บททั้งหมดของ พิศวาส แรงรัก เมีย นักโทษ ของ นายน้อย: บทที่ 101 - บทที่ 110

ป้าคนที่สามพยายามอย่างเต็มที่ที่จะเกลี้ยกล่อมคุณยายลู่ ท้ายที่สุดพ่อของเธอและพี่ชายสองคนของเธอได้สัญญากับเธอว่าพวกเขาจะให้เงิน 300,000 หยวน แก่เธอเมื่อถึงเวลา300,000 หยวน เทียบเท่ากับเงินเดือนทั้งปีของเธอ!อย่างไรก็ตามไม่ว่าคุณป้าคนที่สามหรือคุณปู่ลู่จะพูดอะไร คุณยายลู่ก็ปฏิเสธที่จะให้ความร่วมมือ ในท้ายที่สุดป้าคนที่สามก็พูดว่า "แม่ พี่ใหญ่และพี่ชายคนที่สองบอกว่าถ้าแม่ทำเรื่องนี้ยุ่งและหลานชายของเราไม่สามารถมีบ้านและภรรยาได้ พวกเขาจะโทษแม่ไปตลอดชีวิต!”คุณยายลู่รู้สึกโกรธและกังวลเมื่อได้ยินเช่นนั้น “แก... แกยังมีสำนึกอยู่หรือเปล่า? แกลืมไปแล้วหรือว่าอี้หรานเคยดูแลพวกเราอย่างไร?”ป้าคนที่สามยิ้มและพูดว่า "แม่ อดีตคืออดีตและปัจจุบันคือปัจจุบัน แม่ไม่สามารถทำลายครอบครัวของเราและอนาคตของหลานของเราเพียงเพราะเธอ นอกจากนี้หลานชายและหลานชายคนที่สองของหนูไม่สามารถที่จะแต่งงานได้หรือมีบางอย่างกับเธอได้เช่นกัน ด้วยเหตุใดลูกสาวของครอบครัวที่ดีถึงยังต้องการแต่งงานกับพวกเขาหากพวกเขาได้ยินว่าสมาชิกในครอบครัวของเราคนหนึ่งติดคุก ไม่ต้องพูดถึงเลย เราไม่มีบ้านสำหรับความเตรียมพร้อมของเจ้าสาวด้วยซ้ำ”

ในวอร์ดแทบจะเงียบมีเสียงเคี้ยว ทั้งปู่และหลานชายไม่ได้พูดอะไรกันเลยแม้ว่าพยาบาลที่มารับอาหารให้กับนายท่านจะอยากรู้อยากเห็น แต่เธอก็ไม่กล้าถาม เพราะทั้งสองเป็นคนที่มีอำนาจมากที่สุดในเมืองเฉินหลังจากที่นายท่านอี้เกือบอิ่มแล้ว เขาก็พูดว่า "ฉันได้ยินมาว่า เธอไม่ได้อยู่บ้านในช่วงสองสามวันที่ผ่านมา?""ครับ" อี้ จิ่นหลี ตอบอย่างไม่แยแส เขาไม่แปลกใจเลยที่นายท่านรู้เรื่องนี้ อย่างไรก็ตามนายท่านมีผู้ให้ข้อมูลอยู่ทุกที่แม้แต่ในบ้านของเขา“พักที่ไหนล่ะ?”“ข้างนอกครับ" อี้ จิ่นหลี ตอบ“ทำไมเธอถึงอยากอยู่ข้างนอกล่ะ?” นายท่านอี้ถาม“มันเงียบเกินไปในบ้าน” เขาแสร้งทำเป็นสบาย ๆ ขณะหยิบกุ้งขึ้นมาแล้วค่อย ๆ แกะเปลือกออก"พูดอย่างนั้นแล้ว เธอควรมีแฟนได้แล้วตอนนี้ ฉันจะขอให้เลขาของฉันช่วยหาข้อมูลเกี่ยวกับหญิงสาวที่มีชื่อเสียงในเมืองนี้ให้นายเลือกสักคน" น้ำเสียงของนายท่านอี้ฟังดูเรียบง่ายนิ้วของอี้ จิ่นหลี ที่กำลังจับกุ้งหยุดลงเล็กน้อย จากนั้นเขาก็ตอบว่า "ไม่จำเป็น"นายท่านอี้หรี่ตาของเขา “มีอะไรเหรอ?”“ถ้าเพียงเพื่อหาผู้หญิงให้กำเนิดลูก ผมก็สามารถเลือกผู้หญิงของตัวเองได้” เขากล่าว ในอดีตเขารู้

เฟิง ไค ภรรยาของเขา ลุงและลุงคนที่สองก็ลุกลี้ลุกลน เมื่อเห็นว่าตำรวจกำลังจะเข้าไปในห้องที่ "ธุระ" เฟิง ไค จึงตะโกนขึ้นทันที "ทำไมพวกคุณถึงมาบุกที่บ้านของผมล่ะ?... ตำรวจอนุญาตให้บุกเข้าไปในบ้านของผมแล้วอย่างนั้นเหรอ?"เขาและภรรยาต้องการที่จะพุ่งไปข้างหน้า แต่มีใครบางคนหยุดไว้ขณะนี้มีบางคนพบว่าประตูห้องนั้นล็อกอยู่ในเวลาเดียวกันรถอีกคันก็มาถึงประตูบ้านของเฟิง ไค ร่างสูงลงจากรถและเดินเข้าไปในสนาม ตำรวจคนหนึ่งเดินเข้าไปหาชายคนนั้นอย่างรวดเร็วและบรรยายสรุปสถานการณ์ให้เขาฟัง"ประตูบานหนึ่งถูกล็อคอาจเป็นไปได้ว่ามีคนอยู่ข้างในครับ"ในขณะที่เขาพูดตำรวจก็เดินนำชายคนนั้นไปที่ประตูที่ล็อกไว้เฟิน ไค และภรรยาของเขา เช่นเดียวกับลุงและลุงคนที่สองของหลิง อี้หราน กำลังมองหาข้ออ้างใด ๆ ที่จะไม่เปิดประตูอี้ จิ่นหลี จ้องไปที่ประตูและพูดอย่างเย็นชา "เปิดมันออก"ทันใดนั้นมีคนเอาขวานสับประตูลง"คุณเข้าไปไม่ได้! คุณบุกรุกบ้านหลังนี้! ผมจะฟ้องคุณ!" อย่างไรก็ตามไม่ว่าเฟิง ไค จะตะโกนดังแค่ไหนก็ไม่มีประโยชน์ ทันทีที่ประตูเปิดออก อี้ จิ่นหลี ก็รีบวิ่งเข้าไปในห้องในขณะที่คนอื่น ๆ กำลังจะรีบเข้ามาเสี

เมื่อเห็นใบหน้าที่เป็นห่วงของอี้ จิ่นหลี ขณะที่เขาอุ้มผู้หญิงคนนั้นไว้ในอ้อมแขนทุกคนก็บอกได้ว่าผู้หญิงคนนี้สำคัญสำหรับเขามากบรรดาผู้ที่ได้รับรู้ถึงตัวตนที่แท้จริงของอี้ จิ่นหลี หยุดความคิดของพวกเขาเมื่อพวกเขาเห็นฉากนี้ท้ายที่สุดเขาเป็นคนที่ยิ่งใหญ่ในเมืองเฉิน เขามาปรากฏตัวในสถานที่เช่นนี้ในตอนเช้าเพื่อผู้หญิงได้อย่างไร? ยิ่งไปกว่านั้นเขาได้สร้างฉากใหญ่อลังการเช่นนี้อีกด้วยไม่ว่าเธอจะเป็นใครพวกเขากลัวว่าเธอจะทำลายครึ่งหนึ่งของเมืองเฉิน“ค้นหาว่าใครเกี่ยวข้องกับเรื่องนี้ อย่าให้ใครรอดไปได้แม้เเต่คนเดียว" อี้ จิ่นหลี กล่าว“ครับท่าน" ลูกน้องคนหนึ่งของเขาที่เดินอยู่ข้าง ๆ เขาตอบในขณะนี้เฟิง ไค และภรรยาของเขามองลงไปที่ลูกชายของพวกเขาที่กำลังตะโกนด้วยความเจ็บปวดจากนั้นพวกเขาก็มองไปที่ตำรวจที่อยู่ในสนาม พวกเขาอยากจะร้องไห้ แต่ก็ไม่มีน้ำตาให้หลั่งทั้งคู่จ้องมองลุงของหลิง อี้หราน และลุงคนที่สองด้วยความโกรธ "นางนั่นมันเป็นใครกันเเน่วะ?"ลุงและลุงคนที่สองของเธอก็หน้าซีดเหมือนกัน พวกเขามองหน้ากันด้วยความตกใจ หลานสาวของพวกเขาคนนี้ไม่ใช่ผู้หญิงกำพร้าที่เพิ่งถูกปลดออกจากคุกไม่ถึงครึ่งปี

”จิน... " เสียงพึมพำของเธอดังออกมาจากปากของเธอและราวกับว่าน้ำหนักหนึ่งหมื่นปอนด์กำลังกระแทกเข้ามาในหัวใจของเขาร่างกายของเขาแข็งตัวในทันทีราวกับว่าประสาทสัมผัสทั้งหมดของเขาถูกห่อหุ้มด้วยเสียงของเธอเธอยกคางขึ้นและมีรอยยิ้มบนใบหน้าที่บอบบางของเธอ ริมฝีปากนุ่มของเธอเข้ามาใกล้เขาและเธอก็จูบเขาอย่างลึกซึ้งเขารู้สึกงุนงงในขณะที่เขาจูบเธอเขาสามารถหลบจูบนี้ได้อย่างง่ายดาย เขารู้ว่าเธอทำไปเพียงเพราะอยู่ภายใต้ฤทธิ์ของยาแต่... เขาทนไม่ได้ที่จะทำสิ่งนั้นเขาไม่สามารถทำให้ตัวเองปฏิเสธจูบนี้ได้ เมื่อเธอจูบเขาเขารู้สึกเหมือนตกอยู่ใต้มนต์สะกดจากนั้นเธอก็ยังคงกดจูบให้ลึกซึ้งยิ่งขึ้น เมื่อปลายลิ้นของเธองัดฟันของเขาออกร่างกายของเขาก็แข็งทื่ออย่างไรก็ตามหลังจากนั้นเขาก็เปิดปากและปล่อยให้เธอทำตามที่เธอต้องการเธอคงเป็นคนเดียวที่เขายอมให้ทำแบบนี้กับเขาเลือดในร่างกายของเขาดูเหมือนจะเดือดขึ้น เขาเป็นคนเย็นชามาโดยตลอด แม้ว่าจะมีผู้หญิงเข้ามาใกล้เขา แต่เธอก็ไม่สามารถทำให้เขาขยับเขยื้อนได้ แต่เธอแตกต่างออกไปจูบของเธอลมหายใจของเธอและทุกสัมผัสจากนิ้วของเธอทำให้เขาติดใจมากขึ้นเรื่อย ๆสุดท้ายเธอ