลซ์ของคุณจะให้ความกระจ่างแก่เธอเอง ถ้าเธอพยายามจะรบกวนคุณอีก ผมจะเป็นคนดูแลเธอเอง” คาร์สันกล่าว ไทร์ยิ้มและตอบ “ไม่เป็นไรคุณลุงยอร์ก” “มาเถอะ วันนี้เราใช้โอกาสดี ๆ นี้เพื่อดื่มกัน” คาร์สันหันไปหาเจมสัน “เจมสัน ไปที่ห้องเก็บไวน์และหยิบไวน์ขวดเก่าที่ฉันเก็บไว้มา คืนนี้ไทร์และฉันจะดื่มจนกว่าเราจะเมากันไปข้างหนึ่ง” เจมสันพยักหน้าทันทีก่อนจะรีบไปที่ห้องเก็บไวน์ เมื่อเขาจากไป มีเพียงคาร์สันและไทร์เท่านั้นที่ถูกทิ้งไว้ในห้องอาหาร ในขณะนั้น คาร์สันที่ยิ้มแย้มแจ่มใสในตอนแรก ใบหน้าของเขาแสดงถึงความจริงจังออกมาชั่วครู่ก่อนที่รอยยิ้มของเขาจะกลับคืนมา เพียงชั่วพริบตานั้น ไทร์ก็เข้าใจความหมายของเขาทันที คาร์สันขยับแก้วไวน์ต่อหน้าเขา เขาใช้ไวน์หนึ่งหยดจากแก้วของเขาเขียนลงบนโต๊ะอย่างรวดเร็วว่า 'หน้าต่างมีหูประตูมีช่อง' ขณะที่เขาเขียน เขาพูดต่อว่า “ไทร์ ผมต้องขอบคุณคุณ ที่รักษาป้าเควลซ์ของคุณให้หายดี
ตระกูลข้า ใครอย่าแตะ บทที่ 238 ฉันโกรธเคืองมาก
ไทร์ ซัมเมอร์และคอนนี่ ยอร์กจึงนั่งลงด้วยกัน ในขณะที่พ่อบ้านเจมสันยืนอยู่ข้าง ๆ พวกเขาเพื่อรินเครื่องดื่ม “พี่ชายที่รัก คุณแม่ของฉันดีกับคุณมาก ฉันมักจะขอให้เธอทำอาหารเหล่านี้ แต่เธอไม่ทำอาหารให้ฉันเลย เมื่อคุณอยู่ที่นี่ เธอกำลังแสดงทักษะการทำอาหารทั้งหมดของเธอให้คุณเห็น ในที่สุดฉันก็สามารถได้ทานอาหารเหล่านี้” จะว่าไปแล้ว คอนนี่ไม่ได้สนใจภาพลักษณ์ของเธอเลย เธอคว้าปีกไก่จากบนโต๊ะแล้วเคี้ยวมันทันที สีหน้าของคาร์สัน ยอร์กมืดลงในทันทีและเขาก็ตะคอกเธอ “ดูเธอทำ แขกของเธอยังไม่ได้เริ่มรับทานเลย แต่เธอกำลังกินอาหารด้วยมือเปล่า วางมันลงเดี๋ยวนี้ มารยาทของเธออยู่ไหนหมด?” เธอไม่สะทกสะท้านกับคำดุว่าของพ่อของเธอ คอนนี่ยังคงเคี้ยวไก่ของเธอต่อไป เธอคว้าอีกอันหนึ่งใส่ในชามของไทร์ และเคี้ยวในขณะที่เธอพูดว่า “พี่ชายที่รัก คุณก็กินด้วยสิ ฝีมือการทำอาหารของคุณแม่ของฉันยอดเยี่ยมมาก” ไทร์รู้สึกอึดอัดเล็กน้อย พฤติกรรมของหญิงสาวคนนี้แตกต่างจากใบหน้าที่งดงามของเธอ คาร์สันไม่รู้ว่าจะทำเช่นไรกับลูกสาวของเขา ดังนั้นเขาจึงทำได้แค่ถอนหายใจ “ไทร์ คุณไม่ต้องไปสนใจเธอ เธอไม่เป็นกุลสตรีเอาซะเลย” เขาส่งสายตา
ตระกูลข้า ใครอย่าแตะ บทที่ 237 สร้างความบาดหมาง
ไทร์ ซัมเมอร์รู้สึกหนาวไปที่กระดูกสันหลังของเขา ผู้หญิงสมัยนี้ตรงไปตรงมาขนาดนี้ได้ยังไง? อันที่จริง ตั้งแต่ที่ วินนี่เฟรดเข้ามาในชีวิตเขา ไทร์ก็ไม่ได้สนใจผู้หญิงคนอื่นอีกเลย แต่ถ้าเขาได้พบกับคอนนี่ ยอร์กก่อนวินนี่เฟรด บางทีเขาอาจจะถูกดึงดูดโดยผู้หญิงที่สวยและงดงามคนนี้แทน ถึงแม้ว่า ไทร์จะได้พบกับหญิงสาวผู้มั่งคั่งและเจ้าหญิงผู้งดงามมากมายและเขายังได้พบกับคนดังระดับโลกมานับไม่ถ้วน แต่ก็ไม่มีใครที่สวยได้เท่าคอนนี่ผู้นี่ ผู้หญิงคนนี้เป็นผลงานชิ้นเอกที่แกะสลักและสร้างขึ้นอย่างพิถีพิถันโดยพระเจ้า อย่างไรก็ตาม ตอนนี้ไทร์มีเพียงแค่วินนี่เฟรดเท่านั้น รถคาดิลแลคของเขามุ่งหน้าไปยังคฤหาสน์ยอร์ก ในขณะที่ เจย์ เบลด ถูกทิ้งให้ยืนแข็งทื่ออยู่เช่นนั้น เขายังคงตะลึงงันในขณะที่เขาจ้องไปที่รถคาดิลแลคที่พุ่งออกไปด้วยดวงตาที่แดงก่ำ เปลวเพลิงแห่งความโกรธแผดเผาหัวใจของเขา ลูกน้องของเข้าเดินเข้ามาหาเขาและถามด้วยความเป็นห่วงว่า “บราเธอร์เจย์ คุณโอเคไหม?” ผัวะ… เจย์ปล่อยหมัดเข้าที่ท้องของลูกน้อง ชายผู้นั้นรู้สึกได้ถึงตะคริวที่หน้าท้องและเขาก็ล้มลงกับพื้นแล้วจับหน้าท้องเอาไว้ด้วยความเจ็บปวด “แม่ง
ตระกูลข้า ใครอย่าแตะ บทที่ 236 ฉันจะแต่งงานกับคุณคนเดียวเท่านั้น
เมื่อพูดถึงคาร์สัน ยอร์ก ใบหน้าของเจย์ เบลดก็กระตุกเล็กน้อย แม้ว่าเขาจะเป็นนายน้อยซาร์แห่งเมืองไพร์ม แต่เขาก็ต้องเกรงกลัวคาร์สัน ยอร์ก ที่เป็นราชาแห่งเซาท์ริเวอร์อยู่มาก ในเวลานี้ เขาตาบอดอย่างสิ้นเชิงเพราะความรักที่เขามีต่อคอนนี่ ยอร์ก เขาเห็นไทร์เป็นคู่ต่อสู้ที่ยิ่งใหญ่ที่สุดของเขา เมื่อคาร์สันเชิญไทร์ไปทานอาหารเย็น เจย์รู้สึกว่าตำแหน่งของเขาถูกคุกคาม เมื่อจิตนาการถึงคอนนี่และไทร์ ที่กำลังมีความสุขอยู่ด้วยกัน มันบีบคั้นหัวใจของเขาและจุดประกายความโกรธของเขา เขาไม่สามารถทนเห็นมันได้ “ไทร์ ซัมเมอร์! ฉันไม่สนใจว่ามันจะเกิดอะไรขึ้น แต่ถ้าแกยังกล้าที่จะเข้ามาเหยียบเมืองไพร์มอีก ฉันจะฆ่าแก!” เมื่อมองดูท่าทางที่คุกคามของเจย์ ไทร์กลับคิดว่ามันไร้สาระ “ฉันไม่ได้สนใจมิสยอร์กของนาย ขอร้องเถอะเจย์ อย่ามายุ่งกับฉัน” ไทร์ไม่สนใจคนเหล่านี้ในขณะที่เขากลับไปที่รถคาดิลแลคของเขา พวกเขาโชคดีที่เป็นคนของคาร์สัน ยอร์ก ถ้าไม่เช่นนั้น ไทร์จะไม่เมตตาพวกเขาอย่างแน่นอน “ฉันไม่สน ว่าแกจะสนใจเธอหรือเปล่า แต่เธอต้องการแต่งงานกับแก และนั่นคือความกังวลของฉัน! ฉันจะให้โอกาสแกเป็นครั้งสุดท้าย กลับเมือง
ตระกูลข้า ใครอย่าแตะ บทที่ 235 ไสหัวไปจากเมืองไพร์ม
“นายบอกว่า ระหว่างนายกับคอนนี่ ยอร์ก ไม่มีอะไรไม่ใช่เหรอ? ทำไมพ่อของเธอถึงชวนนายไปที่นั่น? ไม่น่าแปลกใจที่นายจะมั่นใจมาก ๆ ว่าบริษัทต่าง ๆ ในเมืองไพร์มจะต้องมาอ้อนวอนเรา ใครจะรู้ว่านายกำลังคิดที่จะทยานขึ้นไปด้วยความช่วยเหลือจากตระกูลยอร์ก” ไทร์ ซัมเมอร์ขมวดคิ้ว วินนี่เฟรดแสดงออกถึงพฤติกรรมแปลก ๆ ไม่เหมือนวินนี่เฟรดคนเดิม เธอกลายเป็นคนไร้เหตุผล บางทีคอนนี่ ยอร์กอาจจะโดดเด่นเกินไป ด้วยหน้าตาที่ดูดีและภูมิหลังของตระกูลที่โดดเด่นของเธอ ที่ทำให้วินนี่เฟรดต้องเป็นกังวลอยู่ตลอดเวลา สิ่งนี้เกิดขึ้น เมื่อผู้หญิงคนหนึ่งห่วงใยผู้ชายของเธออย่างแท้จริง ซึ่งหมายความว่าไทร์ ซัมเมอร์ มีจุดที่ลบไม่ออกอยู่ในหัวใจของวินนี่เฟรด ซี “ฉันจะโกรธถ้าเธอยังเป็นแบบนี้ต่อไป วินนี่เฟรด” วินนี่เฟรดถอนหายใจและเปลี่ยนทัศนคติของเธอในทันใด เธอหัวเราะ "ฉันแค่ล้อเล่น! แต่ว่าแบลร์กับฉัน เราจะไม่ไปกับนาย คาร์สัน ยอร์ก อาจจะต้องการเชิญนายคนเดียวเท่านั้น” “เขาไม่ใช่คนแบบนั้น” ไทร์ตอบตามสัญชาตญาณ แต่แล้ว จู่ ๆ ความตระหนักก็แวบเข้ามาในใจของเขา เฉกเช่นแสงแวววาบจากสวรรค์ หรือเพื่อให้แม่นยำยิ่งขึ้น สัมผัสที่หก ที
ตระกูลข้า ใครอย่าแตะ บทที่ 234 คำเชิญของ คาร์สัน ยอร์ก
เสียงฟ้าร้องดังก้องอยู่ข้างนอก ท่าทางของวินนี่เฟรดมืดมนลง ไทร์ถึงกับพูดไม่ออก เขายกมือขึ้นตามสัญชาตญาณด้วยเสียงฟ้าร้องฉับพลันและเขาก็เอามือลงหลังจากนั้น ในขณะนั้น เกรแฮม เดวิสโทรมา เพื่อแจ้งว่าลูกค้าจากเมืองไพร์มมาถึงแล้วและกำลังรออยู่ที่ชั้นล่าง วินนี่เฟรดจ้องเขม็งไปที่ไทร์ก่อนจะเดินออกจากออฟฟิศไป ไทร์นั่งลงบนเก้าอี้ของวินนี่เฟรด จากนั้นเขาหยิบโทรศัพท์มือถือของเขาออกมาและโทรไปหาฮวน เยตส์ ในอีกด้านหนึ่งของการโทรวิดีโอ ฮวนกำลังมีช่วงเวลาที่ดีที่สุดในการผ่อนคลาย ในที่ดินของเขาที่แฟนทั้งสองคนมอบให้แก่เขา “ฮวน ภรรยาของฉันมีอาการหึงหวง ฉันควรจะทำยังไงดี?" ไทร์ถาม บนหน้าจอ ฮวนตกใจเล็กน้อย “นายท่าน ท่านลืมคำแนะนำของผมไปแล้วเหรอ?” “ไสหัวไปซะ” ถ้าหากพวกเขาอยู่ใกล้กัน ไทร์จะทำให้ฮวนต้องพ่ายแพ้อย่างที่เขาจะไม่มีวันลืม เมื่อเห็นท่าทางบูดบึ้งของไทร์ ฮวนรู้ดีว่าเขาควรจะเข้าข้างเจ้านายของเขาและหุบปาก “นายท่าน ถ้าเธอหึงหวง แสดงว่าเธอห่วงใย ยิ่งความหึงหวงมากเท่าไหร่ เธอก็ยิ่งห่วงใยมากเท่านั้น! ท่านจะต้องพูดจาหวาน ๆ กับเธอ แล้วสาบานด้วยชีวิตของท่านว่าท่านไม่ได้ทำอะไรผิดต่อเธอ หลังจ
ตระกูลข้า ใครอย่าแตะ บทที่ 233 ฟ้าร้องในฤดูร้อน
เชลดอน เฮย์ส และเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยทั้งสองออกไปตามที่ได้รับคำสั่ง จากนั้น ความเงียบสงัดก็เกิดขึ้นภายในสำนักงาน ไม่เพียงแค่เชลดอนที่ประหลาดใจเท่านั้น แต่คอนนี่ ยอร์กซึ่งอยู่นอกสนามก็ตกใจกับสิ่งที่เพิ่งเกิดขึ้นเช่นกัน จนถึงตอนนี้ เธอไม่เคยเห็นใครที่มีพลังมากพอที่จะส่งเจย์ เบลด บินออกไปได้ด้วยหมัดเพียงหมัดเดียว "คุณเป็นใคร?" เธอมองไทร์ ซัมเมอร์อย่างระมัดระวัง พูดตามตรง เธอสนใจไทร์ ที่หล่อเหลาได้ถึงเพียงนี้ "เธอเป็นใคร?" ไทร์ถามกลับ คอนนี่ตรงไปตรงมากับความตั้งใจของเธอ “ฉันคือ คอนนี ยอร์ก ลูกสาวของคาร์สัน ยอร์ก ธิดาของกษัตริย์แห่งเซาท์ริเวอร์ ฉันมาเพื่อตามหาไทร์ ซัมเมอร์ เพื่อแต่งงานกับเขา” อะไรนะ? ไทร์รู้สึกสับสนอย่างบอกไม่ถูก ลูกสาวของราชาแห่งเซาท์ริเวอร์ ต้องการแต่งงานกับเขา? นี่เป็นเรื่องตลกที่น่ารังเกียจแบบไหน? เดี๋ยวก่อน แล้วใครคือ ราชาแห่งเซาท์ริเวอร์ อีก? คาร์สัน ยอร์ค? ไทร์รับรู้ได้อย่างฉับพลัน เขาเป็นสามีของป้าเควลช์ไม่ใช่เหรอ? ผลงานชิ้นเอกของพระเจ้าคนนี้คือลูกสาวที่ไร้ค่าของเฮเธอร์ เควลซ์? "ออกไปเถอะ ฉันไม่เห็นด้วย” ไทร์ตอบอย่างตรงไปตรงมาหลังจา
ตระกูลข้า ใครอย่าแตะ บทที่ 232 ช่วยหย่ากับไทร์ ซัมเมอร์ด้วย
อะไรนะ?” วินนี่เฟรดเกือบทำกาน้ำชาในมือของเธอหก เธอมองไปที่คอนนี่ ยอร์ก ด้วยความงุนงงและพยายามทำความเข้าใจกับคำที่เธอเพิ่งได้ยิน ผู้หญิงคนนี้กล้ามาก! เธอกล้าแสดงความรักในที่สาธารณชนกับชายที่แต่งงานแล้วต่อหน้าภรรยาของเขาได้ยังไง? ความไร้เดียงสาของคอนนี่มันไร้สาระเกินไป "มิสยอร์ก มันไม่ตลกนะคะ” ทัศนคติที่จริงใจของวินนี่เฟรดหายไปทันที ความประทับใจที่ดีของเธอที่มีต่อคอนนี่ลดลง ในทางกลับกัน คอนนี่พูดด้วยน้ำเสียงจริงจัง “มิสวินนี่เฟรด ฉันมาที่นี่วันนี้ด้วยความตั้งใจจริง ฉันไม่ได้ล้อเล่นกับคุณ ฉันไม่มีวันเปลี่ยนใจที่จะแต่งงานกับไทร์ ซัมเมอร์ ช่วยหย่ากับเขาด้วย แน่นอน ฉันจะชดเชยความสูญเสียที่เกิดขึ้น หนึ่งร้อยล้านดอลลาร์เป็นยังไง? เพียงพอสำหรับคุณไหม?” วินนี่เฟรดกำลังต่อสู้เพื่อระงับความโกรธของเธอ แต่ข้อเสนอของคอนนี่ที่จะจ่ายให้เป็นฟางเส้นสุดท้าย เธอกำลังคิดอะไรอยู่? การจ่ายเงินให้เพื่อแลกกับสามี? “กรุณาเคารพการแต่งงานของเราด้วย มิสยอร์ก” น้ำเสียงของวินนี่เฟรดเย็นชา ถึงยังไงคอนนี่ก็ไม่ยอมเปลี่ยนแปลง "มิสวินนี่เฟรด เหตุผลที่คุณปล่อยไทร์ไปไม่ได้ เป็นเพราะลูกสาวของคุณใช่ไหม? ไม่เ
