All Chapters of The Last Squad Standing: Chapter 1 - Chapter 10

I still don't know what to do. Sobrang dami nila at ang tanging hawak ko lang ay pitsel at stainless tray. I won't survive with this shit. I know that I won't.I looked back at the building and saw a capital letter A on top of it. The building is wrecked and the windows were broken.Napatingin ako sa harap ko nang may marinig akong mga yabag ng paa only to find a zombie running towards me. Adrenaline rushed through my veins and I immediately slammed the pitcher on his head.Nagtago ako sa isang sulok na may nakaharang na yero at niyakap ang sarili. Hindi ko kakayanin ang lahat ng zombies na 'yon. I'm not a hero with superpowers to kill those bastards.Ilang minuto pa akong nanatili sa maliit na siwang na 'yon at hindi alam kung ano ang patutunguhan. Saan ba ako pupunta? Wala akong matandaan sa kahit na anong nangyari sa akin. Ang natatandaan ko lang ay ang pag-uusap namin ni Doc. Stephen at Nurse Camille. Bukod doon ay wala na. Wala na akong alam tungkol sa a

Itinulak niya ako papasok sa sirang bahay dahil wala akong balak maglakad kasama niya. Kunot-noo kong binagtas ang maputik na daan. Wala akong sapin sa paa dahil sino ba naman ang magsusuot ng pumps habang nakaratay sa isang hospital bed? Kung hospital bed nga ba ang pinanggalingan ko."Bilisan mo!" pag-angal niya habang itinutulak ako gamit ang baril niya. "Magkano kaya kita maibebenta? Mukha kang mahina that's why I doubt na mahal ang halaga mo," palaisipan niya na para bang patabaing baboy lang ang kinakausap niya. Anong karapatan niyang ipagbili ako? Hindi niya naman ako pag-aari!Nakarating kami sa harap ng isang bahay na sira-sira ang mga bintana pero may terrace. Kulay puti ang bahay at hindi mo aakalaing may titira pa roon dahil sa malubhang kalagayan. American-style ang bahay na ito pero gawa sa bato ang karamihan.I thought he's going to save me! 'Yon pala ay siya ang makikinabang sa akin!"Bilisan m

Naglakad ako patungo sa kinaroroonan ni Pisces. Patuloy kong iniisip ang mga bagay tungkol sa akin. Sinong mag-aakalang may nakakakilala sa akin at inakalang patay na ako pitong taon ang nakararaan? "Pisces..." I knocked on his door thrice. Walang sumagot. May narinig ako mula sa loob ng pinto pero hindi ko gaanong marinig kaya inilapit ko ang tenga ko sa pinto. "Do not forget me even when I'm gone..." Isang tinig ang narinig ko. Isang lumang kanta pero may mapait na ibig sabihin. "Remember me, do not forget..." Maganda ang boses niya... H

Sandali ko pa lamang silang nakakasama ay mas lalo na akong naguguluhan. After the mention of the name Iris Aquino, the team decided to rest.  We created a small tent using leaves and trunk of trees. Sa labas nito ay ang sigang hindi parin nawawala. "Pahangin lang ako," saad ni Nate kahit wala namang nagtatanong kung saan siya pupunta. Hindi siya pinansin ng apat at ako lang ang napatingin sa kanya. Ramdam ko ang pagod dahil sa mahabang paglalakbay pero kahit anong gawin ko ay hindi ako dinadalaw ng antok. Dahil siguro sa alam kong anumang oras ay maaaring may sumulpot na zombies dito. Nakahiga na kaming lahat at si Nate na lang ang gumagala. Sana lang ay maging safe siya. 

A man with a thick pair of reading glasses welcomed us as we entered the room. He slightly resembles this Nazi party leader Adolf Hitler because of his serious aura, wrinkled skin and a moustache covering his philtrum.   "Cerberus Squad..." He gently bowed but he remained with his serious facade and creased forehead as if examining us."I am Yohann, A+ tier merchant of Fascist Market. It means mahahalagang tao lang ang maaaring ibenta sa akin. How may I help you?" He clasped his own hands at the top of the table covering his jet black moustache.   Sandaling naagaw ng atensyon ko ang mga ulo ng zombies na nakasabit sa pader. Parang usa na nasa wood frame na isinasabit sa dingding.   Napalingon din siya roon nang mapansin ang mga tingin namin doon.