บททั้งหมดของ ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส!: บทที่ 721 - บทที่ 730

การแสดงออกบนใบหน้าที่หล่อเหลาของเจย์กลายเป็นความโกรธขึ้นมาทันทีเธอกล้าดียังไงมาแอบคลั่งไคล้ดาราลับหลังเขา?เจย์มองดูลูกชายแต่งตัวและไม่คิดว่าพวกเขาจะดูน่ารักมากเกินไปแล้ว ทว่า ดูเหมือนว่าเขาอยากจะขัดขวาง เขาไม่แสดงความเมตตากับลูกชายสองคนของเขา ในขณะที่เขาพูดว่า “น่าเกลียด”เจนสันกลอกตาด้วยความหงุดหงิดไปที่ร็อบบี้น้อย เขาพูดด้วยน้ำเสียงที่กล่าวหาว่า “ไม่มีใครขอให้คุณพ่อมาพูดมากสักหน่อย”ร็อบบี้น้อยรู้สึกแย่เช่นกัน เขารู้สึกว่าทำไมพ่อถึงได้ต่อต้านไอดอลของแม่มากขนาดนี้?จากนั้น ด้วยความโกรธ ร็อบบี้น้อยเลยแกล้งพูดกับพ่อของเขาว่า “ไม่มีมารยาทเลย”เจย์พร้อมที่จะตบลูกชายของเขา ด้วยสีหน้าดุร้าย เขาสั่งว่า “พวกหนูทุกคนอยู่บ้านไปเลยนะ คุณพ่อจะพาคุณแม่กลับมาบ้านเอง”“ผมพนันได้เลยว่าคุณแม่จะไม่กลับบ้าน ถ้าคุณพ่อไม่พาพวกเราไปด้วย” ร็อบบี้น้อยกล่าว“อย่าให้เป็นความโชคร้ายไปซะล่ะ” เจนสันพูดก่อนจะเดินจากไปอย่างสุขุมร็อบบี้น้อยยังคงให้คำแนะนำต่อไป “คุณพ่อครับ มีทางเดียวเท่านั้นที่จะให้คุณแม่ยอมอภัยให้ได้ คุณพ่อต้องแสร้งทำเป็นว่าคุณพ่อดูมีความทุกข์ยาก”เซ็ตตี้น้อยพยักหน้าเห็นด้วย “เมื่อหัวใจ

ฌอนเดินเข้ามาในขณะที่แองเจลีนกำลังรอลิฟต์ตัวถัดไปอยู่แองเจลีนพูดอย่างแข็งกร้าว “ฉันรู้ว่าคุณสมคบคิดกับแจ็ค คุณเคยสงสัยไหมว่ามูลค่าที่บริษัท เบล ต้องจ่ายสำหรับการทรยศหลังจากที่บริษัทของท่านอาเรสกลับมาอยู่เหนือกว่าอีกครั้งมันเท่าไหร่?”ฌอนยิ้มแล้วพูดว่า “คุณเซเวียร์ การทำธุรกิจก็เหมือนอยู่ในสนามรบนั่นแหละ ไม่ว่าคุณจะตายหรือผมจะตาย แกรนด์เอเซียก็ได้ผูกขาดกับตลาดมาหลายปีแล้ว และทำให้บริษัทอื่น ๆ อยู่รอดได้ก็ต่อเมื่อเกิดรอยร้าวเท่านั้น เขาควรได้เห็นกับในวันนี้ที่มาถึงบ้างแล้ว ผมคิดว่าแกรนด์ เอเซียมีสิ่งหนึ่งที่เหมือนกันกับขาของเขา เหมือนกับที่ขาทั้งสองจะไม่มีวันลุกขึ้นได้อีก”แองเจลีนมองดูใบหน้าที่สง่างามและอ่อนโยนของฌอนก่อนที่เธอหัวเราะออกมาในทันที “ฌอน ฉันได้ยินมาว่าเหตุผลที่นายสามารถยืนหยัดอย่างมั่นคงในบริษัท เบล ได้นั้นเป็นเพราะความช่วยเหลือจากท่านอาเรสในการกำจัด สแตนลีย์ เบล ออกไปหนิ นี้เป็นวิธีที่นายตอบแทนความสนับสนุนของเขางั้นเหรอ?”ฌอนบอกว่า “ตอนที่เขาช่วยผมในวันนั้น มันเป็นเพียงเพราะสิ่งที่โหดเหี้ยม คือการขอให้ผมอยู่ห่างจากคุณเพื่อที่เขาจะได้แต่งงานกับคุณโดยเร็วที่สุด ดังนั้นถ

เจย์เอนศีรษะพิงลงบนหลังรถเข็น หน้าตาของความพ่ายแพ้ปรากฏขึ้นบนใบหน้าของเขา เขาไม่เต็มใจเล็กน้อยเมื่อพูดว่า “ดูเหมือนว่าความกังวลของคุณปู่เซเวียร์มันสมเหตุสมผลจริง ๆ ด้วย”ผู้มีอิทธิพลคนไหนกันที่ครอบครัวอาเรสทำให้ขุ่นเคือง?เป็นคนที่ทำให้ ท่านปู่เซเวียร์และท่านปู่อาเรสระแวงเกรย์สันครุ่นคิด “ท่านอาเรสครับ ตระกูลอาเรสมีความลับซ่อนอยู่หรือเปล่า?”คำใบ้ของท่านปู่เซเวียร์ซึ่งเป็นคำว่า 'ยอร์ก' ปรากฏในความคิดของเจย์เจย์ครุ่นคิดอย่างลึกซึ้งและพูดว่า “ถ้าเราอยากรู้ว่าใครอยู่เบื้องหลังเรื่องนี้ ฉันเกรงว่าเราจะต้องไขความลับจากฝั่งทางแม่ของฉันแล้วล่ะ”ใบหน้าของเกรย์สันและคนอื่น ๆ เริ่มจริงจัง“ท่านอาเรส ตัวตนของแม่คุณถูกซ่อนโดยตระกูลอาเรสมาเกือบครึ่งศตวรรษแล้ว หากคุณตรวจสอบตัวตนของเธออีกครั้ง ผมเกรงว่าครอบครัวอาเรสจะพยายามหยุดคุณในทุกวิถีทางแน่ ๆ ” เกรย์สันเตือนเจย์เจย์กล่าวว่า “เราต้องลุกขึ้นสู้”“ใช่” เกรย์สันตอบแขนของสตอร์มซึ่งได้รับบาดเจ็บ แต่โชคดี ในส่วนที่บาดเจ็บไม่ใช่เส้นหลอดเลือดแดงที่สำคัญ หมอสามารถหยุดเลือดได้ หลังจากใช้ยารักษาแผลเสร็จแล้ว สตอร์มก็ถูกซับเลือดด้วยผ้าก๊อซหนาพั

ผู้ชายคนนั้นหล่อและดูดีเหมือนเขามากเขายืนอยู่ข้าง ๆ แองเจลีนและส่งยิ้มให้กัน ท่าทางของเขาดูสง่างามและมีเกียรติขณะที่มองแองเจลีนอย่างอ่อนโยนเขาแสดงออกถึงการให้เกียรติและสไตล์ของคนชนชั้นสูงเจย์รู้สึกราวกับว่ามีภัยคุกคามอันทรงพลังที่อธิบายไม่ได้กำลังเข้ามาหาเขาบางทีแองเจลีนอาจไม่รู้ว่าใครเป็นเจ้าของรถฮัมเมอร์ที่จอดอยู่และแองเจลีนก็ไม่ได้สังเกตเห็นเจย์เลยเธอช่วยท่านปู่เซเวียร์เดินไปที่ทางเข้าในแผนกการแพทย์ผู้ชายที่อยู่ข้าง ๆ เธอช่วยถือกระเป๋าให้เธออย่างสุภาพบุรุษ ชายคนนี้จะต้องมาจากสวรรค์ หรือ ดวงดาวแน่ ๆ แต่สุดท้าย เขาก็ลดตัวลงเพื่อรับใช้แองเจลีน นอกจากเขาทำเพื่อความรักแล้ว เจย์นึกไม่ออกอีกว่าทำไมผู้ชายคนนั้นถึงคิดแบบนั้นได้ความขุ่นเคืองในใจของเขาเริ่มที่จะเดือดปุด ๆ ขึ้นมาอย่างอธิบายไม่ถูกและมันรู้สึกเหมือนกับว่าเลือดในร่างกายของเขาหยุดไหลไปชั่วขณะแองเจลีนและชายผู้นั้นพาท่านปู่เซเวียร์เข้าไปในลิฟต์ ภาพที่ดูกลมกลืนกันของพวกเขาเป็นปรากฏการณ์ที่ยิ่งใหญ่มากเจย์บังคับความรู้สึกสับสนในใจของเขาไว้และพูดกับฟินน์ว่า “ตามพวกเขาไป”ฟินน์เป็นคนที่มีความฉลาดทางอารมณ์สูงที่สุดในบรรด

แม้จะเหลือบมองไปเพียงแวบเดียว เธอเห็นเจย์ม้วนกางเกงของเขาขึ้นและหมอกำลังบีบน่องของเขาแองเจลีนรู้ทันทีว่าเกิดอะไรขึ้น เจย์มาตรวจร่างกายและเข้ารับการฟื้นฟูสภาพขาของเขาเธอแอบซ่อนตัวอยู่เงียบ ๆ ที่ประตูและแอบฟังเสียงภายในห้องตรวจอย่างตั้งใจหมอพูดด้วยความเสียใจ “ท่านอาเรส กล้ามเนื้อขาของคุณค่อนข้างจะฝ่อเล็กน้อยิและฉันเกรงว่ามันจะกลับมาเป็นปกติได้ยาก”เจย์วางเท้าลงอย่างกล้าหาญแล้วพูดว่า “ฉันต้องยืนขึ้นให้ได้”แองเจลีนรู้สึกประหลาดใจ ‘เจย์เคยดื้อต่อการทำกายภาพบำบัดมาก่อนไม่ใช่เหรอ?’ในสายตาของเขา สิ่งที่สำคัญที่สุดในชีวิตสำหรับเขาคือเวลา การบำบัดฟื้นฟูที่ไร้ผลมันทำให้เขาเสียเวลา‘อะไรทำให้เขาเปลี่ยนใจได้นะ?’แองเจลีนรู้สึกเศร้าเล็กน้อยเพราะเธอรู้สึกว่าเจย์อยากจะยืนขึ้นจริง ๆทว่า การวินิจฉัยของหมอดูไม่เป็นผลดีมากนัก‘เขาคงจะรู้สึกแย่มากในตอนนี้’โคลเดินออกจากห้องตรวจของท่านปู่เซเวียร์ ยืนอยู่ระยะไกล เขาเห็นแองเจลีนแอบซ่อนตัวอยู่หลังประตูอีกห้องตรวจหนึ่ง เธอกำลังพิงกำแพงและแสดงสีหน้าดูเศร้ามากโคลเดินไปหาเธอและเห็นว่าชายในห้องตรวจคือเจย์ เขาจับมือแองเจลีนและพาเธอออกไปจากประตูห้อ