ฮันนาห์รีบถามประจบ “คุณแม่จะเอาไข่กับแป้งไปทำอะไรคะ?”คุณท่านวิลสันตอบ “ฉันจะทำเกี๊ยวไส้กุยช่ายกับไข่เป็นมื้อเย็นน่ะสิ”แฮโรลด์ร้องเสียงแหลมอย่างตื่นเต้น “คุณย่า คืนนี้เราจะกินเกี๊ยวกันเหรอครับ?”“ใช่แล้ว” คุณท่านวิลสันตอบพร้อมยิ้มกว้าง “หลานชอบกุยช่ายกับไข่ไหม?”แฮโรลด์หัวเราะคิกคัก “ชอบสิคีบ! ผมชอบมากเลย! นี่ผมไม่ได้กินเกี๊ยวไข่กับกุยช่ายมาตั้งนานแล้วนะเนี่ย! แค่คุณย่าพูดถึง ผมก็น้ำลายสอแล้ว”คริสโตเฟอร์เองก็ยิ้มพร้อมพูด “คุณแม่ ทำไมจู่ ๆ ถึงอยากทานเกี๊ยวกุยช่ายกับไข่ขึ้นมาล่ะครับ? คุณแม่ไม่ได้ทำมาตั้งนานแล้วนะ”คุณท่านวิลสันหัวเราะก่อนตอบ “ก็วันนี้ฉันมีความสุข มีความสุขจนอยากกินเกี๊ยวไข่กับกุยช่าย!”“เยี่ยมเลยครับ!” คริสโตเฟอร์ร้องก่อนถอนใจ “ผมก็ไม่ได้กินเกี๊ยวมานานมากแล้ว วันนี้จะกินให้หายอยากสักที”ฮันนาห์ถาม “คุณแม่คะ นอกจากไข่กับแป้ง แม่จะให้ซื้อกุยช่ายด้วยไหม?”คุณท่านวิลสันยิ้มอย่างมีแต้มต่อ “ชาร์ลีเพิ่งซื้อต้นกุยช่ายสด ๆ มาเมื่อบ่ายแล้วก็เอามาปลูกในสวน ฉันจะไปเก็บมาจากที่นั่น”คริสโตเฟอร์เสริม “งั้นเก็บมาเยอะ ๆ เลยนะครับ! เราจะได้ทำเกี๊ยวใส่หมูกับกุยช่ายด้วย”เวนดี
เอเลนโมโหเป็นฟืนเป็นไฟ จนรู้สึกเหมือนตัวจะระเบิดเธอเพิ่งเตือนชาร์ลีให้ระวังยายแก่นี่ไปเมื่อเช้า แต่แทนที่จะใส่ใจคำเตือนของเธอเขากลับไปซื้อต้นกุยช่ายมาเพิ่มตั้งมากมาย!ดีล่ะ ทีนี้พวกเขาก็เหมือนเป็นศูนย์บริจาคให้ยายแก่กับครอบครัวมันแล้ว!ถ้าเป็นในอดีตตอนนี้เธอคงแล่นไปด่าชาร์ลีแล้ว แต่ตอนนี้เธอไม่กล้าจะทำแบบนั้นขณะเดียวกันแคลร์ที่อยู่ในห้องก็ถามชาร์ลี “ที่รักคะ เย็นนี้อยากกินอะไรดีคะ?”ชาร์ลียิ้มเย้าและถาม “ปกติคุณไม่ค่อยสนใจเรื่องพวกนี้นี่นา ทำไมถึงเปลี่ยนล่ะ? ทำไมคุณถึงอยากรู้ว่าเย็นนี้ผมอยากกินอะไร?”แคลร์ยิ้มเหมือนเด็กก่อนตอบ “ฉันอยากไปเก็บผักที่สวนน่ะค่ะ บอกมาสิคะว่าอยากกินอะไร ฉันจะได้ไปเด็ดมาจากในสวน คุณว่าไงคะ? ฟังดูเข้าท่าไหม?”ชาร์ลีพยักหน้าและยิ้มอย่างอบอุ่น “งั้นเราไปด้วยกันเถอะ เหมือนที่เราทำเมื่อเช้าไง”ใบหน้าของแคลร์เป็นสีแดงทันที เมื่อเธอคิดถึงจูบแรกที่ชาร์ลีขโมยไปเมื่อเช้าเธอกลอกตาและพูดกับเขาอย่างเขินอาย “คุณไปกับฉันก็ได้ แต่ห้ามมาเอาเปรียบฉันอีกนะ!”ชาร์ลีเอียงหัว ทำเป็นไม่เข้าใจ “คุณพูดเรื่องอะไรเนี่ยที่รัก? ผมเอาเปรียบคุณเหรอ? ผมไม่เห็นจะเข้าใจเลย”แคลร์
คริสโตเฟอร์บ่นกระปอดกระแปด “ก็ได้ ก็ได้ แม่พูดถูกแล้ว ผมเชื่อตามที่แม่บอกดีไหม?”คุณท่านวิลสันเหลือบมองเขาแล้วบ่น “ใส่แรงเข้าไปอีก บดหมูให้มันละเอียด ๆ จะได้ยิ่งนุ่ม!”“ครับคุณท่าน…” คริสโตเฟอร์ตอบเสียงแหบเมื่อถึงตอนเย็น เนื้อหมูก็บดจนเสร็จเรียบร้อย ไข่ก็ทอดไว้แล้ว และ ‘กุยช่าย’ ตะกร้าใหญ่ก็ล้างสะอาด ทุกส่วนผสมวางเตรียมไว้บนเขียงคุณท่านวิลสันทำไส้เกี๊ยวด้วยตัวเอง ขั้นแรกเธอผสมไข่ทอดกับกุยช่ายด้วยเครื่องปรุงสำหรับทำเกี๊ยวไส้กุยช่ายและไข่ จากนั้นเธอก็ผสมเนื้อหมูกับกุยช่ายในอีกชามสมาชิกครอบครัววิลสันเริ่มน้ำลายสอเมื่อเห็นคุณท่านวิลสันทำไส้เกี๊ยว ยังไงเสีย พวกเขาก็เจอเคราะห์กรรมความยากลำบากมาไม่น้อยในช่วงที่ผ่านมา จึงถือเป็นโอกาสหายากที่ทั้งครอบครัวจะได้อิ่มหนำกับเกี๊ยวทำเองแบบนี้หลังจากผสมไส้เสร็จ คุณท่านวิลสันก็สอนให้ทุกคนห่อเกี๊ยวด้วยดัวเอง พูดตามจริง เกี๊ยวของพวกเขามีขนาดและรูปร่างหลากหลาย ทั้งใหญ่ เล็ก เบี้ยว บิด เหมือนงานขอบคุณพระเจ้าไม่ผิด!คุณท่านวิลสันผู้เคยดูหงุดหงิดฉุนเฉียวตลอดเวลา ยามนี้ก็รู้สึกได้ถึงความอบอุ่นในครอบครัวของเธอในที่สุดเธอก็สามารถเผยตัวตนที่อ่อนโยนแล
ครอบครัววิลสันเตรียมไส้เกี๊ยวไว้สองแบบ พวกเขาทำไว้เยอะมาก ดูจากปริมาณเกี๊ยวที่ทำสามารถจะทำเลี้ยงผู้ใหญ่ได้ถึงสิบคน แต่ครอบครัววิลสันก็จัดการกินกันจนเกลี้ยงพวกเขาอิ่มมากหลังจากมื้ออาหาร จนไม่สามารถนั่งตัวตรงได้เมื่อมองไปที่เกี๊ยวราว 20 หรือ 30 ตัวที่เหลืออยู่บนโต๊ะ คุณท่านวิลสันก็สั่งให้พวกเขาทานอีก “นี่ พวกเธอทุกคน รีบ ๆ ทานเกี้ยวที่เหลือนี่ให้หมดสิ อย่าทำเสียของ!”คริสโตเฟอร์เอามือลูบท้องกลมเป่ง พลางโอดครวญ “โธ่ ผมกินอีกไม่ไหวแล้วครับแม่ ตัวเดียวก็ไม่ไหว”ฮันนาห์ส่ายหน้าพร้อมกล่าว “คุณแม่คะ ฉันเองก็กินไม่ไหว ฉันอิ่มมากแล้ว”เวนดี้เองก็อิ่มมากเสียจนเธอไม่มีแรงจะพูด เธอจึงทุบโซฟาแล้วโบกมือไปมาทำท่าว่าเธอก็ไม่ไหวแฮโรลด์กล่าว “คุณย่าครับ ทำไมเราไม่เอาแช่ตู้เย็นไว้ล่ะ? พรุ่งนี้เราก็เอามาทอดกินเป็นมื้อเช้าได้นี่”ทันใดนั้นคุณท่านวิลสันก็ยิ้มอย่างชั่วร้ายก่อนสั่ง “ฮันนาห์เอาเกี๊ยวพวกนี้ใส่ถุงแล้วส่งไปให้ที่บ้านชาร์ลี”ฮันนาห์ถามอย่างแปลกใจ “แม่ ทำไมเราต้องยกเกี๊ยวอร่อย ๆ พวกนี้ให้เขาด้วยล่ะ?”คุณท่านวิลสันยิ้มก่อนบอก “ไม่ว่ายังไงนี่มันก็ทำจากกุยช่ายเขา ส่งไปให้พวกนั้นแล้วทำให้อกแ
ตอนนี้แฮโรลด์ร้องครวญครางด้วยความเจ็บปวด “ผมไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น ผมปวดท้องมาก…”ตอนนี้แฮโรลด์ก็รู้สึกได้ถึงความปั่นป่วนอีกระลอกที่กำลังก่อตัวขึ้น แถมครั้งนี้ยังรุนแรงกว่าครั้งที่ผ่านมาหลายเท่า แถมมันยังพุ่งออกไปยังเบื้องล่างอย่างรวดเร็วทันใดนั้นเสียงปู๊ดก็ดังสนั่น รวมถึงกลิ่นเหม็นเสียดแทงจมูกก็กระจายไปทั่วห้องนั่งเล่นคริสโตเฟอร์ก้มลงไปมองก้นของแฮโรลด์โดยไม่รู้ตัว และเห็นคราบสีน้ำตาลเปรอะเปื้อนที่กางเกง เขาก็ร้องออกมาเสียงหลง “ให้ตายแฮโรลด์ นี่แกอึราดกางเกงแล้ว!“อะไรนะ?” ทุกคนหันไปมองแฮโรลด์ทันใดคราบมันเห็นชัดเจนมาก!มีบางอย่างที่น่าขยะแขยงกำลังไหลออกมาจากก้นแฮโรลด์!!คุณท่านวิลสันตะโกนอย่างโกรธเกรี้ยว “ให้ตายสิ ไอ้เด็กบ้า โชฟานี้นำเข้ามาจากอิตาลีเชียวนะ!”แฮโรลด์เองก็งงไปเหมือนกัน เขาโอดอย่างไม่รู้เรื่องรู้ราว “ผม… ผม… ผมก็ไม่รู้ว่ามันเกิดอะไรขึ้น! ผมปวดท้อง ปวดมากแทบทนไม่ไหว ผมก็อยากตดจากนั้น…”เวนดี้ถามอย่างสงสัย “แฮโรลด์ นี่นายได้สูดผงยาถ่ายเข้าไปบ้างหรือเปล่าตอนที่บดน่ะ?”“เปล่า!” ใบหน้าแฮโรลด์บิดเบี้ยวอย่างเจ็บปวดคุณท่านวิลสันกำลังจะด่าเขาซ้ำ ทันใดนั้นเธอก็ยกมือกุ
จนถึงตอนนี้ครอบครัววิลสันยังไม่รู้ว่าทำไมพวกเขาถึงปวดท้องมากขนาดนี้และอะไรเป็นสาเหตุของการท้องร่วงต้นแดฟโฟดิลพันธุ์นาร์ซิสซัสนั้นมีพิษร้ายแรง พิษที่สกัดบริสุทธิ์เพียงเล็กน้อยก็สามารถเป็นอันตรายถึงชีวิตได้แต่แม้ว่าปริมาณสารแอลคาลอยด์ในแแดฟโฟดิลนั้นจะมีไม่มาก แต่เมื่อบริโภคเข้าไปเป็นจำนวนมากก็สามารถก่อให้เกิดอาการเหมือนอาหารเป็นพิษได้ แต่ก็จะไม่ถึงชีวิตหากไม่ได้รับในปริมาณที่มากเกินไปไม่นับว่าความเจ็บปวดจากอาการอาหารเป็นพิษนั้นจะรุนแรงมากจนคนส่วนใหญ่ทนไม่ไหวไม่เพียงแต่มีอาการอาเจียนและท้องเสียแล้ว ยังมีอาการไข้ ชัก รวมถึงทำลายระบบประสาทถ้าบริโภคในปริมาณมากอาจนำไปสู่อาการช็อกและเสียชีวิตได้อันที่จริงครอบครัววิลสันนั้นถือว่าอยู่ในระดับอันตรายเพราะว่า พวกเขากินไปจำนวนมาก แม้แต่ตัวชาร์ลีตอนวางแผนก็ไม่คิดว่าพวกเขาจะกินเยอะขนาดนี้มักมีรายงานข่าวเรื่องคนที่ต้องเข้าโรงพยาบาลหลังจากกินแดฟโฟดิลเข้าไปโดยคิดว่าเป็นกุยช่ายแล้วต้องทรมานกับอาการอาหารเป็นพิษ เพราะว่าการจำแนกพืชทั้งสองชนิดออกจากกันนั้นค่อนข้างยากเมื่อรถพยาบาลมาถึงที่ทอมป์สัน เฟิร์ส สมาชิกสามจากห้าคนของครอบครัววิลสันก็หมดส
”หมูเหรอ? ถามแม่แกสิว่าไปซื้อมาจากร้านไหน”คุณท่านวิลสันนิ่วหน้าพร้อมถามฮันนาห์เสียงเขียว “เธอไปตลาดซื้อหมูฉีดยามาหรือไง?”ฮันนาห์ส่ายหน้าทันที “ไม่ค่ะ! ฉันยืนดูพ่อค้าตัดเนื้อออกมาจากตัวหมูเองเลย หมูไม่มีทางมีปัญหาแน่”เวนดี้เอ่ยเสียงแผ่ว “แล้วแป้งล่ะคะ? เป็นได้ไหมว่าแผ่นเกี๊ยวจะมีปัญหา?”ฮันนาห์ส่ายหน้าอีกหน “ไม่หรอก แป้งไม่มีปัญหา ตอนเช้าเราก็กินกัน”ถ้าปัญหาไม่ใช่เพราะแป้งหรือหมู เป็นไปได้ไหมว่าเพราะกุยช่าย?ฮันนาห์ร้องอย่างแปลกใจ “ต้องเป็นกุยช่ายแน่ ๆ บางทีอาจจะมียาฆ่าแมลงตกค้างอยู่”คุณท่านวิลสันขมวดคิ้วอย่างไม่เห็นด้วย “ไม่มีทาง กุยช่ายพวกนั้นเราตัดมาใหม่ ๆ ไม่มีทางมีปัญหาแน่ แถมแฮโรลด์ยังล้างก่อน เขาก็ต้องล้างพวกยาฆ่าแมลงออกไปแล้ว”แฮโรลด์ตอบ “ใช่! ผมล้างกุยช่ายอย่างตั้งใจเลยนะ ผมถูทุกใบอย่างระมัดระวังเลย”ครอบครัววิลสันโต้เถียงขบคิดกันไปมา แต่ก็ไม่สามารถหาข้อสรุปได้ พวกเขาจึงได้แต่มองกันและกันอย่างสับสนงุนงงหมอยักไหล่ก่อนบอก “เอาเถอะ ถ้าคุณไม่รู้ว่าเพราะอะไร เราคงต้องให้คุณทนปวดไปอีกหน่อย เราจะเอาตัวอย่างเลือดคุณไปตรวจ เมื่อผลอออกมาเราก็จะรู้ว่าคุณป่วยเพราะพิษชนิดไหน
โอเปอเรเตอร์ถามกลับด้วยน้ำเสียงงุนงง “เดี๋ยวนะคะ คุณกำลังบอกว่าคุณเข้าไปตัดต้นแดฟโฟดิลในสวนบ้านคนอื่นใช่ไหม?”“ใช่!” คุณท่านวิลสันร้องอย่างเหลืออด “มันปลูกต้นแดฟโฟดิลติดรั้ว แล้วฉันก็คิดว่ามันเป็นกุยช่ายก็เลยไปตัดมาเยอะแล้วก็กินจากนั้นก็อาหารเป็นพิษ บอกฉันหน่อยว่าแบบนี้ถือว่ามันก่ออาชญากรรมใช่ไหม?”โอเปอเรเตอร์ถอนใจและอธิบาย “ขอโทษนะคะ คุณผู้หญิง กฎหมายของเราไม่ได้ห้ามปลูกแดฟโฟดิลในสวนตัวเอง เพราะฉะนั้นเขาจึงทำได้ไม่มีปัญหา ประเด็นคือ ทำไมคุณถึงเข้าไปที่สวนคนอื่นแล้วเอาต้นแดฟโฟดิลมาเพราะคิดว่าเป็นกุยช่ายคะ? คุณอาจโดนจับข้อหาบุกรุกและลักขโมยได้”“บ้าอะไรกัน?!” คุณท่านวิลสันตะโกนใส่โทรศัพท์อย่างฉุนเฉียว “ตอนนี้ฉันต้องนอนโรงพยาบาลเพราะอาหารเป็นพิษ แต่คนที่ผิดโดนข้อหาคือฉันงั้นรึ?”โอเปอเรเตอร์พูดนิ่ง ๆ “ถ้ามีคนเข้าบ้านคุณมาขโมยรถคุณไป จากนั้นก็ตายในอุบัติเหตุทางรถ เขาจะมาฟ้องคุณว่ารถมีปัญหาได้ไหม?”“ฉัน…” คุณท่านวิลสันไปต่อไม่ถูกเธอตระหนักได้ทันทีว่าชาร์ลีไม่ได้ทำอะไรผิดกฎหมายที่จะปลูกแดฟโฟดิลในบ้าน แต่ปัญหาคือตัวเธอที่ไปขโมยแดฟโฟดิลจากบ้านเขาทันในนั้นเธอก็รู้ว่านี่เป็นแผนของชาร์