All Chapters of มหาเทพ แห่ง สงคราม: Chapter 201 - Chapter 210

“โอ้ พระเจ้า มีคนกระโดดลงมาจริง ๆ เหรอ?""นี่เขาไม่กลัวตายเลยเหรอ? มีเสือโคร่งซีบีเรียสองตัวอยู่ตรงหน้าเขา!""เขากระโดดจากที่สูงขนาดนี้ ทําไมถึงไม่เป็นอะไรเลย เด็กนั่นจะเป็นจอมยุทธ์หรือเปล่า?""10 ล้านเหรียญ มีคนยอมเสี่ยงชีวิตเพื่อเงิน 10 ล้าน!! อย่างไรก็ตาม เสือโคร่งไซบีเรียนที่โตเต็มวัยสองตัว เด็กนั่นฆ่าตัวตายแท้ ๆ!”มีนักท่องเที่ยวสุมหัวกันสนทนาเรื่องนี้เป็นอย่างมากเซเลน่าอุ้มไคลีวิ่งขึ้นสะพานไปด้วย ไคลีเห็นเฟนด์กระโดดลงไป เหมือนเธอรู้สึกได้ว่ามันอันตราย เธอตะโกนออกมาอย่างรีบร้อนว่า “แม่คะ นั่นพ่อนี่ พ่อกระโดดลงไป!”เซเลน่าก็กังวลเหมือนกัน นั่นคือเสือ ไม่ใช่มนุษย์ มันมีตั้งสองตัว ดูจากหน้าตาแล้วเสือดูหิวโหยกันหมด นัยน์ตาของพวกมันเต็มไปด้วยเจตนาฆ่า"ไม่ต้องห่วงนะไคลี พ่อจะไม่เป็นไร พ่อเป็นฮีโร่ เขาไปช่วยคน!"แม้เซเลน่าจะเป็นห่วงมาก แต่เธอก็พยายามปลอบใจไคลีที่อยู่ในอ้อมแขน"ขอบคุณ ขอบคุณมาก ถ้าคุณช่วยชีวิตลูกชายฉัน ฉันยินดีจะจ่ายให้คุณ 10 ล้าน ฉันมีเงินจริง ๆ ไม่สิ ฉันจะจ่ายให้คุณ 50 ล้าน!"หญิงวัยกลางคนนั้น เธอร้องไห้ไม่หยุดบนสะพานตอนนี้มีคนลงไปช่วยลูกเธอแล้ว อารมณ์ของเธ

เสือทั้งสองตัวยังคงที่จะสู้ต่อไป พวกมันพยายามเงยหน้าขึ้นครั้งแล้วครั้งเล่า โชคไม่ดีที่พวกมันยังถูกเฟนด์ควบคุมไว้อยู่กับพื้นจู่ ๆ เฟนด์ก็ปล่อยเสือโคร่งซีบีเรียทั้งสองตัว และถอยออกมาอย่างรวดเร็ว“โฮกกก!”ในที่สุดเสือก็ลุกขึ้นยืน และจ้องมองเฟนด์อย่างใจจดใจหลังจากนั้นไม่นาน ทั้งคู่ก็วิ่งเข้าหาเฟนด์อีกครั้งปั๊ก! ปั๊ก!คราวนี้เฟนด์เตะเสือทั้งสองตัว ทําให้เสือทั้งสองตัวกระเด็นออกมาไกลหลายเมตร"โอ้ว พระเจ้า!"นักท่องเที่ยวบนสะพานต่างเป็นห่วงเฟนด์ คิดว่าเขาจะเดือดร้อน พวกเขาไม่เคยคาดคิดว่าเฟนด์จะแก้ไขอันตรายนี้อีกครั้งหลังจากจัดการให้เสือทั้งสองตัวกระเด็นออกไป เฟนด์ก็หันมาวิ่งตรงเข้าไปถึงขอบหน้าผา แล้วเขาก็วิ่งพุ่งขึ้นไป ขาเขาเดินไม่กี่ก้าว ขยับแค่ไม่กี่ท่าก็พุ่งไปไกลแล้ว เขาระโดดขึ้นมายืนอยู่ที่สะพานหิน และยืนอยู่ด้านหน้าของทุกคนแล้วเสือทั้งสองตัวนี้กระโจนตัวไปข้างหน้า จับเพียงอากาศเท่านั้น และรับรู้ได้ว่าเฟนด์ยืนอยู่บนสะพานหิน หลังจากเงยหน้าขึ้น“โฮกกกก!”เสือโคร่งไซบีเรียนที่โตเต็มวัยสองตัว ส่งเสียงคํารามใส่เฟนด์ที่อยู่บนสะพานหินอยู่พักหนึ่ง จนกระทั่งในที่สุดพวกมันก็ก้มหัวลง

เมื่อพูดจบเฟนด์กําลังจะออกไปกับเซเลน่า"คุณห้ามไปไหนทั้งนั้น!"อย่างไรก็ตาม ผู้หญิงคนนั้นขวางทางพวกเขาไว้ "ถ้าคุณคิดว่าคุณไม่ผิด ทำไมคุณถึงรีบไป?”“ถูกต้อง ก่อนหน้านี้เด็กก็ยังดูสบายดี แค่รอให้รถพยาบาลมาช่วยเท่านั้น ขณะที่ชายคนนี้กับพยายามรักษาเอง ในความคิดของผมเค้าเป็นพวกนักต้มตุ๋นที่พยายามโอ้อวด แต่กลับทำให้เกิดอุบัติเหตุแทน!”พวกเขาบางคนเริ่มวิพากษ์วิจารณ์เฟนด์ว่า "ทางสู่ความชั่วร้ายนั้นปูด้วยเจตนาดี"เห็นชัดว่าคงไม่มีใครเชื่อว่าทหารจะมาทําหน้าที่หมอได้แน่นอนมีทีมงานของสวนสัตว์ทั้งสองคนวิ่งเข้ามา เมื่อพวกเขาเห็นเหตุการณ์ก็ร้องตะโกนขึ้นมาทันที “มันยอดมาก พี่ชายคุณปีนขึ้นมาเองเหรอ? ยอดเยี่ยมมากจริง ๆ!”หลังจากพูดจบ เขามองเด็กน้อยบนพื้น "เมื่อกี้เขาก็ยังดีไม่ใช่เหรอ"ได้ยินประโยคนี้ คุณผู้หญิงก็ร้องไห้ทันที "ถูกแล้ว ก่อนหน้านี้ทุกอย่างเรียบร้อยดี เขายังมีสติ แต่ชายคนนี้มาช่วย สุดท้ายผมไม่รู้ด้วยซ้ำว่าตอนนี้ลูกชายฉันตายแล้ว หรือยังมีชีวิตอยู่ ฉันไม่สนใจ ถ้าลูกชายฉันตาย หรืออาการของเขาแย่ลง เขาก็ต้องชดใช้เช่นกัน!"พนักงานคนนี้หน้าเคร่งเครียดเมื่อมองมาทางเฟนด์ “พี่ชาย เราได้เรีย

ผู้หญิงคนนี้ส่วมใส่ชุดเดรสผ้าซาตินสีดํา ทำให้ดูตัดกับผิวที่ขาวราวกับหิมะของเธออย่างชัดเจน ทำให้เธอดูมีออร่า นอกจากนี้คลื่นผมที่ปลิวสยายกระจายไปทั่วเส้นผมของเธอ ทำให้ใบหน้าเธอดูอ่อนวัยมากแน่นอนว่า ผู้หญิงคนนี้มีรูปร่างที่ดีเช่นกัน เธอขาดความมีเสน่ห์ตามธรรมชาติแบบเซเลน่า แต่ถ้าเทียบกับทางด้านร่างกาย รูปร่าง อื่น ๆ เธอแทบจะเทียบกับเซลน่าได้ทุกด้าน"คุณก็พูดเกินไป ตัวคุณเองก็สวยงามไม่แพ้กัน!”เซเลน่ายิ้มและพูดอย่างสุภาพ"พวกคุณกำลังจะเรียกแท็กซี่จากที่นี่เหรอ? ช่วงเวลานี้เป็นช่วงวันหยุดยาว คงลําบากมาก น่าจะมีคนเรียกแท็กซี่เยอะเหมือนกัน!"ผู้หญิงคนนั้นจ้องมองไปที่เฟนด์กับเซเลน่า "โอ๊ย! ไม่มีรถเหรอนี่?" หล่อนให้ความเห็น "ดูเหมือนว่าสามีของเธอจะไม่สามารถเลี้ยงดูเธอได้ดีนัก!"ฮิวฟังเธอพูดแล้วยิ้มอย่างละอาย "เออใช่ เซเลน่า คืนนี้มีงานปาร์ตี้ มันเป็นเรื่องบังเอิญจริง ๆ ที่เราชวนเพื่อนเก่ามารวมตัวกัน ทำไมเธอไม่ไปด้วยกันกับเรา? พาครอบครัวของเธอไปด้วยกันก็ได้!” "โอ้ใช่! มันนานมาก ผ่านมาตั้งหลายปี หลังจากที่เราเจอกันเป็นครั้งสุดท้าย!”ผู้หญิงคนนั้นก็พยักหน้าตาม “เธอต้องไปปรากฏตัว เพื่อฮิวท

“จริง งั้นเราไปโชวรูมปอร์เช่ที่อยู่ฝั่งตรงข้ามกันดีกว่า" เฟนด์พยักหน้าแล้วพาเซเลน่าออกไปข้างนอก“ปอร์เช่?”พนักงานทั้งสองคนก็ตอบรับทันที หลังจากที่ทั้งสามคนออกไป ทั้งคู่ต่างมองหน้ากัน และต่างสงสัยว่าได้ยินเฟนด์พูดผิดรึเปล่าเมื่อสักครู่นี้เมื่อได้ยินราคาของ BMW ทั้งคู่คิดว่าครอบครัวนี้จะไปที่ร้านที่ขายรถยนต์ราคาถูกกว่า พวกเธอทั้งคู่ไม่เคยคิดว่าพวกเขาจะไปที่ร้านปอร์เช่จริง ๆ"จอยซ์ เธอคิดว่าเราเสียลูกค้าที่มีศักยภาพไปหรือเปล่า? ถ้าเกิดเขามีเงินล่ะ?" พนักงานที่ถูพื้นก็ขมวดคิ้ว สีหน้าของเธอค่อนข้างเสียใจ"ไม่มีทาง!" จอยซ์ตอบทันที "เสื้อผ้าที่ผู้หญิงคนนั้นสวมใส่ดูไม่ได้แย่จนเกินไป แต่เสื้อผ้าของผู้ชาย ดูก็รู้ว่ามาจากของตามท้องตลาด” เธอกล่าว “เธอคิดว่าคนแบบนี้จะร่ำรวยแค่ไหน เขาอาจจะพูดอะไรบางอย่างเพื่อยั่วโมโหเรา เพื่อที่จะรักษาหน้าของเขาก็เท่านั้น”เมื่อเธอพูดจบ เธอก็เดินตรงไปที่ประตู "ถ้าเธอไม่เชื่อฉันนะ เธอลองมองพวกเขาจากตรงนี้ พวกเขาจะไม่เข้าไปในนั้นอย่างแน่นอน!"พนักงานขายที่กำลังถูพื้นอยู่นั้น ก็เข้ามาร่วมวงกับจอยซ์บริเวณทางเข้าด้วย คิ้วของเธอขมวด "เป็นไปไม่ได้… จอยซ์ พวกเขาเข้