บททั้งหมดของ กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ: บทที่ 641 - บทที่ 650

ทันทีที่เสียงของโดนัลด์จบลง บอดี้การ์ดทั้งหมดก็เข้ารุมไปในคลินิกทันที!บอดี้การ์ดเริ่มเตะชั้นวางยาที่ด้านข้างของคลินิกและพวกเขาล้มสมุนไพรรวมทั้งวัสดุการรักษาของจีนทั้งหมดลงกับพื้น หลังจากนั้นพวกเขาก็ทุบหม้อยาทั้งหมดให้เป็นชิ้น ๆ บนพื้นในชั่วพริบตาเดียว ห้องพยาบาลขนาดใหญ่ก็กลายเป็นความโกลาหลอย่างเต็มที่แอนโธนีตัวสั่นด้วยความโกรธ แต่เขารู้ว่าไม่มีทางที่เขาจะหยุดพวกนั้นได้ ดังนั้นเขาจึงทำได้เพียงเฝ้าดูอย่างเงียบ ๆ ขณะที่บอดี้การ์ดยังคงทุบและทำลายคลินิกของเขาต่อหน้าเขาคลินิกอยู่ในสภาพยุ่งเหยิงและพังยับเยิน ดูไม่เหมือนกับช่วงขณะที่ผ่านมาเลยโดนัลด์สูดหายใจอย่างเย็นชาก่อนจะพูดว่า “ดร.ซิมมอนส์ ฉันจะให้เวลาแกอีกสามวันเพื่อพิจารณาข้อเสนอของฉัน ก่อนที่แกจะยอมรับคำขอของฉัน ฉันจะมาทุบและทำลายคลินิกของแก หากแกกล้าที่จะเปิดคลินิกของแกอีก เมื่อใดก็ได้! แกควรคิดให้รอบคอบก่อนที่จะทำอะไรหรือตัดสินใจใด ๆ…”หลังจากนั้นโดนัลด์ก็หันหลังกลับออกจากคลินิกพร้อมกับฌอนและเหล่าบอดี้การ์ดของเขาเมื่อพนักงานวัยรุ่นที่ทำงานที่ ซีรีน เวิลด์ คลินิก เห็นว่าทุกอย่างในห้องพังยับเยิน เขาร้องเสียงดังเมื่อถามแอนโธน

เมื่อโดนัลด์เห็นว่าฌอนเริ่มลงมือแล้ว เขาพยักหน้าอย่างพึงพอใจและเชยชมเขาว่า “ทำได้ดีมาก ฌอน! ลูกได้เรียนรู้ที่จะสังเกตรายละเอียดดี ๆ แล้ว ดังนั้นลูกจะได้ใช้ประโยชน์จากสถานการณ์นี้เพื่อก้าวไปข้างหน้าต่อ!”ฌอนยิ้มก่อนจะพูดว่า “พ่อครับ ผมติดตามพ่อมาตลอด ดังนั้น ผมจึงได้เรียนรู้และได้ทักษะบางอย่างของพ่อ อย่างไรก็ตาม ผมยังต้องเรียนรู้จากพ่ออีกมาก เพราะผมก็ยังตามหลังพ่อไม่ทัน”“ไม่เลย” โดนัลด์พูดอย่างจริงจัง “ดีแล้วที่ลูกสังเกตเห็นว่าสร้อยข้อมือของจัสมินค่อนข้างเก่าและไร้ค่า นั่นเป็นการปรับปรุงที่ยิ่งใหญ่มากแล้ว มากไปกว่านั้น ลูกยังใช้ความคิดริเริ่มเพื่อซื้อสร้อยข้อมือเส้นที่สวยกว่าและแพงกว่าให้เธอ นั่นพิสูจน์ให้เห็นว่าลูกกำลังเรียนรู้ที่จะดำเนินการอยู่แล้วเพราะตอนนี้ลูกเป็นผู้ใหญ่และมั่นคงขึ้นมาก! ไม่เลวเลย ลูกทำได้ดีมาก!”ฌอนดีใจมากเมื่อพ่อชื่นชมเขา แต่เมื่อเขาเห็นเคนมองมาที่เขาด้วยสีหน้าสิ้นหวัง เขาจึงยิ้มก่อนจะพูดอย่างพอใจ “เคน สร้อยข้อมือนี้สวยงามมากจริง ๆ ครั้งนี้ นายทำได้ดีมาก หากนายยังคงทำเรื่องดี ๆ ให้ฉันต่อไปอีกในอนาคต ฉันจะไม่ปฏิบัติต่อนายแย่ ๆ เลย”เคนตอบด้วยความเคารพว่า “ได้ค

ในขณะนี้ ฌอนรู้สึกเหมือนกำลังจะตายเขาไม่เคยคิดว่าสร้อยข้อมือที่สุดจะโทรมบนข้อมือของจัสมินจะกลายเป็นของที่ระลึกที่แม่ของเธอทิ้งไว้…ยิ่งกว่านั้น เขายังบอกด้วยว่าของที่ระลึกที่แม่ของเธอทิ้งไว้นั้นไม่มีอะไรมากไปกว่าเศษขยะ…นี่เป็นหายนะไปเป็นที่เรียบร้อยแล้ว!จัสมินเดิมทีก็เย็นชาและไม่แยแสต่อเขาอยู่แล้ว ดังนั้นในตอนแรกเขาจึงวางแผนที่จะพึ่งพาสร้อยข้อมือนี้เพื่อรับคะแนนแต่ก็ไม่คาดคิดว่าเขาเพิ่งขุดหลุมฝังศพของตัวเองไป…คราวนี้คะแนนในใจจัสมินน่าจะลดลงจนเหลือคะแนนติดลบในเวลานี้ โดนัลด์ซึ่งยืนอยู่ไม่ไกลเกินเอื้อม อดไม่ได้ที่จะรู้สึกงงเล็กน้อยขณะจ้องมองลูกชายของเขาที่ถูกทิ้งให้ยืนอยู่คนเดียวในความงุนงงลูกชายของเขาเพิ่งไปมอบของขวัญให้จัสมินไม่ใช่หรือ?จัสมินต้องมีความสุขมากที่ได้รับของขวัญราคาแพงเช่นนี้ถ้าเป็นเช่นนั้น เหตุใดจัสมินจึงขับรถออกไปอย่างรวดเร็ว?ขณะที่เขามีความสงสัยอยู่ในใจ โดนัลด์เดินไปหาลูกชายก่อนจะตบไหล่เบา ๆ แล้วถามว่า “จัสมินเป็นอย่างไรบ้าง?”เมื่อโดนัลด์เห็นว่าฌอนยังคงถือสร้อยข้อมือเพชรอยู่ในมือ เขาถามด้วยความประหลาดใจว่า “จัสมินปฏิเสธของขวัญของลูกเหรอ?”ฌอนมีส

ชาร์ลีรู้สึกขำจริง ๆ เมื่อเห็นการแสดงของเอเลนเขารู้ว่าตอนนี้เอเลนขาดเงินจริง ๆ ปกติแล้วเธอใช้เงินจำนวนมากเพื่อตัวเอง แต่ตอนนี้เธอต้องเสียใจมากที่เงินของเธอหมดเกลี้ยงกระเป๋าตอนนี้เอเลนรู้สึกหดหู่มากขึ้นเมื่อเธอเห็นว่าจาค็อบกำลังจะไปเฮเวน สปริงส์เพื่อทานอาหารค่ำในคืนนี้เอเลนพูดกับจาค็อบว่า “ไม่! ฉันต้องการให้คุณเอาเงินสองหมื่นเหรียญที่คุณจะใช้จ่ายในคืนนี้มาให้ฉัน!“ทำไมผมต้องทำอย่างนั้นด้วย?” จาค็อบก็กังวลมากเช่นกัน และเขาก็โพล่งออกมาว่า “เอเลน ผมเตือนคุณแล้วนะ! เงินออมทั้งหมดของครอบครัวก็อยู่ในมือคุณแล้ว แม้ว่าคุณจะไม่ต้องการมอบให้ผมก็ไม่เป็นไร แต่คุณยังมาขอเงินจากผมอีกเหรอ?”เอเลนเริ่มรู้สึกผิดขึ้นมา แต่เธอยังคงพูดอย่างดื้อรั้นว่า “งั้นคืนนี้คุณไปทานอาหารเย็นที่ราคาถูกกว่านี้ได้ไหม? คุณสามารถใช้เงินหนึ่งหมื่นดอลลาร์สำหรับอาหารค่ำและเอาเงินอีกหมื่นดอลลาร์ให้ฉันแทน!”จาค็อบตอบอย่างโกรธเคืองว่า “คุณมีเงินอยู่ในมือตั้งเยอะ! ทำไมคุณต้องเอาเงินหนึ่งหมื่นไปจากผมอีก? คุณไม่คิดว่ามันมากไปหน่อยเหรอ?”เอเลนพูดอย่างโกรธเคือง “ฉันไม่สน! ถ้าวันนี้คุณไม่ให้เงินฉันหนึ่งหมื่นดอลลาร์ ฉันจะไม่ป

เมื่อชาร์ลีเห็นว่าแคลร์ดื้อรั้นแค่ไหน เขาพยักหน้าขณะที่พูดว่า “งั้นก็ได้ครับภรรยาของผม ขอบคุณสำหรับการช่วยเหลือของคุณนะ ผมขอตัวก่อนแล้วกัน”“ค่ะ ไปได้แล้ว!” แคลร์จึงถามอย่างรวดเร็วว่า “คุณไปงานเลี้ยงวันเกิดของเพื่อน คุณเตรียมของขวัญให้เขาหรือยังคะ?”ชาร์ลีฮัมเสียงก่อนจะพูดว่า “ครับ ผมเตรียมของขวัญให้เขาแล้ว”แคลร์รีบถาม “คุณเตรียมของขวัญอะไรให้เขาคะ? เช็คให้ดีนะคะว่าของขวัญไม่เล็กหรือถูกเกินไป ไม่อย่างนั้นคนรับอาจจะรู้สึกไม่พอใจก็ได้นะคะ!”ชาร์ลียิ้มเล็กน้อยก่อนจะพูดว่า “ผมได้เตรียมบางอย่างที่ผมทำเองให้เขาแล้ว ไม่ใช่ของขวัญทั่ว ๆ ไป แต่มีค่ามากกว่านั้นแน่นอน ท้ายที่สุดเพื่อนของผมเขาไม่สนใจเรื่องเงินมากนัก ดังนั้นผมจึงเชื่อว่าเขาจะรักของขวัญของผมอย่างแน่นอน”“เยี่ยมมาก!” แคลร์พยักหน้าก่อนที่เธอยิ้มและพูดว่า “ถ้าเป็นแบบนั้น คุณก็ควรจะออกไปได้แล้วนะคะ!”"โอเคครับ"ในเวลานี้ ชาร์ลีลุกขึ้นก่อนจะสวมเสื้อโค้ตธรรมดา หลังจากนั้นเขาก็บอกลาแคลร์ พ่อตาและแม่ยายก่อนออกจากบ้านทันทีทันทีที่ชาร์ลีก้าวออกจากบ้าน เอเลนวางโทรศัพท์มือถือลงก่อนที่เธอมองแคลร์ด้วยสีหน้าจริงจัง “แคลร์ ทำไมทุกวันนี้ลู