All Chapters of HYACINTH: Chapter 1 - Chapter 8

Napahinto ako sa pagpasok sa kwarto ko nang lumabas si Rose mula sa kwarto niya. Agad siyang napangiti nang makita ako at humakbang palapit sa akin. "Good morning." Hinalikan niya ako sa pisngi. "Kay Tita Hara ka natulog?"         Tiningnan ko ang suot niya. "What are you wearing?" I asked her.         Napatingin ako sa kaakyat lang ng hagdan na si Dahlia. Her brows furrowed and eyed Rose's shorts. Oh, wait, did I say shorts? I meant strip of material.         Umikot si Rose, tila gandang-ganda sa suot niya. "Well, sasama ako kay Vera sa kompanya," wika niya at ngumiti, "baka naroon si Tim, so better put on something appropriate."         I raised my eyebrow. "You call those shorts appropriate?"      

Napahilot ako sa sintido ko habang bumababa ng sasakyan ni Felix. Napakasakit no'n at para bang hinahampas ng martilyo. Dalawang buwan na rin kasi noong huli akong uminom nang marami dahil masyado akong abala sa trabaho.“Hey, are you okay?” tanong ni Felix sa akin, bakas sa tono niya ang pag-aalala.Sunod-sunod akong tumango sa kanya. Iniharang ko ang kamay ko sa ere nang akma siyang lalapit sa akin para hawakan ako. “Yes, I am. Don't mind me,” pagsisinungaling ko.Tinitigan niya ako na para bang hindi naniniwala sa akin.Napanguso ako. “Medyo masakit lang ang ulo ko," sabi ko at nauna ng maglakad sa kanya. Pero sa laki ng mga hakbang niya ay naabutan niya ako. Pinagbuksan niya ako ng pintuan ng coffeeshop at pinaunang pumasok.I automatically greeted with the rich aroma of coffee and the quite sounds of people chatting from their tables.“Why don't you go take a seat before your head explodes.” Itinuro ni Felix ang bakanteng lamesa doon sa dulo, katabi ng bin

“Dad naman. . .you know I have my own business to run, di ba? I can't work for you and Lily.”“Dad is not asking you to close your artsy store, Vera. Isang buwan lang naman ang hinihingi namin sa‘yo hanggang sa makabalik si Mrs. Pimentel.”Naabutan ko na nag-aalmusal sina Lily at Vera kinabukasan nang umaga kasama si Daddy nang bumaba ako.Pagkauwi ko kagabi ay naligo agad ako bago kumain ng dinner. Maaga rin ako nagpasya na matulog dahil pagod na pagod ang buo kong katawan pero ayaw naman makisama ng mga mata ko, hindi ako tinatamaan ng antok. Nakailang balikwas at bangon din ako para lamang pilitin ang sarili na makatulog. Kung kaya't tinanghali ako ng gising ngayon.“Good morning,” bati ko sa kanila.“Morning.” Sandali akong binalingan ni Lily. Tumango naman sa akin si Daddy bago muling humigop ng kanyang kape.“One month, Vera, just one month,” saad ni Daddy.Dramatikong pinaikot ni Vera ang kanyang mga mata. “Fine,

Para akong tanga na nakangiti. Hindi ko alam kung bakit, kung ano ang dahilan, at kung para saan—basta masaya ako. . .para akong nakalutang sa mga sandaling iyon. Kahit nga ang mahabang traffic na kinaiinisan ko ay hindi ko man lang naramdaman. I was like an idiot, enjoying the moment while driving at home.Pero napawi ang mga ngiti ko nang pagpasok ko sa gate ay nakita ko na roon na ang mga sasakyan ng mga kapatid ko at nakaparada. Mukhang nandito na silang lahat at ako na lamang ang wala.Lumabas ako ng sasakyan ko at nagmadaling naglakad papasok sa loob ng bahay. Dumeritso ako sa kusina at doon ko naabutan ang mga kapatid ko, pati na rin si Daddy na nagsisimula pa lang na kumain."Oh, I hate traffic," pagdadahilan ko at nginitian sila. "Late na ba ako?" Hinila ko ang upuan na katabi ni Dahlia at naupo roon.Habang naglalagay ako ng pagkain sa plato ko ay pinasadahan ko ng tingin si Rose, I eyed her cautiously. Bakit hindi pa siya nagsasalita? Kailangan na niya sab