บททั้งหมดของ กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ: บทที่ 1001 - บทที่ 1010

ชาร์ลีพูดอย่างช่วยไม่ได้ว่า “คู่สามีภรรยาจะไม่มีลูกด้วยกันได้ยังไง? เราต่างก็เป็นคนธรรมดาและเราก็ไม่ได้มีลูกยากด้วย ถ้าเราไม่มีลูก เราก็จะกลายเป็นเรื่องตลกสำหรับคนอื่น เกิดอะไรขึ้นถ้าคนอื่นคิดว่าคุณมีลูกไม่ได้? คุณอยากให้พวกเขาดูถูกคุณจริง ๆ เหรอ?”แคลร์ขดริมฝีปากของเธอก่อนจะพูดว่า “ถ้ามีใครถามฉัน ฉันก็จะบอกพวกเขาว่า คุณมีลูกไม่ได้ แบบนั้นจะไม่โอเคกว่าเหรอคะ?”หลังจากนั้น แคลร์ก็พูดอีกครั้งว่า “นอกจากนี้ คุณไม่รู้เหรอคะ ว่าคุณเพิ่งได้อัพเกรดมาเป็นระดับสอง? คุณรู้ไหมว่าคุณต้องอัพเกรดอีกกี่ระดับ ก่อนที่คุณจะพร้อมมีลูก?”ชาร์ลีตอบทันทีว่า “ผมเดาว่ามันต้องเป็นระดับที่สาม!”แคลร์ฮัมเสียง “ฝันไปเถอะค่ะ!”หลังจากนั้น แคลร์หยิบผ้าห่มของชาร์ลีขึ้นมาจากพื้นก่อนจะโยนมันลงบนตัวเขา หลังจากนั้น เธอพูดว่า “พวกเราแต่ละคนจะใช้ผ้าห่มของตัวเราเอง! ห้ามข้ามเขตเด็ดขาด! ไม่ว่าจะเป็น มือ เท้า ร่างกาย ผม หรืออะไรก็ตามข้ามเขตมา คุณจะถูกลดระดับทันทีค่ะ!”ชาร์ลีตอบได้เพียงอย่างช่วยไม่ได้ “ได้ ๆ ผมเข้าใจแล้วครับ ผมจะไม่ข้ามเขต ตกลงไหม?”แคลร์ยิ้มอย่างเขินอายก่อนพูดว่า “ดีขึ้นเยอะเลยค่ะ”หลังจากนั้น แคลร์

แคลร์พูดขึ้น “กรุณาอย่าเพิ่งวางสาย โปรดให้คะแนนการบริการของดิฉัน หลังเสียงสัญญาณบี๊บ หนึ่ง คือ พึงพอใจมาก สอง คือ พอใจ และสาม คือ ไม่พอใจ”ชาร์ลีคร่ำครวญ “หนึ่ง! พึงพอใจมาก!"แคลร์ยิ้มอย่างมีความสุขและพูดว่า “ขอบคุณสำหรับคะแนนค่ะ นี่คือการสิ้นสุดของบทสนทนาของเรา เจอกันใหม่ครั้งหน้าค่ะ”***คืนนั้นชาร์ลีพลิกตัวไปมา เขานอนไม่หลับแม้ว่าเขาจะได้รับการอัพเกรดหนึ่งระดับ แต่นี่เป็นครั้งแรกที่เขาใช้เตียงร่วมกับแคลร์ตั้งแต่แต่งงานกันอย่างไรก็ตาม พวกเขากำลังนอนอยู่ในเขตของตัวเอง พวกเขาใช้หมอนของตัวเองและผ้าห่มของตัวเองแน่นอนว่าชาร์ลีไม่กล้าข้ามเส้นแบ่งแยกระหว่างพวกเขา ไม่อย่างนั้น เขาจะต้องเสียใจอย่างมากหากเขาถูกลดระดับไปหนึ่งระดับในทันที!ในทางกลับกัน แคลร์ก็นอนไม่หลับเช่นกัน เธอประหม่าและกระวนกระวายใจมากหัวใจของเธอเต้นแรงจนแทบจะหลุดออกมา แม้ว่าเธอกับชาร์ลีจะนอนในผ้าห่มของตัวเองโดยไม่แตะเนื้อต้องตัวกันเลยด้วยซ้ำนี่เป็นครั้งแรกที่เธอใช้เตียงร่วมกับผู้ชาย เธอก็นอนแยกกับพ่อแม่ของเธอตั้งแต่เด็ก นั่นจึงสามารถอธิบายความรู้สึกประหม่าของเธอในตอนนี้ได้พวกเขาใช้เวลานานในการพยายามหลับ จิต

จาค็อบอุทานอย่างกระสับกระส่าย “สองปีมันนานเกินไป! เธอยังไม่รู้ด้วยซ้ำว่ามาทิลด้ากลับมาแล้ว และฉันก็ไม่สามารถเก็บเรื่องนี้ได้อีกแล้ว สิ่งที่ฉันคิดคือการหย่ากับเธอก่อนที่เธอจะรู้เรื่องมาทิลด้า”จากนั้นเขาก็ถอนหายใจและพูดด้วยน้ำเสียงค่อนข้างหดหู่ “นายเองก็ได้ยินสิ่งที่นังนั่นพูดเมื่อวานนี้ด้วย เธอขู่ว่าจะไม่ยอมปล่อยพ่อไปง่าย ๆ ถ้าพ่อไปมีผู้หญิงคนอื่น พ่อกลัวว่าเธอจะเอาเรื่องมาทิลด้าถ้าเธอรู้เรื่อง! มาทิลด้าเป็นคนอ่อนโยน เรียบร้อย และมีอารมณ์ที่อ่อนไหว ดังนั้นเธอคงไม่สามารถทนต่อการโจมตีของนังนั่นได้”ชาร์ลีพูดขึ้นว่า “พ่อครับ ผมอยากช่วยพ่อในเรื่องนี้จริง ๆ นะครับ แต่ผมขอโทษนะ มือของผมถูกมัดไว้แล้ว พ่อจะต้องคิดหาทางออกเองแล้วล่ะครับ”ถ้าจะบอกอย่างไม่อ้อมค้อม ชาร์ลีต้องการที่จะขจัดเอเลนออกไป เขามีความคิดนี้อยู่แล้วตั้งแต่ผู้หญิงคนนั้นขโมยบัตรของเขา แต่เขาทนเห็นแคลร์เสียใจไม่ได้ ไม่อย่างนั้นเอเลนจะไม่มีวันมีชีวิตอยู่ในโลกนี้อีกต่อไป!ถ้าเขาไม่ได้ปล่อยให้เอเลนออกมา จาค็อบคงจะมีช่วงเวลาที่ดีที่สุดในชีวิตของเขาจากนั้น ชาร์ลีเริ่มพูดใหม่อีกครั้ง “ยังไงก็เถอะ ผมไม่ได้ว่านะ แต่ปัญหาที่ใหญ่ที่

ชาร์ลีพยักหน้าและพูดว่า “ดี! ได้ข่าวอะไรก็รีบบอกฉันนะ!”อัลเบิร์ตพูดด้วยความเคารพ “รับทราบครับ ปรมาจารย์เวด!”ชาร์ลีวางสาย เขาสงบสติอารมณ์ลงก่อนจะหันกลับมาหาคุณนายลูอิสและสเตฟานี "คุณนายลูอิส,สเตฟ ไม่ต้องกังวลนะ ผมขอให้เพื่อนของผมหาเบาะแสแล้ว เขามีความสามารถมาก และมีผู้ให้ข้อมูลมากมาย ผมแน่ใจว่าเขาจะมีคำตอบในไม่ช้า”คุณนายลูอิสโพล่งขึ้น ดวงตาของเธอแดงก่ำด้วยน้ำตา “ชาร์ลี ขอบคุณมากเลยนะลูก!”ชาร์ลีรีบตอบว่า “คุณนายลูอิส คุณกำลังพูดเรื่องอะไรกันครับ? ผมโตมาในสถานเลี้ยงเด็กกำพร้าแห่งนี้ และเด็ก ๆ ที่นี่เป็นเหมือนพี่น้องของผม ตอนนี้พวกเขาหายไป ผมจะทำทุกอย่างที่ทำได้เพื่อพาพวกเขากลับคืนมา!”สเตฟานีพูดทั้งสำลักและสะอื้นไห้ “พี่ชาร์ลี พี่บริจาคเงินไปมากเมื่อวานนี้เอง ระหว่างทางกลับบ้านคุณนายลูอิสเพิ่งบอกว่าจะติดตั้งกล้องวงจรปิดรอบ ๆ สถานเลี้ยงเด็กกำพร้าด้วยเงินบริจาคของพี่ แต่ใครจะไปรู้…”สเตฟานีพูดไม่จบประโยคก่อนที่เธอจะเริ่มร้องไห้อีกครั้งชาร์ลีรู้จักคุณนายลูอิสและสเตฟานีเป็นอย่างดี คนส่วนใหญ่ที่ทำงานในสถานเลี้ยงเด็กกำพร้านั้นใจดีและอ่อนโยนมาก พวกเขาดูแลเด็กกำพร้าเหล่านี้เหมือนเป็นล

ครอบครัวจำนวนมากต้องพังทลาย เพราะการค้ามนุษย์ที่น่าสยดสยอง!สิ่งที่น่ารังเกียจที่สุดที่ผู้ค้ามนุษย์ทำกับเด็กคือหลังจากการลักพาตัว หากพวกเขาขายเด็กเหล่านี้ให้กับครอบครัวปกติที่ต้องการมีลูก อย่างน้อยชีวิตของเด็กก็จะไม่ถูกคุกคาม แต่บางคนก็ทำให้เด็กพิการและใช้เป็นเครื่องมือขอทานตามท้องถนน มันจะทำลายชีวิตของเด็กอย่างสมบูรณ์!ทุกคนในประเทศจึงจับตาดูข่าวอย่างใกล้ชิด ทุกคนต่างก็เป็นห่วงเด็ก ๆ ทั้งสิบคนชาร์ลีซึ่งอยู่บนดาดฟ้าของโกลเด้น ไลน์ ทาวเวอร์ เขาต้องการช่วยเด็ก ๆ โดยเร็วที่สุด! เสียงเฮลิคอปเตอร์คำรามดังมาจากที่ไกล ๆ ได้เข้ามาใกล้เขาอย่างรวดเร็วในขณะเดียวกัน อัลเบิร์ตส่งข้อความหาเขาโดยกล่าวว่า “ปรมาจารย์เวด กิบสันและครอบครัวของเขาออกจากจังหวัดแล้ว แต่พวกเขาไม่กล้าขับรถบนทางหลวง พวกเขาอยู่บนถนนในชนบท ดังนั้นพวกเขาจึงขับไปได้เพียงไม่ถึง 400 กิโลเมตรเท่านั้นครับ”ชาร์ลีดูที่อยู่และพบว่าคนลักพาตัวกำลังมุ่งหน้าลงใต้ ตอนนี้พวกเขาอยู่ที่จังหวัดใกล้เคียงคือ คริสตัล เคาน์ตี้ของจังหวัดเคลนาในที่สุด เฮลิคอปเตอร์ก็มาถึงที่โกลเด้น ไลน์ ทาวเวอร์ และค่อย ๆ ลงมา แต่ก่อนที่จะแตะพื้น ไอแซคก็เปิดประ