บททั้งหมดของ บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ: บทที่ 811 - บทที่ 820

“ว่าไงนะ? เธอกำลังท้องอยู่งั้นเหรอ?” คาเลนมองเมเดลีนอย่างประหลาดใจในขณะที่สายตาของเธอก็ค่อย ๆ เปลี่ยนเป็นดูถูก “ว้าว คุณหนูแห่งมอนต์โกเมอรี เธอนี่ น่าเหลือเชื่อจริง ๆ ฉันละสงสัยจริง ๆ ว่าหากลูกของเธอเกิดมาฉันจะเรียกเด็กคนนั้นว่ายังไงดี”“คุณจะเรียกอะไรก็ไม่สำคัญ เพราะฉันเป็นแม่ฉันจะสอนลูกของฉันเอง มันไม่เกี่ยวอะไรกับคุณ” เมเดลีนตอบกลับอย่างสงบคาเลนหัวเราะเยาะเย้ย “เอวลีน เธอนี่มัน...”“กินข้าวเถอะ” เจเรมี่ตัดจบบทสนทนาด้วยน้ำเสียงเย็นชาก่อนที่จะมองเมเดลีน “อาเอวลีนตอนนี้คุณกำลังตั้งครรภ์ ดูแลสุขภาพของตัวคุณเองด้วย” เขาพูดแล้ววางซี่โครงชิ้นหนึ่งลงบนจานของเธอ “ผมจำได้ว่าคุณเคยชอบกินมัน”“ขอบคุณมากนะคะ คุณวิทแมน แต่พอดีว่าฉันไม่ชอบมันอีกแล้ว คุณควรตักให้คู่หมั้นของคุณ ไม่ต้องกังวลเกี่ยวกับเรื่องของฉัน”เมเดลีนยังคงไว้ซึ่งความนิ่งเฉยต่อเขาอย่างถึงที่สุดและไม่แตะต้องอาหารที่เขาตักให้ เธอเพียงหันไปยิ้มให้เฟลิเป้เมื่อผู้อาวุโส​วิทแมนเห็นเหตุการณ์ตรงหน้า คิ้วของเขาก็ขมวดแน่นขึ้นไปอีกหลังจากรับประทานอาหารเสร็จแล้ว เฟลิเป้ขอตัวออกไปคุยโทรศัพท์ที่นอกประตูในขณะที่เจเรมี่และอีเวตต์นั่งอยู่

ฝนตกที่ลงมาจากท้องฟ้านอกหน้าต่างนั่นเป็นเพียงละอองเล็กน้อย แต่สำหรับเขาแล้วราวกับว่ามันตกลงมาอย่างหนักหน่วง“ตอนที่ฉันเดินขึ้นมาที่นี่ ฉันเห็นว่าเธอดูไม่ค่อยจะสู้ดีขณะที่รีบวิ่งออกจากห้องไป มีอะไรเกิดขึ้นหรือเปล่าคะ?” อีเวตต์เดินเข้ามาในห้องหนังสือช้า เธอดูเป็นกังวลและเดินเข้าไปหาเจเรมี่ที่ไม่ได้พูดกับเธอแม้แต่คำเดียว “คุณไม่เป็นอะไรนะ?”“เธอพูดว่าเธอเกลียดผมจนถึงขั้นอยากให้ผมตายไปซะให้พ้น ๆ” เจเรมี่เลื่อนลูกตาแดงก่ำของตัวเองขึ้นไปข้างบน ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยความไม่พอใจและความเศร้าโศกมากมายในขณะที่เขาพูดออกมา “เธอกำลังตั้งท้องลูกของเฟลิเป้ ดูเหมือนว่าเธอไม่ได้รักผมแล้วจริง ๆ”“หรือบางทีเธออาจจะมีปัญหาที่ทำให้ไม่สามารถพูดออกมาได้” อีเวตต์ปลอบเขา“ปัญหายากลำบากแบบไหนกันที่ทำให้เธอเต็มใจสั่งให้คนจำนวนมากมาฆ่าผม?” เจเรมี่เผยรอยยิ้มเย้ยหยันออกมา ก่อนที่เขาจะหันหน้ามาเอ่ยเพิ่มเติมว่า “ในวันนั้นที่ประเทศเอฟ ถ้าไม่ใช่เพราะความช่วยเหลือของคุณ ผมคงตายไปแล้วจริง ๆ”“ไม่เลย ฉันช่วยตัวเองในขณะที่ช่วยคุณไปด้วยต่างหาก" อีเวตต์ยิ้มออกมา “พวกเขาอาจจะกำลังกลับกันแล้ว คุณอยากจะไปดูเธอก่อนที่เธอจะจาก

“เอวลีน ผมไม่รักคุณอีกต่อไปแล้ว”“นี่คือคู่หมั้นของผม เวตตี้”“อะไรนะ? คุณกลัวว่าผมจะทำร้ายลูกของเฟลิเป้เลยใช่ไหม คุณผู้หญิงวิทแมน?”เมเดลีนรู้สึกปวดใจขณะที่เธอวางมือของเธอลงที่ท้องของเธอ‘เจเรมี่ นี่คือลูกแท้ ๆ ของคุณ’‘ทั้งชีวิตของฉัน ไม่มีชายอื่นนอกจากคุณ’‘แต่ในที่สุด คุณก็ยังไม่เชื่อในตัวฉัน’เมเดลีนยิ้มอย่างขมขื่น จู่ ๆ เธอก็นึกถึงเรื่องเมื่อสองวันก่อน ที่มีคนแปลกหน้าคนหนึ่งอ้างว่ามีจุดจบของความสัมพันธ์ที่ย่ำแย่และได้เพิ่มเธอเป็นเพื่อนในโซเชียลมีเดียในตอนนี้ นอกจากคนแปลกหน้าคนนั้นแล้ว ก็ไม่มีใครอื่นที่เธอจะหันไปหาได้อีกเพราะฉะนั้น เธอจึงตอบรับคำขอของคนแปลกหน้าคนนั้น ในตอนที่เธอกำลังคิดว่าเธอจะทักทายคนแปลกหน้าคนนั้นอย่างไรดี คนแปลกหน้าคนนั้นก็ทักข้อความเธอมา : [สวัสดีนะ คุณผู้หญิง ฉันยินดีมากเลนที่คุณรับแอดฉันเป็นเพื่อน]เมเดลีนตอบกลับ : [ยินดีที่ได้รู้จักนะ คนแปลกหน้า][คุณผู้หญิง ฉันเพิ่งจะจบความสัมพันธ์ของฉันมาและฉันรู้สึกเศร้ามาก ๆ เลย คุณช่วยอยู่เป็นเพื่อนกับฉันนานกว่านี้หน่อยได้ไหม?]เมเดลีนเองก็ไม่ได้รู้สึกดีขึ้นเลยเช่นกันและเริ่มที่จะสนทนากับคนแปลกหน้าคนนั้น

เธอได้ยินเสียงแผ่ว ๆ ของเฟลิเป้ทางโทรศัพท์ “มีบางเกิดขึ้นกับลิเลียน”ท่าทีของเมเดลีนเปลี่ยนไปอย่างรวดเร็ว “มีบางอย่างเกิดขึ้นกับลิเลียนงั้นเหรอ? คุณหมายความว่ายังไง?!”“ลิเลียนบังเอิญสะดุดและหัวฟาดพื้น เธอเลือดออกอย่างหนัก ผมเพิ่งจะส่งเธอไปที่โรงพยาบาลรอยัลเพื่อทำการรักษา” เฟลิเป้กล่าวอย่างใจเย็น หลังจากนั้น เขาก็ถามว่า “คุณอยู่กับเจเรมี่ใช่ไหม?”“ฉันไม่ได้อยู่กับเขา ฉันจะจองตั๋วและบินกลับไปยังประเทศเอฟเดี๋ยวนี้!”เจเรมี่ออกมาจากห้องประชุมและเห็นเมเดลีนกำลังวิ่งไปที่ลิฟต์ สายตาของเขามืดมนขณะที่เขามีท่าทีอิจฉา “คุณดูอยากจะพบเขาใจจะขาดหลังจากที่เพิ่งจะโทรคุยกัน เอวลีน ในอดีตคุณห่วงผมขนาดนี้ไหม?” เมเดลีนขึ้นไฟลท์ข้ามคืนเพื่อรีบกลับไปยังประเทศเอฟเมื่อเธอมาถึงที่โรงพยาบาล ลิเลียนกำลังถูกแอดมิตในห้องฉุกเฉินเพื่อสังเกตอาการเพิ่มเติมเมเดลีนจ้องมองใบหน้าที่เหมือนตุ๊กตาผ่านหน้าต่างกระจก ภาพที่เธอเห็นทำให้เธอใจสลายคนใช้อ้างว่าลิเลียนกำลังเล่นสนุกด้วยตัวเองในตอนที่เธอบังเอิญล้มหัวฟาดพื้น แต่เมเดลีนไม่เชื่อ‘นี่ต้องเป็นการเตือนจากเฟลิเป้แน่’‘เขาพยายามที่จะเตือนฉันไม่ให้มีแรงกระตุ้นเพ

‘แต่คุณจะรู้เรื่องนั้นได้ยังไงล่ะ เจเรมี่? ครั้งนั้น ฉันไล่คุณไปเพียงเพื่อช่วยคุณ’‘ในตอนนี้ คุณคิดว่าฉันได้เปลี่ยนใจไปแล้วและเล่นตลกกับคุณ’เธอแตะชื่อบนการ์ดด้วยรอยยิ้มพร้อมกับตาที่เริ่มแดง“เจเรมี่ คุณจะมีความสุขอย่างแน่นอนถ้าคุณรู้ว่าลิเลียนยังมีชีวิตอยู่”หลังจากที่มี่ความคิดที่แสนเจ็บปวดเหล่านี้ เมเดลีนหยิบดินสอขึ้นมาอีกครั้งและวาดความคิดทั้งหมดของเธอลงไปในแบบในวันต่อมา เธอส่งแบบให้กับเจเรมี่ระยะเวลาผ่านไปนาน แต่เขาก็ยังคงไม่ตอบกลับ นี่ให้ความรู้สึกเหมือนกับตอนนั้นที่เขาเคยเมินเฉยต่อเธอในตอนใกล้ค่ำ ในที่สุดเมเดลีนก็ได้รับการตอบกลับของเจเรมี่ ในการตอบกลับของเขา เขากล่าวถึงความไม่พอใจและขอให้เธอออกแบบขึ้นมาใหม่เพื่อที่จะทำตามความคิดเจเรมี่ เมเดลีนจึงออกแบบขึ้นมาใหม่ อย่างไรก็ตาม ไม่ว่าหลังจากจะแก้ไขมันไปกี่ครั้ง เจเรมี่ก็ยังคงไม่พอใจ เขาย้ำกับเธอว่าเขายุ่งมากและไม่อยากให้เธอส่งงานที่คุณภาพต่ำเช่นนี้ให้กับเขาราวกับว่ามันจะทำให้เขาเสียเวลาอันล้ำค่าเพื่อดูแบบร่างทั้งหมดเมเดลีนรู้สึกว่าเจเรมี่พยายามที่จะสร้างปัญหาให้กับเธอย่างจงใจ เธอตั้งสติ เก็บไอแพ็ดและกระดาษวาดภาพ จากนั