All Chapters of มหาเทพ แห่ง สงคราม: Chapter 1651 - Chapter 1660

“เฮ้! ช่างจองหองจริง ๆ! เธอเป็นใครถึงได้กล้าประกาศแบบนี้…” สมาชิกชั้นสูงของตำหนักนภาอย่างศิษย์พี่มูกัดฟันกรอด เขาหันกลับมาพูดด้วยอารมณ์ฉุนเฉียว แต่เขาพูดได้เพียงครึ่งประโยคเดียว ก่อนจะหันไปเห็นว่าใครเป็นคนพูด เขาอ้าปากค้างและเบิกตากว้าง ผู้พูดคือสตรีศักดิ์สิทธิ์แห่งตำหนักเทพยดา และในฐานะสตรีศักดิ์สิทธิ์ เธอมีสิทธิ์ประกาศเรื่องดังกล่าวได้ “สตรีศักดิ์สิทธิ์… พระเจ้า! เธอคือเมโลดี้ สตรีศักดิ์สิทธิ์ของเรา!” ความหวังเบ่งบานในหมู่สาว ๆ จากตำหนักเทพยดา เมื่อพวกเธอเห็นว่าผู้พูดเป็นสตรีศักดิ์สิทธิ์ของตำหนัก ดวงตาของพวกเธอก็แดงก่ำกับเหตุการณ์ตรงหน้า พวกเธอรู้สึกราวเป็นผู้โชคดีที่รอดชีวิตจากการฆ่าล้างเผ่าพันธุ์เมื่อรู้ว่าสตรีศักดิ์สิทธิ์มาช่วยพวกเธอแล้ว “เดี๋ยวนะ นายน้อยวู๊ดก็อยู่ที่นี่ด้วย! ขอบคุณพระเจ้า!" มีบางคนสังเกตเห็นว่าคนที่ยืนข้างเมโลดี้คือเฟนด์ ตอนนี้ความหวังของพวกเขาเต็มเปี่ยมอีกทั้งเฟนด์และเมโลดี้ก็ดูเหมือนจะมีความสัมพันธ์ที่ดีต่อกันพอสมควร และตราบใดที่เฟนด์จะช่วยพวกเธอ ก็ไม่มีทางที่พวกเลวจากตำหนักนภาจะมีชีวิตรอดไปได้“ยินดีที่ได้พบ นายน้อยเฟนด์ สตรีศักดิ์สิทธิ์ เมโลดี้!”

สมาชิกหลายคนรู้สึกไม่พอใจเล็ก ๆ เห็นได้ชัดว่าพวกเธอต้องการเดินทางกับบุคคลต้นแบบของพวกเธออย่างเฟนด์ แต่พวกเธอก็เข้าใจสถานการณ์เช่นกัน สิ่งที่เมโลดี้และสมาชิกอีกคนพูดก็สมเหตุสมผลแล้ว พวกเราไม่ได้มาจากเผ่าเดียวกัน ดังนั้นหากยังคงติดตามเฟนด์ไปเรื่อย ตำหนักของพวกเธอจะต้องไม่พอใจกับเรื่องนี้อย่างแน่นอน “ทำไมพวกเธอถึงจากไปล่ะ?” เซเลน่าอดไม่ได้ที่จะขมวดคิ้วกับการจากไปของเมโลดี้ สีหน้าของเธอดูสับสน “มันจะไม่ปลอดภัยกว่าหรือหากพวกเธอเดินทางไปกับเรา” แต่เฟนด์กลับส่งรอยยิ้มที่ขมขื่นไปให้เซเลน่า “พวกเรามาจากต่างตระกูลกัน พวกเราคือตระกูลวู๊ด และพวกเขาเป็นสมาชิกของตำหนักเทพยดา ยังไม่รวมว่าผู้คนจากสี่ชนเผ่าโบราณที่ยิ่งใหญ่มักดูถูกตระกูลลึกลับเช่นเรา ดังนั้นการที่พวกเธอจะติดตามเราและซ่อนตัวอยู่ใต้ปีกของเราเพื่อรับความคุ้มครองเช่นนี้ จึงเป็นเรื่องน่าอาย ยิ่งไปกว่านั้น หากเราเดินทางร่วมกันและพบกับสิ่งของล้ำค่าที่นำไปสู่ระดับเทพสูงสุด เราจะต้องสู้กันเพื่อให้ได้สิ่งนั้นมา เมื่อถึงเวลานั้น จะไม่เหลือสันติภาพและความปรองดองระหว่างเราอีกต่อไป!” ในที่สุดเซเลน่าก็เข้าใจเหตุผลเบื้องหลังการจากลา "โอ้! อย่าง

สีหน้าอึดอัดฉายชัดบนใบหน้าของทุกคนเมื่อได้ยินคำพูดของแลนสล็อต มุมปากของพวกเขากระตุกหลายครั้งเมื่อได้ยินข่าวนี้ มีใครบางคนบุกทะลวงไปสู่ระดับเทพสูงสุดอย่างรวดเร็วได้ขนาดนั้นเชียวหรือ? “แลนสล็อต จริงเหรอ? เขาคือใคร? และบุคคลนั้นใช้อะไรในการพัฒนาระดับพลังยุทธ? มันเป็นผลวิญญาณหรือเปล่า?” แนชก้าวไปข้างหน้าและถามกลับ “นายท่านวู๊ด มันไม่ใช่ผลวิญญาณ แต่เป็นทักษะยุทธ! ได้ยินมาว่าเขาคือนายท่านแซคคารี! ในวันที่สองที่เขาและคนของเขาเข้ามาในสถานที่แห่งนี้ เขาก็พบเข้ากับตำรายุทธและได้รับทักษะมาจากมัน และในไม่ช้า เขาก็ทะลวงไปสู่ระดับเทพสูงสุดได้! หลังจากบุกเข้าไปในระดับเทพสูงสุด เขาก็กลายเป็นคนหยิ่งยโสและถือตัว เพื่อให้ได้หญ้าและทรัพยากรล้ำค่า เขาฆ่าคนจากตระกูลซีเมเนส และตระกูลคาเบลโลไปมากมาย! เฮ้อ! โดยเฉพาะตระกูลซีเมเนส ในอดีตพวกเขาใกล้ชิดกับตระกูลแซคคารีมาก!” แลนสล็อตตอบกลับ ชายหนุ่มคนหนึ่งร้องขึ้น น้ำเสียงของเขาเต็มไปด้วยความหวาดกลัว “พวกเราเห็นพวกเขาจากที่ไกล ๆ พวกเราจึงรีบบินหนีมาทันที! อีกทั้งเรายังได้ค้นพบสิ่งหนึ่งเกี่ยวกับระดับเทพสูงสุดด้วย! เมื่อมีใครทะลวงเข้าสู่ระดับเทพสูงสุด พลังฉีที

แลนสล็อตหัวเราะเบา ๆ ขณะที่เขาเย้าแหย่เฟนด์ จากนั้นเขาก็บินขึ้นไปเหนือต้นไม้ใหญ่ เมื่อเขามองเห็นสัตว์อสูรรูปร่างคล้ายลิงขนาดใหญ่ที่อยู่ข้างหน้าเขา เขาก็อดที่จะกลืนน้ำลายลงคอไม่ได้ เมื่อพิจารณาจากภาพตรงหน้า รัศมีของสัตว์อสูรนั้นดูคล้ายจะเป็นพละกำลังในขั้นที่หนึ่งของระดับเทพสูงสุด มันแพร่กระจายแรงกดดันออกมาอย่างท่วมท้น "อะไรกัน! สัตว์อสูรตัวนั้นสูงเกือบยี่สิบเมตร ความแข็งแกร่งและพลังของมันช่างน่ากลัวยิ่งนัก!” แนชบินขึ้นและหยุดอยู่ข้าง ๆ แลนสล็อตเช่นกัน ใบหน้าของเขาเปลี่ยนเป็นมืดมนและเคร่งขรึมหลังจากมองดูสถานการณ์ข้างหน้า “เฟนด์ สัตว์อสูรตัวนั้นแข็งแกร่งมาก! พ่อไม่คิดว่าลูกจะเอาชนะมันได้!” แนช หันไปหาเฟนด์น้ำเสียงจริงจัง คิ้วของเฟนด์ขมวดเข้าหากัน “ถึงผมจะไม่สามารถเอาชนะมันได้ แต่คงไม่ใช่เรื่องยากสำหรับผมที่จะเข้าไปถ่วงเวลาไว้สักพัก ขณะที่ฉันกำลังขัดขวางสัตว์อสูร พวกคุณก็เข้าไปชิงตัวสมาชิกตระกูลคาเบลโล และหนีไปซะ คุณเห็นภูเขาลูกใหญ่ข้างหน้าทางขวามือไหม? เราจะพบกันที่นั่น!” เฟนด์กล่าวด้วยน้ำเสียงมุ่งมั่น เฟนด์หยุดนิ่งอีกสองสามวินาที จากนั้นเขาก็เคลื่อนไหวและขี่ดาบบินพุ่งเข้าหาสัตว

“นายท่านวู๊ด ทำไม… ทำไมพวกคุณถึงมาอยู่ที่นี่?” หลังจากหนีจากบินหนีลิงยักษไปข้างหน้าได้ไม่กี่นาที อเล็กซานเดอร์และกลุ่มของเขาก็มองเห็นแนช และพรรคพวก คิ้วของแนชขมวดเข้าหากัน จากนั้นเขาก็ชี้ไปที่ภูเขาลูกใหญ่ที่อยู่ไกลออกไปและพูดว่า “ไปที่นั่นกันเถอะ ผมเชื่อมั่นในตัวลูกชายของผม เขาต้องจัดการกับเจ้าวานรตัวนี้ได้อย่างแน่นอน และเขาบอกให้เราไปที่ด้านล่างของภูเขาและรอเขาที่นั่น เขาจะต้องมีชีวิตอยู่และตามเราทันได้ในไม่ช้า!” “ลุงแนช เฟนด์…เฟนด์กำลังต่อสู้กับสัตว์อสูรเพียงลำพัง ฉันเป็นห่วงเขา…” ดาเนียลล่าดึงริมฝีปากล่างสีชมพูอมชมพูของตัวเอง และระหว่างคิ้วมีเส้นยับย่นปรากฏขึ้น "ไม่ต้องกังวล ถึงอยู่ต่อไปเราวยอะไรเฟนด์ไม่ได้มากนัก ไปกันเถอะ!" ขณะที่แนชพูดเขายิ้มอย่างอบอุ่นบนใบหน้า “พี่เซเลน่า รอยดำบนใบหน้าพี่มันอะไรกัน?” พวกเขาเดินทางไปยังภูเขาลูกใหญ่ด้วยกัน และหลังจากนั้นไม่นาน ดาเนียลล่าก็สังเกตเห็นรอยดำบนใบหน้าที่สวยงามของเซเลน่า เธอถามด้วยความตกใจในน้ำเสียง เห็นได้ว่ามันไม่ใช่แค่ไฝดำธรรมดาอย่างแน่นอน และหากเป็นไฝธรรมดา มันก็ไม่สามารถเติบโตบนใบหน้าของผู้ฝึกวรยุทธ์ได้! นอกจากนี้ ด้ว