Lahat ng Kabanata ng Isa pala akong rich kid?!: Kabanata 1891 - Kabanata 1900

Dahil maaga siyang nag-impake, maagang nakabalik si Gerald nang gabing iyon. Kung tutuusin, kung mas maraming pahinga ang natatanggap niya, mas magiging maganda ang kanyang hugis kapag siya ay bumangon... Madaling araw na nang tuluyan siyang bumangon, at pagkatapos ng simpleng almusal, tinapik ni Gerald ang kanyang backpack bago nagmaneho papunta sa entrance ng highway... Nine sharp nang tuluyang nakilala ni Gerald sina Yann, Tye, at ang iba pa. Akmang magbabati na sila, biglang may narinig na malakas na ‘bump’ mula sa car trunk ni Gerald, na sinundan ng malakas na, “F*ck!” Nakataas ang isang bahagyang kilay, si Gerald—kasama ang ilang iba pa—ay agad na pumunta para mag-imbestiga... At sa pagbukas ng baul, laking gulat ni Gerald nang makita si Ray na nakahiga sa loob, nakapulupot ang kanyang mga braso sa isang luggage bag! “…Anong ginagawa mo rito, Ray?” tanong ng akmang natulala si Gerald. Nakangiting awkwardly bilang tugon, si Ray pagkatapos ay nakangusong ngumisi habang si

Pagkatapos iparada ang sasakyan, agad na tumungo si Gerald at ang iba pa sa ticket counter para opisyal na makapasok sa Mount Dakriont. Habang ang isang tiket ay nagkakahalaga ng ninety dollars, si Tye ang nagbabayad, kaya hindi na kailangang mag-alala ni Gerald at ng kanyang grupo tungkol sa entrance fee. Sa pagpasok, sa halip na sabik na dumiretso sa negosyo, ang unang ginawa ng grupo ay humanap ng lugar upang makapagpahinga. Matapos kainin ang ilan sa mga rasyon na dala nila—upang mapunan ang kanilang lakas—Tumahimik si Tye bago sinabing, “Sige, makinig kayong lahat. Dito tayo magpapalipas ng gabi, ngunit umalis tayo sa madaling araw, naiintindihan mo?" Nang marinig iyon, tumango lang ang lahat bilang pagsang-ayon. Pagkatapos ng lahat, hindi magtatagal bago sumapit ang gabi, at hindi magandang ideya ang paglalakbay sa kadiliman. Bukod sa malinaw na mas mapanganib, ang isa ay madaling mawalan din ng kanilang mga bearings. Sa pag-iisip na iyon, ito ay talagang isang mas mahusay

“…Halika dito! Dalian mo at tingnan ang lahat ng ito!" sabi ng isa sa mga tauhan ni Tye na naunang nag-scout sa kanila. Sinundan ng lahat ang pinanggalingan ng boses nang marinig nila iyon... at hindi nagtagal, nanlaki ang mga mata nila sa sobrang pagkamangha. Sa kailaliman ng kweba, makikita ang isang matingkad na liwanag na napakaganda ng mga ilaw... Makikita rin sa buong lugar ang mga natural na jade at jadeite! “P*ta...” sigaw ni Ray habang kinukusot ang kanyang mga mata dahil hindi siya makapaniwala sa kanyang nakita. Ngayon lang siya nakakita ng napakaganda at natural na itsura ng mga jade at jadeite sa kanyang buhay! Namangha rin ang lahat sa nakita nila dahil hindi nila inasahan na may ganoong lugar pala sa mundong ito... Talagang nakakahanga! Sinimulan ng lahat na tumingin sa paligid ng mahiwagang kuweba... Maya-maya pa ay napansin ni Gerald na naglabas ng martilyo ang isa sa mga tauhan ni Tye! Alam na niya ngayon kung ano ang mangyayari kaya mabilis siyang sumig

Matapos marinig ang sinabi ni Gerald, parehong napabuntong-hininga sina Ray at Yann. “…Si-sinasabi mo ba na mamatay rin tayo tulad nila, Mr. Crawford...? Dito na ba tayo mamamatay...?" kinakabahan na sinabi ni Ray. "Uy, huwag mong i-jinx! Magtiwala ka pa kay Gerald! Sigurado akong makakasip siya ng paraan para makaalis tayo dito!" ganti ni Yann. "Napaisip rin ako tungkol doon… Base sa mga natipon nating impormasyon pagkatapos suriin ang paligid, masakit para sa akin na sabihin na may mataas na pagkakataon na tayo ay talagang mamamatay sa loob ng kweba!" sagot ni Gerald. Nanlaki ang mga mata nina Ray at Yann nang marinig iyon. Inasahan na niya na maririnig niya ang bagay na ito pero nanlumo pa rin siya ngayong narinig niya ito ... Pagkatapos sabihin iyon, nagpatuloy sa paglalakad si Gerald nang mas malalim papasok sa kweba. Alam niya na masyadong malaki ang kweba at mayroon pa ring pagkakataon na mayroong isa pang labasan sa dulo... Natural, sinundan rin siya nina Ray at Yan

Nagtatakang tumingin si Yann kay Gerald bago niya sinabi, “May problema ba, Gerald?” “Oo nga, Mr. Crawford! Hindi ba dapat umalis na tayo?" nalilitong tinanong ni Ray. “Hush. Bigyan mo ako ng maliit na kutsilyo, Ray!" utos ni Gerald. Sinunod niya ang sinabi ni Gerald at kinuha niya ang isang maliit na kutsilyo sa kanyang sinturon bago niya ito ibinigay kay Gerald... Ang maliit na kutsilyo na ngayon ay nasa kanyang kamay ni Gerald at naglakad siya patungo sa isang crystal emerald-green jade— na kasing laki ng isang itlog ng manok—na naka-embed sa dingding... Pagkatapos nito, nanlaki ang mga mata nina Ray at Yann habang pinagmamasdan nila si Gerald na mahusay na ginamit ang kutsilyo para tanggalin ang jade sa dingding! “…H-huh? Hindi ba't sinabi mo na huwag naming hawakan ang mga jade dito, Mr. Crawford?!" gulat na sinabi ni Ray. Matapos ihulog ang jade sa kanyang bulsa, kaswal na sumagot si Gerald, "Totoo, pero tandaan niyo na kadalasan ay walang anumang mga bitag malapit