All Chapters of มหาเทพ แห่ง สงคราม: Chapter 461 - Chapter 470

การปาเข็มเงินเป็นหนึ่งในอาวุธลับของเฟนด์ เขาฝึกฝนอาวุธลับนี้เป็นเวลาเกือบหนึ่งปีเต็มเขาฆ่าศัตรูได้อย่างง่ายดายด้วยอาวุธลับนี้ในสนามรบอย่างไรก็ตามมีบางคนรู้สึกว่ามีบางอย่างผิดปกติและหลบการโจมตีได้ขณะที่พวกเขาเคลื่อนไหวเพียงเล็กน้อยดูเหมือนว่าจะมีนักสู้ฝีมือดีหลายคนในกลุ่มคนของพรรคอินทรีถึงแม้ว่าจะเป็นอย่างนั้นแต่กลุ่มคนที่อยู่ตรงหน้าเขาต่างก็ตกตะลึงด้วยความหวาดกลัว“มันเกิดอะไรขึ้น?”“พ-พวกเขาล้มลงได้ยังไง? ทำไมพวกเขาถึงล้มลงไปเพียงเพราะการโบกมือของเขา? นี่มันแปลกเกินไปแล้ว!”“ลุกขึ้นสิ! ดูเหมือนว่าพวกเขาจะตายแล้ว...พวกเขาตายกันหมดแล้ว!”คนพวกนี้ที่ไม่ได้สนใจเฟนด์มากนัก เมื่อกี้ก็ตกใจกับเหตุการณ์แปลก ๆ นี้“ไทเกอร์ ฉันไม่จำเป็นต้องใช้ท่านี้ตั้งแต่แรก! เพราะฉันไม่จำเป็นต้องใช้มันเพื่อต่อสู้กับคนไร้ประโยชน์พวกนี้ แต่ฉันใช้มันเพื่อแสดงให้นายเห็นและทำให้นายเข้าใจว่าการที่นายมาที่นี่ นายไม่ได้ช่วยอะไรเลยนอกจากเพิ่มปัญหาให้มากขึ้น! แค่ฉันคนเดียวก็พอแล้ว!” เฟนด์หันกลับมาอย่างไม่พอใจและพูดกับไทเกอร์อย่างเฉยเมย“พี่ใหญ่ คุณ...คุณเก่งเกินไปแล้ว!” ไทเกอร์กลัวมากจนตัวสั่นขณะที่เขาพูดเ

”ที่รัก!” ผู้หญิงคนนั้นวิ่งเข้ามาด้วยความตื่นเต้นเมื่อเห็นไทเกอร์ เธอรีบวิ่งเข้าไปกอดเขาแน่น กลัวว่าทุกอย่างจะเป็นความฝัน“คุณ...คุณคิดเกี่ยวกับมันอย่างถี่ถ้วนใช่ไหม? คุณไม่ได้ไป?” เห็นได้ชัดว่าผู้หญิงคนนั้นคิดว่าไทเกอร์ไม่อยากทิ้งเธอและลูกจึงกลับมา“เปล่า ให้ตายสิ มันน่าตกใจเกินไป! ผมรีบวิ่งไปพร้อมกับมีดทำครัวและคิดว่าคงตายแน่ แต่ผลลัพธ์คือพี่ใหญ่ปฏิเสธความช่วยเหลือของผมและบอกให้ผมมองอยู่ที่ไกล ๆ! โอ้พระเจ้า มีคนเกือบ 300 คน พี่ใหญ่ของผมแค่โบกมือก็ฆ่าคนไป 30 คนแล้ว เหมือนเห็นผีเลย! อีกอย่างเขาฆ่าคนมากมายในเวลาไม่ถึงสิบนาที ทั้งหมดนั่นเลย! ไม่มีใครรอด...พี่ใหญ่ของผม...เขา...เหมือนพระเจ้า!” ไทเกอร์พูดอย่างชัดดเจนด้วยท่าทางที่เกินจริงและหยุดมือของเขาไม่ได้ เขาอยากแสดงการกระทำของเฟนด์อีกครั้งภรรยาของเขาตะลึงไปแล้ว ตอนแรกเธอคิดว่าสามีของเธอไม่ได้ไปแต่เขาไปมาแล้วอย่างไรก็ตามเธอไม่คิดว่าพี่ใหญ่คนนั่นจะแข็งแกร่งมากและฆ่าคนมากมายด้วยตัวคนเดียว“แล้วเขาได้รับบาดเจ็บไหม? เขาอยู่ที่โรงพยาบาลไหน? เรารีบไปเยี่ยมเขากันเถอะ?” ผู้หญิงคนนั้นเช็ดน้ำตาให้แห้ง เมื่อเธอคิดได้ว่าแม้ว่าเขาจะฆ่าคนมากมา

ไคลี่กำลังต่อสู้กับน้ำตาเธออย่างช่วยไม่ได้ เธอทำได้แค่มองเป็ดเหลืองตัวน้อยด้วยสายตาที่อยากได้ผู้หญิงคนนั้นให้เป็ดเหลืองตัวน้อยกับลูกชายของเธอ เด็กชายรู้สึกได้รับชัยชนะเมื่อเขาแย่งไคลี่มาได้“เราหยิบของเล่นมาก่อน แล้วคุณก็มาแย่งมันไป” เฟนด์แสยะ “ทำไมเราถึงเป็นคนที่ควรจะไป ‘ซื้อที่อื่น’ ด้วยล่ะ?”“ใช่ คุณมันไม่มีมารยาท! ไม่เข้าใจคำว่า ‘มาก่อนได้ก่อน’ หรือยังไง?” เซเลน่าโกรธจนต้องพูดว่าออกไป“นี่ ฉันไม่สนใจหรอกนะ ของอยู่ในมือฉัน มันก็ต้องเป็นของฉันสิ นอกจากนี้พวกคุณก็ยังไม่ได้จ่ายเงินเลยด้วยซ้ำ!” ผู้หญิงคนนั้นตะโกนออกมาอย่างเย่อหยิ่งแต่สิ่งที่เกิดขึ้นกลับทำให้ผู้หญิงคนนั้นเงียบไปเฟนด์ยื่นมือไปหยิบเป็ดเหลืองตัวน้อยมา “โอ๊ะ ทีนี้มันก็เป็นของผมแล้วสิ!”“คุณ…” เธอชี้ไปที่เฟนด์“นี่ไม่ใช่ของคุณซะหน่อยเพราะคุณก็ยังไม่ได้จ่ายเงิน” เฟนด์ต่อปากต่อคำกับเธอ“โตแล้วยังจะขโมยของเล่นเด็กอีกทำไม?!” ผู้หญิงคนนั้นโกรธมากจนกู่ไม่กลับ “ไม่แมนเลยนะ!”“แง... แง...” เด็กชายร้องลั่นขณะที่โดนเฟนด์แย่งไป“ดูสิ... ดูคุณสิ! ผู้ใหญ่ที่แย่งของเล่นเด็ก! น่าอายมาก! แล้วดูสิ่งที่คุณทำกับลูกฉันสิ?! จะชดเชยย

เฟนด์หัวเราะออกมา “สนุกแน่งานนี้!” ดูเหมือนว่าผู้หญิงคนนี้จะแต่งงานกับนักธุรกิจที่ร่ำรวยและมาพร้อมกับบอดี้การ์ดนะ ไม่แปลกใจเลยที่เธอไม่มีมารยาทอย่างไรก็ตาม พวกเขาควรคิดใหม่นะว่าตัวเองโชคร้ายที่เจอเฟนด์“หัวเราะอะไร? บอดี้การ์ดฉันล้อมไว้หมดแล้ว ควรจะรู้นะว่าอะไรจะเกิดขึ้นต่อไป” ชายท้วมเยาะเย้ย“ถูกต้อง เขาเป็นแค่เด็กเอง แล้วคุณล่ะ! แม่ที่ไร้เหตุผลและพ่อที่ชอบตัดสินคนอื่น พ่อแม่อย่างพวกคุณ ไม่ต้องสงสัยเลยว่าทำไมลูกถึงเป็นแบบนี้” เฟนด์พูดอย่างเย็นชา ยักไหล่อย่างที่เขาชอบทำ“เราเจอของเล่นก่อน ภรรยาคุณเป็นคนดึงของเล่นออกจากมือลูกสาวฉัน คุณโดนหลอกแล้ว!” เซเลน่าพูดต่อ มันช่างน่าอายที่จะตามพวกเขาในเหตุการณ์นั้น “ฮึ่ม! ฉันไม่สนหรอกนะว่าภรรยาจะเป็นคนหยิบมาจากพวกคุณ แต่พวกคุณทำให้แฮมมี่ร้องไห้! ฉันไม่ปล่อยให้มันเป็นแบบนั้นหรอกนะ! ฉันจะไม่ยอมแม้ว่าคุณจะเกินของให้เราตอนนี้ พวกแก ไปจัดการมันซะ!” ชายคนนั้นสั่งให้บอดี้การ์ดของเขาจัดการกับเฟนด์“ฮา! คิดซะว่าตัวเองโชคร้ายที่มาเหยียบนิ้วเท้าลูกพี่ฮิวจ์ละกัน!” ผู้ชายบางคนเข้ามาใกล้เฟนด์แต่โถ่เอ๊ย ไม่นานบอดี้การ์ดก็พบว่าร่างตัวเองร่วงหล่นราวกับแม

เพราะอย่างนี้ ใบหน้าและหูเล็ก ๆ ของเซเลน่าก็แดงก่ำ เธอรู้ดีว่าไคลี่ถามอย่างบริสุทธิ์ใจ มันทำให้เป็นเรื่องยากมากที่จะตอบเธอตกใจกว่าเดิมเมื่อเฟนด์ยิ้มและตอบว่า “เอาน่า ไม่ต้องเป็นห่วง พ่อสัญญาว่าลูกจะมีน้อง พ่อกับแม่จะมีลูกด้วยกันสองสามคน ลูกก็จะมีพี่น้องให้วิ่งเล่นด้วย”เซเลน่าเขินจนหยิกหลังเฟนด์“โอ๊ย!” เฟนด์ร้องขึ้นมา แต่เขาก็พูดต่ออย่างเร็วกว่า “ตอนกลางคืนนี่มันสวยจังเลยนะ”ทั้งสามรีบพากันกลับบ้าน ไคลี่ง่วงนอนเร็ว เธออยู่บนเตียงขณะที่เฟนด์ออกมาจากห้องน้ำเฟนด์เดินกลับมาที่ฟูกนอนและเตรียมตัวนอน ขณะที่เขากำลังเตรียมตัว เซเลน่าก็มองจากเตียงลงมาที่เขา “ที่รัก... ทำไมคุณไม่มานอนเตียงด้วยกันล่ะ? ถือว่าเป็นรางวัลของการทำหน้าที่พ่อและสามีที่ดีนะ” เซเลน่าหน้าแดงเฟนด์นั่งยอง ๆ บนพื้นอย่างมีความสุขเมื่อได้ยินแบบนั้น เขากระซิบเบา ๆ ว่า “ที่รัก คุณ...นี่หรือว่าคุณคิดที่จะมีพี่น้องให้ไคลี่อย่างที่เธอของั้นเหรอ? เยี่ยมเลย! ผมก็ด้วย!”เซเลน่ากลอกตาใส่เฟนด์ “พุฟฟ! พูดเรื่องอะไรเนี่ย? ฉันสงสารที่คุณนอนพื้น เลยจะให้นอนบนเตียง ไคลี่ไม่รู้หรอกเธอหลับไปแล้ว”“แค่...คืนเดียว? นอนเฉย ๆ น่ะเหรอ?”