All Chapters of คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์: Chapter 81 - Chapter 90

คุณย่าลินดันย้ำอีกครั้ง "วิลเลียม ถ้าเราขายหุ้นได้หมด ย่าจะไม่ใช่แค่ให้รางวัลหลานอย่างงาม ย่าจะยกบริษัทลันดันให้ด้วย""ขอบคุณครับคุณย่า คุณครับคุณย่า!" วิลเลียมแทบระเบิดจากความตื่นเต้น เขาจงใจจ้องไปที่ลิลี่'ไม่ใช่ว่าเธอเป็นคนที่ทำได้ดีที่สุดเหรอ? ดีลของฉันกับบริษัท แพลทินัม ถูกขโมยไปโดยเธอ แต่ตอนนี้บริษัทของพวกเรากำลังมีอันตราย มันไม่ใช่วิลเลียม ลินดัน คนนี้เหรอที่ช่วยไว้?' วิลเลียมคิดกับตัวเองครู่ต่อมา ลีมูซีนสีดำก็ขับเข้ามาที่ทางเข้าของที่อยู่อาศัยตระกูลลินดัน ชายที่เดินลงมาจากลีมูซีนสวมใส่ชุดสบาย ๆ พร้อมแว่นกันแดด เขาคือเทรนท์ ยัง พร้อมด้วยบอดี้การ์ดบางคนที่ตามมาด้วย เขามีช่วงอายุประมาณยี่สิบ แต่เขามีทักษะที่น่าทึ่ง เขาสร้างชื่อให้ตัวเองในโลกของศิลปะการต่อสู้ เขาเป็นชายที่เหมาะสม"คุณย่า ปรมาจารย์ยังมาที่นี่แล้ว"คนที่ร่ำเรียนศิลปะการต่อสู้มาจะถูกเรียกด้วยคำว่า 'ปรมาจารย์' เพื่อเป็นการให้เกียรติ"เชิญ เชิญเข้ามาได้เลย" คุณย่ากล่าวอย่างตื่นเต้นในขณะที่เธอยืนขึ้นเสียงพูดคุยซุบซิบหยุดลงทันที ทุกคนหันเหความสนใจไปที่ทางเข้า วิลเลียมเองก็ยืนรอที่ทางเข้าแล้วเทรนท์ ยังเดินเข้ามา

"จุ๊ จุ๊ เซ็กซี่จริง ๆ! ใบหน้าโกรธของคุณทำใจผมคันยิบ ผมต้องการคุณแน่นอนเลยแบบนี้" คำกล่าวว่าของลิลี่ไม่ได้ทำให้เทรนท์ถอยไปเลย มีแต่ทำให้เขายิ่งตื่นเต้นด้วยคำกล่าวนี้ เขาก็คว้ามือของลิลี่อีกครั้ง ครั้งนี้ เทรนท์ใช้ศิลปะยุทธของเขาจับมือเธอ แน่นอน ไม่มีทางที่เธอจะผลักเขาออกไปได้ ด้วยเหตุนั้น เทรนท์จึงเข้าใกล้เธอ เขาดมกลิ่นเธอเสียงดังด้านหน้าเธอ ใบหน้าเขาดูเคลิ้บเคลิ้ม "กลิ่นคุณหอมมาก"จากนั้น ใบหน้าของคุณย่าก็เขียมคล้ำ แน่นอน เธอยอมรับการสู่ขอของเทรนท์ต่อลิลี่ไปแล้ว ในเมื่อมันไม่ใช่เรื่องแย่ เธอกำลังจะนัดหมายให้เทรนท์พาลิลี่กลับบ้านเป็นการเดท อย่างไรก็ตามเทรนท์กระทำการอันไร้มารยาทตรงหน้าเธอและคนอื่น ในคฤหาสน์ของพวกเขาเอง"เอามือของแกออกไปจากเธอ!" ในที่สุดซาแมนธาก็ก้าวออกมา ตะโกนใส่เทรนท์ ไม่ว่าซาแมนธาจะไม่ชอบแดร์ริลและอยากให้ลิลี่ไปจากเขาแค่ไหน แต่หลังจากรับสร้อยคอมาจากเขาเมื่อคืน ความรู้สึกต่อเขาของเธอก็เปลี่ยนไปเล็กน้อยหากจะกล่าวอย่างไม่ลำเอียง มีคำกล่าวว่า: คุณสามารถเปลี่ยนการกระทำได้ แต่เปลี่ยนนิสัยไม่ได้ แม้ว่าแดร์ริลจะมีงานแล้วตอนนี้ และยังมีเพื่อนรวย ๆ ที่ให้ยืมเงินห้าล้านและ

เพี๊ยะ! เพี๊ยะ! เพี๊ยะ!แรงตบของแดร์ริลทำให้หัวใจของทุกคนเต้นผิดจังหวะกันเลยทีเดียว ทั้งคฤหาสน์ลินดันเงียบสนิทสุดท้าย รถตำรวจสองคันก็มาถึง เมแกน แคสเทลโลในชุดเครื่องแบบ นำเหล่าตำรวจเข้ามาในคฤหาสน์ เมื่อเข้ามาถึงโถงหลัก เธอก็หน้าบึ้งกับภาพตรงหน้าเธอ"อย่าขยับ!" เจ้าหน้าที่ตำรวจเดินเข้าไปในที่เกิดเหตุแดร์ริลหยุดลง ค่อย ๆ ยืนขึ้น แล้วยืดเส้นข้อมือ เมื่อจำแดร์ริลได้ เมแกนก็เดินไปหาเขา"ใครโทรหาตำรวจ?" เจ้าหน้าที่คนหนึ่งถาม เขาเปิดสมุดรายงานระหว่างตรวจสถานที่โดยรอบลิลี่เริ่มตั้งสติอย่างรวดเร็ว "ฉัน… มันเป็นฉันเอง""คุณบอกว่ามีบางคนกำลังทำร้ายสามีคุณ? ชายที่นอนอยู่กับพื้นใช่สามีคุณรึเปล่า? เจ้าหน้าที่ตำรวจชี้ไปที่แทบจะดูไม่ออกว่าเป็นเทรนท์ ยัง บนพื้น เขาเขียนรายงานและสอบสวนในเวลาเดียวกัน"ไม่ ไม่ เขา… เขาไม่ใช่สามีฉัน" ลิลี่ส่ายหัว สายตาเธอไปที่แดร์ริลอย่างรวดเร็ว เธอกระซิบ "เขาต่างหาก" ในตอนนั้นเอง เธอก็งุดหน้าลงด้วยความเขินอาย ใบหน้าเธอแดง เธอน่ารักจนพูดไม่ออกเลยในตอนนี้เมื่อได้ยินลิลี่ยอมรับแดร์ริลเป็นสามีต่อหน้าต่อตาทุกคน แดร์ริลก็รู้สึกดีใจจนอธิบายไม่ถูกหนึ่งในเจ้าหน้าที่

"มาสิ แดร์ริล มานั่งนี่" เมแกนยิ้ม เธอดึงเก้าอี้ข้างเธอออกขณะที่เมินต่อสายตาตัดสินของคนอื่นแดร์ริลกำลังจะจากไป แต่เขาประทับใจกับความจริงใจของเมแกน เขาจึงนั่งลงอย่างสุขุม"เมกที่รัก ทำไมเธอถึงเป็นเพื่อนกับเขา" เคนท์ตั้งสติได้ เขาก็ถามอย่างสับสนเมแกนถอนหายใจแผ่วเบา "เคนท์ นายช่วยไม่ตัดสินหนังสือจากปกได้ไหม? ในสายตาฉัน ทุกคนเท่ากัน แล้วไงถ้าแดร์ริล ดาร์บี้ ใช้ชีวิตอยู่กับบ้านภรรยา? ฉันจะเป็นเพื่อนกับเขาไม่ได้อย่างนั้นเหรอ?" เมแกนอธิบายอย่างใจเย็นเคนท์งงเป็นไก่ตาแตก เมแกนส่ายหัวแล้วนำเม็ดยาเทวะออกมาจากกระเป๋า "เคนท์ ไม่ใช่ว่านายติดอยู่ในระดับปรมาจารย์ขั้นห้ามาตลอดเหรอ? ยานี่ช่วยนายได้ แดร์ริลให้ฉันมา""โว้ว!" พวกเขาแปลกใจกับคำกล่าวของเมแกนกลุ่มชายหนุ่มผู้ร่ำรวยล้วนเป็นผู้บ่มเพาะเหมือนกัน แม้ว่าพวกเขาจะเป็นพวกมือใหม่ที่เพิ่งฝึกฝนการบ่มเพาะก็ตาม ยังไงซะ ครอบครัวของพวกเขาก็ยอมจ่ายเงินเพื่อให้พวกเขาเป็นผู้บ่มเพาะ พวกเขาล้วนรู้ดีว่าการบ่มเพาะนั้นลำบากและท้าทายมากแค่ไหนกับการทะลวงระดับต่อไปเมื่อได้ยินว่าเม็ดยาเทวะสามารถช่วยได้ นั่นจึงทำให้ทุกคนสนใจ แต่จากที่เมแกนกล่าว ยานี่มาจากแดร์ร

เคนท์ ฮูห์ยืนตัวตรง คิดว่าตัวเขาเองหล่อมาก เขากล่าว "ประธานวูดดอลล์ เป็นเกียรติที่ได้พบค-"เคนท์นิ่งค้าง เวย์นไม่ได้ทองเขาเลย เขาตรงไปหาแดร์ริล"คุณดาร์บี้ ตามที่คุณเรียก มีอะไรให้ผมรับใช้ครับ?"อะไรนะ? คุณดาร์บี้? เวย์น วูดดอลล์เรียกลูกเขยนี่ด้วยคำสุภาพ?ทุกคนอ้าปากค้าง พวกเขางุนงง เป็นไปได้ยังไงที่ไอ้ขี้แพ้อย่างแดร์ริลจะรู้จักกับคนแบบเวย์น วูดดอลล์?ในขณะที่ทุกคนยังคงตกใจ แดร์ริลก็ยิ้มอย่างนุ่มนวล เขาพยักหน้าให้เวย์น "ไม่มีอะไรพิเศษ ฉันแค่อยากเจอนาย" แดร์ริลกล่าว"คุณดาร์บี้ คุณใจดีเกินไปแล้วครับ!" เวย์นหัวเราะอย่างสุภาพ เขากวาดสายตาไปรอบห้องแล้วก็เข้าใจสถานการณ์ เขากล่าวเสริม "คุณดาร์บี้ คุณควรจะบอกผมว่าคุณจะมาสิครับ ผมจะได้เตรียมการไว้ให้คุณ"จากนั้น เวย์นก็โบกมือให้บริกร "บอกผู้จัดการว่าให้ยกเว้นค่าใช้จ่ายของห้องนี้"อะไรนะ? ฟรี? เคนท์และที่เหลือตกใจสุด ๆ มองแดร์ริลด้วยความรู้สึกซับซ้อนยิ่งกว่าเดิม หมอนี่ทำให้เวย์น วูดดอลล์ เคารพเขาขนาดนี้ได้อย่างไร?ในขณะที่บริกรกำลังจะไป แดร์ริลก็ยืนขึ้นแล้วส่ายหัว "ไม่ต้องลำบาก! ค่าใช้จ่ายวันนี้ควรถูกนับทุกเซ็นต์ ฉันไม่ใช่คนจ่ายและยังแ