บททั้งหมดของ กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ: บทที่ 1101 - บทที่ 1110

ในที่สุดแคลร์ก็ตื่นตอนเจ็ดโมงเช้า เธอนอนหลับสบายกว่าที่เคยเป็นมาก่อน เธอไม่ฝันหรือตื่นเลยสักครั้งตลอดทั้งคืน ดูเหมือนเธอจะหลับลึกตลอดทั้งคืนเลยทีเดียว ดังนั้นวันนี้เธอจึงเต็มเปี่ยมไปด้วยพลังเธอไม่เห็นชาร์ลีหลังจากที่ตื่นนอนแล้วแต่แคล์ก็ไม่แปลกใจ นั่นเป็นเพราะชาร์ลีตื่นนอนก่อนเธอทุก ๆ วันอยู่แล้วเนื่องจากเธอรู้อยู่แล้วว่าชาร์ลีจะพาเธอไปเก็บผักและผลไม้ในวันนี้ แคลร์จึงอารมณ์ดีมากและตั้งตารอหลังจากที่อาบน้ำเสร็จเรียบร้อย แคลร์ก็เปลี่ยนเสื้อผ้าเป็นชุดกีฬา แล้วจึงเดินลงมาข้างล่างเธอคิดว่าชาร์ลีคงกำลังเตรียมอาหารเช้าอยู่ เธอคาดหวังว่าจะออกเดินทางไปย่านชนบทหลังจากที่พวกเขาทั้งคู่ทานอาหารเช้าเสร็จแล้ว อย่างไรก็ตาม เธอไม่ได้คาดหวังว่าชาร์ลีจะรอเธออยู่ในห้องนั่งเล่นเมื่อชาร์ลีมองเห็นแคลร์ลงมาข้างล่าง เขาก็รีบทักทายเธอและยิ้มให้ “ที่รัก! เรารีบออกไปเก็บผักผลไม้กันเถอะตอนนี้!”แคลร์ประหลาดใจจึงถามขึ้นว่า “เอ๊ะ? เราจะเดินทางตอนนี้เลยหรือคะ? เรายังไม่ได้ทานมื้อเช้ากันเลย...”ชาร์ลียิ้มก่อนจะตอบ “ทำไมเราต้องทานมื้อเช้าตอนนี้ด้วยล่ะครับ? เดี๋ยวเราค่อยทานตอนกลับมาแล้วก็ได้นะ”จากนั้นชาร์ลี

เช้านี้แคลร์รู้สึกราวกับเป็นผู้หญิงที่มีความสุขมากที่สุดในโลกในทางกลับกันก็มีผู้หญิงอีกคนหนึ่งที่รู้สึกว่าเธอคือผู้หญิงที่โชคร้ายที่สุดในโลกผู้หญิงคนนั้นก็คือฮันนาห์ซึ่งกำลังอยู่ที่โรงพยาบาลซิลเวอร์วิงเธออยู่ที่แผนกนรีเวชกำลังรอให้ถึงคิวของตัวเอง ก่อนหน้าเธอมีคิวที่ยาวมากและในที่สุดก็ถึงคิวของเธอหลังจากที่เข้าไปในห้อง หมอก็เริ่มการตรวจตามปกติ แต่แม้แต่หมอที่มีประสบการณ์ก็ยังอ้าปากค้างด้วยความงงเมื่อเห็นสภาพที่ฮันนาห์เป็นและถามว่า “เกิดอะไรขึ้นคะ? ทำไมคุณถึงทำแบบนี้กับตัวเองล่ะ? คุณไม่ใส่ใจสุขอนามัยส่วนบุคคลบ้างเลยหรือ?”ถึงแม้จะเป็นหมอผู้หญิงที่เข้ามาดูแลเธอ แต่สีหน้าของฮันนาห์ก็กลายเป็นสีแดงน่าเกลียดจากการเน้นย้ำของหมอ แล้วเธอก็ภาวนาขอให้ตัวเองหายตัวไปจากห้องนี้เดี๋ยวนี้เลย เธอปิดหน้าด้วยความอับอายและพูดว่า “คุณหมอคะ พูดตรง ๆ เลยนะคะ มันเป็นเพราะผู้ชายของดิฉันค่ะ เขาไม่ใส่ใจเรื่องความสะอาดมากเท่าไหร่...”หมอบ่นพร้อมทั้งถอนหายใจหนักหน่วง “คุณควรบอกให้เขาสร้างสุขนิสัยที่ดีและดูแลเรื่องความสะอาดส่วนบุคคลด้วยนะคะ! ดูสิ่งที่เขาทำกับคุณสิ! นี่มันร้ายแรงมากนะคะ หมอต้องเตือนคุณเลย

ฮันนาห์ตกตะลึงจนนิ่งไปชั่วครู่ เมื่อเธอรวบรวมสติได้ ความคิดแรกของเธอก็คือต้องกำจัดทารกให้เร็วที่สุดเท่าที่จะเร็วได้ เธอหันไปหาหมออย่างรวดเร็วและถาม “คุณหมอคะ นัดหมายสำหรับการทำแท้งที่เร็วที่สุดคือวันไหนคะ?”“ถ้าคุณต้องการ ดิฉันสามารถจัดให้ได้ในสัปดาห์ถัดไปค่ะ เร็วที่สุดก็คือวันจันทร์”ฮันนาห์ตัวสั่นเทิ้มและตื่นตระหนกเมื่อได้ยินว่าจะต้องรอจนถึงวันจันทร์ แล้วเธอจึงถามอย่างกระวนกระวาย “ทำไมดิฉันต้องรอจนถึงวันจันทร์เลยล่ะคะ? ถ้ามันเกี่ยวกับเรื่องเงิน ดิฉันสามารถจ่ายเพิ่มเป็นสองเท่าหรือสิบเท่าของราคาเลยนะคะ!”สถานการณ์ในตอนนี้จริงจังมาก ช้าไปหนึ่งวันอาจมีความเป็นไปได้สูงว่าการตั้งครรภ์ของเธออาจถูกค้นพบได้ เธอจึงอดไม่ได้ที่จะกระวนกระวายใจหมอส่ายหน้าและระบุว่า “มันไม่เกี่ยวกับเรื่องเงินหรอกค่ะ แต่มีเพียงการตรวจรักษาทางคลีนิคเท่านั้นที่เปิดในช่วงสุดสัปดาห์ หากคุณต้องการทำแท้งเด็ก คุณก็ต้องรอจนถึงวันจันทร์”“ก็ได้ค่ะ… เราจะทำมันในวันจันทร์เลยค่ะ”สีหน้าของฮันนาห์เปลี่ยนเป็นบูดบึ้ง เธอตื่นตระหนกแต่ก็ต้องยอมรับชะตากรรมอย่างไรเสีย เธอก็ไม่สามารถจัดการเรื่องนี้ได้ด้วยมือของเธอเองการทำแท้

พอได้ยินว่าโจรขโมยผักเป็นย่าของตัวเอง แคลร์ก็ถอนหายใจอย่างรู้สึกช่วยไม่ได้ก่อนกล่าว “แม่คะ ถ้าเป็นคุณย่า ก็ปล่อยเขาเถอะค่ะ ย่าจะเก็บอะไรก็ให้เขาเอาไปเถอะ มันก็แค่ผักเอง”เอเลนโพล่งออกมาอย่างเหยียดหยาม “ไม่ได้นะ ลูกจะพูดแบบนั้นไม่ได้ ที่ผ่านมาย่าของลูกเคยให้อะไรเราบ้างล่ะ? ลืมไปแล้วหรือไง ว่าเขาทำกับเรายังไง? หึ แล้วดูสิ หลังจากก่อเรื่องอะไรมาตั้งมากมาย ยังจะกล้ามาขโมยผักจากสวนเราอีก?! แม่ไม่มีทางยอม!”แคลร์ส่ายหน้าอย่างเป็นทุกข์ “คุณแม่คะ อย่าคิดมากเกินไปเลย โอเคไหม? คุณย่าก็แค่อยากแบ่งไปกินบ้างพอเห็นผักในสวนเราสดและใหญ่ดี อย่าขี้เหนียวเลยค่ะ”เอเลนพึมพำอย่างรำคาญใน “ลูกนี่ทรยศกันแท้ ๆ เชอะ!” เธอหันหลังกลับ ก่อนเดินขึ้นบันไดกลับห้องไปอย่างโกรธเกรี้ยวแต่ยิ่งเอเลนคิดเรื่องนี้มากแค่ไหนเธอก็ยิ่งรู้สึกพ่ายแพ้ พวกเขามีสวนผักที่สวยงามเต็มไปด้วยผักคุณภาพดีมากมาย เธอไม่อยากแบ่งให้คุณท่านวิลสันนั่นสักชิ้น! แต่ลูกสาวเธอกลับคิดเห็นต่างออกไปแถมไม่ถือสาหาความ! ถ้าพวกเขาปล่อยให้คุณท่านวิลสันมาขโมยผักได้ตามใจ เธอต้องมาขโมยอีกแน่ แถมกลับมาอีกเป็นครั้งที่สอง ที่สาม หรือเป็นร้อยครั้งคิดได้ดังนั้น

หลังมื้อเที่ยง ซีคก็จัดแจงขนต้นแดฟโฟดิลหนึ่งคันรถมาที่บ้านชาร์ลีต้นแดฟโฟดิลที่เขาส่งมานั้นเป็นเกรดชั้นเลิศดูเขียวสดฉ่ำ และไม่มีสักต้นเดียวที่มีดอกตรงตามที่ชาร์ลีต้องการต้นแดฟโฟดิลนั้นดูเหมือนกุยช่ายมากโดยเฉพาะตอนที่ไม่มีดอกคนที่อาศัยในเมืองมักแยกชนิดของต้นไม้ไม่ค่อยออก แถมส่วนใหญ่คนที่กินกุยช่ายก็มักเคยเห็นกุยช่ายตอนวางขายในตลาดเป็นมัด ๆ ไม่เคยเห็นกุยช่ายเป็นต้นปลูกขึ้นจากดินมาก่อน ดังนั้นจึงมักแยกความแตกต่างระหว่างต้นแดฟโฟดิลและกุยช่ายไม่ได้กุยช่ายนั้นเป็นผักที่หลาย ๆ คนชอบทาน มันเป็นวัตถุดิบแสนอร่อยเมื่อเอาไปใส่ผัด ซุป ทำพาย หรือแม้กระทั่งทำเกี๊ยวแต่ต้นแดฟโฟดิลนั้นทานไม่ได้ทำไมน่ะเหรอ? เพราะว่ามันเป็นไม้ดอกในกลุ่มนาร์ซิซัสดอกนาร์ซิซัสมีสารแอลคาลอยด์ที่มีพิษเมื่อเอเลนบอกชาร์ลีว่าคุณท่านวิลสันชอบทานกุยช่าย เขาก็คิดถึงแดฟโฟดิลขึ้นมาทันทีเขารู้ว่าเมื่อคุณท่านวิลสันตัวร้ายมาขโมยผักสำเร็จเมื่อเช้า เธอจะต้องกลับมาทำเรื่องแย่ ๆ นี้ซ้ำแล้วซ้ำอีก เพราะงั้นเขาเลยบอกซีคให้หาคนมาปลูกต้นแดฟโฟดิลพวกนี้ที่ริมรั้วของวิลล่าพอเป็นแบบนี้คุณท่านวิลสันก็จะเอื้อมมือข้ามรั้วมาเด็ดแดฟโฟดิ