Share

บทที่ 1101

Author: ลอร์ด ลีฟ
ในที่สุดแคลร์ก็ตื่นตอนเจ็ดโมงเช้า เธอนอนหลับสบายกว่าที่เคยเป็นมาก่อน เธอไม่ฝันหรือตื่นเลยสักครั้งตลอดทั้งคืน ดูเหมือนเธอจะหลับลึกตลอดทั้งคืนเลยทีเดียว ดังนั้นวันนี้เธอจึงเต็มเปี่ยมไปด้วยพลัง

เธอไม่เห็นชาร์ลีหลังจากที่ตื่นนอนแล้วแต่แคล์ก็ไม่แปลกใจ นั่นเป็นเพราะชาร์ลีตื่นนอนก่อนเธอทุก ๆ วันอยู่แล้ว

เนื่องจากเธอรู้อยู่แล้วว่าชาร์ลีจะพาเธอไปเก็บผักและผลไม้ในวันนี้ แคลร์จึงอารมณ์ดีมากและตั้งตารอ

หลังจากที่อาบน้ำเสร็จเรียบร้อย แคลร์ก็เปลี่ยนเสื้อผ้าเป็นชุดกีฬา แล้วจึงเดินลงมาข้างล่าง

เธอคิดว่าชาร์ลีคงกำลังเตรียมอาหารเช้าอยู่ เธอคาดหวังว่าจะออกเดินทางไปย่านชนบทหลังจากที่พวกเขาทั้งคู่ทานอาหารเช้าเสร็จแล้ว อย่างไรก็ตาม เธอไม่ได้คาดหวังว่าชาร์ลีจะรอเธออยู่ในห้องนั่งเล่น

เมื่อชาร์ลีมองเห็นแคลร์ลงมาข้างล่าง เขาก็รีบทักทายเธอและยิ้มให้ “ที่รัก! เรารีบออกไปเก็บผักผลไม้กันเถอะตอนนี้!”

แคลร์ประหลาดใจจึงถามขึ้นว่า “เอ๊ะ? เราจะเดินทางตอนนี้เลยหรือคะ? เรายังไม่ได้ทานมื้อเช้ากันเลย...”

ชาร์ลียิ้มก่อนจะตอบ “ทำไมเราต้องทานมื้อเช้าตอนนี้ด้วยล่ะครับ? เดี๋ยวเราค่อยทานตอนกลับมาแล้วก็ได้นะ”

จากนั้นชาร์ลี
Continue to read this book for free
Scan code to download App
Locked Chapter

Related chapters

  • กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ   บทที่ 1102

    แล้วแคลร์ก็มองชาร์ลีซึ่งกำลังยืนเคียงข้างเธอด้วยความประหลาดใจและมีความไม่อยากจะเชื่ออยู่บนใบหน้า“นี่… ฉัน… ฉันไม่ได้กำลังฝันไปใช่ไหมคะ? ชาร์ลี ทำไมถึงได้มีสวนผักผลไม้อยู่ในบ้านเราด้วยล่ะ?!” ชาร์ลีมองเธอด้วยความรักใคร่ก่อนจะยิ้มและพูดว่า “เด็กโง่ แน่นอนสิ คุณไม่ได้กำลังฝันไป คุณไม่ได้ชื่นชอบการเก็บผักผลไม้หรอกเหรอ? ผมให้คนหาพันธุ์ผักและผลไม้ที่ดีที่สุดในโอลรัส ฮิลล์มาให้เลยนะ ผมจะดูแลแปลงผักให้คุณด้วยในอนาคต จะได้แน่ใจว่ามันจะออกดอกออกผลมาเยอะ ๆ ให้คุณเก็บได้ตลอดทั้งสี่ฤดูในหนึ่งปีเลย!”แคลร์ซาบซึ้งมากจนดวงตากลายเป็นสีแดงเธอไม่เคยฝันมาก่อนเลยว่าสามีของเธอจะเตรียมเซอร์ไพรซ์ชิ้นใหญ่ไว้ให้เธอ!ตอนที่เธอยังเด็ก เธอเฝ้าฝันมาตลอดที่จะได้ปลูกผักผลไม้บริเวณสนามหน้าบ้านของตัวเอง เธอคงจะพอใจที่สุดแล้ว ถึงแม้มันจะเป็นแค่เพียงต้นมะเขือเทศหรือพริกอย่างไรก็ตาม คุณท่านวิลสันไม่เคยให้โอกาสนี้กับเธอเลยสักครั้งโดยไม่คาดฝัน สามีของเธอก็ได้มอบสวนผักผลไม้ที่ทั้งใหญ่และสวยงามให้เธอในชั่วข้ามคืนแคลร์ยิ่งรู้สึกซาบซึ้งขึ้นไปอีกเพราะคำมั่นสัญญาที่เต็มไปด้วยความรักของชาร์ลีที่มอบให้เธอแม้ว่าชาร์ลี

  • กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ   บทที่ 1103

    เช้านี้แคลร์รู้สึกราวกับเป็นผู้หญิงที่มีความสุขมากที่สุดในโลกในทางกลับกันก็มีผู้หญิงอีกคนหนึ่งที่รู้สึกว่าเธอคือผู้หญิงที่โชคร้ายที่สุดในโลกผู้หญิงคนนั้นก็คือฮันนาห์ซึ่งกำลังอยู่ที่โรงพยาบาลซิลเวอร์วิงเธออยู่ที่แผนกนรีเวชกำลังรอให้ถึงคิวของตัวเอง ก่อนหน้าเธอมีคิวที่ยาวมากและในที่สุดก็ถึงคิวของเธอหลังจากที่เข้าไปในห้อง หมอก็เริ่มการตรวจตามปกติ แต่แม้แต่หมอที่มีประสบการณ์ก็ยังอ้าปากค้างด้วยความงงเมื่อเห็นสภาพที่ฮันนาห์เป็นและถามว่า “เกิดอะไรขึ้นคะ? ทำไมคุณถึงทำแบบนี้กับตัวเองล่ะ? คุณไม่ใส่ใจสุขอนามัยส่วนบุคคลบ้างเลยหรือ?”ถึงแม้จะเป็นหมอผู้หญิงที่เข้ามาดูแลเธอ แต่สีหน้าของฮันนาห์ก็กลายเป็นสีแดงน่าเกลียดจากการเน้นย้ำของหมอ แล้วเธอก็ภาวนาขอให้ตัวเองหายตัวไปจากห้องนี้เดี๋ยวนี้เลย เธอปิดหน้าด้วยความอับอายและพูดว่า “คุณหมอคะ พูดตรง ๆ เลยนะคะ มันเป็นเพราะผู้ชายของดิฉันค่ะ เขาไม่ใส่ใจเรื่องความสะอาดมากเท่าไหร่...”หมอบ่นพร้อมทั้งถอนหายใจหนักหน่วง “คุณควรบอกให้เขาสร้างสุขนิสัยที่ดีและดูแลเรื่องความสะอาดส่วนบุคคลด้วยนะคะ! ดูสิ่งที่เขาทำกับคุณสิ! นี่มันร้ายแรงมากนะคะ หมอต้องเตือนคุณเลย

  • กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ   บทที่ 1104

    ฮันนาห์มึนงงและสับสนเมื่อเห็นผลตรวจ!ไม่เพียงแค่เธอจะเป็นโรคหนองใน แต่เธอยังเป็นซิฟิลิสด้วย?!ไอ้ผู้คุมระยำคือราชาแห่งโรคติดต่อทางเพศสัมพันธ์ดี ๆ นี่เอง!เขาคือต้นเหตุของความเดือดร้อนทั้งหลายทั้งปวงของเธอจริง ๆ ขาของฮันนาห์เหลวยวบเป็นเยลลี่ เธอจึงรีบเอนตัวพิงกำแพงและนั่งลงบนพื้น ขณะที่ปาดน้ำตา เธอก็เปิดดูรายงานหน้าที่สามด้วยมืออันสั่นเทารายงานแผ่นที่สามบอกว่า: ตรวจหาเชื้อเอชไอวี ค่าตัวแปรที่ต้องการวัดคือ 0.11 ตามด้วยค่าอ้างอิงระบุว่า ผลเป็นลบในที่สุดฮันนาห์ก็ถอนหายใจอย่างโล่งอกเธอรู้สึกโชคดีอย่างล้นเหลือที่ไม่มีเชื้อโรคเอดส์ ไม่อย่างนั้นมันคงเป็นจุดจบสำหรับเธออย่างแน่นอนเธอกลืนน้ำลายอย่างโล่งใจ ในที่สุดก็พบความสบายใจได้บ้างเล็กน้อย จากนั้นก็พลิกไปหน้าสุดท้ายของผลตรวจฮอโมนส์ฮิวแมนคอริออนิกโกนาโดโทรฟิน (เอชซีจี): 5324.2!เธออ่านค่าซ้ำแล้วซ้ำเล่า กลอกตาขึ้นข้างบนและก็เกือบจะเป็นลมนี่มัน… ค่าชี้วัดการตั้งครรภ์ว่าเป็นบวกไม่ใช่หรือ?!จากนั้นเธอก็รีบดูหมายเหตุที่อยู่ด้านหลัง ค่าชี้วัดบ่งบอกว่าตั้งครรภ์ได้สี่ถึงแปดสัปดาห์ห้วงเวลาสอดคล้องกับช่วงที่เธออยู่ที่เหมืองถ่านหิน

  • กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ   บทที่ 1105

    ฮันนาห์ตกตะลึงจนนิ่งไปชั่วครู่ เมื่อเธอรวบรวมสติได้ ความคิดแรกของเธอก็คือต้องกำจัดทารกให้เร็วที่สุดเท่าที่จะเร็วได้ เธอหันไปหาหมออย่างรวดเร็วและถาม “คุณหมอคะ นัดหมายสำหรับการทำแท้งที่เร็วที่สุดคือวันไหนคะ?”“ถ้าคุณต้องการ ดิฉันสามารถจัดให้ได้ในสัปดาห์ถัดไปค่ะ เร็วที่สุดก็คือวันจันทร์”ฮันนาห์ตัวสั่นเทิ้มและตื่นตระหนกเมื่อได้ยินว่าจะต้องรอจนถึงวันจันทร์ แล้วเธอจึงถามอย่างกระวนกระวาย “ทำไมดิฉันต้องรอจนถึงวันจันทร์เลยล่ะคะ? ถ้ามันเกี่ยวกับเรื่องเงิน ดิฉันสามารถจ่ายเพิ่มเป็นสองเท่าหรือสิบเท่าของราคาเลยนะคะ!”สถานการณ์ในตอนนี้จริงจังมาก ช้าไปหนึ่งวันอาจมีความเป็นไปได้สูงว่าการตั้งครรภ์ของเธออาจถูกค้นพบได้ เธอจึงอดไม่ได้ที่จะกระวนกระวายใจหมอส่ายหน้าและระบุว่า “มันไม่เกี่ยวกับเรื่องเงินหรอกค่ะ แต่มีเพียงการตรวจรักษาทางคลีนิคเท่านั้นที่เปิดในช่วงสุดสัปดาห์ หากคุณต้องการทำแท้งเด็ก คุณก็ต้องรอจนถึงวันจันทร์”“ก็ได้ค่ะ… เราจะทำมันในวันจันทร์เลยค่ะ”สีหน้าของฮันนาห์เปลี่ยนเป็นบูดบึ้ง เธอตื่นตระหนกแต่ก็ต้องยอมรับชะตากรรมอย่างไรเสีย เธอก็ไม่สามารถจัดการเรื่องนี้ได้ด้วยมือของเธอเองการทำแท้

  • กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ   บทที่ 1106

    คริสโตเฟอร์บอก “แม่บอกให้เธอไปตลาดแล้วซื้อเนื้อมาตอนขากลับ แล้วกลับบ้านมาทำมื้อเที่ยงด้วย”ฮันนาห์รู้สึกหงุดหงิดแต่ก็ตอบอย่างเรียบ ๆ “ได้ ฉันจะแวะที่ตลาดแล้วกลับมาบ้าน”…ชาร์ลีกับแคลร์ใช้เวลาอยู่ในสวนเล็ก ๆ ของพวกเขาทั้งเช้า เก็บบรรดาผักต่าง ๆแคลร์มีความสุข รู้สึกมีชีวิตชีวาและไร้ความกังวลเหมือนสาวน้อยวัย 18 เธอเก็บผักอย่างร่าเริง พรวนดินและรดน้ำต้นไม้อย่างตั้งใจเอเลนยังอยากถ่ายรูปเอาไปลงโซเชียล เธอชักเริ่มหมดความอดทนเมื่อคู่สามีภรรยานั้นใช้เวลาอยู่ในสวนนานไม่เลิกราเมื่อชาร์ลีกับแคลร์เดินเข้าบ้านมาพร้อมผักตะกร้าใหญ่ เธอก็รีบวิ่งลงไปด้านล่างพร้อมมือถือ ก่อนถ่ายรูปเซลฟี่และรูปของสวนทุกมุมหลังจากยืนกลางแสงแดดแผดเผาถ่ายรูปจนนับไม่ถ้วน เธอก็เร่งเข้ามาในบ้านก่อนชโลมเจลว่านหางจระเข้บนใบหน้าและแขนเพื่อป้องกันผิวไหม้ ขณะที่ทาเธอก็เลื่อนดูรูปในมือถือไปด้วย ก่อนเลือกมา 9 รูปอย่างตั้งใจเพื่อโพสต์ลงบนโชเชียลพร้อมคำอธิบายว่า “ดูสวนผักของเราสิ ผักน้อย ๆ น่ารักของฉันโตอย่างสวยงามเพราะการดูแลอย่างตั้งใจของฉันเอง”เมื่อรูปอัปโหลดไปเรียบร้อย เธอก็ได้รับการกดถูกใจและความเห็นมากมายชื่นชมสวนของ

  • กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ   บทที่ 1107

    พอได้ยินว่าโจรขโมยผักเป็นย่าของตัวเอง แคลร์ก็ถอนหายใจอย่างรู้สึกช่วยไม่ได้ก่อนกล่าว “แม่คะ ถ้าเป็นคุณย่า ก็ปล่อยเขาเถอะค่ะ ย่าจะเก็บอะไรก็ให้เขาเอาไปเถอะ มันก็แค่ผักเอง”เอเลนโพล่งออกมาอย่างเหยียดหยาม “ไม่ได้นะ ลูกจะพูดแบบนั้นไม่ได้ ที่ผ่านมาย่าของลูกเคยให้อะไรเราบ้างล่ะ? ลืมไปแล้วหรือไง ว่าเขาทำกับเรายังไง? หึ แล้วดูสิ หลังจากก่อเรื่องอะไรมาตั้งมากมาย ยังจะกล้ามาขโมยผักจากสวนเราอีก?! แม่ไม่มีทางยอม!”แคลร์ส่ายหน้าอย่างเป็นทุกข์ “คุณแม่คะ อย่าคิดมากเกินไปเลย โอเคไหม? คุณย่าก็แค่อยากแบ่งไปกินบ้างพอเห็นผักในสวนเราสดและใหญ่ดี อย่าขี้เหนียวเลยค่ะ”เอเลนพึมพำอย่างรำคาญใน “ลูกนี่ทรยศกันแท้ ๆ เชอะ!” เธอหันหลังกลับ ก่อนเดินขึ้นบันไดกลับห้องไปอย่างโกรธเกรี้ยวแต่ยิ่งเอเลนคิดเรื่องนี้มากแค่ไหนเธอก็ยิ่งรู้สึกพ่ายแพ้ พวกเขามีสวนผักที่สวยงามเต็มไปด้วยผักคุณภาพดีมากมาย เธอไม่อยากแบ่งให้คุณท่านวิลสันนั่นสักชิ้น! แต่ลูกสาวเธอกลับคิดเห็นต่างออกไปแถมไม่ถือสาหาความ! ถ้าพวกเขาปล่อยให้คุณท่านวิลสันมาขโมยผักได้ตามใจ เธอต้องมาขโมยอีกแน่ แถมกลับมาอีกเป็นครั้งที่สอง ที่สาม หรือเป็นร้อยครั้งคิดได้ดังนั้น

  • กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ   บทที่ 1108

    ฮันนาห์รู้สึกหวาดหวั่นกับผลการตรวจ แต่เธอก็อยากเอาใจคุณท่านวิลสันและสามีด้วยการบริการพวกเขา เธอมีเงินพิเศษเหลืออยู่จากการขายเครื่องทำกาแฟ เธอเลยใช้เงินนี้ซื้อซี่โครงและเนื้อหมูเพื่อเอามาทำอาหารมื้ออร่อยให้ครอบครัวคุณท่านวิลสันขมวดคิ้วเมื่อรู้ว่าฮันนาห์ซื้อผักมาด้วย เธอพูดอย่างไม่พอใจ “โธ่เอ๊ย จะเสียเงินซื้อผักไปทำไมกัน?”ฮันนาห์ถามอย่างประหลาดใจ “คุณแม่คะ เราจะกินแค่เนื้อสัตว์ไม่ได้นะคะ! เราต้องให้แต่ละมื้อมีสารอาหารพวกวิตามินเกลือแร่ครบอย่างที่ร่างกายต้องการ”คุณท่านวิลสันดึงมือเธอไปที่ครัวก่อนชี้ให้ดูตะกร้าเต็มไปด้วยผักที่เธอไปขโมยมา “เห็นนั่นไหม? ฉันไปขโมยผักสดพวกนี้มาจากสวนของชาร์ลี พวกนั้นมีสวนผักใหญ่โตอยู่หน้าบ้าน เราแค่เอื้อมมือข้ามรั้วไปเด็ดมาก็ได้แล้ว ต่อไปเราไม่ต้องเปลืองเงินซื้อผักอีกแล้ว”ฮันนาห์นึกขึ้นได้ว่าเธอเห็นสวนของชาร์ลีอยู่ระหว่างก่อสร้างบางอย่างเมื่อเธอออกไปตอนเช้า เธอสงสัยและแปลกใจแต่ก็ไม่ได้ใส่ใจอะไรนักเธอมองตะกร้าผักใกล้ ๆ ก่อนร้องบอก “ว้าว คุณแม่คะ จริงด้วย ผักพวกนี้ดูสดน่ากิน ดูดีกว่าผักออแกนิกที่ฉันซื้อมาจากตลาดซะอีก”คุณท่านวิลสันพยักหน้าพร้อมยิ้มอย่

  • กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ   บทที่ 1109

    หลังมื้อเที่ยง ซีคก็จัดแจงขนต้นแดฟโฟดิลหนึ่งคันรถมาที่บ้านชาร์ลีต้นแดฟโฟดิลที่เขาส่งมานั้นเป็นเกรดชั้นเลิศดูเขียวสดฉ่ำ และไม่มีสักต้นเดียวที่มีดอกตรงตามที่ชาร์ลีต้องการต้นแดฟโฟดิลนั้นดูเหมือนกุยช่ายมากโดยเฉพาะตอนที่ไม่มีดอกคนที่อาศัยในเมืองมักแยกชนิดของต้นไม้ไม่ค่อยออก แถมส่วนใหญ่คนที่กินกุยช่ายก็มักเคยเห็นกุยช่ายตอนวางขายในตลาดเป็นมัด ๆ ไม่เคยเห็นกุยช่ายเป็นต้นปลูกขึ้นจากดินมาก่อน ดังนั้นจึงมักแยกความแตกต่างระหว่างต้นแดฟโฟดิลและกุยช่ายไม่ได้กุยช่ายนั้นเป็นผักที่หลาย ๆ คนชอบทาน มันเป็นวัตถุดิบแสนอร่อยเมื่อเอาไปใส่ผัด ซุป ทำพาย หรือแม้กระทั่งทำเกี๊ยวแต่ต้นแดฟโฟดิลนั้นทานไม่ได้ทำไมน่ะเหรอ? เพราะว่ามันเป็นไม้ดอกในกลุ่มนาร์ซิซัสดอกนาร์ซิซัสมีสารแอลคาลอยด์ที่มีพิษเมื่อเอเลนบอกชาร์ลีว่าคุณท่านวิลสันชอบทานกุยช่าย เขาก็คิดถึงแดฟโฟดิลขึ้นมาทันทีเขารู้ว่าเมื่อคุณท่านวิลสันตัวร้ายมาขโมยผักสำเร็จเมื่อเช้า เธอจะต้องกลับมาทำเรื่องแย่ ๆ นี้ซ้ำแล้วซ้ำอีก เพราะงั้นเขาเลยบอกซีคให้หาคนมาปลูกต้นแดฟโฟดิลพวกนี้ที่ริมรั้วของวิลล่าพอเป็นแบบนี้คุณท่านวิลสันก็จะเอื้อมมือข้ามรั้วมาเด็ดแดฟโฟดิ

Latest chapter

  • กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ   บทที่ 1600

    “โอเค” ชาร์ลีพยักหน้าก่อนจะพูดว่า “เอาล่ะ ถึงเวลาที่นายต้องออกเดินทางแล้ว”ในเวลานี้จาเวียร์ก็วิ่งเข้าไปหาพวกเขาพร้อมกับแบตเตอรี่สำรองในมือ หลังจากนั้นเขาก็ยื่นแบตเตอรี่สำรองกับสายชาร์จให้กับดีแลนในขณะที่พูดว่า “ดีแลน นี่แบตเตอรี่สำรอง!”ดีแลนหยิบแบตเตอรี่สำรองใส่ไว้ในเป้ หลังจากปาดน้ำตาออกจากใบหน้าแล้ว เขาก็พูดกับทุกคนว่า “คุณยาย คุณตา พ่อ แม่ ลุง อา ผมจะไปแล้วนะคับ…”ทุกคนโบกมือให้เขา “ไปเถอะ อย่าลืมใส่ใจในเรื่องความปลอดภัยบนท้องถนนนะ!”ดีแลนมองไปที่ชาร์ลีอีกครั้งก่อนจะโค้งคำนับแล้วพูดว่า “ผมจะไปแล้วนะครับคุณเวด…”ชาร์ลีส่งเสียงพึมพำในขณะที่พูดว่า “รีบไปเถอะ ไม่งั้นนายจะถูกทำโทษที่ไปถึงช้านะ”ดีแลนรีบพยักหน้าในขณะที่พูดว่า “ไม่ต้องเป็นห่วงครับ! ผมจะทำให้ดีที่สุดครับ!”ชาร์ลีโบกมือแล้วพูดว่า “อืม ไปได้แล้ว!”ดีแลนพยักหน้าก่อนจะหันกลับไปมองเหล่าญาติ ๆ อย่างไม่เต็มใจ จากนั้นเขาก็เริ่มปั่นจักรยาน Phoenix 28 คันใหญ่อย่างหนักหน่วง หลังจากถีบจักรยานไปได้สองสามครั้ง ในที่สุดดีแลนก็ถีบจักรยานจากไปในลักษณะโคลงเคลงซิลเวียเริ่มร้องไห้อย่างขมขื่น ลีโอนาร์ดจึงรีบคว้าเธอมาปลอบโยนอยู่ในอ้อ

  • กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ   บทที่ 1599

    เมื่องานเลี้ยงวันเกิดสิ้นสุดลง และแขกคนอื่น ๆ ได้กลับไปแล้ว ดีแลนก็เข็นรถจักรยาน Phoenix 28 คันใหม่ออกมาในเวลานี้จู่ ๆ ดีแลนก็นึกถึงเพลงฮิตที่เขาเคยเห็นในคลิปวิดีโอสั้น ๆ…เพลงนี้ก็คือเพลง ‘ขี่มอเตอร์ไซต์แสนรักของฉัน’...ในขณะที่เขานึกถึงเพลงนี้ เขาก็มองไปที่จักรยาน Phoenix 28 ในสภาพเก่าที่ดูน่าเกลียดนั้น แล้วอดที่จะถอนหายใจไม่ได้ในขณะที่คิดกับตัวเองว่า ‘ถ้าฉันขี่มอเตอร์ไซค์ไปโอลรัสฮิลล์ได้ก็คงจะดีไม่น้อย เพราะจะทำให้ฉันสามารถเดินทางได้ประมาณสามถึงสี่ร้อยกิโลเมตรต่อวัน ซึ่งจะช่วยให้ฉันเดินทางไปถึงโอลรัสฮิลล์ได้เร็วที่สุด จะได้ไม่ต้องทนทุกข์กับความคับข้องใจและความอยุติธรรมมากมายในระหว่างทาง…’แต่ช่างน่าสงสารเหลือเกินที่เขารู้ว่าชาร์จะไม่มีทางเปิดโอกาสให้เขาได้ต่อรองอะไรเลย เขาจึงทำได้แค่เข็นจักรยานออกมาเพื่อเตรียมตัวออกเดินทางเจริล… ลุงของเขาถือหมวกกันน็อกสีเขียวอยู่ในมือ ในขณะที่พยายามจะสวมให้กับดีแลน ดีแลนหลบเลี่ยงหมวกใบนั้นในขณะที่ถามอย่างอึดอัดใจว่า “ทำไมถึงซื้อหมวกกันน็อกสีเขียวมาให้ผมล่ะลุง? หมวกสีเขียวเป็นสัญลักษณ์ของผู้ชายที่โดนสวมเขานะ…”“อย่าพูดถึงเรื่องนั้นเลยน่า” เจร

  • กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ   บทที่ 1598

    "หา? เร็วไปไหม? คุณจะไม่อยู่ที่อีสต์คลิฟฟ์ต่ออีกสักสองสามวันเหรอ?”“ผมทำธุระของผมเสร็จหมดแล้วน่ะ ไม่มีธุระอะไรให้ผมต้องอยู่ที่นี่อีก ผมจะออกเดินทางพรุ่งนี้เลย”เมื่อลอรีนได้ยินดังนี้ เธอก็พูดขึ้นอย่างไม่ลังเลเลยว่า “ถ้าอย่างนั้นฉันก็จะออกจากอีสต์คลิฟฟ์พรุ่งนี้ด้วย เราเดินทางกลับโอลรัสฮิลล์พร้อมกันดีไหมคะ? เราจะได้นั่งเครื่องบินลำเดียวกันชาร์ลีอยากจะปฏิเสธเธอ แต่เมื่อเขาเห็นสีหน้าที่แสดงความวิงวอนของเธอแล้ว เขาก็ปฏิเสธเธอไม่ลงเพราะไม่ว่าจะอย่างไรก็ตาม… นับเป็นเรื่องธรรมดาสำหรับคนเป็นเพื่อนกัน ที่ต้องนั่งเครื่องบินลำเดียวกัน ดังนั้นเขาจึงไม่สามารถหลบเลี่ยงการนั่งเครื่องบินเที่ยวบินเดียวกับเธอได้ชาร์ลีจึงพูดว่า “ได้สิ เรากลับด้วยกันก็ได้”ลอรีนรีบพูดว่า “ถ้าอย่างนั้นเดี๋ยวคุณให้รายละเอียดบัตรประจำตัวกับฉันมานะ ฉันจะได้ซื้อตั๋วเครื่องบินของเราพร้อมกัน!”“โอเค”***ในขณะที่งานเลี้ยงวันเกิดยังคงดำเนินอยู่นั้น ลุงและอารองของดีแลนก็ได้ตระเตรียมการเดินทางด้วยการปั่นจักรยานไปยังโอลรัสฮิลล์ให้ดีแลนเรียบร้อยแล้วพวกเขาได้ให้คนไปซื้อจักรยาน Phoenix 28 รุ่นเก่ามา แล้วติดตั้งชั้นวางสัมภา

  • กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ   บทที่ 1597

    หลังจากนั้นงานเลี้ยงวันเกิดก็เริ่มขึ้นอย่างเป็นทางการมีการจัดที่นั่งให้กับชาร์ลีเป็นพิเศษในฐานะที่เขาเป็นแขกผู้มีเกียรติสูงสุด โดยเขาได้นั่งอยู่ข้างนายท่านโธมัสกับลอรีนและริกลีย์หลังจากนั้นสมาชิกของตระกูลโธมัสก็ผลัดกันดื่มอวยพรให้เขา โดยทั้งการแสดงออกทางสีหน้า น้ำเสียง และการกระทำล้วนเต็มไปด้วยการสรรเสริญเยินยอ ชาร์ลีไม่มีอะไรจะพูดมากนัก เมื่อมีคนมาดื่มอวยพรให้เขา เขาก็แค่ดื่มอวยพรกลับไป ซึ่งถึงแม้ดีแลนจะเป็นคนมาดื่มอวยพรให้เขา เขาก็ดื่มอวยพรกลับไปอย่างง่ายดายในเวลานี้ริกลีย์ก็ยังมาดื่มอวยพรให้กับชาร์ลีอย่างระมัดระวังด้วย โดยเขาได้เยินยอแล้วพูดว่า “คุณเวดครับ ผมมีเรื่องจะถามคุณหน่อยครับ…”ชาร์ลีรู้อยู่แล้วว่าเขาจะถามอะไรก่อนที่เขาจะเริ่มพูดออกมาด้วยซ้ำไป เห็นได้ชัดว่าเขาต้องการให้ชาร์ลีช่วยฟื้นคืนสมรรถภาพ เพื่อให้เขากลับมาแข็งแกร่งได้อีกครั้งแต่เมื่อพิจารณาถึงเรื่องเลวร้ายทั้งหมดที่ครอบครัวของพวกเขาได้ทำกับครอบครัวของยูลแล้ว ชาร์ลีก็ยังแน่ใจว่าเขาจะไม่ยอมฟื้นคืนสมรรถภาพให้พวกเขาในตอนนี้ผู้ที่เป็นผู้ใหญ่แล้วจะต้องชดใช้และรับผิดชอบต่อการกระทำของพวกเขา ไม่อย่างนั้นแล้วพวกเขาจะได้บทเ

  • กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ   บทที่ 1596

    ชาร์ลีหยิบภาพวาดที่ยูลมอบให้เขาจากมือของดีแลน ก่อนจะยื่นให้กับยายของลอรีนด้วยตัวเอง หลังจากนั้นเขาก็พูดว่า “คุณยายโธมัสครับ นี่เป็นของเล็ก ๆ น้อย ๆ จากแคลร์และผมครับ ผมหวังว่าคุณยายจะรับมันไว้ และผมอยากจะขอโทษกับทุกสิ่งทุกอย่างที่เกิดขึ้นไปเมื่อกี้นี้ ด้วยวันนี้เป็นงานเลี้ยงวันเกิดของคุณยาย ผมหวังว่าคุณยายคงจะให้อภัยผมนะครับ”คุณท่านโธมัสรู้สึกปลื้มใจแล้วรีบพูดขึ้นว่า “คุณเวด ไม่ต้องเกรงใจหรอกค่ะ จริง ๆ แล้วเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเมื่อกี้นี้เป็นเพราะหลานชายของฉันทำอะไรผิดไป ฉันมาคิดดูแล้ว… ทั้งหมดนั้นเป็นเพราะเราละเลยในการอบรมสั่งสอนหลานของเรา จึงทำให้คุณเวดต้องเดือดร้อน”ในขณะที่เธอพูดอยู่นั้น เธอก็มองดูภาพวาดก่อนจะพูดว่า “คุณเวดคะ ภาพวาดนี้มีมูลค่ามากเหลือเกิน ฉันคงรับของขวัญชิ้นนี้ไว้ไม่ได้หรอกค่ะ!”ชาร์ลีรีบพูดว่า “คุณยายโธมัสครับ ของขวัญชิ้นนี้เป็นเพียงของเล็ก ๆ น้อย ๆ จากแคลร์และผม มูลค่าของของขวัญชิ้นนี้ไม่ใช่เรื่องสำคัญอะไรเลย คุณยายไม่ต้องเกรงใจผมหรอกครับ พูดตามตรงนะครับ ผมไม่ได้ใช้จ่ายเงินกับของขวัญชิ้นนี้เลยด้วยซ้ำ เพราะคุณโกลดิ้งจากโกลดิ้งกรุ๊ปมอบภาพวาดนี้ให้ผม แล้วผมก็นำมา

  • กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ   บทที่ 1595

    เมื่อได้ยินว่าเขาจะต้องไปขนปูนซีเมนต์ในไซต์ก่อสร้าง ดีแลนก็ส่ายหัวอย่างบ้าคลั่งทันที!เมื่อเปรียบเทียบกันแล้ว เขาคงต้องทนทุกข์ทรมานและรู้สึกคับข้องใจเพียงเล็กน้อย ถ้าเขาต้องอาศัยอยู่ในชุมชนแออัด โดยมีค่าครองชีพเดือนละหนึ่งหมื่นบาท แต่ถ้าเขาต้องไปขนปูนซีเมนต์ในไซต์ก่อสร้าง เขาก็คงต้องทนทุกข์ทรมานอย่างมาก และต้องเจอะเจอความยากลำบากมากมายในไซต์ก่อสร้างแห่งนั้นเขาจึงพยักหน้าแบบไม่คิดอะไรทันที “คุณเวดครับ ผมยอมรับเงื่อนไขทั้งหมดของคุณแล้ว ผมจะไม่ต่อรองอะไรกับคุณแล้วครับ! ขอแค่อย่าส่งผมไปไซต์ก่อสร้างนั้นเลยนะครับ…”ชาร์ลีรู้สึกพอใจมากแล้วพูดอย่างเย็นชาว่า “อย่าลืมปรับปรุงเปลี่ยนแปลงและกลับเนื้อกลับตัวเป็นคนดีหลังจากนายไปถึงที่โอลรัสฮิลล์แล้ว อย่าสร้างปัญหาอะไรเพิ่มขึ้นมาอีกล่ะ ถ้านายยังคงอยู่ที่อีสต์คลิฟฟ์ต่อไป ทายาทที่ชอบเยาะเย้ยถากถางคนอื่นอย่างนาย ก็อาจก่อให้เกิดหายนะที่ร้ายแรงกว่านี้ได้ในสักวันหนึ่ง นายอาจเข้าไปพัวพันและทำให้ให้ตระกูลโธมัสและตระกูลโคชต้องเดือดร้อนได้!”ในเวลานี้สองพี่น้องอย่างเจริลและจาเวีย์ก็อดที่จะตัวสั่นขึ้นมาเล็กน้อยไม่ได้ดูเหมือนคำพูดของชาร์ลีจะทำให้คนทั้งคู่

  • กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ   บทที่ 1594

    สิ่งที่เจ็บปวดที่สุดก็คือ การปั่นจักรยานอย่างยากลำบากจากอีสต์คลิฟฟ์ไปยังโอลรัสฮิลล์แต่นั่นก็เป็นเรื่องที่ยังพอรับได้ การที่ต้องปั่นจักรยานเป็นเวลาครึ่งเดือน ก็ยังดีเสียกว่าการนอนบนเตียงอยู่ครึ่งเดือนหลังผ่าตัดนอกจากนี้เขายังรู้สึกคับข้องใจอย่างมากในระหว่างการผ่าตัดครั้งล่าสุด ยิ่งไปกว่านั้นเขาก็ยังไม่หายดีเลย ถ้าเขาต้องเข้ารับการผ่าตัดแบบเดิมอีกครั้งในเร็ว ๆ นี้ เขาก็จะต้องได้รับความเจ็บปวดเพิ่มขึ้นเป็นสองเท่าอย่างแน่นอนในเวลานี้ชาร์ลีพูดขึ้นมาว่า “ฉันให้นายไปที่โอลรัสฮิลล์ก็เพื่อให้นายได้ไปปรับปรุงตัวและกลับเนื้อกลับตัวใหม่ นายคิดว่า การที่ฉันให้นายไปที่โอลรัสฮิลล์เพื่อให้ไปสนุกสนานกับชีวิตที่นั่นเหรอ? จะบอกอะไรให้นะ นายจะต้องปั่นจักรยานธรรมดา ๆ อย่าง Phoenix 28 เท่านั้น ใช้อย่างอื่นไม่ได้เลย! ไม่งั้นฉันจะให้นายปั่นจักรยานไปโอลรัสฮิลล์พร้อมกับเกวียนที่บรรทุกก้อนอิฐไปจนเต็มคัน!”“แล้วหลังจากนายไปถึงโอลรัสฮิลล์ นอกจากนายจะต้องคอยขับรถรับส่งให้กับลอรีนแล้ว นายต้องเช่าห้องเดี่ยวในชุมชนแออัดคลิฟฟ์คูลส์ด้วย ค่าใช้จ่ายรายเดือนรวมถึงค่าเช่าบ้านของนายจะต้องไม่เกินเดือนละหนึ่งหมื่นบาท!”

  • กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ   บทที่ 1593

    เมื่อเขาได้ยินว่า จะต้องขี่จักรยานจากอีสต์คลิฟฟ์ไปยังโอลรัสฮิลล์ตลอดทาง และต้องอยู่ในโอลรัสฮิลล์ในฐานะคนขับรถเป็นเวลาหนึ่งปี ดีแลนก็รู้เหมือนกำลังจะตายไปแล้วจริง ๆ ประเด็นก็คือระยะทางจากอีสต์คลิฟฟ์ไปโอลรัสฮิลล์นั้น มีระยะทางมากกว่า 1,200 กิโลเมตร เขาจะไม่ตายเพราะหมดแรงถ้าต้องปั่นจักรยานไปตลอดทางจริง ๆ เหรอ?แล้วตอนนี้ก็อยู่ในเดือนธันวาคมซึ่งเข้าสู่ฤดูหนาวแล้ว เขาจะต้องขี่จักรยานตลอดทางไปจนถึงภาคใต้ แล้วไม่ได้รับอนุญาตให้พักในโรงแรมเลยด้วย ข้อกำหนดเหล่านี้รุนแรงเกินไปไม่ใช่เหรอ?ดีแลนรู้สึกเสียใจมากและน้ำตาก็เริ่มไหลอาบใบหน้านี่มันเรื่องบ้าบออะไรกันเนี่ย… เขาเป็นนายน้อยคนที่สามของตระกูลโคช แต่จะต้องขี่จักรยานไปจนถึงโอลรัสฮิลล์? เขาจะไม่ล้มตายไปในระหว่างทางหรอกเหรอ?คงจะน่าทึ่งมากถ้าเขาสามารถปั่นจักรยานได้วันละห้าสิบ หรือหกสิบกิโลเมตรระยะทางกว่า 1,200 กิโลเมตร เขาจะต้องปั่นจักรยานไปประมาณยี่สิบวัน!แต่นี่มันเดือนธันวาคมแล้วนะ!เขาสะอึกสะอื้นพร้อมกับพูดว่า “คุณเวดครับ ถ้าผมเริ่มปั่นจักรยานไปโอลรัสฮิลล์ กว่าจะถึงที่นั่นก็คงเป็นเดือนมกราคมแล้ว น้องสาวผมจะต้องกลับมาฉลองปีใหม่ที่

  • กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ   บทที่ 1592

    ลอรีนดีใจมากแล้วพูดอย่างตื่นเต้นว่า “ขอบคุณมากนะคะชาร์ลี!”ชาร์ลีรีบพูดว่า “รอเดี๋ยวนะ ผมจะไม่บังคับให้เขากลืนจี้หยกเข้าไป แต่ยังต้องลงโทษเขาด้วยวิธีอื่น ไม่งั้นเขาคงไม่จดจำไว้เป็นบทเรียน”ลอรีนรีบถามว่า “คุณจะลงโทษเขาด้วยวิธีไหนคะ ชาร์ลี? คงไม่ร้ายแรงไปกว่าการกลืนจี้หยกเข้าไปแล้วใช่ไหมคะ?”“ไม่หรอกครับ ชาร์ลียิ้มเบา ๆ ก่อนจะพูดว่า “คุณมั่นใจได้เลยว่า การลงโทษครั้งนี้จะส่งผลดีกับตัวเขาอย่างแน่นอน”ในที่สุดลอรีนก็รู้สึกสบายใจในขณะที่พูดอย่างเสน่หาว่า “ขอบคุณนะคะชาร์ลี ขอบคุณที่ให้อภัยพี่ชายของฉัน และปล่อยเขาไปเพราะเห็นแก่ฉัน ถ้าอย่างนั้น คุณให้โอกาสฉันได้ตอบแทนคุณดีไหมคะ…”ชาร์ลีถามด้วยความประหลาดใจ “คุณจะตอบแทนผมยังไงเหรอ?”ลอรีนกะพริบตาในขณะที่ยิ้มและพูดอย่างตั้งใจว่า “ฉันสัญญาว่าจะแต่งงานกับคุณ และให้กำเนิดลูกชายตัวอ้วน ๆ เพื่อคุณ! คุณคิดว่ายังไงคะ?”ชาร์ลีตอบด้วยน้ำเสียงจริงจังว่า “อย่าพูดอะไรแบบนี้อีก ผมเป็นสามีของเพื่อนสนิทของคุณนะ!”ลอรีนพยักหน้าก่อนจะพูดอย่างจริงจังว่า “ฉันรู้ค่ะ แต่คุณทั้งคู่แต่งงานกันแบบปลอม ๆ นี่! ก็ยังไม่ถือว่าเป็นการแต่งงานกันอย่างแท้จริง! จริง ๆ แล

Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status