บททั้งหมดของ ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก: บทที่ 951 - บทที่ 960

ยานนิค บิสสันฟังน้ำเสียงอีกฝ่ายแลดูขมขื่น เขาพูดอย่างช้า ๆ ว่า “ในเมื่อคุณบอกว่าอยากจะเฝ้าระวังอยู่ข้างนอก ก็ดูแลพวกเราให้ดี”“เมื่อหัวหน้าผู้ฝึกสอนทำอะไรก็เพียงแค่ทำเป็นตาบอด ทำเหมือนมองไม่เห็นและไม่รับรู้อะไร! คุณเข้าใจใช่ไหม?”“แรงกดดันจากตระกูลเซอร์เรย์ ผมจะจัดการให้เอง!”“ผู้เฒ่าฟินช์ เรื่องในครั้งนี้ดูใหญ่เกินไป เราเสมือนตกอยู่ท่ามกลางความขัดแย้ง ถ้าเราไม่ระวังให้ดี เราอาจจะตายได้ อย่าทำเป็นเล่นเด็ดขาด!”“รับทราบครับ!”เกร็ก ฟินช์พูดด้วยน้ำเสียงทุ้มลึกแล้ววางสายเขาเพียงอยากทำให้ตระกูลเซอร์เรย์รู้จักขอบเขตของตัวเองตระกูลเซอร์เรย์ไม่ได้เป็นคู่ต่อสู้ที่แท้จริง แต่พวกเขายังกล้าที่จะยั่วยุหัวหน้าผู้ฝึกสอนและยังกล้าเรียกตำรวจจากสถานีตำรวจบัควูดมาจับหัวหน้าผู้ฝึกสอนอีกเมื่อไหร่ที่พวกพวกจะยอมหยุดทำเรื่องร้สาระแบบนี้?***ในขณะเดียวกันฮาร์วีย์ออกจากคฤหาสน์และมุ่งตรงไปที่ซิลเวอร์นิมบัส เมาท์เทนรีสอร์ตเขามาถึงสถานที่ก่อสร้างภายในสิบนาทีพวกอันธพาลหลายสิบคนรวมตัวกันที่ทางเข้า คนของโอลด์ ไนเนอร์มีสภาพแขนขาหักนอนกระจัดกระจายรอบ ๆ เมอร์เซเดส เบนซ์ จี คลาสจอดอยู่หลังพวกอันธพา

ฮาร์วีย์ก้าวไปข้างหน้ากอดแมนดี้เอาไว้แล้วพูดเบา ๆ ว่า “ไม่ต้องกังวล ทุกอย่างเรียบร้อยดี ผมไปรับซีนเธียร์กลับมาเมื่อชั่วโมงที่แล้ว ตอนนี้เธอสบายดี เธอหลับพักผ่อนอยู่!”“เธอสบายดีใช่ไหม?!” แมนดี้ไม่เชื่อ เธอไม่เชื่อว่าสามีของเธอจะทำอะไรแบบนั้นได้ฮาร์วีย์รู้ว่าแมนดี้จะไม่เชื่อในตัวเขาแม้ว่าเขาจะอธิบายอะไรออกมาก็ตาม เขาจึงเพียงถอนหายใจและพูดว่า “เจ้าชายยอร์กรู้เรื่องนี้ เขาส่งคนมาช่วยซีนเธียร์เอาไว้”ในที่สุดแมนดี้ก็เชื่อเขา “ฮือ…” เธอผู้ซึ่งเข้มแข็งมาตลอด ในที่สุดก็ร้องไห้ออกมาในเวลาแบบนี้เธอรู้สึกกลัวกับสิ่งที่เกิดขึ้นในวันนี้จริงๆจู่ ๆ ก็มีคนมาก่อความวุ่นวายที่ไซต์ก่อสร้าง ถ้าไม่ใช่เพราะคนของสกาย คอร์ปอเรชั่นที่บังเอิญอยู่ที่นี่ เธออาจต้องตกอยู่ในสถานการณ์ที่เลวร้ายไปแล้ว“ผมไม่ควรออกจากบัควู้ด ผมต้องโทษสำหรับเรื่องทั้งหมดนี้” ฮาร์วีย์รู้สึกผิด“ดีที่คุณรู้!“ฮาร์วีย์ ทำไมคุณถึงไปยั่วอารมณ์ลุค?!“คุณไม่รู้หรือว่าอะไรเกิดขึ้นตอนนี้?“แม้ว่าบริษัทจะพัฒนาไป แต่ลุคก็ยังเป็นเจ้าชายแห่งตระกูลเซอร์เรย์ และตระกูลเซอร์เรย์เป็นตระกูลเฟิร์สคลาส เราไม่สามารถที่จะไปยั่วยุพวกเขาได้!”“แ

ฮาร์วีย์ฉีกยิ้มและพูดว่า “แล้วฉันบอกว่าฉันจะปล่อยเขาไปงั้นเหรอ?”ดวงตาของเช็กหม่นหมองลงทันทีหลังจากได้ยินเรื่องนี้ เขาพูดอย่างเย็นชาแและจ้องไปที่ฮาร์วีย์ว่า “แกกล้าดียังไงมาลองดีกับฉัน?”“ท่านก็อตติ จัดการมันเลยดีกว่า! มันคงไม่กล้าแตะต้องนายน้อยอีกต่อไป มันจะต้องพบกับชะตากรรมที่เลวร้ายยิ่งกว่าความตาย!”ในขณะนั้น คนรอบ ๆ เช็กก็พูดขึ้นมาในขณะที่เขาชี้ไปที่ฮาร์วีย์“เฮอะ…”ฮาร์วีย์หัวเราะ เขาขยิบตาให้เช็กและพูดว่า “นายลองดูก็ได้นะว่าฉันกล้าแตะต้องเขาหรือเปล่า?”เช็กพูดออกมาทันทีว่า “แกมีความกล้ามากจริง ๆ ที่กล้าแตะต้องนายน้อย”ฮาร์วีย์ถอนหายใจ “ฉันก็อยากทำนะ น่าเสียดายที่ฉันเป็นคนดีพอ บางอย่างฉันก็ไม่อยากทำ”“งั้นตอนนี้ฉันจะให้ทางเลือกกับนาย พาคนของนายออกไปซะ”“จากนั้นกลับไปบอกจอห์นว่าฉันจะให้อภัยเขากับเรื่องนี้ ถ้าเขายอมคุกเข่าที่ประตูบ้านฉัน”“ไม่งั้นก็อย่าหาว่าฉันไร้ความปราณี”ฮาร์วีย์พูดออกมาอย่างใจเย็น แต่สีหน้าของเช็กเปลี่ยนไป เขาจ้องไปที่ฮาร์วีย์และพูดว่า “เด็กน้อย ฉันยอมรับว่าแกมีความกล้ามาก! แต่แกรู้ไหมว่า จอห์น ก็อตติคือใคร? เขาคือเจ้าพ่อแห่งนักเลงบนท้องถนนในเซาท์ไลท์

“เราไม่ได้มีปัญหากัน และฉันไม่สนใจนายเลยแม้แต่น้อย”“แต่นายกลับแส่มาหาเรื่องฉัน ล้ำเส้นฉันเกินไป”“นายไม่ควร ไม่ควร ไม่ควรมายุ่งกับเมียและครอบครัวของฉันเลย”ฮาร์วีย์พูดอย่างเย็นชา“ไม่… ไม่ใช่ฉัน… ฝีมือเช็ก! เขาทำ!”“ฮาร์วีย์ นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่เราพบกัน คิดดูสิ ฉันไม่เคยทำให้แกต้องอยู่ในจุดที่แย่เลย ใช่ไหม?”“ปล่อยฉันไปเถอะ แกอยากได้เงินใช่ไหม? ฉันให้เงินตามที่แกต้องการ”ลุครู้สึกกลัวและอ้อนวอนขอความเมตตาอย่างรวดเร็ว“ให้เงินฉันอีกแล้วเหรอ? โอเค อย่างที่ฉันพูดไปก่อนหน้านี้ เงินสด 1.5 พันล้านดอลลาร์ ถ้านายสามารถให้ฉันได้ตอนนี้ ฉันจะปล่อยนายไป” ฮาร์วีย์ยิ้มลุคหน้าซีดเผือดเมื่อได้ยินคำพูดของฮาร์วีย์ แม้แต่ตระกูลเซอร์เรย์ก็ไม่อาจมีเงินสด 1.5 พันล้านดอลลาร์ได้ นับประสาอะไรกับเขา“ในเมื่อคน ๆ หนึ่งทำผิด เขาก็ต้องชดใช้ ไม่งั้นเขาคงจะจะจำสิ่งที่ทำลงไปไม่ได้” ฮาร์วีย์ดูนิ่งเฉยและพูดกับไทสันว่า “ให้เขาชดใช้สิบเท่าสำหรับสิ่งที่เกิดขึ้นกับซีนเธียร์ก่อนหน้านี้”ไทสันพยักหน้าและพูดว่า “ได้ครับ แต่ผมเกรงว่าเขาจะทนไม่ได้…”“ไม่เป็นไร ก็แค่หักมือหักขามันซะ ไม่ถึงตายหรอก” ฮาร์วีย์พูด“ครั

คฤหาสน์ในเขตชานเมืองฮาร์วีย์จ้องมองลุคอย่างเย็นชา ลุกที่กำลังนอนคลุกอยู่ในโคลน แขนขาของอีกฝ่ายหัก เขาทำได้แค่คลานบนพื้นเท่านั้นไทสันทำตามคำสั่งของฮาร์วีย์อย่างจริงจัง เขาให้ลุคได้ชดใช้มากกว่าจำนวนครั้งที่คนเหล่านั้นเคยทำร้ายซีนเธียร์ก่อนหน้านี้ถึงสิบเท่า ไม่มาก ไม่น้อย“หัวหน้าผู้ฝึกสอน จอห์นวิดีโอคอลหาลุค…”อีธานเดินเข้ามา เขาหยิบโทรศัพท์แล้วยื่นให้ฮาร์วีย์ฮาร์วีย์พูดอย่างไม่สนใจว่า “ไม่ใช่โทรหาลุคหรอก โทรมาหาฉัน รับสิ”เมื่อกดรับ ผู้เฒ่าผู้ยิ่งใหญ่สองคนปรากฏตัวที่ในสายคนหนึ่งคือเจมมส์ เซอร์เรย์ จากตระกูลเซอร์เรย์ และอีกคนคือจอห์น ก็อตติ เจ้าพ่อแห่งพวกนักเลงท้องถนนในเซาท์ไลท์จอห์นจ้องไปที่ฮาร์วีย์ รูม่านตาของเขาหดตัวเล็กน้อย จากนั้นเขาก็ยิ้มและพูดว่า “ฉันเดาถูก นั่นคือเจ้าชายยอร์ก”ฮาร์วีย์ดูไม่แยแสและพูดว่า “จอห์น ก็อตติ ในเมื่อคุณรู้ว่าเป็นผม คุณควรรู้ว่าผมไม่ใช่คนที่คุณสามารถเจรจาด้วยได้”จอห์นยิ้มและพูดว่า “เจ้าชายยอร์ก ผมคุ้นเคยกับคุณดี งั้นคุณให้เกียรติผมสักหน่อยและยกโทษให้ลูกทูนหัวของผมได้ไหม? ปล่อยให้เขาไป ถือซะว่าผมเป็นหนี้บุญคุณคุณ คุณคิดว่าไง?”“ก็ได้” ฮาร์ว