บททั้งหมดของ คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์: บทที่ 721 - บทที่ 730

ประตูห้องถูกเปิดออกอย่างกะทันหันและมีเงาตะคุ่ม ๆเข้ามาในห้องเงานั้นคือยูมิ“พี่สาว”แนนซี่ตกใจและฉีกยิ้ม ถึงแม้ว่าแนนซี่จะไม่ค่อยประทับใจยูมิ แต่ยูมิก็ยังคงเป็นถึงพี่สะใภ้ของแดร์ริล “มีอะไรหรือเปล่าพี่สาว?”“แน่นอนต้องมีอยู่แล้ว ไม่อย่างงั้นฉันจะเข้ามาในห้องทำไม?” ยูมิกล่าวเย็นชา กิริยาท่าทางของเธอแตกต่างไปจากเดิมอย่างสิ้นเชิง เมื่อเทียบกับตอนเช้าที่เธอดูเฉิดฉาย ต่างกันราวกับฟ้ากับเหวขณะที่ยูมิกล่าว สายตาของเธอก็จับจ้องไปที่คัมภีร์ในมือของแนนซี่ยูมิเดินเข้าไปหาแนนซี่ด้วยใบหน้าที่เย็นชา เธอยื่นมือออกมาและสั่ง “เอามันมานี่!”แน่นอนที่ว่ายูมิเคยได้ยินเรื่องราวของคัมภีร์ทั้งเจ็ดเล่มว่าเยี่ยมยอด ถ้าหากใครสามารถครอบครองไว้ได้ครบทั้งเจ็ดเล่มก็จะสามารถครองโลกได้! ไม่ว่าจะอย่างไรก็ตามเธอต้องเอามันมาให้ได้!แนนซี่ตกใจและส่ายหัวก่อนจะกล่าวอย่างหนักแน่น “ฉันไม่ให้!”แนนซี่ถอยหลังลงไปสองสามก้าวขณะเธอกล่าว สีหน้าของเธอเปลี่ยนไปแสดงให้เห็นถึงความกลัวและความโกรธ‘ทำไมพี่สะใภ้ของแดร์ริลถึงได้ชั่วขนาดนี้?’‘ที่เธอขอโทษแดร์ริลก็เป็นแค่เรื่องตอแหล!’‘ผู้หญิงคนนี้น่าเกลียดน่ากลัวอะไรปานนี้!’

แด๊กซ์รวบรวมสติและรีบเร่งแบกตัวแนนซี่ออกประตูไปอย่างรวดเร็ว“ที่รัก เธอจะไม่เป็นอะไร เธอต้องไม่เป็นอะไร”หลังจากที่เขาวิ่งออกไปทุกคนก็ยังคงได้ยินเสียงร่ำไห้ของเขาดวงตาของเชสเตอร์แดงก่ำขณะเขามองไปที่แดร์ริลและกล่าวนำ้เสียงเย็นชา “แดร์ริลนี่มันจะต้องเป็นฝีมือของใครสักคนในตระกูลดาร์บี้แน่นอน นายสังเกตุเห็นเศษผ้าที่ติดอยู่บนมือของเธอไหม? มันเป็นเนื้อผ้าเดียวกันกับที่เธอใช้ห่อคัมภีร์มหาปริศนา” เชสเตอร์ใจเย็นลงขณะเขากวาดสายตามองไปบริเวณโดยรอบเขาพูดถูก คัมภีร์มหาปริศนาหายไปแล้ว...ตัวของแดร์ริลสั่นสะท้านเขาคิดได้ในทันทีว่าเป็นฝีมือของใคร!ยูมิ!แน่นอนที่สุด เพราะในบรรดาสมาชิกตระกูลดาร์บี้ทั้งหมด มีแค่เธอคนเดียวเท่านั้นที่จะกล้าทำเรื่องระยำเช่นนี้แดร์ริลรีบวิ่งออกไปจากห้องเมื่อคิดเช่นนั้นเปรี้ยง!เขาถีบประตูห้องของยูมิ แต่กลับพบว่าห้องนั้นว่างเปล่าและยูมิหายตัวไปเรียบร้อยแล้วภายในห้องเละเทะไปหมด! เสื้อผ้าและกางเกงของยูมิกระจัดกระจายอยู่เต็มพื้นพร้อมกับเครื่องประดับบางชิ้นของเธอร่วงหล่นอยู่บนพื้นอีกด้วยมันเห็นได้ชัดว่ายูมิหนีออกไปอย่างร้อนรน“ซวย! นังยูมิ!”แดร์ริลกำหมัดแน่น

โดน็อกเม้มริมฝีปาก “เธอเป็นสมาชิกของตระกูลดาร์บี้อย่างนั้นเหรอ?” “ใช่แล้ว” ยูมิตอบอย่างเย่อหยิ่งในขณะที่เธอคิดว่าเขาจะเกรงกลัว โดน็อกกำหมัดแน่นและถามเพียงไม่กี่พยางค์ออกมา “แดร์ริลเกี่ยวข้องกับเธอยังไง?” ยูมิกัดฟันและคิดในใจว่า 'ชื่อของแดร์ริลโด่งดังมากในตอนนี้ ฝ่ามือหัตถ์พลังอมตะของเขาในการต่อสู้ที่หอคอยดาวปรารถนานั้นเป็นที่ลือเลื่อง ดังนั้น ฉันจะต้องใช้ชื่อของเขาเพื่อทำให้ชายผู้นี้หวาดกลัว' ยูมิยิ้มและพูดว่า “แดร์ริลเป็นน้องชายคนที่สองของฉัน ฉันคือพี่สะใภ้ของแดร์ริล ถ้าแกรู้เช่นนี้แล้วก็ไปให้พ้น!” “เธอเป็นพี่สะใภ้ของแดร์ริลอย่างนั้นเหรอ?” โดน็อกโกรธจัด ดวงตาของเขากลายเป็นสีแดงในทันที จากนั้น โดน็อกก็เอื้อมมือออกไปและสะกัดจุดยูมิด้วยนิ้วที่รวดเร็วราวกับสายฟ้าฟาด ยูมิไม่สามารถโต้ตอบและเคลื่อนไหวได้ทันที "แก!" ยูมิกัดฟันแน่น เธอไม่คิดว่าชายคนนั้นยังจะกล้ารังควานเธอหลังจากที่เธอเอ่ยชื่อของแดร์ริลออกไป “พี่สะใภ้ของแดร์ริลอย่างนั้นเหรอ? รูปร่างของเธอช่างน่าหลงใหลดีนะ” ในขณะนั้นดวงตาของโดน็อกก็แดงก่ำ จากนั้นเรือก็เริ่มแล่นไปยังกลางทะเล เขาอุ้มยูมิขึ้นไปบนดาดฟ้าในขณะที่เขาไ

แดร์ริลโบกมือในขณะที่เขาพูด “คุณไปได้แล้ว” อย่างไรก็ตาม ซามูเอลยังคงไม่เคลื่อนไหว เขายิ้มและพูดว่า “ท่านประมุขนิกาย คุณกำลังเข้าใจผิด ฉันเป็นนักบวชอิสระและไม่เคยมีความตั้งใจที่จะเข้าร่วมกับนิกายใด ๆ " อะไรนะ? เขาต้องการเม็ดยาเทวะแต่เขาไม่ต้องการเข้าร่วมกับสำนักประตูสุราลัย? แดร์ริลขมวดคิ้วด้วยความไม่พอใจ เลวินที่ยืนอยู่ข้าง ๆ แดร์ริลต่อว่าเขาทันที “นี่ คุณนักบวช คุณกำลังล้อเล่นอยู่เหรอ? ท่านประมุขนิกายจะมอบยาเม็ดเทวะให้กับคุณก็ต่อเมื่อคุณเข้าร่วมสำนักประตูสุราลัย แต่คุณบอกว่า คุณไม่ได้ต้องการเข้าร่วมนิกายใด ๆ คุณแค่ต้องการเม็ดยาเทวะไปฟรี ๆ คุณเป็นบ้าไปแล้วเหรอ? ไปซะ…" หลังจากที่เขาพูดจบ เลวินเดินไปข้างหน้าเพื่อไล่เขาออกไป ซามูเอลยังคงไม่ล้มเลิกความพยายาม เขาตะโกนบอกแดร์ริล “ท่านประมุขนิกายดาร์บี้ ฉันไม่เพียงแต่รับเม็ดยาเทวะของคุณไปฟรี ๆ แต่ฉันยังมีของที่จะแลกเปลี่ยนเพื่อเป็นการตอบแทน” “ฉันเกิดมาพร้อมกับจิตวิญญาณที่ไร้การควบคุม ดังนั้นฉันจึงไม่ต้องการเข้าร่วมนิกายใด ๆ แต่วันนี้ฉันมาที่นี่ ก็เพื่อที่จะขอเม็ดยาเทวะเพื่อการก้าวไปสู่การเป็นปรมาจารย์ยุทธ์ ฉันจะไม่เสียใจเลยถ้า

เสียงดังจากการตบค่อนข้างน่ากลัว! การตบขึ้นหนักกว่าเดิม ยูมิกรีดร้องด้วยความเจ็บปวด เธอดิ้นรนจนสุดแรงแต่เธอถูกสะกัดจุดเอาไว้ เธอจึงไม่สามารถเคลื่อนไหวได้แม้แต่น้อย จากนั้น โดน็อกก็เอื้อมมือไปลูบที่หัวของเธอก่อนที่เขาจะพูดอย่างเย็นชาว่า “ความจริงฉันคือโดน็อก ดิกสัน นายน้อยแห่งตระกูลดิกสันแห่งเมืองหยุนโจว” อะไรนะ? ยูมิจ้องไปที่โดน็อกด้วยความตกตะลึง ผู้คนในเมืองตงไห่ต่างก็เคยได้ยินเรื่องการทำลายล้างของตระกูลดิกสัน ยูมิเองก็เคยได้ยินเรื่องนั้นเช่นกัน “เธอรู้ไหมว่าน้องชายคนที่สองของเธอ แดร์ริล เป็นคนทำลายตระกูลของฉัน? ถ้าไม่ใช่เพราะมัน ฉันคงจะไม่ต้องเร่ร่อนไปมาเหมือนซอมบี้แบบนี้!” “แล้วเธอจะให้ฉันปฏิบัติกับเธอยังไง? ในเมื่อเธออ้างว่าเธอเป็นพี่สะใภ้ของแดร์ริล” โดน็อกกำหมัดแน่นในขณะที่เขาพูด ยูมิมองโดน็อกอย่างว่างเปล่า เธอไม่ได้พูดอะไร ไอ้สารเลวแดร์ริลสร้างปัญหาแต่เธอกลับเป็นคนที่ต้องทุกข์ทนเพราะเขา ช่างโชคร้ายอะไรเช่นนี้! ยูมิโกรธจนเธอไม่สามรถหยุดร้องไห้ได้ เธอตะคอกใส่โดน็อก “แกควรจะไปจัดการกับแดร์ริล เพราะเขาเป็นคนที่ทำลายตระกูลดิกสันของแก แกมันเลวระยำที่มาข่มขืนผู้หญ