บททั้งหมดของ มหาเทพ แห่ง สงคราม: บทที่ 991 - บทที่ 1000

“จัดการศพด้วย!” เฟนด์ยิ้มอย่างขมขื่นเมื่อเขาเห็นศพเกลื่อนทั่วพื้น เขาอยากจะหาเกล็ดมังกรอย่างเงียบ ๆ เขาไม่ได้อยากมีปัญหาตั้งแต่แรกด้วยซ้ำ เขาไม่เคยคิดเลย ว่ามันจะจบลงแบบนี้ ตระกูลแวกเนอร์ตายไปแล้ว และนักสู้มากมายจากเมืองจินก็จบชีวิตลงที่นี่เช่นกัน ดูเหมือนว่าตระกูลมหาอำนาจหลายตระกูลจากเมืองนางแอ่นจะคอยจับตาดูเขาและครอบครัวในตอนนี้ ทว่า ตอนนี้เขาคิดเกี่ยวกับเรื่องที่เกิดขึ้น มันอาจจะไม่ใช่เรื่องเลวร้ายอะไรเลยก็ได้ อย่างน้อย ตระกูลที่วางกับดักใส่เขาจะได้ระมัดระวัง และรอบคอบมากขึ้นหลังจากเรื่องที่เกิดขึ้นในวันนี้ “ฉันกลัวมากเลย ว่าจะมีคนเยอะแยะเข้ามาพร้อมกันไปหมด ของคุณพระเจ้า พวกเธอทุกคนแข็งแกร่งมากจริง ๆ ไม่งั้นเราคงตายไปแล้ว!” ฟีโอน่าและคนอื่น ๆ ออกมาจากบ้านเมื่อเห็นว่าบอดี้การ์ดกำลังจัดการศพอยู่ ฟีโอน่าตบหน้าอกของเธอ เห็นได้ชัดว่าเธอยังคงตกใจอยู่ “พ่อเก่งมากเลย หนูอยากแข็งแรงแบบพ่อจังตอนหนูโตขึ้น!” ไคลี่วิ่งเข้ามา เธอมองไปที่เฟนด์ด้วยความชื่นชม ดวงตาของกลมสวย มันงดงามมาก เฟนด์ถึงกับพูดไม่ออกไปครู่นึง “แม่ปล่อยให้ไคลี่ออกมาได้ยังไง?” เขาพูดกับฟีโอน่าและคนอื่น ๆ “เร

“สารเลวไหน? คนไหน?” หัวหน้าคตระกูลแชฟฟ์แมนตะโกนใส่บอดี้การ์ดคนที่รีบเข้าไปในห้องอาหารทันที เขากำลังดื่มด่ำช่วงเวลาดี ๆ ในการดื่มกับครอบครัว แล้วก็ถูกกวนอย่างกะทันหัน เป็นธรรมชาติที่เขาจะรู้สึกหงุดหงิดก่อนจะทำคิ้วผูกโบ “ไอ้เด็กเวร ไอ้สารเลว เฟนด์… เราเป็นสักขีพยานว่าเขาฆ่าคนจากตระกูลแวกเนอร์ไปเพียบ พร้อมกับตระกูลโลวไปเมื่อวันก่อนไม่ใช่หรือไง? ไอ้สารเลวนั่นในวันนั้นมาที่นี่พร้อมกับผู้หญิงที่สวมหน้ากาก!” บอดี้การ์ดพูดเสียงสั่น เขาเคยภูมิใจที่ได้เป็นบอดี้การ์ดของตระกูลแชฟฟ์แมน เขามีความมั่นใจในตระกูลแชฟฟ์แมนมาก เพราะปกติแล้ว ไม่มีใครกล้าหือกับตระกูลที่โดดเด่น และมีอำนาจ และนั่นเป็นสาเหตที่ทำให้นายน้อยแชฟฟ์แมนทั้งหยิ่งยโสและหัวสูง อย่างไรก็ตาม ทั้งสองคนที่มาถึงตระกูลแชฟฟ์แมนในวันนี้ ทำให้เขาเสียวสันหลังวาบ เขากลัวมาก ก็เพราะทักษะการต่อสู้ของทั้งคู่น่าเกรงขามมาก ถ้าเขาไม่รู้จักชื่อของราชาสงครามเก้าดาราทั้งหมด เขาคงคิดว่าเฟนด์เองก็เป็นหนึ่งในนั้น! "ให้ตายสิ? ทำไมสองคนนั้นถึงมาอยู่ที่นี่ล่ะ?” หัวหน้าของตระกูลแชฟฟ์แมน ตกใจกับข่าวที่ว่าเขาถูกยิงจากเก้าอี้ จู่ ๆ เขาก็หายเมา ไม่รู้สึกม

“แปลกนะ เฟนด์มาที่นี่เพื่อขอบัตรเชิญโดยเฉพาะ นั่นก็หมายความว่าหมอนี่สนใจเกล็ดมังกร!” ทันทีที่สองคนนั้นจากไป นายท่านแชฟฟ์แมนอดไม่ได้ที่จะพูดพึมพำออกมา “ตอนนี้เหลือบัตรเชิญเพียงใบเดียวเท่านั้น ดังนั้นเราสองคนจึงยังสามารถไปงานประมูลในวันพรุ่งนี้ได้ เรายังโชคดีที่เฟนด์ไม่ได้ขอบัตรเชิญไปสองใบ!” “แต่เฟนด์รู้เรื่องนี้ได้ยังไง? พวกเขาเป็นแค่คนธรรมดาไม่ใช่เหรอ?”พีซขมวดคิ้วด้วยสีหน้างุนงง “องค์กรลับส่งบัตรเชิญมาให้เรา เขารู้เรื่องนี้ได้ยังไง? นั่นหมายความว่าเขาต้องค้นหาและรวบรวมข้อมูลเกี่ยวกับเกล็ดมังกร ไม่งั้นจะเป็นไปได้ยังไงที่เฟนด์จะรู้เรื่องงานประมูลอย่างรวดเร็ว?” “นี่มันแปลกมาก! ทำไมเขาถึงสนใจเกล็ดมังกรนักล่ะ? ขณะที่เรายังเดากันอยู่เลยว่าเกล็ดมังกรนี้เป็นของจริงหรือเปล่า พวกเขาได้ตรวจสอบอย่างละเอียดแล้ว พวกเขาคงจะสนใจมันมานานแล้ว!” นายใหญ่แชฟฟ์แมนเองก็รู้สึกว่าการที่เฟนด์สนใจเกล็ดมังกรนั้นคงไม่ใช่เรื่องบังเอิญแน่นอน ไม่งั้นเขาคงไม่มาหาพวกเราโดยเฉพาะเพื่อขอบัตรเชิญ! “อืมมม...พวกเขาเพิ่งย้ายมาที่นี่ได้ไม่นาน โอ้ ผมนึกออกแล้ว! เมื่อไม่นานมานี้มีข่าวเกี่ยวกับเกล็ดมังกรรั่วไหลออกมา แ

หลังจากที่เฟนด์ส่งบัตรเชิญให้พนักงาน เขากับลาน่าก็เดินเข้าไปในคฤหาสน์ เดินเข้าไปในห้องโถงที่ตกแต่งอย่างงดงาม ที่ด้านข้างของห้องโถง มีเวทีที่สร้างขึ้นชั่วคราวสำหรับงานประมูลครั้งนี้และมีเก้าอี้สำหรับให้ผู้มาร่วมงานนั่ง แสงสลัวและบรรยากาศที่น่าขนลุก ทำให้ผู้คนจำนวนมากอดไม่ได้ที่จะขมวดคิ้วออกมา ไม่นานห้องโถงก็เต็มไปด้วยผู้คนเกือบร้อยคน จากนั้นชายชราที่สวมชุดคลุมสีดำถ่านและสวมหน้ากากก็เดินขึ้นไปบนเวทีอย่างช้า ๆ ชายชราผมสีบลอนด์เป็นประกายจ้องตากับลาน่า สีหน้าของลาน่าเริ่มนิ่งและมืดลงทันที “ผู้จัดงานนี้มาจากอเมริกาหรือเปล่า?” ลาน่ากระซิบถามเฟนด์ เฟนด์ขมวดคิ้วกับเหตุการณ์ตรงหน้า “เป็นไปได้ไง? เกล็ดมังกรตกไปอยู่ในมือของพวกอเมริกาได้ยังไง?” ในตอนนั้นเอง เมื่อเฟนด์พูดประโยคสุดท้ายจบ ชายชุดดำหลายร้อยคนก็เข้ามาในห้องโถงจากทางประตูหน้าและทางประตูด้านข้าง ล้อมรอบทุกคนที่อยู่ตรงกลางห้องโถงไว้ “อะไรวะเนี่ย...” สถานการณ์ที่ถูกล้อมรอบด้วยชายชุดดำรูปร่างใหญ่หลายร้อยคนทำให้ตระกูลที่มีชื่อเสียงรู้สึกกังวล “โอ้ทุกคน โปรดอยู่ในความสงบ พวกเขาเข้ามาที่นี่เพื่อรักษาความปลอดภัยของสิ่งของในงานปร

“คุณโม้หรือเปล่าเนี่ย? เกล็ดมังกรนี้หลุดออกมาจากร่างกายคน? ฮ่าฮ่า! ท่านผู้เฒ่า เรายังไม่ได้เชื่อเลยนะตอนที่คุณบอกว่าสิ่งที่เหมือนเกล็ดปลานี้คือ เกล็ดมังกร และตอนนี้คุณยังมาบอกว่าเกล็ดมังกรนี้หลุดออกมาจากร่างกายของคน ๆ หนึ่ง?” ใครบางคนในกลุ่มผู้มาร่วมงานอดไม่ได้ที่จะหัวเราะเยาะออกมาอย่างควบคุมไม่ได้ “คุณกำลังสร้างเรื่องราวขึ้นมาเพื่อเพิ่มมูลค่าของเกล็ดมังกรใช่ไหม? แต่เราไม่ได้โง่นะ เรื่องราวที่คุณพูดมามันไร้สาระเกินไป และพวกเราคงไม่เชื่อคุณหรอก ผมเกรงว่าวันนี้คุณคงจะขายเกล็ดมังกรในราคาสูงไม่ได้หรอก!” ชายอีกคนหนึ่งก็ลุกขึ้นเหมือนกัน “ท่านผู้เฒ่า ทำไมถึงมาบอกเรื่องทั้งหมดนี้กับพวกเรา? ตอนนี้ผมรู้แล้วว่ามีระดับที่อยู่สูงกว่าระดับกึ่งเทพซึ่งก็คือ ระดับเทพแท้จริง คนที่อยู่ในระดับเทพแท้จริงได้ควรได้รับตำแหน่งสูงสุดของมนุษย์แล้วใช่ไหม? แต่เรื่องนี้มันเกี่ยวอะไรกับคุณในการประมูลเกล็ดมังกรชิ้นนี้?” “ฮ่าฮ่า! แน่นอน มันเกี่ยวโยงกันมาก! ผู้ที่มีเกล็ดมังกรนี้อยากพัฒนาความสามารถในการต่อสู้ของเขา แต่เกล็ดมังกรชิ้นนี้กลับหลุดออกมาจากตัวเขา ดังนั้นมันจึงได้รับการหล่อเลี้ยงด้วยพลังธรรมชาติจากจิตวิญ