All Chapters of Hall Of The Last Chanter: Chapter 21 - Chapter 29

Third Person POVMaagang dumating si Kyre sa Training hall. Inihanda niya ang sarili sa magiging laban nila ni Mae. The training hall was a big and wide training center. There are 10 doors on both sides of the arena. Inside those doors were a couple of free space and VR machine that could help them with their training.Makalipas ang limang minuto ay dumating na ang kaniyang mga kasama. Ilan lamang sa kanila ang manonood ng laban. Si Yuka ay umupo sa medyo malayong parte ng traning hall. Sa pinakamalapit naman si Art at sumandal nalang si Zayra sa pinto ng training hall. Maya-maya pa ay dumating na si Mae at kasunod niya ang Head mistress. Umupo ito sa isang bangko na may ilang pulgada ang layo kay Art. Nasa magkabilang dulo ng training hall ang dalawa. Mukhang pinaghandaan ni Kyre ang laban nila at ganoon din naman si Mae. Drey was standing on the darkest portion of the hall. Kanina pa siya nagmamasid.He thought for a sudden moment that Hara woudn't care to come in this unpleasant

Shayes' POV Inilagay ko ang tubig sa backpack at inialis ang ilang damit na hindi naman masyado kailangan sa paglalakbay.We are going to Ativnan at kailangan naming umalis nang maaga para hindi kami gabihin.Chineck kong mabuti kung kompleto na ang mga gamit ko bago umalis ng kwarto. Pagkalabas ko ng kwarto napansin ko agad ang reyna. She's smiling widely infront of me.Kanina pa kaya niya ako inaabangan sa harap ng kwarto? “May kailangan po ba kayo kamahalan?” tanong ko.Nawala ang ngiti niya sa labi. Her gold rounded earings slightly shine beneath the fraction of light that's entering the glass window. "Nothing, just want to say take care and be safe, ” seryoso niyang sabi. "O-Opo.”Umunok ako at pasimpleng naglakad palayo. "Wait—” Napahinto ako saglit nang marinig muli ang boses ng Reyna. "I'm afraid I have to give you my trust, Shayes. Perhaps your going to waste it like what your mother do to me. Remember what I did to your Mom so don't ever ... Ever hurt my son an

Shayes’ POVIsinilid ko sa bulsa ng cloak ko ang dalawa kong kamay while walking back to the room.Pumasok ako sa pinto ng silid-aralan at kinuha ang kulay asul kong bag."Shayes.” Natigilan ako sandali nang marinig ang boses ni Mae.I have to go and get some medical supplies para sa clinic. Marami akong na-skip na klase so I have to do something para tapalan ang mga bungi kong mga grades.Napag-utusan ako ng med teacher namin na gawin ito bilang kapalit ng mga hindi ko na take na exams even though excuse naman ako ng panahon na 'yon."Sorry Mae mamaya na lang tayo mag-usap,” I said urgently at kinuha ang listahan ng mga bibilhin ko na nakaipit sa isang workbook.Nilampasan ko si Mae at nagtatakbo sa hallway. I choose the stair instead tutal kailangan ko pang magpapirma ng gate pass sa faculty. Binilisan ko ang pagbaba ng hagdan.Paliko na ako ng hagdan sa may 2nd floor nang makita ko si Hara.Napahinto ako saglit at tiningnang mabuti kung siya nga ito. Nakatalikod siya kaya I'm not

Shayes’ POVNapabalikwas ako sa kama nang masilaw sa liwanag na nagmumula sa labas. Sandali kong ipinikit ang mga mata ko dahil sa antok. It's one of the things that I hate. I remove the covers and started cursing the world. Shet! Ang aga-aga oh.Tumayo ako at lumabas ng kwarto.Pababa na ako ng hagdan nang makita ang oras sa wall clock. 5:03 AM. I opened the lights at mabilis akong bumaba ng hagdan. Binuksan ko ang pinto at as expected nandoon na si Ziyu. Nakasandal siya sa kotse niya habang nakatingin sa akin."Pasok ka,” walang gana kong saad at tuluyang binuksan ang pinto. Hindi ko na siya hinintay pumasok at pumunta na agad ako sa kusina. Mabilis kong prinapare ang agahan. Naglakad ako pabalik ng sala at nadatnan si Ziyu na nakaupo na sa couch at mukhang malalim ang iniisip. Ibinaba ko ang dalawang kape at dalawang plate ng toasted bread sa ibabaw ng mesa at saka umupo sa katapat na sofa. Napahikab ako sa sobrang antok."Anong oras ba ang parade?” tanong ko.Tumin

Shayes’ POV Tirik na ang araw noong makagising ako. Inunat ko ang magkabilang braso at saka tinanggal ang nakabalot na kumot sa katawan. Tumatagos ang sinag ng araw sa bubog na bintana. Kinusot ko ang mga mata at tamad na tinahak ang daan patungo sa kusina. Maaga rin akong nakatulog kagabi dahil na rin siguro sa pagod. Napahinto ako nang makarating na sa kusina. Kalat-kalat ang mga kahon at lata.Maraming balat ng mga pagkain sa mesa at nakatumba ang walang laman na basurahan.Pinasadahan ko ng tingin ang hugasan. Ito ang resulta ng pagiging abala ko sa loob ng ilang araw. Napailing na lamang ako. Hindi ko alam na kasama sa responsibilidad ko ang paghuhugas ng pinggan at paglilinis ng bahay. Sinimulan ko na ang lahat ng gawain sa bahay. Siniguro kong maski karampot na dumi ay hindi makakatakas sa paningin ko. Noong nakaramdam ng kaunting pagod ay napaupo na lamang ako sa bakanteng bangko. Napaisip ako bigla tungkol sa mga kasalukuyang pangyayari. Alam ko na kapwa kami nagh