บททั้งหมดของ ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก: บทที่ 961 - บทที่ 970

สามชั่วโมงผ่านไปอย่างรวดเร็วไรอัน ก็อตติและคนของเซอร์เรย์ต่างมารวมตัวกันห่างจากคฤหาสน์ริมทะเลสาบสิบไมล์ ปิดกั้นพื้นที่จนไม่สามารถผ่านเข้าไปได้เมื่อได้ยินคำสั่ง พวกอันธพาลก็รีบวิ่งไปที่คฤหาสน์ริมทะเลสาบพร้อมอาวุธในมือท่ามกลางฝูงชนไรอันและเจมส์มารวมตัวกันหนึ่งในนั้นคือเจ้าพ่อแห่งพวกนักเลงท้องถนนในเซาท์ไลท์อีกคนหนึ่งผู้เฒ่าตระกูลเฟิร์สคลาส ตระกูลเซอร์เรย์ทกอย่างรวดเร็ว และพวกเขาก็อยู่ด้านนอกคฤหาสน์ริมทะเลสาบคนจากสถานีตำรวจรับรู้ถึงสถานการณ์ที่นี่ แต่เกร็กไม่กล้าทำอะไรนอกจากรายงานให้ยานนิคทราบประตูคฤหาสน์ถูกเปิดในทันใด ฮาร์วีย์เดินออกมาด้วยท่าทางเย็นชาราวกับน้ำแข็ง ขณะที่ไทสันเดินตามหลังมาติด ๆ “ผู้เฒ่า! พ่อทูนหัว! ช่วยผมด้วย! ช่วยผมด้วย!”ลุคตะโกนขอความช่วยเหลือ ราวกับว่าเขาเห็นฟางช่วยชีวิตเส้นสุดท้าย เขาคลานไปรอบ ๆ แม้ว่ามือและเท้าขงเขาจะหักก็ตามปัง!ไทสันเตะหน้าลุคทำให้เขากลิ้งไปมาบนพื้นแล้วกระอักเลือดออกมาดวงตาของเจมส์กระตุกเมื่อเห็นภาพนั้น ท่าทีของเขาเย็นชา เขาไม่เหลือบมองไปยังทิศทางที่ลุคอยู่ สายตาของเขาจับจ้องไปที่ฮาร์วีย์ บังคับให้ตัวเองพูดรอดไรฟันว่า “เป็นผ

อีธานเดินเข้าไปหาฮาร์วีย์ จากนั้นเขาคำนับให้อย่างเคร่งขรึมหลังจากจัดชุดเครื่องแบบของเขาให้เรียบร้อยแล้ว“ผู้บัญชาการค่ายศัสตราวุธ อีธาน ฮันต์ รายงานตัวครับ!”“รายงานตัวครับ!”“รายงานตัวครับ!”บริเวณโดยรอบของคฤหาสน์ ทหารทั้งหมดจากค่ายศัสตราวุธที่เต็มไปด้วยความกระตือรือร้น พวกเขาทำความเคารพและตะเบ็งเสียงออกมาอย่างฮึกเหิมเสียงดังก้องไปทั่วทั้งคฤหาสน์ ก้องกังวานไปไกลถึงจุดที่เจมส์และคนอื่น ๆ ต้องใจสั่นแข้งขาอ่อนแรงและภายใต้ความตกใจนี้ ฮาร์วีย์ค่อย ๆ ก้าวไปข้างหน้าทุกคนเกือบต้องหยุดหายใจเมื่อเขาก้าวไปข้างหน้า แทบจะทรุดลงคุกเข่าลงต่อหน้าเขาฮาร์วีย์ส่งยิ้มจาง ๆ ให้เจมส์ เซอร์เรย์ที่กำลังหวาดกลัวแทบตาย แล้วถามอย่างใจเย็นว่า “นายกำลังพยายามจะฆ่าฉันงั้นเหรอ?”“แก… แกเป็นใคร?!”ความหวาดกลัวพลุ่งพล่านในกายของเจมส์ แม้ว่าเขาจะเป็นผู้นำตระกูลเซอร์เรย์ แต่ตอนนี้เขารู้สึกเหมือนเข่าของเขาอ่อนแรง หลังจากนั้นเกิดเสียงคุกเข่าลงกับพื้นเจมส์รวบรวมกำลังทั้งหมดของเขา พยายามฝืนยกตัวเองขึ้น แต่กลับไม่มีแรงเมื่ออยู่ต่อหน้าฮาร์วีย์ แม้แต่การเงยหน้าขึ้นไปมองเหมือนกับต้องใช้กำลังเรี่ยวแรงทั้งหมดของเ

เจส์เผยใบหน้าอ้อนวอนเขาเป็นฮีโร่ในรุ่นของเขา เขาไม่อยากตายจริง ๆเพราะเมื่อเขาตาย ตระกูลจะไม่เหลืออะไรฮาร์วีย์มองดูเจมส์ด้วยความสนใจ จากนั้นมองไปที่ไรอันที่นอนอยู่บนพื้นที่ปิดปากเงียบแล้วพูดว่า “ไรอัน เจมส์เต็มใจที่จะให้ทรัพย์สินทั้งหมดของตระกูลเซอร์เรย์แก่ฉันเพื่อแลกกับความผิดบาป นายมีอะไรจะแลกกับฉันบ้างล่ะ?”ไรอันรู้สึกเหมือนได้รับการอภัยโทษจากความตาย จากนั้นเขาพูดพร้อมกับตัวสั่นเทาว่า “ถ้าคุณอยากได้ ผมจะมอบทุกอย่างที่ครอบครองในท้องถนนแห่งเซาท์ไลท์ให้กับไทสันตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป เขาจะเป็นเจ้าพ่อแห่งพวกนักเลงท้องถนนในเซาท์ไลท์”ไรอันรู้ดีว่าฮาร์วีย์ไม่ได้สนใจอำนาจนักเลงหัวไม้ตามท้องถนนแต่ไทสันเป็นลูกน้องของฮาร์วีย์ ให้ลูกน้องดูแลทุกอย่างนั้นเป็นการตัดสินใจที่ดีที่สุดที่เขาเคยทำฮาร์วีย์หันกลับไปมองและเดินจากไปโดยไม่พูดอะไรอีก ตระกูลเซอร์เรย์และไรอันก็แค่คนตัวเล็ก ๆ หากพวกเขาไม่มายุ่งกับเขา เขาจะไม่สนใจพวกเขาแม้แต่น้อยภายใต้สถานการณ์ปัจจุบัน ตระกูลลีโอที่กำลังไปได้ดีในฮ่องกงกลับต้องเจอปัญหาต่อไปแผนพวกเขาที่วางไว้ที่จะใช้อีวอนน์ได้เข้าถึงหูของฮาร์วีย์แล้วเรื่องเล็ก ๆ น

นั่นเพราะแมนดี้ ซีนเธียร์ ลิเลียนและไซม่อนต้องอยู่ที่เดอะการ์เด้น เรสซิเด้น พวกเขาต้องออกไปซื้อกับข้าวของใช้ข้างนอก ลิเลียนถามขึ้นอย่างสงสัยว่า “มาดูนี่สิตาแก่ คนบ้าสองสามคนเดินป้วนเปี้ยนแถวนี้!”ไซม่อนมองไปยังทิศทางที่ลิเลียนมองไป เห็นคนประมาณยี่สิบสามสิบคนกำลังเดินเข้ามาทั้งสองต่างอุทานอย่างตกใจ การกระทำของพวกเขาแสดงออกเหมือน ๆ กันพวกเขาดึงดูดความสนใจได้ดี บางคนในหมู่คนพวกนั้นเป็นคนที่ทั้งสองรู้จัก“หรือจะมีคนสูงศักดิ์มาที่นี่? หรือจะเป็นพวกเซอร์เรย์มาที่นี่?!”“จำได้ไหม? เมื่อไม่นานมานี้ที่สนามบินบัควู้ดถูกปิดกั้นพื้นที่? ฉันจำได้ว่าที่นั่นมีรถโรลส์รอยซ์เกือบร้อยคัน!”“บางทีอาจเป็นเพราะคนสำคัญที่เพิ่งเดินทางมาถึงฮ่องกง!”“พวกเซอร์รีย์นี่เก่งจริง ๆ ! ในช่วงเวลาสำคัญแบบนี้พวกเขาอาจจะใช้โอกาสนี้เพื่อไต่อันดับสุงขึ้นไปอีกครั้ง!”“ใครจะไปรู้ บางทีตระกูลเซอร์เรย์อาจเป็นตระกูลที่มีอันดับสูงสุดสูงสุดในบัควู้ดได้ในอนาคต!”ลิเลียนและไซม่อนมองหน้ากันหลังจากได้ยินเรื่องซุบซิบของคนเหล่านั้นไซม่อนถามอย่างไม่เข้าใจว่า “พวกเขาไม่ได้มาหาเราใช่ไหม?”ลิเลียนกลอกตามองบน“คุณคิดอะไรอยู่

แมนดี้คาดเดาสิ่งที่เกิดขึ้นจริง แต่เธอไม่พูดอะไรออกมาฮาร์วีย์พูดอย่างใจเย็นว่า “ผมไม่ได้ทำอะไร พวกเขาบอกว่าพวกเขาอยากมาที่นี่เพื่อคุกเข่าขอโทษ”เขาไม่ได้โกหกเมื่อวันก่อนเจมส์และไรอันยืนกรานที่จะมาแสดงความขอโทษพวกเขารู้สึกราวกับว่าพวกเขาได้รับพรจากเหล่าทวยเทพเมื่อฮาร์วีย์ยอมปล่อยให้พวกเขามาที่นี่แมนดี้ถอนหายใจออกมา“ฮาร์วีย์ ถ้าคุณมีโอกาสได้พบเขาคุณต้องขอบคุณเจ้าชายยอร์ก ถ้าไม่ใช่เพราะเขาเมื่อวานนี้คุณอาจจะไม่ได้กลับมาที่นี่”“และคุณต้องพิจารณาถึงผลที่ตามมาจากสิ่งที่คุณทำ คุณห้ามไปก่อความวุ่นวายอีก”“คราวนี้คุณโชคดีที่เจ้าชายยอร์กช่วยคุณไว้ แต่ครั้งต่อไปมันอาจจะไม่โชคดีแบบนี้”ฮาร์วีย์พูดไม่ออกหลังจากได้ยินคำพูดของแมนดี้ไซม่อนอ้าปากค้าง“แมนดี้ ลูกกำลังจะบอกว่าเจ้าชายยอร์กเป็นคนที่ช่วยแก้ปัญญานี้งั้นเหรอ?”ลิเลียนรู้สึกราวกับว่าเธอเข้าใจสิ่งที่เกิดขึ้น“ฉันคิดว่าคนไร้ประโยชน์อย่างนายสามารถทำอะไรได้บ้าง!”“เจ้าชายยอร์กเป็นยอดชายแห่งเซาท์ไลท์ แค่เขาจัดการให้ทั้งเจมส์และไรอันต่างเข้ามาขอโทษ!”“ฮาร์วีย์ แกนี่มันไร้ยางอายจริง ๆ ! ฉันไม่อยากจะเชื่อเลยว่าแกทำให้ดูเหมือนว่าแ