บททั้งหมดของ มหาเทพ แห่ง สงคราม: บทที่ 541 - บทที่ 550

รอยย่นระหว่างคิ้วของอีวาน ยิ่งยับขึ้นไปอีก หลังจากได้ยินคำพูดของเคนคำพูดที่ออกมาจากปากอันบอบบางของเคน เหมือนกับเข็มที่กำลังทิ่มแทงแก้วหูของอีวาน ทั้งโหดร้ายและเหี้ยมโหด แต่ก็จริงใจและมีเหตุผล“นายแน่ใจหรือ? เซเลน่าเป็นคนอัธยาศัยดี และใจดีตั้งแต่เด็ก ๆ เธอคงไม่แข่งกับฉันเพื่อที่จะเป็นทายาทหรอก จริงไหม? ถ้าเป็นเมื่อก่อน ก็อาจจะใช่ แต่ตอนนี้เงินเดือนของเฟนด์และเซเลน่าต่างก็สูงมาก ทั้งตระกูลสามารถใช้ชีวิตอย่างสะดวกสบาย โดยไม่ต้องกังวลเลยด้วยซ้ำ” อีวานคิดออกมาเสียงดัง“ฮ่าฮ่า นายน้อยเทย์เลอร์ นายคิดผิดแล้วล่ะ! นายไม่เห็นเหรอว่าตอนนี้ตระกูลเทย์เลอร์ มีทรัพย์สินและเงินทองมากแค่ไหน? สิ่งเหล่านั้นอาจทำให้ตระกูลนายกลายเป็นชนชั้นสูงระดับที่สองก็ได้! ด้วยสมบัติและทรัพย์สินที่มากมาย และนายคิดว่าเซเลน่าจะยังเหมือนเดิมไหมล่ะ? เธอก็เป็นคนวัยเดียวกันกับนาย คนวัยเดียวกัน ย่อมคิดเหมือนกัน จริงไหมล่ะ? นอกเหนือจากนี้ ไม่มีใครไม่พอใจที่จะได้เป็นคนรวยหรอก!”“โอเค เราอย่ามาพูดถึงเรื่องที่ว่าเธอจะแย่งบัลลังก์ของนายหรือเปล่าเลย ถึงแม้ว่าเธอจะไม่อยากทำ คุณปู่ของนายก็จะแบ่งทุกอย่างให้เธอครึ่งนึง ฉันพูดถูกไห

“นายแน่ใจนะว่ามันเชื่อถือได้น่ะ? ไอ้โง่นั่นมันชั่วร้ายมาก คงไม่ง่ายแน่ที่จะจัดการมัน!”ฟลินน์เห็นว่า ในที่สุด ลูกพี่ลูกน้องของเขากำลังจะแก้แค้นไอ้เวรนั่น และจิตใจของเขาก็สดชื่นขึ้นมาทันที เขารู้สึกราวกับว่าเขาจะตายเช่นกัน ถ้าไม่ได้แก้แค้นเขาเป็นลูกของตระกูลชนชั้นสูงระดับที่สอง ในเมืองโลน เขามาจากครอบครัวที่สูงส่ง! ไอ้บอดี้การ์ดนั่นกล้าดียังไงมาหักแขนของเขา ขณะที่เขากำลังเที่ยวเล่นอยู่ที่อาณาเขตกลาง มันเทียบไม่ติดเลยกับด้วยซ้ำ กับเมืองโลนมันต้องอับอายขายขี้หน้ามากแน่ ๆ ถ้าต้องกลับไปที่เมืองโลนในสภาพแบบนี้!และไม่ต้องพูดถึง ว่าคนร่ำรวยในเมืองโลนจะคิดกับเขาว่าอย่างไร? คิดว่าเขาเกือบจะเป็นชายพิการไงล่ะ!เคนบอกกับฟลินน์เกี่ยวกับแผนการแก้แค้นของเขา ตั้งแต่เริ่มจนจบ “เราไม่ได้เริ่มก่อนหน้านี้ เพราะว่าอีวานกลัวอะไรบางอย่าง เขาตั้งหน้าตั้งตารองานเลี้ยงวันเกิดของนายใหญ่เทย์เลอร์ ขณะที่เขาต้องการพยานหลักฐานว่าเฟนด์โดนไล่ออกจากตระกูลเทย์เลอร์ อย่างไรก็ตาม เราไม่ได้คิดเลยว่า เฟนด์จะนำความรุ่งเรืองมาให้กับตระกูลเทย์เลอร์ และเพื่อให้นายใหญ่เทย์เลอร์ยอมรับเฟนด์! ในคราวนี้ อีวานมุ่งมั่นมากที่จะก

“ฮึ่ม! อย่ามาหลอกฉัน! ไข่มุกเรืองแสงไม่ได้อยู่ที่นี่แล้ว มันถูกมอบให้กับคนอื่นไปแล้ว! แม้ว่าลูกจะอยากเอามันกลับคืนมาหลังจากคุณปู่ตาย ลูกคิดว่ามันง่ายขนาดนั้นเลยเหรอ? เมื่อถึงตอนนั้นธีโอดอร์คงจะเก็บมันไว้เองและเขาคงจะไม่ยกให้ใครง่าย ๆ จนกว่าเขาจะตาย! ลูกให้ไข่มุกนั้นไปแล้วนะ ไม่ใช่แค่ให้ยืม!” ฟีโอน่าไม่ใช่คนโง่ เธอหัวเราะออกมาแล้วพูดกับเฟนด์ว่า “ไม่เป็นไร ครั้งนี้ฉันจะยกโทษให้เพราะเห็นแก่คฤหาสน์นะ แต่คราวหน้าถ้านายได้ของมีค่าอะไรมาอีกนายต้องบอกฉันก่อน บอกฉันเกี่ยวกับมัน เข้าใจไหม?” “ครับ เข้าใจแล้ว!” เฟนด์พยักหน้า เขายิ้มออกมาอย่างช้า ๆ “เข้าไปข้างในกันเถอะ ผมจะพาพวกคุณไปชม แล้วเราค่อยมาเลือกห้องของเรากัน แต่ถ้าจะให้ผมแนะนำนะ แม่ควรอยู่ชั้นหนึ่งเพราะมันจะสะดวกมากกว่าถ้าแม่ชอบออกไปเดินรอบ ๆ เซเลน่า เบ็น และผม คนอายุน้อย ๆ เหมาะที่จะอยู่บนชั้นสอง” “ฉันขอดูก่อนแล้วค่อยตัดสินใจ แต่ก็จริง ชั้นหนึ่งมันจะสะดวกกว่าแน่นอน!” ฟีโอน่าเดินเข้าไปในคฤหาสน์ด้วยอาการเหม่อลอย “ว้าว ๆ! นี่มันสุดยอดมาก! การออกแบบและการตกแต่งนั้นวิเศษมาก!” ซีน่าอดไม่ได้ที่จะอุทานออกมาเสียงดังเมื่อพวกเขาก้าวเข

“ก็ได้ ก็ได้ อีกไม่กี่วันฉันจะโทรหาพวกเขาให้!” ซีน่ายิ้มอย่างอึดอัด เธอคิดในใจและเลือกที่จะตกลงกับสิ่งที่เธอคิดเป็นอันแรก และทำในสิ่งนั้นภายหลัง ทั้งหมดรีบขึ้นไปที่ชั้นสองอย่างรวดเร็ว หลังจากที่ชมรอบ ๆ เสร็จแล้ว พวกเขาก็เลือกห้องของตัวเอง หลังจากเลือกห้องแล้วเซเลน่าก็ชวนเฟนด์ว่า “ไปกันเถอะ ใกล้ถึงเวลาแล้ว กลับไปเก็บของกันเถอะ จะได้รีบไปกินข้าวเย็นกัน หลังจากมื้อเย็นเราพาไคลี่ไปที่สวนสาธารณะและเดินเล่นรอบ ๆ ละแวกบ้านได้” “เป็นความคิดที่ดี! ที่นี่มีชีวิตชีวากว่าที่ที่เคยอยู่เยอะเลย!” เฟนด์ยิ้มให้เธอ จับมือของเธอแล้วลงไปที่ชั้นหนึ่งด้วยกัน ไม่นานเฟนด์และคนอื่น ๆ ก็กลับไปที่บ้านหลังเล็กที่ทรุดโทรมซึ่งเป็นบ้านที่พวกเขาเคยอาศัยอยู่ เก็บเสื้อผ้าและสิ่งของจำเป็น และกำลังจะย้ายเข้าไปอยู่ในคฤหาสน์หลังใหม่เซเลน่ายืนอยู่ที่สนามหน้าบ้าน สายตาของเธอมองไปยังบ้านที่ทรุดโทรมและสนามเล็ก ๆ ในบ้าน หวนนึกถึงอดีต “ฉันไม่อยากเชื่อเลยว่าเราจะอาศัยอยู่ที่บ้านหลังนี้มาห้าปีแล้ว ตอนแรกฉันก็ไม่ชินกับการใช้ชีวิตในบ้านแบบนี้!” “แต่หลังจากนั้นไม่นานฉันก็ชินกับมัน ผ่านห้าปีแล้ว… เฮ้อ ฉันรู้สึกเศร้า

ซีน่าไม่คิดว่าเฟนด์จะสังเกตเห็นการกระทำเล็ก ๆ น้อย ๆ ที่ไม่ทันได้ระวังตัวนี้ เธอเสียวสันหลังวาบและยิ้มออกมาอย่างแข็ง “ก็แค่เบอร์ขายของโทรมา ไม่มีอะไรหรอก ตัวแทนพวกนั้นน่ารำคาญจริง ๆ พวกเขาโทรหาฉันเพื่อถามว่าฉันจะซื้อบ้านไหม!” “จริงเหรอ? งั้นขอยืมโทรศัพท์ของเธอหน่อย เดี๋ยวฉันจะโทรไปด่าพวกเขาให้!” เฟนด์แสยะยิ้มเย็นชาและยื่นมือออกไป สีหน้าของซีน่าเปลี่ยนไปเมื่อได้ยินเช่นนั้น เพราะเป็นอีวานที่โทรหาเธอ ทุกสิ่งทุกอย่างจะพังลง ถ้าเฟนด์และเซเลน่ารู้ว่าเกิดอะไรขึ้นระหว่างเธอกับอีวาน “มีอะไรให้สนใจ? ก็แค่โทรมาขายของ กินข้าวกันเถอะ!” ซีน่าหัวเราะและหยิบตะเกียบของเธอขึ้นมาทันที “ถ้าเป็นแค่การโทรขายของ ทำไมเธอถึงให้ฉันดูไม่ได้ล่ะ? หรือเธอกลัวอะไร? อย่าบอกนะว่าคนรักโทรมา?” เฟนด์กดดันเธอเพิ่มเมื่อรู้สึกว่ามีบางอย่างผิดปกติ มุมปากของซีน่ากระตุก เฟนด์ฉลาดเกินไปแล้ว ยากเกินไปที่จะรับมือ เธอไม่คิดว่าเขาจะเดาถูกต้อง เธอตบตะเกียบลงบนโต๊ะทันทีด้วยความโกรธ “คุณพูดเรื่องอะไรน่ะเฟนด์? คนรักคนไหนที่คุณพูดถึง? ฉันไม่ใช่คนแบบนั้น อีกอย่างนี่มันก็เป็นโทรศัพท์ของฉัน ฉันคงเอาให้คุณดูไม่ได้ จะเกิด