บททั้งหมดของ บ่วงเสน่หา คุณชาย อันตราย: บทที่ 121 - บทที่ 130

เจนไม่รู้ว่าทำไมเธอถึงยืนอยู่ต่อหน้าคนเหล่านี้ วันนี้เธอได้ลังเลที่จะไปร่วมมือกับการแสดงนี้บ้างหรือไม่?คำตอบคือ ไม่ เธอรู้เรื่องนี้เป็นอย่างดีความหยิ่งยโสมันยังฝังอยู่ในกระดูกของเธอไม่มีวันลบล้างได้ ไม่ว่าชีวิตของเธอจะยากลำบากเพียงใด แล้วคนเหล่านี้ตรงหน้าเธอเป็นอย่างไรเมื่อสามปีก่อน?ในใจของเธอ เธอไม่สนใจสิ่งเหล่านั้น เป็นเวลาสามปีแล้ว และเธอไม่ต้องการที่จะทนทุกข์ทรมานกับรูปลักษณ์ที่น่ารังเกียจและเย้ยหยันจากพวกเขาอีกแล้วแม้ว่าเธอจะยังคงสะบักสะบอม และอยู่ในสถานการณ์ที่ที่ยากลำบากดังนั้นอะไรละ? เธอยังคงทำมัน ในท้ายที่สุดเธอก็ไม่ได้ล้มลง ความอ่อนแอบนใบหน้าของเธอซึ่งเป็นสิ่งที่พวกเขาต้องการเห็นแค่นั้นก็เพียงพอแล้วความภาคภูมิใจในหัวใจของเธอ ทำให้เธอลังเลที่จะคบกับคนเหล่านี้ เธอรู้คำตอบในใจอย่างชัดเจนในขณะนั้นเจนไม่สนใจคำพูดหยาบคายของซูซานและไม่โต้เถียงกับเธออีกต่อไป เธอไม่ได้ถามซูซานว่าทำไมเธอถึงไม่รักษาสัญญาที่ให้ไว้ตั้งแต่แรกตามคำพูดของเธอเธอเคยถูกจองจำมาก่อน เธอรู้วิธีที่จะทำตัวต่ำต้อย เธอสูญเสียไต แต่เธอไม่สูญเสียสมอง หากความคิดริเริ่มนี้อยู่กับซูซาน เธอก็จะมีสิทธิในการพู

ไฮด์!ในที่สุดเจนก็รู้ว่ามันเกี่ยวกับอะไรซูซานเคยพูดไว้ก่อนหน้านี้ ว่าเธอแค่ทำตามคำสั่ง แต่เธอไม่ได้บอกเจนว่าใครเป็นคนออกคำสั่งเหล่านั้นกับเธอตัวตนของบุคคลนี้ไม่สำคัญอย่างไรก็ตามมันเป็นเรื่องบังเอิญหรือเปล่าที่ ไฮด์ โซรอส มาที่นี่?เธอสูญเสียแค่ไต ไม่ใช่สมองในที่สุดเธอก็เข้าใจว่าทำไมสิ่งนี้จึงเกิดขึ้นกับเธอ เธอไม่ได้มองไปที่ไฮด์แต่กลับจ้องไปที่ซูซาน ซูซานรู้สึกได้ถึงสายตาของเธอ เธอหันกลับมา แต่น่าเสียดายที่เธอไม่เห็นการแสดงออกที่พ่ายแพ้และทารุณบนใบหน้าของเจนที่เธอคาดหวังว่าจะได้เห็น เธอเห็นดวงตาที่ชัดเจนของเจน ราวกับว่าเจนสามารถมองทะลุทุกสิ่งได้ซูซานรู้สึกกังวลในพริบตา ภายใต้การจ้องมองของเจนที่สามารถมองทะลุทุกสิ่ง ซูซานรู้สึกราวกับว่าเธอกำลังเผชิญหน้ากับ เจน ดันน์ เมื่อสามปีก่อน ในเวลานั้นไม่สำคัญว่าเธอจะต่อสู้กับเจนตัวต่อตัวหรือแทงข้างหลังเธอ ไม่ว่าเธอจะทำอะไรดวงตาของเจนก็ดูเหมือนว่ามันสามารถมองเห็นได้ทุกอย่างทะลุปรุโปร่งราวกับว่าเจนไม่สนใจกลเม็ดเล็ก ๆ น้อย ๆ ของเธอที่ทำเมื่อสามปีที่แล้ว!เมื่อสามปีก่อน เจน ดันน์ ไม่สามารถทำลายได้แล้วตอนนี้ละ?เจนที่สูญเสียทุกอย่าง แ

การแสดงออกของอโลร่าดูซับซ้อน เธอเกลียดงานปาร์ตี้ประเภทนี้ เธอต้องการหาที่เงียบ ๆ เพื่อซ่อนตัว อย่างไรก็ตามเธอไม่ได้คาดหวังว่าจะได้ยินหรือเห็นความลับที่น่าตกใจเช่นนี้ เธอไม่ได้ยืนหยัดเพื่อเจนเพราะแรงจูงใจที่เห็นแก่ตัวของเธอเอง อีกเหตุผลหนึ่งคือเธอได้ยินเกี่ยวกับตัวตนของเจนและอดีตจากปากของซูซาน ดังนั้นอโลร่าจึงลังเลและไม่ได้ออกมาทันเวลาอโลร่าก้มลงหยิบเช็ค 5 แสนใบนั้นส่งให้คาลเลน “ฉันรู้จักคุณค่ะคุณชายคาลเลน” เธอหัวเราะเบา ๆ และมองไปที่เช็ค “เงินห้าแสนเหรียญนี้เป็นทุกอย่างที่งี่เง่า คืนนั้นเงินจำนาณนี้มันมีค่าเท่าชีวิตของเธอ อย่างไรก็ตามนี่ไม่ใช่อะไรที่สำคัญสำหรับคนงี่เง่าคนนั้นในตอนนี้”หลังจากที่เธอพูดอย่างนั้น เธอก็คลายนิ้วออกและเช็คก็ตกลงบนพื้นอีกครั้ง อโลร่ายกขาของเธอและเดินออกจากประตูไปหัวใจของคาลเลนเต้นแรง เขาร้องเรียกตามหลังอโลร่าไป "รอก่อน! ทำไมคืนนั้นเช็คจำนวณนี้ถึงมีค่าทุกอย่างสำหรับเธอ แต่ไม่ใช่ในตอนนี้ ห้าแสนจะยังเป็นห้าแสน มันจะไม่เปลี่ยนแปลง”อโลร่าหัวเราะเบา ๆ และไม่ตอบคาลเลน เมื่อเธอเดินออกจากประตู เธอก็หันกลับมาและให้คำตอบที่ไม่เกี่ยวข้องกับเขา“ฉันแน่ใจมากว่าเธอไ

เจนเกลียดคำว่า 'ลงโทษ'"คุณสจ๊วตมักจะลงโทษฉัน จะเป็นอย่างไรถ้าวันนี้ฉันไม่อยากฟังคุณ? คุณจะลงโทษฉันอย่างไร คุณสจ๊วต?” เขายังลงโทษเธอไม่พออีกหรือ?‘ถ้าเขาต้องการลงโทษฉัน เขาก็ควรทำมันเลย!’ ผู้หญิงคนนั้นคิดขณะที่เธอนั่งอยู่บนที่นั่งผู้โดยสาร “ถ้าคุณต้องการลงโทษฉัน คุณสจ๊วต ก็ทำเถอะ” เธอยอมแพ้ เขาควรจะลงโทษเธอ เธอไม่สนใจอีกต่อไปแล้วบนเบาะคนขับ ดวงตาของชายคนนั้นส่องแสงวูบวาบ จากนั้น พวกมันก็มืดลง เขาหันหัวและพูดด้วยน้ำเสียงที่ทุ้มว่า “เอาล่ะ ถ้าเธออยากรู้ ฉันก็จะบอกให้เธอรู้” หลังจากที่เขาพูดอย่างนั้นเขาก็คล้องแขนยาวรอบคอของเจนและดึงเธอเข้ามาหาเขา จากนั้นเขาก็ใช้อีกมือถูริมฝีปากของเจนอย่างโกรธเกรี้ยว เสียงที่ทุ้มของเขาดังขึ้นในรถที่เงียบสงบ“ฉันเกลียดที่ริมฝีปากของเธอถูกคนอื่นทำให้เสีย คุณรู้ไหม?” นิ้วหัวแม่มือของเขาลูบไล้ริมฝีปากของเจนซ้ำแล้วซ้ำเล่า ทันใดนั้นเขาก็ก้มลงมาประกบริมฝีปากของเจนใช่ เขากัดเธอ"อ๊ากก" เจนร้องเมื่อผิวริมฝีปากของเธอแตก เธอเอื้อมมือไปผลักฌอนออกไป หลังจากกัดเธอแล้วเขาก็ดึงตัวเองออกไปและสตาร์ทรถ เขาเปลี่ยนเกียร์และเหยียบแป้นคันเร่ง เขาทำทุกอย่างได้อย่างราบรื่น

น้ำร้อนตกลงมาที่เธอ เธอหลับตาและปล่อยให้ความคิดของเธอโลดแล่นไป…เธอไม่รู้ว่าเธอควรจะเดินไปตามถนนสายนี้ต่อไปอย่างไรมันจะง่ายมากถ้าเธอแค่ยอมแพ้ พ่อของเธอไม่ได้รักเธอ แม่ของเธอก็ไม่ได้สนใจเธอ มันคงไม่ใช่เรื่องยากสำหรับเธอที่จะจบเรื่องทั้งหมด… แต่ เธอก็ไม่อยากยอมแพ้แบบนั้น!เธอยังไม่ได้ชำระหนี้ให้กับลูก้า นั่นหมายความว่าเธอไม่มีเหตุผลที่จะยอมรับความพ่ายแพ้สำหรับผู้ชายคนนั้น…เจนรู้สึกหงุดหงิดอยู่บ้าง เธอต้องเล่นเกมของเขาต่อไปอีกนานแค่ไหน?ไม่ เธอไม่สามารถนั่งรอความตายได้ ตอนแรกเธอหวังว่าเขาจะเบื่อเธอในไม่ช้า และจากนั้นเขาจะปล่อยเธอไปโดยที่เธอไม่ต้องเสี่ยงที่จะทำให้เขาขุ่นเคือง สำหรับเงินที่เธอต้องการ…สิ่งแรกก่อนอื่นเธอต้องคิดหาวิธีที่จะออกไปจากสายตาของเขาเธอหันหน้าไปทางกระจกและมองไปที่เงาสะท้อนของเธอซ้ำแล้วซ้ำเล่า หลังจากอาบน้ำเจนก็ใส่เสื้อผ้าที่เธอใส่อีกครั้ง ใช้เวลามากที่สุดเท่าที่จะทำได้ในห้องน้ำเธอไม่รู้ว่าเวลาผ่านไปเท่าไหร่ แต่เธอเดาว่าต้องเป็นเวลาอย่างน้อยสามสิบถึงสี่สิบนาที ถ้าผู้ชายคนนั้นยังไม่จากไป เขาคงจะตะโกนใส่เธอไปนานแล้ว เพื่อเร่งเธอหลังจากที่เธอเสียเวลาไปขนาดนี้อย่