เครื่องรางสุวินัย? แดร์ริลรู้สึกสนใจ “เครื่องรางสุวินัยคืออะไร?” ซามูเอลหัวเราะและกล่าวว่า “ท่านประมุขนิกายดาร์บี้ เครื่องรางสุวินัยทั้งสองชิ้นนี้ มีประโยชน์มากยิ่งนัก คุณเพียงแค่ต้องนำเครื่องรางชิ้นนี้ไปติดไว้ที่บนร่างกายของบุคคลนั้น ๆ ทันทีที่พวกเขาได้รับมัน พวกเขาจะเชื่อฟังคุณเป็นเวลาสิบนาที!” ซามูเอลเป็นปรมาจารย์อาวุโสขั้นห้ามานานแล้วและเขาก็ยังไม่สามารถก้าวขึ้นไปได้ มันจึงเป็นความใฝ่ฝันของเขาที่เขาจะได้รับเม็ดยาเทวะ! และเขาก็มีเพียงแค่เครื่องรางข้ามภพมหัศจรรย์และเครื่องรางสุวินัยสองชิ้นนี้เท่านั้น เครื่องรางสุวินัยสองชิ้นฟังดูน่าสนใจ แดร์ริลหัวเราะ “เอาล่ะ ฉันจะแลกเปลี่ยนมันกับคุณ” 'อะไรนะ?' 'บราเธอร์แดร์ริลเห็นด้วยกับการแลกเปลี่ยนอย่างนั้นเหรอ?' ใบหน้าของเลวินเปลี่ยนไปในขณะที่เขาพูดเบา ๆ “บราเธอร์แดร์ริล คุณจะเชื่อนักบวชผู้นี้ได้เหรอ?” แดร์ริลโบกมือ นักบวชชราเป็นเพียงปรมาจารย์อาวุโสเท่านั้น เขาไม่กล้าที่จะสร้างเรื่องโกหกสำนักประตูสุราลัย เว้นแต่เขาไม่ต้องการที่จะมีชีวิตอยู่ต่อ ซามูเอลตื่นเต้นมากและรีบก้าวไปข้างหน้าอย่างรวดเร็วเพื่อมอบเครื่องรางสามชิ้น แดร์ริ
เสียงดังจากการตบค่อนข้างน่ากลัว! การตบขึ้นหนักกว่าเดิม ยูมิกรีดร้องด้วยความเจ็บปวด เธอดิ้นรนจนสุดแรงแต่เธอถูกสะกัดจุดเอาไว้ เธอจึงไม่สามารถเคลื่อนไหวได้แม้แต่น้อย จากนั้น โดน็อกก็เอื้อมมือไปลูบที่หัวของเธอก่อนที่เขาจะพูดอย่างเย็นชาว่า “ความจริงฉันคือโดน็อก ดิกสัน นายน้อยแห่งตระกูลดิกสันแห่งเมืองหยุนโจว” อะไรนะ? ยูมิจ้องไปที่โดน็อกด้วยความตกตะลึง ผู้คนในเมืองตงไห่ต่างก็เคยได้ยินเรื่องการทำลายล้างของตระกูลดิกสัน ยูมิเองก็เคยได้ยินเรื่องนั้นเช่นกัน “เธอรู้ไหมว่าน้องชายคนที่สองของเธอ แดร์ริล เป็นคนทำลายตระกูลของฉัน? ถ้าไม่ใช่เพราะมัน ฉันคงจะไม่ต้องเร่ร่อนไปมาเหมือนซอมบี้แบบนี้!” “แล้วเธอจะให้ฉันปฏิบัติกับเธอยังไง? ในเมื่อเธออ้างว่าเธอเป็นพี่สะใภ้ของแดร์ริล” โดน็อกกำหมัดแน่นในขณะที่เขาพูด ยูมิมองโดน็อกอย่างว่างเปล่า เธอไม่ได้พูดอะไร ไอ้สารเลวแดร์ริลสร้างปัญหาแต่เธอกลับเป็นคนที่ต้องทุกข์ทนเพราะเขา ช่างโชคร้ายอะไรเช่นนี้! ยูมิโกรธจนเธอไม่สามรถหยุดร้องไห้ได้ เธอตะคอกใส่โดน็อก “แกควรจะไปจัดการกับแดร์ริล เพราะเขาเป็นคนที่ทำลายตระกูลดิกสันของแก แกมันเลวระยำที่มาข่มขืนผู้หญ
“ฉันจะบอกคุณอีกครั้งนะว่าเมแกนไม่ได้อยู่กับฉัน!” แดร์ริลตะคอกออกมา เมื่อความอดทนของเขาเริ่มจะหมดลง “เมแกนหายตัวไปหลังจากที่เธอนำชุดเกราะไปคืนให้นาย ถ้านายไม่ได้เอาเธอไปซ่อนไว้แล้วใครมันเป็นคนทำ?” แม่ชีแห่งโชคชะตากัดฟันแน่นในขณะที่เธอพูด เธอยกฝ่ามือขึ้นแล้วเหวี่ยงไปที่แดร์ริล! เพียะ! แม่ชีแห่งโชคชะตารวบรวมกำลังภายในทั้งหมดของเธอไว้ในฝ่ามืออย่างสุดกำลัง อากาศโดยรอบเริ่มแปรปรวน เธอรู้ดีว่าเธอไม่ใช่คู่ต่อสู้ที่เหมาะสมของแดร์ริล แต่เธอไม่สามารถควบคุมความโกรธของเธอไว้ได้ ในเมื่อลูกศิษย์ของเธอหายตัวไป เธอจึงต้องการให้แดร์ริลอยู่ที่นี่เพื่อสอบสวนเขาในการหายตัวไปของเมแกน บ้าชะมัด! เธอเป็นบ้าไปแล้วเหรอ? เธอรู้ไหมว่าเธอกำลังจะทำอะไร? แดร์ริลรับรู้ได้ถึงสนามพลังที่แข็งแกร่งมาจากด้านหลังเขา เขาสาปแช่งอยู่ภายใต้ลมหายใจของเขาและหันกลับมาทันที จากนั้นเขาก็รวบรวมกำลังภายในเพื่อรับมือกับการโจมตี ตู้ม! การสั่นสะเทือนดังก้องกังวานเมื่อฝ่ามือทั้งสองชนกัน หลังจากนั้น ใบหน้าของแม่ชีแห่งโชคชะตาก็ซีดเซียว เธอถอยหลังไปหลายก้าวด้วยความตื่นตระหนก! เธอไม่ใช่คู่ต่อสู้ที่เหมาะสมของแดร์ริลตั้งแต่ท
“แดร์ริล!” จีนทนไม่ไหวอีกต่อไป เธอตะโกนสุดเสียง “แกกล้าดียังไงใส่ร้ายท่านอาจารย์ของฉัน!” "ฉันเปล่า" แดร์ริลยักไหล่ในขณะที่เขามองดูแม่ชีแห่งโชคชะตาด้วยรอยยิ้ม “เร็วเข้า ไหนลองเรียกฉันว่า 'สามี' อีกครั้งสิ” “ไปลงนรกซะแดร์ริล!” จีนตะโกนลั่น อาจารย์ของเธอจะพูดคำนั้นได้ยังไงในเมื่อเธอเป็นผู้บริสุทธิ์และมีเกียรติตลอดชีวิตของเธอ แดร์ริลกล้าดูถูกเจ้านายของเธอต่อหน้าผู้คนมากมายเช่นนี้ได้อย่างไรกัน! แต่แล้วเธอก็ต้องตกตะลึงเมื่อเจ้านายของเธอเปิดริมฝีปากสีแดงเล็กน้อยและพูดว่า "สามี..." ว้าว! แม้ว่าเสียงของเธอนั้นจะค่อนข้างเบา แต่ทุกคนก็ได้ยินคำนั้น! ฝูงชนอ้าปากค้าง จากนั้นผู้คนก็เริ่มพูดคุยกัน สาวกสำนักง้อไบ๊ตกตะลึง โดยเฉพาะจีน ทุกคนกำลังตะลึง! จีนไม่เคยคิดฝันเลยว่า เจ้านายผู้โดดเดี่ยวของเธอจะเรียกแดร์ริลว่าสามีในที่สาธารณะชน “เชื่อฉันหรือยัง? ฉันไม่ได้โกหกพวกเธอ เจ้านายของเธอวิ่งไล่ตามฉันมาโดยตลอด” แดร์ริลพูดในขณะที่เขากำลังยิ้มเยาะ จากนั้นเขาก็คลายจุดสะกัดให้แม่ชีแห่งโชคชะตา “มานวดขาให้สามีของเธอหน่อย” แดร์ริลสั่งเธอด้วยความสนุกสนาน แม่ชีแห่งโชคชะตาที่ได้รับเครื่องรางสุวินัยเ
จากนั้น แม่ชีแห่งโชคชะตาและแดร์ริลก็หายวับไปจากสายตาของทุกคน "ท่านอาจารย์?" “เอ่อ...” จู่ ๆ พวกเขาก็หายตัวไปได้ยังไง? สาวกสำนักง้อไบ๊ตกตะลึงในขณะที่พวกเธอแลกเปลี่ยนสายตากัน พวกเธอไม่รู้ว่าเครื่องรางข้ามภพมหัศจรรย์ได้เคลื่อนย้ายแม่ชีแห่งโชคชะตาและแดร์ริลออกไป ไม่มีใครรู้ว่าพวกเขาถูกส่งไปที่ใด … ในขณะเดียวกัน... แดร์ริลรู้สึกราวกับว่าเขากำลังอยู่ในความฝัน ร่างกายของเขาสั่นเทา รอบ ๆ ตัวเขากลายเป็นสีดำ เขาสูดหายใจเข้าหลายครั้งก่อนที่เขาจะได้ก้าวลงสู่พื้นในที่สุด แดร์ริลถอนหายใจด้วยความโล่งอกทันทีที่เท้าของเขาแตะลงบนพื้น ทุกอย่างจะเรียบร้อยตราบใดที่เครื่องรางนั้นไม่ได้ส่งเขาลงไปในส่วนลึกของทะเล แดร์ริลลืมตาขึ้นช้า ๆ และมองไปรอบ ๆ เขารู้สึกมึนงง เขาถูกส่งมาที่ห้อง มันคือห้องแต่งตัวของผู้หญิง หญิงผู้หนึ่งกำลังเปลี่ยนเสื้อผ้าอยู่ หญิงผู้นั้นช่างสวยงามมาก เธอมีรอบเอวที่เรียวและส่วนโค้งเว้าที่น่าหลงใหล รูปร่างของเธอกำลังถูกเปิดเผยอยู่ตรงหน้าของแดร์ริล โอ้แม่เจ้า! เขากำลังคิดว่า 'ฉันโชคดีมากที่ถูกส่งมาที่นี่เพื่อดูสิ่งนี้!' เขาไม่รู้ว่าแม่ชีแห่งโชคชะตาถูกเคลื่อนย
ก่อนที่เขาจะได้พูดจบประโยค กลุ่มชายชุดดำก็วิ่งเข้ามาพร้อมมีดพร้าในมือโดยมีชายหัวโล้นนำพวกเขาเข้ามา ทันทีที่พวกเขามาถึง ชายหัวโล้นก็ตะโกนขึ้น “คุณหนูมาร์ค คุณเป็นอะไรไหม?” “ไอ้คนไร้ยางอายผู้นี้เข้ามาแอบดูฉันเปลี่ยนเสื้อผ้า” เชอรีลตอบด้วยความโกรธในขณะที่เธอชี้ไปที่แดร์ริล โอ้โห! พวกเขาโกรธแค้นเมื่อได้ยินเช่นนั้น ชายหัวโล้นมองแดร์ริลอย่างเยาะเย้ย "เฮ้ย ไอ้เด็กเวร! แกกล้ามากนะที่แอบเข้ามาในจอลลีส์ คลับและแอบดูคุณหนูมาร์ค แกรู้ไหมว่าเธอเป็นใคร? เธอเป็นคู่หมั้นของนายน้อยลอยด์ แกมาแอบดูคุณหนูเช่นนี้ แกคงมีความปรารถนาที่จะตายสินะ แกไม่เคยส่องกระจกดูสารรูปของแกบ้างเหรอ? วันนี้ฉันจะควักลูกตาของแกออกมาเอง!" แดร์ริลรู้ว่าเขากำลังเจอปัญหาเข้าแล้ว เขาโบกมือในขณะที่เขาพยายามจะอธิบายสถานการณ์ “มันเป็นเรื่องเข้าใจผิด ฉันคือ แดร์ริลและก็เป็นฉันที่สามารถปกป้องเมืองตงไห่จากกองทัพโลกใหม่เอาไว้ได้” ชื่อของเขาแพร่หลายไปทั่วจักรวาลโลก เขาจึงคิดว่าคนพวกนี้จะต้องเคยได้ยินชื่อของเขา ชายหัวโล้นงุนงง เขาแลกเปลี่ยนสายตากับเหล่าสหายของเขา “แดร์ริล?” “เมืองตงไห่?” “จัดการมัน!” พวกเขายกมีดพร้าขึ้
“ฉันชื่อจีเวล” ขอทานตัวน้อยตอบด้วยเสียงต่ำในขณะที่เธอมองไปที่แดร์ริล “คุณชาย ฉันขโมยซาลาเปามาแค่สองชิ้นและซาลาเปานั้นมีค่าแค่สองเพนนี แต่แหวนที่คุณให้เจ้าของร้านไป สามารถจ่ายค่าซาลาเปาได้เป็นพัน ๆ ชิ้น ได้โปรดเอาแหวนคืนมา!” ถึงแม้ว่าเธอจะเป็นเพียงเด็กสาว แต่เธอก็ยังมีความรู้อยู่มาก แหวนของแดร์ริลเป็นแหวนที่ค่อนข้างประณีต มองครั้งแรกก็เห็นได้ชัดว่ามันไม่ใช่แหวนธรรมดา เธอเป็นเพียงคนแปลกหน้า ดังนั้น เธอจึงสงสัยว่าทำไมเธอสมควรที่จะได้รับความช่วยเหลือจากเขาด้วยแหวนที่มีราคาเช่นนั้น “ไอ้เด็กขอทานเหม็น! หุบปาก!” เจ้าของร้านโกรธ เขาได้รับแหวนไปแล้ว จะให้เขาคืนมันง่าย ๆ ได้ยังไง? เจ้าของร้านจ้องไปที่จีเวลอย่างดุเดือด “ไอ้เด็กนิสัยไม่ดี! แกคิดว่าแกมีสิทธิที่จะพูดเหรอ? แกกล้าดียังไงมาขโมยซาลาเปาของฉัน! ฉันไม่ฆ่าแกก็บุญแล้ว” จีเวลไม่ได้หวาดกลัวเลย เธอจ้องเขม็งไปที่เขา “แกกล้าดียังไงจ้องหน้าฉันแบบนี้ แกอยากจะโดนตีอีกใช่ไหม...” เจ้าของร้านม้วนแขนเสื้อขึ้นในขณะที่เขาเดินเข้ามาหาเธอ แดร์ริลรีบเดินไปข้างหน้าและตบไหล่เจ้าของร้านทันที “นี่ เธอยังเด็กอยู่ พอได้แล้ว ฉันจะจ่ายค่าซาลาเปาสองชิ้นด้
เธอมีความรู้มากมายเกี่ยวกับทวีปตะวันออกอันยิ่งใหญ่ แต่เธอไม่รู้ว่ายังมีทวีปอื่นอีกบนโลกใบนี้ จีเวลยังคงรู้สึกไม่ดีกับสิ่งที่เกิดขึ้นก่อนหน้านี้และเธอก็พูดออกมาด้วยน้ำเสียงอันเศร้าสร้อย “ฉันรู้สึกแย่มาก คุณชาย ฉันขโมยซาลาเปามาเพียงแค่สองชิ้น แต่มันกลับทำให้คุณต้องมอบแหวนอันมีค่าของคุณให้เจ้าของร้านอาหารไป แหวนวงนั้นดูมีราคาและมันยังสามารถซื้อหลายซาลาเปาได้เป็นพัน ๆ ชิ้น แต่คุณใช้มันจ่ายเพื่อซาลาเปาเพียงแค่สองชิ้น...” จีเวลขมวดคิ้วในขณะที่เธอพูด เธอดูหดหู่ แดร์ริลรู้สึกขบขันกับความดื้อรั้นของเธอและพูดว่า "แหวนวงนั้นยังอยู่กับฉัน ฉันยังไม่ได้ให้เขาไป" แดร์ริลเอื้อมมือออกมาแล้วพลิกไปรอบ ๆ เพื่อแสดงแหวนที่ยังอยู่ในมือให้เธอดู แดร์ริลสังเกตว่าเจ้าของร้านอาหารผู้นั้นดูก้าวร้าวและหยาบคายเกินไป ดังนั้นเขาจึงใช้วิชาเงา เพื่อขโมยแหวนนั้นกลับคืนมา ไม่เพียงแค่นั้น เขายังเอาเงินของเจ้าของร้านอาหารมาอีกด้วย เมื่อเห็นแหวนในมือของแดร์ริล จีเวลก็อ้าปากค้าง เธอจ้องไปที่แดร์ริลอย่างว่างเปล่า เธอตะลึงงันจนพูดไม่ออก เกิดอะไรขึ้น? เธอเห็นแดร์ริลมอบแหวนให้เจ้าของร้านอาหาร 'แล้วทำไมตอนนี้แหวน
”รอก่อน”จู่ ๆ ลูคัสก็คิดบางอย่างได้ขณะที่พวกเขากำลังจะเดินทางต่อและสั่งลูกน้องทั้งสองของตน “วางแดร์ริลลงและค้นตัวเขา เผื่อว่ามีของอะไร”ฮ่าฮ่าแดร์ริลไม่ใช่เพียงแค่ประมุขสำนักประตูสุราลัยเท่านั้นแต่ว่ายังเป็นจักรพรรดิของเวสต์ริงตัน เขาต้องมีของมีค่าอยู่กับตัวแน่‘ฉันอาจจะเจอคัมภีร์ล้ำค่าบนตัวเขาก็ได้หากว่าฉันหาของมีค่าก่อนที่จะเอาเขาไปส่งที่สำนักเสียงลวงตา’ลูคัสยิ้มพร้อมคิด“ครับ นายน้อย”ลูกน้องทั้งสองรับคำและวางแดร์ริลลงก่อนที่จะเริ่มค้นตัวเขาไม่นานก็เจอของสองอย่างบนตัวแดร์ริล อันหนึ่งคือเจดีย์ส่วนอีกอันคือย่ามใส่สัตว์เทพเจดีย์เจ็ดมหาสมบัตินั้นสามารถเปลี่ยนขนาดได้ ดังนั้นแดร์ริลจึงเปลี่ยนให้เล็กที่สุด สูงแค่ประมาณนิ้วโป้ง ตอนที่เขาไม่ได้ใช้งาน คนทั่วไปก็จะไม่คิดว่ามันเป็นของสำคัญและเป็นเรื่องยากที่จะรู้ถึงความลับของเจดีย์“เอ่อ…”ตอนนั้นลูคัสก็หยิบเจดีย์ขึ้นมา หมุนไปมาเพื่อดู เขานิ่วหน้าและบอกว่า “มันมีพลังวิญญาณและดูเหมือนเป็นของล้ำค่า แต่ว่าเอาไว้ใช้ทำอะไรกัน?”จากนั้นลูคัสก็ห้อยเจดีย์กลับไว้ที่คอของแดร์ริลเหมือนเดิมแล้วลูคัสก็หยิบย่ามใส่สัตว์เทพขึ้นมาอย่างยินดีแล
สีหน้าของจาค็อบมืดครึ้มเมื่อเขาพูดเช่นนั้น เขาเองก็รู้สึกสับสนที่จริงจาค็อบไม่เชื่อเหมือนกันว่าแดร์ริลจะเป็นคนเช่นนั้น แต่สถานการณ์ตรงหน้าก็ต่างไป อีกอย่างแดร์ริลก็เหม็นกลิ่นเหล้าจริง ๆแต่จาค็อบนั้นก็ทำอะไรรอบคอบสมกับที่เป็นประมุขของคฤหาสน์เกียรติกระบี่และตัดสินใจว่าจะรอให้แดร์ริลตื่นขึ้นมาก่อนที่จะถามเขา“ท่านลุง”แต่ลูคัสร้อนใจขึ้นมาทันทีและบอกอย่างจริงจังว่า “ไม่ว่าเรื่องจริงจะเป็นยังไง แดร์ริลก็เมาและมานอนที่เตียงปาร์คเกอร์จริง นี่อาจจะทำลายชื่อเสียงทั้งของปาร์คเกอร์และคฤหาสน์เกียรติกระบี่ หากว่าเรื่องหลุดออกไปว่าเราทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น แล้วคนอื่นเขาจะมองพวกเรายังไง? แล้วอนาคตปาร์คเกอร์จะแต่งงานได้ยังไง?”ลูคัสพูดอย่างเป็นการเป็นงานก่อนที่จะมองไปรอบ ๆ “ผมคิดว่าเราน่าจะมัดเขาไว้ก่อนแล้วค่อยสอบสวนเขาตอนที่ตื่นขึ้น ทำแบบนั้นก็ไม่เป็นการทำลายชื่อเสียงของคฤหาสน์เกียรติกระบี่”หลายคนต่างก็พยักหน้าอย่างเห็นด้วยกับคำพูดของเขา“ใช่ อย่างน้อยเราก็น่าจะทำเพื่อชื่อเสียงของคฤหาสน์เกียรติกระบี่”“แดร์ริลแข็งแกร่งมากไป หากว่าคำพูดของนายน้อยลูคัสที่ว่าเขาอยากทำเรื่องไม่เหมาะไม่ควรกั
”ญาติผู้น้อง”ตอนนั้นเองลูคัสที่แอบอยู่ด้านนอกก็รีบพาคนอีกสองคนเข้ามาทันที“เกิดอะไรขึ้น?” ลูคัสตะโกนเสียงดังอย่างเป็นห่วงก่อนที่จะมองแดร์ริลที่อยู่บนเตียงและทำหน้าตาประหลาดใจ “ทำ… ทำไมประมุขดาร์บี้ถึงได้มาอยู่ที่นี่?”ต้องบอกว่าลูคัสแสดงได้ดีมาก ปาร์คเกอร์ไม่ได้รู้เลยว่ามีเรื่องหมกเม็ดอะไรและคิดว่าลูคัสมาเพราะได้ยินเสียงร้องของเธอ“ฉัน…” ปาร์คเกอร์กัดปากแน่นหน้าแดงก่ำ และพูดอย่างอับอายว่า “ฉันก็ไม่รู้เหมือนกัน…”ตอนนี้ใจปาร์คเกอร์ว้าวุ่นมาก ผู้หญิงคนไหนที่อยู่ในสถานการณ์แบบนี้ก็ทำใจให้นิ่งได้ยากกันทั้งนั้น“โอ้ตาย”ตอนนั้นเอง จาค็อบและศิษย์คนอื่น ๆ ที่สังเกตเห็นความวุ่นวายก็เข้ามาเอ่อ…ทุกคนต่างก็อึ้งไปทันทีเมื่อได้เห็นสถานการณ์ในห้องและมีสีหน้าบรรยายไม่ถูก“ทะ… ทำไมแดร์ริลถึงได้อยู่ในห้องของคุณหนูปาร์คเกอร์?”“กลิ่นเหล้าเหม็นคลุ้งเลย…”“เป็นไปได้ไหมว่าแดร์ริลดื่มเหล้าย้อมใจแล้วอยากจะมาทำอะไรกับคุณหนูปาร์คเกอร์…”ฝูงชนต่างก็แสดงความคิดเห็นดัน ลูคัสทำสีหน้าตื่นตะลึงเหมือนกันแต่ว่าในใจนั้นแอบหัวเราะลั่น‘ฮ่าฮ่า ตอนนี้แดร์ริลอธิบายตัวเองยากแล้ว ทุกคนเห็นเขาแบบนี้แล้ว’“ปา
จากนั้นลูคัสก็เรียกลูกน้องออกมาสองคนและบอกว่า “เร็วเขาถอดเสื้อผ้าหมอนี่ออก”ลูกน้องทั้งสองรีบถอดเสื้อผ้าของแดร์ริลออกตามคำสั่ง“อุ้มเขาขึ้นแล้วไปกัน” ลูคัสโบกมือและเดินออกไปลูกน้องทั้งสองคนรีบยกแดร์ริลขึ้นแล้วเดินตามไป พวกเขาไม่ลืมเอาเสื้อผ้าของแดร์ริลไปด้วยพวกเขาอาศัยความมืดของยามค่ำคืน อุ้มแดร์ริลเข้าไปในห้องของปาร์คเกอร์ เธอยังไม่กลับมาที่ห้องตอนนี้เพราะว่าเธอมีธุระต้องจัดการพวกเขาโยนแดร์ริลไปนอนบนเตียงปาร์คเกอร์ก่อนที่ลูคัสจะนำคนของเขาอีกสองคนไปซ่อนอยู่ในมุมมืด“แดร์ริล”ลูคัสยิ้มชั่วร้ายออกมาเมื่อพวกเขาซ่อนมิดชิดแล้ว และพูดกับตัวเองว่า “อย่ามาว่าฉันที่ทำเรื่องชั่ว ๆ เลย ใครใช้ให้นายล่วงเกินประมุขสำนักเสียงลวงตาล่ะ? อีกอย่างญาติฉันก็ชอบนายมากนี่”ตอนแรกลูคัสวางแผนว่าจะเอาตัวแดร์ริลออกจากคฤหาสน์เกียรติกระบี่ทันทีหลังจากที่เขาเมา และส่งไปที่แท่นของสำนักเสียงลวงตา แต่คฤหาสน์เกียรติกระบี่เพิ่มการรักษาความปลอดภัยหลังจากเหตุต่อสู้เมื่อกลางวัน การแอบพาแดร์ริลออกไปจึงไม่ใช่เรื่องง่ายลูคัสตัดสินใจว่าจะถอดเสื้อผ้าแดร์ริลออกและเอาเขามาไว้บนเตียงปาร์คเกอร์ จากนันเขาก็จะรีบเข้ามาแล
”โอ้”แม้เบื้องหน้าลูคัสอาจจะดูนิ่ง แต่ว่าในใจเขายินดีและตื่นเต้นมากเมื่อเห็นแดร์ริลดื่มไวน์ลูคัสนั้นเชิญแดร์ริลมาดื่มไม่ใช่เพราะความชื่นชมแต่อย่างใด แต่เพื่อที่จะได้ทำตามคำสั่งของแจ็คกี้และจับตัวแดร์ริลไปลูคัสนั้นเจ้าเล่ห์ เขารู้ว่าคนแข็งแกร่งอย่างแดร์ริลไม่มีทางได้รับผลจากยาพิษธรรมดา ๆ แน่ ดังนั้นเขาเลยไม่โง่ขนาดที่จะวางยาในไวน์ไวน์นั้นไม่มียาพิษ แต่ว่าตัวไวน์เองต่างหากที่มีปัญหากรุ่นกรึ่มเป็นเหล้าแรงเป็นพิเศษของทวีปมหาสมุทรอำพัน เพียงแค่ดื่มไวน์นี้เข้าไปอึกใหญ่ก็อาจจะทำให้คนดื่มเมาไปได้ครึ่งเดือน แม้แต่ผู้บ่มเพาะหากว่าได้ดื่มเช้าไปก็ไม่อาจต้านทานความแรงของเหล้าได้ ทุกคนที่รู้จักไวน์นี้รู้ดีว่าต้องกินยาแก้ก่อนที่จะดื่มกรุ่นกรึ่มอย่างเพลิดเพลินแผนของลูคัสก็ง่าย ๆ เขาเจตนาจะไม่บอกแดร์ริลว่ากรุ่นกรึ่มนั้นแรงแค่ไหน แล้วก็รอให้แดร์ริลเมาค่อยจับเขามัดส่วนตัวลูคัสนั้นกินยาแก้ไปแล้ว เขาก็เลยไม่ต้องกังวล“ประมุขดาร์บี้” ลูคัสยิ้มและมองแดร์ริล “ไวน์เป็นไงบ้างครับ?”“ยอดเยี่ยม”แดร์ริลพยักหน้าและอดเอ่ยไม่ได้ “กลิ่นของไวน์นี้แรงมาก มันมีรสหวานติดปลายลิ้น เป็นไวน์ชั้นยอด”แดร์ริล
แจ็คกี้ไม่พูดอะไรอีก เขาหันหลังจากไปแล้วหายไปในความมืดยามค่ำคืนในพริบตา“เฮ้อ”ตอนนั้นเอง ลูคัสก็สูดหายใจเข้าลึกพร้อมสีหน้ายุ่งยากใจประมุขสั่งให้เขาหาทางเอาเอง แล้วเขาจะมีทางอะไรล่ะ?…ตอนนั้นเองที่คฤหาสน์เกียรติกระบี่จาค็อบตั้งใจจัดเลี้ยงให้แดร์ริลเพื่อขอบคุณเขาสำหรับการยื่นมือเข้ามาช่วยเหลือจากนั้นแดร์ริลก็ถูกจัดให้นอนพักในห้องพักแขกหลังจากกินอาหารเสร็จตอนนั้นที่แดร์ริลนอนอยู่บนเตียงแต่ยังไม่ได้หลับ สองชั่วโมงผ่านไปแต่ก็ยังไม่มีข่าวอะไรเรื่องเดบร้าจากคนของปาร์คเกอร์เขายังไม่รู้ที่อยู่ของเดบร้า แล้วเขาจะมีอารมณ์มาพักผ่อนได้อย่างไร?ก๊อก ก๊อกมีเสียงประจบเอาใจดังมาจากนอกห้อง “ประมุขดาร์บี้ คุณนอนหรือยังครับ?”‘หืม?’แดร์ริลนิ่วหน้า เขาลุกขึ้นและเดินไปดูแล้วก็ต้องอึ้งไปเขาเห็นว่าลูคัสยืนยิ้มกว้างอยู่ด้วยท่าทางสุภาพนอบน้อม“มีอะไรให้ช่วยเหรอ?” แดร์ริลถามเบื้องหน้าเขาดูนิ่ง ๆ แต่ในใจแดร์ริลรังเกียจหมอนี่มาก‘เจ้าโง่นี่มาหาฉันทำไมกัน?’“แหะแหะ…”ลูคัสยิ้มด้วยสีหน้านอบน้อมแล้วบอกว่า “ประมุขดาร์บี้ อย่าเพิ่งปฏิเสธผมนะครับ เมื่อตอนกลางวันผมล่วงเกินคุณไปเยอะ แต่คุณก็ใ
”ประมุขดาร์บี้ คุณน่าทึ่งจริง ๆ คุณไล่แจ็คกี้ไปได้”“ใช่แล้ว ไม่แปลกใจเลยว่าทำไมคุณถึงได้เป็นผู้ทรงอิทธิพลแบบนี้”เหล่าแขกพากันมาทำความเคารพแดร์ริล พยายามที่จะเยินยอเขา แดร์ริลนั้นขี้เกียจที่จะรับมือกับพวกสอพลอพวกนี้ เขายิ้มและพูดปัด ๆ ไปไม่กี่ประโยคจาค็อบ โยฮันที่อยู่ข้างกายเขาเองก็มีทีท่าไม่แยแสพวกแขกก่อนหน้านี้แขกเหล่านี้พากันมาเยินยอจาค็อบตอนที่เห็นว่าคฤหาสน์เกียรติกระบี่นั้นมีอาวุธระดับม่วง แต่กลับหนีเขาเหมือนเห็นโรคร้ายตอนที่สำนักเสียงลวงตาโผล่มาจาค็อบรู้สึกว่าคงจะดีกว่านี้หากไม่คบหาสหายเหล่านี้ที่ต้องการเพียงแค่ผลประโยชน์จากเขาเหล่าแขกพากันอับอายที่จะหน้าด้านอยู่ต่อเมื่อรู้สึกได้ถึงท่าทีไม่แยแสของจาค็อบและท่าทีไม่สนใจของแดร์ริล ไม่นานพวกเขาก็จากไปคฤหาสน์เกียรติกระบี่กำลังทำความสะอาดบริเวณที่มีการต่อสู้จนเสร็จสิ้น ปาร์คเกอร์เองก้ไม่ลืมคำขอร้องของแดร์ริล และรีบส่งคนให้ออกไปหาข่าวของเดบร้าทันทีเวลาเดียวกันปาร์คเกอร์ก็เชื้อเชิญให้แดร์ริลอยู่ที่คฤหาสน์เกียรติกระบี่เพราะว่ามันคงใช้เวลากว่าจะหาที่อยู่ของเดบร้าได้ แดร์ริลพยักหน้าตกลงไม่นานก็ถึงเวลาค่ำคืนตอนนั้นเองที่เท
ทุกคนต่างก็มองแดร์ริลเมื่อได้ยินคำพูดของเขาโดยเฉพาะพวกที่หวาดกลัวสำนักเสียงลวงตา พวกเขาต่างก็มีความคิดมากมายแจ็คกี้นั้นเป็นปีศาจร้ายที่ฆ่าคนไม่กะพริบตา เขานั้นเป็นคนชี้นิ้วสั่งเป็นสั่งตายคนอื่นได้ แต่ตอนนี้เขาแพ้ให้แดร์ริลแบบหมดท่า แล้วเขาจะโมโหจัดจนล้มพนันหรือไม่?“ฟู่”แจ็คกี้หน้าแดงก่ำ เขาสูดหายใจเข้าลึก “แม้ว่าฉันจะไม่ใช่คนดี แต่ฉันก็รักษาคำพูดและยอมรับว่าแพ้แล้ว”จากนั้นแจ็คกี้ก็โบกมือ “ทุกคนจงฟัง เราจะไปจากคฤหาสน์เกียรติกระบี่ทันที แล้วไปรวมตัวกันที่แท่นพิธีหลัก”สีหน้าแจ็คกี้เต็มไปด้วยความรู้สึกไม่เต็มใจตอนที่ตะโกนประโยคสุดท้ายออกมาที่จริงนั้นเขาไม่เต็มใจจะจากไปแบบนี้สักนิด เขาต้องการจะควบคุมคฤหาสน์เกียรติกระบี่และอาวุธระดับม่วงทั้งสามชิ้นนั้นก็อยู่ใกล้เพียงแค่เอื้อมแล้วแต่เขาไม่มีทางเลือกอื่นเพราะแดร์ริลทำให้เส้นเลือดหัวใจของเขาบาดเจ็บตอนที่ใช้ง้าวสวรรค์ ทำให้แจ็คกี้ไม่สามารถสู้ต่อไปได้“โอ้”เหล่าศิษย์สำนักเสียงลวงตานับพันต่างก็ไปจากคฤหาสน์เกียรติกระบี่ด้วยสีหน้ามืดครึ้มเมื่อได้ยินคำสั่งของแจ็คกี้“แดร์ริล ดาร์บี้”แจ็คกี้เดินไปสองสามก้าวก่อนที่จะหยุด เขาหันกลั
”ประมุขแจ็คกี้ การต่อสู้นี้จบแล้ว” สีหน้าแดร์ริลเย็นเยียบไม่แสดงอารมณ์ใดซูมแดร์ริลโบกง้าวด้วยกำลังที่มีเมื่อพูดจบ และกลิ่นอายที่สั่นสะเทือนฟ้าดินก็ปล่อยออกมาจากง้าวสวรรค์ก่อนที่จะมีลำแสงสีแดงเลือดพุ่งเข้าใส่แจ็คกี้แจ็คกี้แทบไม่ทันคิดขณะที่เขาสีหน้าเปลี่ยน เขารีบปล่อยพลังภายในออกมาและเปลี่ยนเครื่องจักรสังหารให้ป้องกันการโจมตีปังลำแสงสีเลือดทำลายเครื่องจักรเปลี่ยนร่างสังหารออกเป็นเสี่ยง ทำให้แจ็คกี้ร้องครางออกมาและปลิวถอยหลังไปมากกว่า 100 เมตร ก่อนที่จะร่วงกระแทกพื้นอย่างแรงการโจมตีของแจ็คกี้อาจจะดูรุนแรงตอนที่เขาโจมตีแดร์ริล แต่เขาก็ใช้พลังภายในไปเยอะแล้ว ตอนนี้แจ็คกี้ไม่สามารถรับการโจมตีได้เมื่อเจอกับง้าวสวรรค์ของแดร์ริลอะไรกัน?ทุกคนที่อยู่ด้านล่างต่างก็อ้าปากค้างเมื่อได้เห็นเรื่องตรงหน้าและมองแดร์ริลอย่างพูดไม่ออกพลังของชายหนุ่มคนนี้น่ากลัวมากแล้วอาวุธในมือเขาก็ดูพิเศษ มันดูคุ้นตาชอบกล…เฮือกตอนนั้นเองจาค็อบก็มองแดร์ริลด้วยความตกตะลึง แววตาเขาก็ตื่นเต้นมากเพื่อนของลูกสาวเขามีความสามารถขนาดนี้ คนเราจะดูกันแต่ภาพลักษณ์ภายนอกไม่ได้จริง ๆปาร์คเกอร์ตัวสั่นและมองแ