All Chapters of เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์: Chapter 341 - Chapter 350

“เกิดอะไรขึ้น?” หลังจากที่นิ่งไปนาน ในที่สุดเธอก็สงบสติอารมณ์ของเธอและมีเสียงขึ้นมาอีกครั้ง“ผมก็ไม่แน่ใจเหมือนกัน แม่ของคุณมาที่บ้านของผมประมาณบ่ายสองของเมื่อวานนี้ และให้ข้อมูลบางอย่างกับผม มันเกี่ยวกับปัญหาของบริษัทของมาร์ค ผมไปที่ออฟฟิศของมาร์คเพื่อรอเขา เพราะเขาออกไปทำงานบางอย่างข้างนอกให้เสร็จ และเขาก็ประสบอุบัติเหตุระหว่างทางที่กลับมา ผมไม่รู้ว่าอะไรเกิดขึ้นในช่วงเวลานั้น ผมเจอพยานคนหนึ่ง แต่พวกเขาบอกว่าเป็นมาร์คเองที่ขับรถเร็วเกินขีดจำกัดความเร็ว จากนั้นจู่ ๆ ก็สูญเสียการควบคุมและชนกับเกาะกลางถนน” แจ็คสันอธิบายด้วยน้ำเสียงที่เคร่งขรึมเกินขีดจำกัดความเร็ว? แอเรียนรู้จักมาร์คเป็นอย่างดี เขาใจเย็นตลอดเวลาและมีสติในทุกสิ่งที่เขาทำ เขาจะขับรถจนเกิดขีดจำกัดความเร็วได้อย่างไร? เธอโยนความผิดไปให้เฮเลนโดยสัญชาตญาณ “เธอมีข้อมูลที่มีประโยชน์อะไรบ้าง? เธอออกจากคินซีย์แล้ว ตอนนี้เธอไม่มีอะไรแล้ว เธอจะช่วยมาร์คได้อย่างไร? ทำไมในทุก ๆ ครั้ง เธอจะต้องทำมันในช่วงเวลาแบบนั้น? คุณคิดจริง ๆ เหรอว่ามันเป็นไปได้ที่มาร์คจะเร่งความเร็วจนพ้นขีดจำกัดความเร็วภายใต้สถานการณ์ที่ปกติ? คุณจะเชื่ออย่างนั

เธอคิดอะไรไม่ออกเมื่อเธอได้ยินคำพูด – จดหมายสั่งเสีย “เขายังไม่ตาย ทำไมถึงต้องการแบบนี้? ไม่จำเป็นต้องมอบมันให้ฉัน ทิ้งมันไป!”เฮนรี่ แจ็คสัน เอริก และทิฟฟานี่อยู่ที่นี่ทุกคน นี่คือสถานการณ์ที่ตึงเครียดมากและหดหู่เกินไปสำหรับเธอ ราวกับว่ามาร์คกำลังจะตายแล้วจริง ๆ “คุณเทรมอนต์ ได้โปรดใจเย็นลงก่อน มีความเป็นไปได้สูงที่จดหมายสั่งเสียจะไม่มีประโยชน์อะไรเลย” แพทย์อธิบาย “ดิฉันเป็นแพทย์ที่ดูแลคุณเทรมอนต์ ดิฉันเข้าใจสถานการณ์ที่เกิดขึ้นเป็นอย่างดี คุณเทรมอนต์อาการค่อนข้างดี ดังนั้นฉันจึงให้เพียงจดหมายสั่งเสียกับคุณ”หลังจากนั้นแพทย์ก็ดึงกระดาษออกมาจากเสื้อกราวน์ของเขา มันเป็นสถานการณ์ที่ค่อนข้างฉุกเฉินในเวลานั้น เช่นนั้นเขาจึงไม่ได้มีตัวเลือกที่ดีมากนัก ดังนั้นเขาจึงเขียนจดหมายสั่งลาลงบนแผ่นใบสั่งยาของเขา มันดูน่าเกลียดนิดหน่อยและรีบร้อนมือของแอเรียนกำลังสั่น แผ่นกระดาษที่บางเบากลับให้ความรู้สึกราวกับว่ามีน้ำหนัก 600 กิโลกรัม น้ำตาไหลออกมาอาบใบหน้าของเธอในขณะที่เธออ่านจดหมายบรรทัดแรก“ถ้าฉันตาย ขอมอบความไว้วางใจให้แจ็คสัน เวสต์ จัดการชำระบัญชีทรัพย์สินในความดูแลของฉันเป็นเงินสด – เพื่อ

ทิฟฟานี่ทึ่งเล็กน้อยเมื่อพวกเขามาถึงที่บ้านของครอบครัวเวสต์ ในเมืองหลวงบ้านแบบนี้ต้องมีราคาไม่น้อยแน่นอน ทุกรายละเอียดของมันแสดงถึงร่องรอยของประวัติศาสตร์ สิ่งเหล่านี้เป็นสิ่งที่มีค่ามากจนไม่สามารถระบุมูลค่าได้ เธออดไม่ได้ที่จะหยุดและชื่นชมต้นไม้อายุกว่าร้อยปีในสวน เพียงต้นไม้นี้ต้นเดียวก็ราคาสูงแล้ว“คุณสามารถมาได้บ่อย ๆ เท่าที่คุณต้องการเลยนะ” แจ็คสันแซวอย่างติดตลก“อ่ะจ้า” ทิฟฟานี่กลอกตาใส่เขาและย่ำเข้าบ้านด้วยรองเท้าส้นสูงของเธอราวกับว่าเธอไม่มีมารยาทเลย นี้เป็นแผนของเธอ -- ยิ่งคุณหญิงเวสต์ไม่ชอบเธอมากเท่าไหร่ยิ่งดีเท่านั้นซัมเมอร์ เวสต์ นั่งดื่มชาอยู่ในห้องนั่งเล่นตอนที่พวกเขาเดินเข้ามา เธออุ้มพุดเดิ้ลสีเทาอ่อนไว้ในอ้อมแขน เมื่อเธอเห็นทิฟฟานี่เธอพูดด้วยสีหน้าที่กึ่งยิ้ม “เธอคนนี้แรงไม่เบาเลยนะ แต่ก็ดีแล้ว ดีกว่าแสร้งทำเป็นดอกไม้ที่บอบบาง”ในหัวของทิฟฟานี่สับสนไปหมด ด้วยไอคิวของเธอ เธอไม่สามารถบอกได้ว่าคุณหญิงเวสต์กำลังประชดประชันหรือพูดด้วยความจริงใจ เธอเดินไปที่โซฟาตรงข้ามคุณหญิงเวสต์และนั่งลง “น้องหมาสวยงามจังเลยนะคะคุณเวสต์ คุณคงใช้ความพยายามอย่างมากในการบำรุงรักษามัน”

แอเรียนตอบด้วยฮึดฮัดตอบก่อนจะหันกลับและกลับไปที่ห้องของเธอ อย่างไรก็ตาม เธอลงเอยด้วยการพลิกตัวไปมาและไม่สามารถนอนหลับได้สามชั่วโมงผ่านไป รถของไบรอันกลับมาที่คฤหาสน์ เทรมอนต์ แอเรียนเช็คดูปฏิทิน -- วันนี้เป็นวันศุกร์ พรุ่งนี้ทิฟฟานี่ไม่ต้องไปทำงาน แอเรียนจึงส่งข้อความไปหาเธอ : ฉันได้ข่าวจากไบรอันและลุงเฮนรี่ว่าเขาฟื้นแล้ว เธอสะดวกที่จะขับรถไปส่งฉันที่นั่นไหม? ขอโทษที่ต้องรบกวนยามดึกแบบนี้ทิฟฟานี่ตอบกลับมาเร็วมาก : ทำไมเธอถึงถ่อมตัวกับฉันจัง? ฉันจะไปเดี๋ยวนี้เลย รอฉันที่นนั่นแหละแอเรียนตอบกลับด้วยอีโมจิรูปยิ้มก่อนที่จะลุกขึ้นไปเปลี่ยนเสื้อผ้า เธอไม่อยากให้ไบรอันหรือลุงเฮนรี่ไปส่งเพราะตอนที่เธอรู้ว่ามาร์คฟื้นแล้วเธอได้แสดงท่าทางราวกับว่าเธอไม่ได้สนใจ และการที่จะรบกวนลุงเฮนรี่หรือไบรอันให้ไปส่งเธอยามดึกดื่นป่านนี้ก็ดูจะไม่เหมาะสม จิตใต้สำนึกของเธอปฏิเสธที่จะยอมรับว่าเธออยากไปโรงพยาบาลมากแค่ไหนในขณะนี้เธอดูเหมือนเป็นคนที่มีความต้องการตรงกันข้ามกับจิตใต้สำนึกของเธอ ที่สำคัญที่สุดคือเธออยากเจอมาร์ค แต่ไม่อยากเลือกช่วงเวลาที่เขาน่าจะตื่นอยู่เพราะเธอรู้สึกว่าบรรยากาศมันน่าจะอึดอัดระหว่า

รถคันนึงวิ่งผ่านหน้าต่างไปด้วยความเร็วสูง เสียงของยางบนถนนดังแสบหู เสียงของมันดังขึ้นอย่างกะทันหันซึ่งขัดแย้งกันกับความเงียบในรถของพวกเขาอย่างสิ้นเชิงแอเรียนไม่ได้ตอบอะไร แต่การไม่ตอบของเธอก็เป็นคำตอบในตัวของมันเอง“บัดซบ!” ทิฟฟานี่อุทาน “ฉันน่าจะรู้! ทีนี้ฉันก็เข้าใจละว่าทำไมเธอถึงไม่อาจตกหลุมรักผู้ชายที่หล่อเหล่าและรวยแบบมาร์คได้ เธอนะเหมือนลูกแกะตัวน้อยที่ไร้พิษภัยและเดียงสา แต่เขาเหมือนหมาป่าที่จะกัดแทะกินเธอได้ทุกเมื่อที่เขาไม่พอใจ แต่อย่างไรก็ตาม เธอก็ยังกตัญญูต่อเขาเพราะเขาเลี้ยงเธอมา!”แอเรียนดูค่อนข้างสงบเมื่อเทียบกับความขุ่นเคืองโดยชอบธรรมของทิฟฟานี่ “มันไม่ได้ร้ายแรงอย่างที่เธอคิด ฉันไม่ได้รักเขา ; สิ่งเดียวที่ฉันไม่ชอบในความสัมพันธ์ของเขาและแอรี่ก็คือตัวตนของเธอ เรื่องกิจการนอกสมรสของเขาฉันไม่ได้สนใจหรอก ฉันยอมรับว่าฉันก็เจ็บนะพอรู้ว่าเขาช่วยแอรี่ปกปิดความจริง แต่ฉัน… เกลียดเขาไม่ลง”“เธอรู้ไหม หลังจากที่ฉันโดนจับได้ว่านอนอยู่บนเตียงกับวิล เขาบอกฉันว่าเขาเคยรักฉัน… ฉันทรยศผู้ชายคนนึงที่ผู้หญิงคนอื่นไม่กล้าทำให้ผิดหวัง เพราะฉะนั้นถ้าจะปล่อยให้เขาทำให้ฉันเจ็บบางก็คงจะไม่