All Chapters of เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์: Chapter 361 - Chapter 370

ฌองลุกขึ้นจากพื้นด้วยความหวังอันริบหรี่ในดวงตาของเขา “จริงด้วย... แอเรียนยังมีเงินและบ้านอยู่ในมือ สิ่งเหล่านั้นรวมกันเป็นเงินประมาณสามล้านดอลลาร์ซึ่งจะเพียงพอเพื่อให้เราอยู่รอดได้ชั่วขณะ! ไปหาเธอกันเถอะ!”หลังจากทำการสอบสวนแอรี่จึงได้รู้ว่าแอเรียนได้เข้ารับการรักษาที่โรงพยาบาลตั้งแต่เมื่อคืนที่ผ่านมา เธอบุกไปที่โรงพยาบาลเพียงเพื่อถูกหยุดโดยบอดี้การ์ดที่หน้าประตู ขณะนี้เธอไม่สนใจที่จะรักษาภาพลักษณ์ของเธอในฐานะสุภาพสตรีที่มาจากครอบครัวที่ร่ำรวยอีกต่อไป "ให้ฉันเข้าไป! ให้ฉันเข้าไปหาอินางเลวนั่น!”แมรี่ที่ได้ยินเสียงวุ่นวายนอกห้องพยาบาลจึงเดินออกมาดูพร้อมใบหน้าที่บึ้งทันทีที่เธอก้าวออกไป "คุณมาทำอะไรที่นี่?"แอรี่พยายามอย่างเต็มที่ที่จะยืนเขย่งเท้าเพื่อมองเข้าไปในห้องพยาบาล “แอเรียนอยู่ข้างในนั่นใช่ไหม? ให้ฉันเข้าไป! ฉันมีเรื่องด่วน!”แอรี่ดูเหมือนว่าเธอมาที่นี่เพื่อฆ่าแทนที่จะมาหาใครบางคน แน่นอนว่าแมรี่จะไม่ยอมให้เธอเข้าไป “คุณคินซีย์ นายหญิงของเรายังไม่หายดีพอที่จะรับแขกได้ โปรดกลับไปเถอะ ไม่เช่นนั้นฉันจะต้องดำเนินการกับคุณหากคุณยังคงสร้างความปั่นป่วนอยู่ที่นี่”แอรี่เหวี่ยงมือไปที

ทิฟฟานี่อยู่เคียงข้างแอเรียนทั้งในช่วงเวลาที่ดีและช่วงเวลาที่เลวร้ายและตอนนี้เธอยังพูดถึงเรื่องที่จะไม่มีลูกอีก เธอได้ทำทุกอย่างที่เพื่อนคนนึงจะทำให้เพื่อนอีกคนได้หัวใจที่เย็นชาของแอเรียนกลับมาอบอุ่นอีกครั้ง “ทิฟฟ์…ขอบคุณ ตอนนี้ฉันดีขึ้นแล้ว ฉันแค่รู้สึกเศร้านิดหน่อย ฉันรู้สึกดีขึ้นมากหลังจากได้คุยกับเธอ ฉันอยากหย่า แต่ฉันจะทำอย่างไรได้ถ้ามาร์คไม่ยินยอม”แอเรียนต้องการที่จะหย่าจริง ๆ ขณะที่เธออยู่ในโรงพยาบาลเธอได้คิดไตร่ตรองเรื่องนี้มาดีแล้ว เธอจึงได้ตระหนักว่าเธอไม่อาจลืมเรื่องราวในอดีตได้ นอกจากนี้ เธอไม่สามารถมีลูกเองได้อีกต่อไป นั่นหมายความว่าจะไม่มีเป็นผู้สืบทอดให้ตระกูลเทรมอนต์ ไม่มีทางที่มาร์คจะไม่คิดอยากมีลูกในช่วงหนึ่งของชีวิตเขา เนื่องจากพวกเขาดำเนินการธุรกิจขนาดใหญ่ การมีทายาทจึงเป็นสิ่งที่จำเป็นสำหรับตระกูลเทรมอนต์ แอเรียนอยากยุติเรื่องต่าง ๆ ในตอนนี้มากกว่าที่จะต้องมากังวลกับปัญหาเหล่านั้นในอนาคต นอกจากนี้ เธอไม่ได้วางแผนที่จะอยู่ในครอบครัวเทรมอนต์ไปตลอดชีวิตอยู่แล้ว สำหรับเธอ คฤหาสน์ เทรมอนต์ เป็นเพียงคุกที่หรูหราเท่านั้นทิฟฟานี่ไม่แปลกใจเลย เธอครุ่นคิดสักครู่ก่อนจะพ

ณ บ้านของครอบครัวเวสต์ทิฟฟานี่กำลังคุยกับซัมเมอร์อย่างสนุกสนาน มองแวบแรกพวกเขาดูเหมือนแม่และลูกสาวคู่หนึ่ง ความสัมพันธ์ของพวกเขาดีมากจนแจ็คสันดูเหมือนจะไม่เข้าพวกทั้ง ๆ เขาเป็นลูกชายของซัมเมอร์ เขานั่งอยู่ตรงนั้นพร้อมกอดพุดเดิ้ลของซัมเมอร์ไว้ในอ้อมแขน ชายร่างสูงในชุดสูทอุ้มลูกสุนัขขนปุยเป็นภาพที่น่ารักทีเดียว แม้แต่ทิฟฟานี่เองก็อดไม่ได้ที่จะเหลือบมองเขาอยู่สองสามครั้งดูเหมือนซัมเมอร์จะนึกอะไรบางอย่างได้เมื่อจู่ ๆ เธอก็พูดขึ้นมาว่า “ทิฟฟ์ นี่เป็นครั้งที่สองที่เธอมาที่นี่ใช่ไหม? คืนนี้ไม่ต้องกลับหรอก มันดึกมากแล้ว คืนนี้นอนค้างคืนที่นี้และอยู่เป็นเพื่อนฉันก่อน มันนานมาแล้วด้วยที่แจ็คสันได้มาพักที่นี่กับฉัน”สีหน้าของทิฟฟานี่ค่อย ๆ ตึงเครียด เธอกล่าวว่า “หนูคิดว่านั่นคงไม่เหมาะสมเท่าไหร่นะคะคุณเวสต์ แม่ต้องบ่นหนูแน่ ๆ ถ้าหากหนูอยู่ค้างคืน เขาไม่ให้หนูค้างคืนที่อื่นแม้แต่บ้านของแฟนก็ตาม เขาเข้มงวดกับเรื่องแบบนั้นมาก”ซัมเมอร์ผิดหวังเล็กน้อย “อย่างนั้นเหรอ? มันเป็นเรื่องดีนะที่ครอบครัวของเธอเป็นห่วงเรื่องแบบนี้ แต่ฉันอยากให้เธออยู่ต่อจริง ๆ เอาแบบนี้ไหม? ทำไมเธอไม่เอาเบอร์ติดต่อแม่มาใ

ทิฟฟานี่ชะลอฝีเท้าทันที หัวใจของเธอเต้นแรงพร้อมกับหวังว่ามันจะเป็นแค่เรื่องบังเอิญเมื่อซัมเมอร์วางสายเธอก็เห็นทิฟฟานี่ยืนอยู่ที่ด้านล่างของบันไดด้วยความสับสนในตนเอง เธอเรียกทิฟฟานี่ “มาทานอาหารเช้ากันเถอะทิฟฟ์ ฉันเพิ่งคุยโทรศัพท์กับแม่ของเธอ เขาดีใจมากตอนได้ยินว่าเธอคบกับแจ็คสัน ฉันชวนเขามาดื่มชาตอนบ่ายด้วย”มันเป็นเรื่องจริง สิ่งที่เธอกังวลที่สุดได้เกิดขึ้นแล้ว..."คุณเวสต์ คุณได้เบอร์แม่หนูมาได้ยังไง?” ทิฟฟานี่ไม่แม้แต่จะฝืนยิ้มได้“เรื่องนั้นก็… ฉันมีวิธีของฉันในการเข้าถึงเบอร์ของแม่เธอ เธอไม่ต้องตกใจขนาดนั้น เกิดอะไรขึ้น? ทำไมเธอดูไม่มีความสุขล่ะ? เธอกำลังโทษว่าฉันโทรหาแม่เธอโดยไม่แจ้งให้เธอทราบก่อนหรอ? ฉันไม่คิดว่ามันไม่เหมาะสมที่ฉันจะทำสิ่งนี้นะ” เมื่อซัมเมอร์สังเกตเห็นการเปลี่ยนแปลงบนใบหน้าของทิฟฟานี่บรรยากาศก็เริ่มตึงเครียดขึ้นเล็กน้อยในเมื่อมันเกิดขึ้นแล้ว ทิฟฟานี่ก็ทำได้แค่ต้องยอมรับมัน "คุณเวสต์ หนูไม่ได้เสียใจ ก็แค่ว่า… ช่างมันเถอะ ไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไร เราควรทานอาหารเช้ากันได้แล้ว หนูยังต้องไปทำงานอีก” เธอไม่อยากบอกซัมเมอร์ว่าแม่ของเธอเป็นคนชั่วแค่ไหน มันมากเกินไปและ

ทิฟฟานี่อยากทานอาหารที่ ไวท์ วอเตอร์ เบย์ คาเฟ่ มาก แต่เธอก็กังวลเรื่องสุขภาพของ แอเรียนด้วย “เธอแน่ใจหรอว่าเธอพร้อมที่จะออกไปข้างนอก? เราค่อยไปวันอื่นได้นะ…”อันที่จริงแอเรียนแค่รู้สึกเบื่อ “ไม่ ฉันสบายดี ไปกันเถอะ! ฉันกลัวว่าร้าน ไวท์ วอเตอร์ เบย์ คาเฟ่ จะเต็มแล้ว เดี๋ยวฉันโทรหาแจ็คสันเพื่อให้เขาจองโต๊ะให้เราก่อน ไม่ต้องกังวลฉันจะไม่เอ่ยถึงเธอ”ทั้งสองคนออกจากคฤหาสน์ เทรมอนต์ หลังจากที่แจ็คสันได้จองโต๊ะให้พวกเขาเรียบร้อย แน่นอนว่าพวกบอดี้การ์ดและแมรี่เห็นแอเรียนกำลังมุ่งออกไปข้างนอก อย่างไรก็ตามครั้งนี้พวกเขาไม่ได้ขวางเธอเนื่องจากเห็นว่าเธอไม่ได้ถือกระเป๋าเดินทางไปด้วยแอเรียนมองว่าเรื่องนี้น่าขบขัน ท้ายที่สุดถ้าเธอต้องการหลบหนีจริง ๆ เธอก็ไม่จำเป็นที่จะต้องนำกระเป๋าเดินทางไปด้วย อย่างไรก็ตาม ผู้คนจากคฤหาสน์ เทรมอนต์ จะต้องหาเธอจนเจอในที่สุด เธอจึงไม่อยากรับมือกับเรื่องยุ่งยากพวกนั้น... ทิฟฟานี่สั่งอาหารจานโปรดสองสามอย่างเมื่อไปถึงที่ ไวท์ วอเตอร์ เบย์ คาเฟ่ อารมณ์ของเธอดูเหมือนจะดีขึ้นแล้วแอเรียนเตือนเธอเบา ๆ ว่า “เธอสั่งเพิ่มได้นะ เพราะแจ็คสันบอกว่าเขาจะจ่ายเอง สั่งเพิ่มอี