All Chapters of Patalsikin si Ms. Dayo!: Chapter 21 - Chapter 30

"'Yong sa partner game, ayos na. Kayong dalawa na ang bahalang mag-facilitate doon," pagtutukoy ni Jef sa dalawang miyembro ng aming organisasyon. "'Yong sa seminar, ayos na. Kasya ang budget para sa pambayad sa mga guest speaker at pati na rin sa photobooth," ani Jef, hindi inaalis ang tingin sa hawak niyang notebook kung saan nakasulat ang lahat ng plano para sa mga event na aming gagawin. James, 'yong catering ayos na?" Nang sulyapan niya ako ay nagtaas lamang ako ng hinlalaki upang sabihin na maayos na ang lahat sa parteng iyon. Kinausap ko na ang dati kong pinagtrabahuhan dahil kailangan namin ng catering services para sa aming inoorganisang seminar. Sa totoo lang, kapos ang aming budget para roon kaya naman ginawan ko ng paraan. Pinabawasan ko ng isang serbidor ang serbisyo nila sa amin upang mabawasan din ang bayad sa kanila. Naisipan kong ako na lamang ang papalit bilang isang serbidor. Hindi ko pa iyon naipapaalam kay Jef pero sa tingin ko naman ay wala

Ano ba itong pinasok ko? Pilit ko ngang tinanggihan ang marriage booth nang mahila ako ng tiga-ibang department, napasali naman ako rito sa partner game na mismong inorganisa pa namin. Hindi ko mapigilang hindi mapaismik. Ano ba itong kalokohang ito? Nag-aalala tuloy ako kung ano'ng iniisip ngayon ni Jef, lalo na ni Meriah. Bakit ko ba kasi tinanong kung kasali si Meriah? Dapat sinigurado ko muna. At paano nga kung kasali pala si Meriah? "Nakakunot ang noo mo. Ayos ka lang?" tanong ni... nakalimutan ko ang pangalan ng babaeng katapat ko! Kanina pa niya pinagmamasdan ang bawat kilos ko at napansin ko iyon. Tumango ako bilang pagkumbinsi sa kaniya na ayos lang ako. Sinulyapan ko naman ang nanonood na si Meriah. Nakatingin siya sa papel na sinusulatan ni Leslie at pinipigilan ang pagngisi sa kung ano'ng sinusulat ng kaibigan. Sa oras na ito ay pinapasulat sa amin ang pangalan at katangiang aming nagustuhan sa natitipuhan na

"Magandang gabi po," bati ko habang tinitimbang kung dapat ba akong magmano sa mga magulang ni Meriah o hindi. Batid man ang panlalamig ng kamay dahil sa kaba, nauna ko nang inabot ang kamay ng ama ni Meriah nang makita ang pagtanggap sa mga ngiti nila. May tungkod man, kita pa rin ang kakisigan nito at kagandahang lalaki. Ganoon din sa ina ni Meriah–maganda at mukhang nasa trenta pa lamang kahit alam kong nasa singkwenta mahigit na ang kaniyang edad dahil sa pagkakabalita ng enggrande nitong kaarawan dati sa telebisyon. Unang tingin pa lamang sa kanila ay alam mong mayroon silang marangyang pamumuhay. Bigla akong tinamaan ng hiya dahil sa suot ko. Hindi ko naman inakalang kasama ni Meriah ang kaniyang mga magulang. "Ang presentable mo, James! Ang galing-galing mo..." pinigilan kong mapailing sa lihim na kasarkastikuhan sa sarili. "Magandang gabi rin," halos mabigla ako sa bating pabalik ni Mr.

Sa tambayan namin naisip mamalagi ni Meriah nang matapos kaming i-defend ang research paper namin. Maganda ang naging presentasyon namin, ang ngiti at satisfied na mukha ng mga panel ang nagpatunay doon. Ngayon, hinihintay kong matapos sina Jef habang si Meriah naman ay hinihintay si Kuya Lando. "Whoo!" Si Meriah 'yan nang pabagsak siyang naupo. Pinigilan kong mapangiti. Nagiging kumportable siya, ah? Ayos lang naman. Naiintindihan ko naman kung bakit ganoon na lang ang kaniyang naging ekpresyon. Aniya, natapos na raw kasi ang paghihirap namin. Naghirap ba talaga kami? Parang hindi naman... Bukod doon, napansin kong maganda talaga ang kundisyon niya kumpara noong mga nakaraang araw. Mabuti naman... Sana magtuluy-tuloy na. Tinatanggal ni Meriah ang suot niyang pangcorporate blazer nang magsalita ako. "Dalawang exam na lang ang iintindihin

Malamig ang gabi, kasinglamig ng mga mata ng babaeng hanggang ngayon ay nasa aking isip. Sa apat na sulok ng aking kwartong tahimik ako napapatitig, hindi alintana na paghinga ko lamang ang aking naririnig. Kumatok ang aking kapatid. "Kuya?" "Mauna ka na kumain. Mamaya na 'ko." Mula sa pagkakahiga ay dumapa ako, nakaharap sa saradong pintuan at pinakikiramdaman ang kapatid sa labas. "Ayos ka lang ba?" "Sige na, Jane... Mauna ka na." Tinakpan ko ng unan ang aking ulo. Hindi ako mapalagay. Hindi ko alam ang dapat kong gawin. Ano ba itong nangyari? Ayaw kong maniwala sa nangyari... "Tell Kelsey and her friends that they succeeded... You succeeded. I hope you're happy now..." Noong una ay hindi ko maintindihan... Namumutla si Andeng nang harapin ko kanina. Talaga bang nangyari iyon? "Sorry, James... S