All Chapters of บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ: Chapter 831 - Chapter 840

เมเดลีน รู้สึกว่าหัวใจของเธอเต้นไม่เป็นจังหวะเจเรมี่ตื่นอยู่ตลอดเวลาหรือเปล่า? เขาแค่แกล้งทำเป็นหลับเหรอ?เขาได้ยินทุกอย่างที่เธอพูดเมื่อกี้หรือเปล่า?เมเดลีนไม่รู้ว่าจะจัดการกับสิ่งที่เกิดขึ้นตอนนี้อย่างไรดี แต่เธอเห็นว่าเจเรมี่เพียงขยับตัวเล็กน้อยเท่านั้น เขาไม่ได้แกล้งทำเป็นหลับและไม่ได้ยินสิ่งที่เธอพูดในตอนนี้เมื่อเธอเห็นอย่างนั้นแล้วเมเดลีนก็รู้สึกผิดหวัง แต่ในขณะเดียวกันเธอก็รู้สึกกลัวขึ้นมาเล็กน้อยด้วยเช่นกัน'อันที่จริงฉันหวังว่าคุณจะรู้ความจริง´'แต่ฉันกลัวว่าลูกสาวของเราจะตกอยู่ในอันตรายอีกครั้งถ้าคุณรู้'เมเดลีนหนีจากอ้อมกอดของเจเรมี่ และใช้กำลังทั้งหมดของเธอพาชายคนนั้นลงไปนอนบนเตียงหลังจากที่เธอทำทุกอย่างแล้วเมเดลีนก็หมดแรง ดังนั้นเธอจึงนอนลงข้างเจเรมี่และผล็อยหลับไปเมื่อมองดูใบหน้าที่หลับใหลอย่างอ่อนโยน เมเดลีนก็ยกมือของเขาขึ้นมาเบา ๆ แล้ววางลงบนท้องของเธอ “เจเรมี่ ตอนที่ฉันมีแจ็ค ฉันอยากให้คุณเชื่อฉัน ฉันอยากให้คุณสัมผัสท้องของฉันและสัมผัสถึงแจ็ค แต่ไม่เพียงแต่คุณไม่เชื่อฉัน คุณยังตวาดใส่ฉันและเมินเฉยต่อฉันด้วย ตอนนี้คุณรู้สึกได้ไหม นี่คือลูกของเรา และเขากำลั

เจเรมี่รู้สึกไม่สบายใจเมื่อเห็นรอยยิ้มที่เหมือนมีอะไรบางอย่างบนใบหน้าของเฟลิเป้ “ฉันได้ของขวัญที่ดีที่สุดแล้ว”สำหรับเจเรมี่ เขาพอใจแล้ว เพราะเขาได้บอกลาผู้หญิงที่รักที่สุดของเขาก่อนจะมาที่นี่แล้ว"จริงหรอ?" มีการเยาะเย้ยปรากฏในสายตาของเฟลิเป้ “ความรักที่นายมีต่อเอวลีน นั้นลึกซึ้งมาก แต่น่าเสียดายที่เธอเป็นของฉันแล้ว”เจเรมี่โกรธมากหลังจากที่ได้ยินคำพูดยั่วยุเหล่านั้น เขาไม่อยากยอมรับความจริงที่ว่าเมเดลีนหลงรักเฟลิเป้ เขาไม่ต้องการเห็นเธออุ้มท้องลูกของชายอื่นในขณะที่ทุกข์ทรมานแสนสาหัส“มีอะไรผิดปกติเหรอ? นายโกรธเหรอ? โทษตัวเองซะเถอะที่ตอนนั้นยายไม่สนใจเอวลีน” เฟลิเป้พูดพร้อมกับหยิบปืนพกขึ้นมาบนโต๊ะกาแฟ เขาหมุนปืนอย่างช้า ๆ และบรรจุกระสุนใหม่เข้าไป“ในตอนนั้น พ่อแม่ของฉันถูกปู่ของนายฆ่า และหลังจากนั้นฉันก็กลายเป็นเด็กกำพร้า”“ตอนที่ฉันอ่อนแอที่สุดและต้องการใครสักคนมากที่สุด เขาส่งฉันไปที่เมืองเอฟและบอกฉันว่าเขาจะให้ฉันเข้าเรียนในโรงเรียนที่ดีที่สุดของที่นี่ อันที่จริงเขาแค่ทิ้งฉันไว้ที่นี่เพื่อให้ฉันช่วยเหลือตัวเอง เขามอบสิ่งที่ดีที่สุดทั้งหมดให้นาย หลานชายคนโตของลูกชายคนโต!”“ฉั

สายตาที่จ้องมาจากเมเดลีนเหมือนกับกระแสน้ำแข็งที่ท่วมท้นหัวใจของเขา ความหนาวเย็นไม่รู้จบครอบงำเขาตั้งแต่ศีรษะจรดปลายเท้าเธอเต็มใจเสี่ยงชีวิตเพื่อเฟลิเป้เขาขมวดคิ้วและจ้องตรงไปที่เมเดลีน “คุณรักเขามากขนาดนั้นเลยเหรอ?”เมเดลีนมองเข้าไปในดวงตาที่เจ็บปวดของเจเรมี่และพูดอย่างหนักแน่นว่า “ใช่ ฉันรักเขามาก ฉันรักพ่อของลูกที่ฉันอุ้มท้องอยู่ตอนนี้”เมื่อเจเรมี่ได้รับคำตอบนี้ ความโกรธที่ไม่อาจหยุดยั้งก็ได้ปรากฏขึ้นที่ก้นบึ้งของดวงตาของเขาเขาเหนี่ยวไกทันทีกระสุนถูกยิงออกไปด้วยเสียงดังและกระแทกเข้าที่หน้าต่างด้านหนึ่งเมื่อกระจกแตก หัวใจของเจเรมี่ก็แตกสลายไปพร้อมกับมันเมเดลีนมองไปยังเจเรมี่ที่จู่ ๆ ก็ยิงปืนออกไปและหัวใจของเธอก็เต้นผิดจังหวะดวงตาที่เป็นลุกโชนของชายผู้นั้นเต็มไปด้วยรัศมีแห่งการสังหาร และร่างกายของเขาก็เย็นยะเยือกอย่างน่ากลัว ราวกับว่าเขาจะกลืนกินทุกอย่างในวินาทีถัดมาอย่างไรก็ตาม เขาเก็บกดความไม่พอใจและระงับความโกรธทั้งหมดของเขาก่อนจะจ้องมองไปที่เมเดลีนอย่างลึกซึ้ง แล้วก็หันหลังเดินจากไปโดยไม่หันหลังกลับในที่สุด เมเดลีนก็ปล่อยให้น้ำตาไหลอาบแก้มขณะที่เธอมองดูร่างที่เ

เมเดลีนยืนนิ่งอยู่ที่ประตูและมองไปยังชายที่ชี้ปืนมายังเธอหัวใจที่ไม่อยู่กับร่องกับรอยของเธอเริ่มสงบลงอย่างช้า ๆเจเรมี่กำลังเล็งปืนมาที่เธอและยังมีเลือดเปียกอยู่บนฝ่ามือของเขา ทั้งยังมีเลือดกระเซ็นติดบนเสื้อหนังสีน้ำตาลของเขาด้วยดวงตาของเขาดำดิ่งราวกับกลางคืนที่มืดมิด พร้อมที่จะฆ่าและมีความอาฆาตพยาบาท ในขณะนี้ เขากำลังจ้องตรงไปที่เมเดลีนด้วยความโมโหเขาดูเหมือนปีศาจที่ผ่านการสังหารหมู่มานับหลายศพ ออร่าแห่งการสังหารเล็ดลอดออกมาจากทุกรูขุมขนของเขา ถึงกระนั้น เขาก็ยังดูหล่อเหลาสุด ๆเมื่อเขาเห็นว่าคนที่เพิ่งเดินเข้ามาคือเมเดลีน ออร่าสีดำที่อยู่ด้านหลังดวงตาของเขาก็ค่อย ๆ หายไปเล็กน้อย อย่างไรก็ตาม ดวงตาของเขาก็มีแต่ความดูถูกเหยียดหยาม“คุณมาที่นี่เพื่อดูว่าผมตายหรือเปล่าเหรอ?” เขาถามอย่างประชดประชันและค่อย ๆ เดินไปหาเมเดลีน “คุณเป็นภรรยาที่ดีสำหรับเฟลิเป้ คุณไม่เพียงแต่จ้างนักฆ่าจำนวนมากเพื่อมาฆ่าผม แต่คุณยังมาตรวจสอบด้วยตัวเองอีกว่าพวกเขาทำสำเร็จหรือเปล่า แต่ก็นะ ขอโทษที่ทำให้ผิดหวัง ผมยังมีชีวิตอยู่”เมเดลีนบอกได้เลยว่ามีความเข้าใจผิดอันใหญ่หลวงเกิดขึ้นระหว่างพวกเขา แต่เธอไม่ต้

เมเดลีนไม่ทันตั้งตัวและจมูกของเธอก็แตะเข้ากับหน้าอกที่แข็งแรงของชายคนนั้นเธอเบิกตากว้างและมองไปยังชายหนุ่มรูปงามที่อาบน้ำอยู่ตรงหน้าด้วยความตกตะลึง ในขณะนั้น เธอรู้สึกได้ถึงความร้อนที่เพิ่มขึ้นที่ปลายจมูกของเธอหยดน้ำตกลงมาจากหัวของเธอ ทำให้การมองเห็นของเธอพร่ามัว เธอต้องการยกมือขึ้นเพื่อเช็ดหยดน้ำบนขนตาของเธอ แต่เจเรมี่คว้าข้อมือของเธอไว้ทันที จากนั้นเขาก็ใช้มือขวาที่ผูกไว้กับเชือกเพื่อจับที่หน้าของเธอ ทันใดนั้นเอง เขาก็จุมพิตบนริมฝีปากของเธออย่างเร่าร้อนเมเดลีนตกใจมาก เธอจำได้เพียงว่าจะผลักเขาออกไปในตอนที่ร่างกายของเธอเปียกโชก อย่างไรก็ตาม เมื่อเธอสัมผัสเนื้อตัวที่เปลือยเปล่าของเขา เธอสามารถรู้สึกได้ว่าปลายนิ้วของเธอร้อนผ่าวเธอกังวลว่าชายคนนั้นจะควบคุมตัวเองไม่ได้ ดังนั้นเธอจึงพยายามดึงข้อมือของเขาออกอย่างแรง แต่ว่าการขัดขืนของเธอทำให้เกิดความต้องการที่เขาอยากจะทำต่อไปเรื่อย ๆเมเดลีนไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากกัดเขาเจเรมี่ขมวดคิ้วและหยุดสิ่งที่เขาทำเขาลืมตาที่แดงก่ำด้วยน้ำขึ้น เมื่อเขาเห็นเมเดลีนมองเขาด้วยความโกรธเขาก็เย้ยหยัน “ก่อนหน้านี้คุณไม่เห็นเป็นแบบนี้ ในตอนนั้น คุณมี