All Chapters of เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์: Chapter 1221 - Chapter 1230

แอเรียนตอบอย่างเฉยเมยว่า “หนูไม่ได้อาศัยอยู่ในหัวของเขาสักหน่อย เพราะฉะนั้นหนูจะรู้ได้อย่างไรว่าเขาเป็นแบบที่คุณพูดจริงหรือเปล่า? หนูว่าเขาไม่ได้กินไม่ลงหรอกค่ะ แต่เขากินได้เยอะเลยต่างหากล่ะ ไม่อย่างนั้นเขาจะเอาแรงจากไหนมาทะเลาะกับหนูคะ?”หลังจากนั้นสักพัก เมื่อแมรี่ไม่เห็นว่ามาร์คจะกลับลงมาทานอาหารข้างล่าง เธอก็ถามว่า “แอเรียน ฉันควรไปเรียกมาร์คมาทานข้าวไหม?”แอเรียนเบะปาก “เขาก็รู้ไม่ใช่เหรอว่าเราทานข้าวกันกี่โมง? เขาเป็นคนที่บ่นเรื่องวินัยอยู่ตลอดไม่ใช่เหรอ? ถ้าถึงเวลาแล้วเขาจะไม่หิวเองหรือไง? จะไปเรียกเขาทำไมถ้าเขาไม่อยากลงมาเอง? ที่นี่เป็นบ้านของเขา ใครจะบังคับเขาได้ว่าเขาจะทานข้าวกี่โมงหรือนอนกี่โมง”แมรี่ตกใจจนพูดไม่ออกและนั่งเงียบ ๆ ในที่ของเธอ แม้ว่าเธอจะดูแลแอเรียนมาตั้งแต่ยังเด็ก แต่อารมณ์ของแอเรียนเพิ่งจะค่อย ๆ เผยออกมา แมรี่จึงไม่สามารถเข้าใจได้ว่าเธอกำลังคิดอะไรอยู่หลังจากที่ทานมื้อค่ำเสร็จ แอเรียนก็วิดีโอคอลกับทิฟฟานี่ในห้องนั่งเล่นอย่างมีความสุขราวกับว่ามีเพียงมาร์คเท่านั้นที่ได้รับผลกระทบจากการทะเลาะของพวกเขา มาร์คได้ยินความเฮฮาที่ชั้นล่างและรู้สึกโกรธ แต่เขาทำได้

แอเรียนไม่ปฏิเสธ “เธอพูดถูก จริง ๆ แล้วซิลแวงอาจไม่ใช่คนไม่ดีอะไร เธอควรจะตัดสินใจเอาเองว่าเธอจะอยากติดต่อเขาต่อไปไหม ถ้ามีอะไรอยากปรึกษาฉันก็บอกฉันได้ตลอดเลยนะ”ทันใดนั้นโรบินก็ขมวดคิ้ว “ฉันขอถามอะไรหน่อยได้ไหมพี่แอเรียน? คือ… เจสสิก้ามีอิทธิพลต่อซิลแวงมากขนาดนั้นเลยเหรอ? ฉันอดรู้สึกไม่ได้ว่า ตอนนี้เขากำลังผ่านช่วงเวลาที่ยากลำบากมาก มันจะส่งผลต่ออนาคตของเขาไหม?”เมื่อเธอเห็นแววตาที่เต็มไปด้วยความหวังของโรบิน แอเรียนก็ทนไม่ได้ที่จะบอกความจริงกับเธอ แต่เธอต้องฝืนตัวเองให้พูดความจริงอยู่ดี “โรบิน เธอมีคำตอบสำหรับคำถามนั้นแล้วใช่ไหม? ชื่อเสียงของซิลแวงพังพินาศจนไม่มีบริษัทที่มีชื่อเสียงกล้าที่จะจ้างเขา ในขณะที่บริษัทเล็ก ๆ จะเสนอค่าจ้างให้เขาเพียงเล็กน้อยเพื่อที่จะได้เอาเปรียบเขาและทำให้เขาขายหน้าในภายหลัง ฉันเกรงว่าเขาจะเป็นเพียงตัวตลกสำหรับคนที่เคยต้องขอร้องให้เขาเป็นดีไซเนอร์ให้”อนาคตของซิลแวงพังไปแล้ว เว้นแต่จะมีปาฏิหาริย์บางอย่างเกิดขึ้น ไม่อย่างนั้นไม่ว่าเวลาจะผ่านไปนานแค่ไหน ผู้คนจะยังคงจำได้ว่าเกิดอะไรขึ้นระหว่างเขากับเจสสิก้าเมื่อพูดถึงชื่อของเขา เหมือนที่เขาพูดกันว่า ยิ่งบิน

ทิฟฟานี่หัวเราะอย่างไม่อาย “ฮ่า ๆ ก็มีแค่เราไหมล่ะ ทำไมต้องอายด้วย? เธอไม่รู้อะไร ตั้งแต่ที่ฉันท้อง แจ็คสันก็ไม่แตะต้องฉันอีกเลย ฉันก็เป็นมนุษย์ธรรมดาคนหนึ่งนะ ฉันก็ต้องการเซ็กซ์เหมือนกัน ทุกครั้งที่ฉันเห็นแจ็คสัน สายตาฉันจะลุกเป็นไฟ ฉันมีอารมณ์มาก พวกเราไม่ได้เหมือนเธอกับมาร์คนะ พวกเธอน่ะ อย่างกับนักบวชและแม่ชี เหมือนพวกเธอต้องอยู่ในความดีงามและแสงสว่างอยู่ตลอดเวลา ฉันเชื่อได้เลยว่าเธอไม่เคยมีอารมณ์ด้วยซ้ำ มันเลยทำให้ฉันสงสัยว่า เธอมีความสุขเวลาที่ทำมันไหม? หรือเซ็กซ์ของพวกเธอก็เย็นชาเหมือนมาร์ค? นี่ เธอเพิ่งจะอายุเท่านี้เองนะ เซ็กซ์ของพวกเธอจะจืดชืดไม่ได้ พวกเธอจะไม่นั่งมองพระจันทร์มองดวงดาวและพูดคุยเรื่องชีวิตเมื่อพวกเธอแก่ตัวเหรอ? แล้วพวกเธอจะมีอะไรให้คุยกันไหมแบบนี้? เธอไม่กลัวว่าพวกเธอจะหมดเรื่องคุยกันเร็วเหรอ? แค่คิดก็น่าเบื่อแล้ว เซ็กซ์เป็นกาวที่จะยึดติดสามีและภรรยาให้อยู่ด้วยกันได้ แค่เพราะฉันต้องการมันไม่ได้ทำให้ฉันเป็นคนไม่ดีสักหน่อย มันเป็นเพราะฉันรักเขาต่างหาก”แอเรียนไม่แม้แต่สนใจที่จะเถียง เรื่องราวระหว่างเธอและมาร์คไม่ได้เย็นชาอย่างที่หล่อนว่า พวกเขาอาจจะไม่ได้มีเซ็ก

แอเรียนซึ้งใจมาก แต่เธอก็อดไม่ได้ที่จะรู้สึกว่ามันมีอะไรแปลก ๆ นี้ดูไม่เหมือนมาร์คที่แข็งทื่อราวกับขอนไม้จะพูดเลย เธอปล่อยมือเขา “มองถนนด้วย ฉันรู้ว่าแจ็คสันเป็นคนสอนให้คุณพูดแบบนั้น”หางตาของมาร์คกระตุก เธอรู้ทันหรอกเหรอ? มันชัดเจนขนาดนั้นเลยเหรอ? อย่างไรก็ตาม… คำพูดเหล่านั้นออกมาจากใจเขาด้วยจริง ๆ แจ็คสันแค่สอนกลยุทธ์ที่ถูกต้องให้เขาแอเรียนอุ้มแอริสโตเติลไปนอนที่เตียงเมื่อพวกเขาไปถึงที่คฤหาสน์เทรมอนต์ จากนั้นเธอก็นวดแขนตัวเองที่ชาจากการอุ้มแอริสโตเติลนานเกินไปและพูดว่า “คุณไปอาบน้ำก่อนเลย ฉันขอพักก่อน การพาลูกออกไปข้างนอกด้วยนี่เหนื่อยเหมือนกันนะ”มาร์คมองแอริสโตเติลที่หลับสนิทและแนะนำอย่างเจ้าเล่ห์ว่า “อาบด้วยกันสิ จะได้เร็วกว่า นี่ก็ดึกมากแล้ว กว่าฉันจะอาบเสร็จ แล้วเธอค่อยอาบต่อ พรุ่งนี้เธอก็จะตื่นไม่ไหวพอดี”ฉาก 18+ บางฉากแว่บขึ้นในหัวของแอเรียนทันที “ไม่ ๆ คุณอาบก่อนเลย ฉันอุ้มสมอร์มาตลอดทางกลับบ้าน แขนของฉันล้าไม่หมด ฉันขอพักก่อน”เขาดึงเธอเขามาหาเขา ก้มหัวลง และเอาหน้าผากเขาประกบกับหน้าผากเธอ แววตาของเขาเป็นประกาย “ถ้าเธอเหนื่อยขนาดนั้นฉันถูตัวให้ได้นะ ใช่ว่าฉันไม่เคยเห็น

แม้ว่าเธอจะพูดอย่างนั้นแต่เธอก็อดไม่ได้ที่จะเหลือบมองซิลแวงทิฟฟานี่ที่เป็นผู้หญิงขี้สงสัยลุกขึ้นและเอ้อระเหยรอบ ๆ คู่นั้นอยู่สักพักก่อนที่จะกลับมาและพูดว่า “ฉันได้ยินผู้หญิงพูดอะไรทำนองว่าหล่อนจะดูแลเขาดีกว่าที่เจสสิก้าเคยทำมา แต่หนุ่มคนนั้นดูจะไม่พอใจเท่าไหร่นะ”ใบหน้าของโรบินถอดสี ทันใดนั้นซิลแวงก็ลุกขึ้นและเดินไปทางห้องน้ำขณะที่ผู้หญิงคนนั้นมีสีหน้าที่ไม่พอใจนัก จากนั้นผู้หญิงคนนั้นก็ลุกขึ้นและเดินออกจากคาเฟ่ขณะที่ส่ายสะโพกที่ค่อนข้างจะใหญ่ของเธอแอเรียนสะกิดโรบินและพูดว่า “โรบิน เธอควรจะไปดูหน่อยนะว่าเกิดอะไรขึ้น”โรบินลังเล “คะ? ฉันว่ามันจะดูไม่เหมาะสมเท่าไหร่นะ”แอเรียนหัวเราะและพูดว่า “เธอเป็นเพื่อนกันไม่ใช่เหรอ? การที่เพื่อนคนหนึ่งเป็นห่วงอีกคนมันผิดตรงไหน? เธอก็แสร้งทำเป็นว่าเจอเขาโดยบังเอิญและอยากจะทักทายเขาเฉย ๆ สิ มันไม่ได้ผิดกฎหมายสักหน่อย เธออยากให้ฉันหาเหตุผลให้เพิ่มอีกไหมล่ะ?”หลังจากที่ได้ยินคำพูดของแอเรียนและการส่งเสริมของเธอ โรบินก็หายใจเข้าลึก ๆ และลุกขึ้นเพื่อที่จะเดินไปหาซิลแวงเธอรออยู่ข้างนอกสักพักก่อนที่ซิลแวงจะเดินออกมา ใบหน้าของเขายังเปียกเล็กน้อย มัน