All Chapters of ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก: Chapter 691 - Chapter 700

โยนาธานขมวดคิ้ว เขาและควินตันรู้ดีว่าแขกคนนี้ไม่ใช่ใครอื่นไกลนอกซะจากฮาร์วีย์ ยอร์กพวกเขาไม่คิดจะเชิญฮาร์วีย์ แต่เขาก็ยังหาหนทางมายู่ในรายชื่อแขก“ให้เขามา!”หลังจากนั้นโยนาธานก็พูดออกมา“ตั้งแต่เขากลับมาที่บัควู้ด ยังไม่มีโอกาสที่เราจะได้พบกันอีกครั้งอย่างเป็นทางการ งานเลี้ยงนี้คงจะเหมาะสม...”“แน่นอน เขาให้เรารับรู้มาตลอดว่าเขากำลังวางแผนแก้แค้นอยู่เงียบ ๆ ตลอดในช่วงสามปีที่ผ่านมา”“คนนอกต่างคิดว่าเขากลายเป็นคนโสโครกที่มีชีวิตที่เลวร้ายยิ่งกว่าสุนัขจรจัดในตระกูลเล็ก ๆ อย่างซิมเมอร์… ณ ตอนนี้ เห็นได้ชัดว่าเขาเตรียมการทุกอย่างเอาไว้”“งานเลี้ยงนี้จะเป็นช่วงเวลาที่เราจะได้พบกับเขาอีกครั้งหลังจากป่านมาสามปี เมื่อถึงเวลานั้นเราจะจัดการกับเขาหลังจากงานเลี้ยงสิ้นสุดลง”โยนาธานดูนิ่งสงบ ราวกับว่าทุกสิ่งที่เขาพูดนั้นเป็นเรื่องธรรมดาควินตันหัวเราะและพูดว่า “ถ้าหากครอบครัวต้องการให้เป็นแบบนั้น แน่นอนว่าผมจะเป็นคนทำภารกิจนี้ให้สำเร็จ”“ฉันเคยพูดไปแล้วว่าตอนนี้นายควบคุมดูแลทุกอย่าง ทุกคนในตระกูลยอมรับว่านายเป็นผู้นำของพวกเขา”“การจัดการกับชายคนนั้นก็เหมือนกับการจัดการกับหนามในใจของนา

เสียงอึกทึกทำให้หูของทุกคนหนวกแทบระเบิดทุกคนสังเกตเห็นว่ามีเฮลิคอปเตอร์ทหารติดอาวุธส่องไฟสีขาวลงมาที่พวกเขา“ทำไมจู่ ๆ ทหารก็ปรากฏตัวขึ้น?”ทุกคนต่างมองหน้ากันด้วยความงุนงง แม้แต่โยนาธานก็ยังขมวดคิ้วด้วยเครือข่ายและเส้นสายที่เขามีในกองทัพ เหตุการณ์แบบนี้จะเกิดขึ้นได้อย่างไร?ครู่ต่อมาทหารติดอาวุธหลายสิบนายที่ไม่มีสัญลักษณ์ของตำแหน่งโรยตัวลงมาจากเฮลิคอปเตอร์ผู้ชายที่เป็นผู้นำยังเด็กมาก เขารีบเดินเข้าไปหาโทเบียสและโค้งคำนับ“มิสเตอร์เบเกอร์ มีทหารที่ได้รับบาดเจ็บจำนวนหนึ่งถูกส่งตัวกลับมาจากสนามรบอเมริกากลาง พวกเขามีอาการบาดเจ็บรุนแรงและล้มตาย ผมได้รับคำสั่งให้คุณเข้ารักษาพวกเขาโดยเร็วที่สุด ได้โปรดเข้าใจพวกเราด้วย!”หลังจากที่เขาพูดจบ เขาไม่อยากเสียเวลาอีกต่อไปและรับพาโทเบียสออกไปโยนาธานก็เดินเข้ามาหาเขาอย่างโกรธจัดและตะโกนออกมาว่า“น่าเกลียดที่สุด! คุณมาจากทีมไหน?! ไม่มีกฎระเบียบที่จะต้องปฏิบัติตามเลยหรือไง?!”“มิสเตอร์เบเกอร์ได้รับเชิญจากเรา! คุณกำลังกระทำการรุกรานต่อต้านตระกูลอยู่รู้หรือเปล่า?!”“ใครคือหัวหน้าของคุณ? ให้เขามาพบฉันเดี๋ยวนี้! เขาไม่รู้หรือไงว่าฉันเป็นใคร

งานวันเกิดคุณย่ายอร์กใกล้เข้ามาเรื่อย ๆ บัควู้ดทั้งเมืองอบอวลไปด้วยอารมณ์ความเบิกบานราวกับว่าวันนั้นเป็นวันหยุดนักขัตฤกษ์ทั้งเมืองบัควู้ดรู้ดีพวกยอร์กมีสถานะที่สูงในบัควู้ดอย่างไม่น่าเชื่อ และเป็นตระกูลอันดับต้น ๆ ของบัควู้ดตระกูลอันดับหนึ่งในบัควู้ดต่างตอบรับคำเชิญไปร่วมงานเลี้ยงวันเกิดของตระกูลยอร์กเพราะนั่นถือเป็นเกียรติอย่างยิ่งหลายคนถ่ายรูปบัตรเชิญหลังจากที่ได้รับบัตรเชิญเพื่อโอ้อวดสถานะและอันดับของพวกเขาสิ่งนี้แสดงให้เห็นคุณค่าและความสำคัญของงานเลี้ยงวันเกิดของคุณย่ายอร์กที่พวกยอร์กจัดขึ้น การประชาสัมพันธ์ต่อ ๆ กันนั้นก็พิสูจน์มันได้ก่อนถึงวันงานเลี้ยง ซีนเธียร์นำบัตรเชิญไปร่วมงานเลี้ยงกลับบ้านอย่างเบื่อหน่ายเธอต้องใช้เวลานานในการขอร้องพ่อแม่บุญธรรมเพื่อให้ได้มันมาอีกด้านแมนดี้อาการเหมือนไม่สบายนั่นเพราะว่าเรื่องที่เกิดขึ้นที่เกิดจากเวย์นเธอไม่กล้าไปร่วมงานวันเกิดของคุณย่ายอร์กใครเล่าจะทนรับรับผลที่ตามมาได้ ถ้าพวกยอร์กโกรธจัดขึ้นมาในงานเลี้ยง?แต่เธอไม่สามารถพูดเรื่องนี้กับใครได้ และเธอไม่รู้ว่าจะอธิบายสถานการณ์นี้ให้ซีนเธียร์ฟังอย่างไร“ถ้าคุณไม่ไป ผมไปเองก

ฮาร์วีย์ไม่มีอาการสะทกสะท้ายอะไรเมื่อเผชิญกับการเยาะเย้ยของชายคนนั้นในสายตาของเขาตัวตลกคนนี้ไม่มีความหมายอะไรกับเขาแล้วทำไมเขาจะต้องไปสนใจเมื่อเทียบกับพวกยอร์กแล้ว ผู้ชายคนนี้เทียบได้กับฝุ่นผงเล็ก ๆ เท่านั้นหลังจากเห็นท่าทางของฮาร์วีย์ โรซาลีก็เปลี่ยนความคิดของเธอที่มีต่อเขาเมื่อสามเดือนก่อน ดูเหมือนเขาจะเต็มไปด้วยจิตวิญญาณนักสู้ ผู้ชายที่สามารถปฏิเสธคำเชิญของเธอเองเป็นไปได้อย่างไรที่เขาจะนิ่งเงียบเพียงแค่กลืนความอัปยศอดสู?ระยะเวลาสามเดือนสามารถเปลี่ยนผู้ชายได้อย่างง่ายดายขนาดนี้เลยเหรอ?โรซาลีหายใจเข้าลึก ๆ เธอกลับมามีท่าทีเย็นชาอีกครั้งเธอจ้องไปที่ชายคนนั้นและพูดอย่างเย็นชาว่า “บรูซ คลาวด์ ฉันจะออกเดทและเป็นเพื่อนกับใคร มันไม่เกี่ยวกับคุณ จริงไหม?”“ถ้าคุณดูถูกเพื่อนของฉันอีกครั้ง!”โรซาลีพูดด้วยท่าทีที่สุขุมเยือกเย็นบรูซตามจีบเธอ หลังจากที่เธอดุเขา เขาก็ไม่พูดอะไรอีกเลยแต่ตอนนี้เขากลับดูถูกฮาร์วีย์‘ไอ้ขยะโสโครกที่เกาะเมียตัวเองจะมีประโยชน์อะไร? ฉันจะเหยียบย่ำเขาได้ตามใจฉัน!’‘อย่างน้อยเขาก็ยังรู้จักเจียมตัว หากไม่ล่ะก็ คงมีการปะทะเอาชนะให้ตายตรงนี้แน่นอน’“ค

โรซาลีรู้สึกผิดหวังในตัวฮาร์วีย์เล็กน้อย แต่เธอก็ไม่ได้โพล่งปากว่าอะไรเขาออกไป เธอกลับเพียงพูดอย่างเย็นชาว่า “ฮาร์วีย์ ฉันเคยไม่เชื่อในตัวคุณมาก่อน แต่คุณได้พิสูจน์ว่าคุณเองมีความสามารถจริง ๆ ”“ตอนนี้ฉันอยากจะรอดูว่าคุณสามารถทำได้ตามที่พูดหรือเปล่า พิสูจน์ว่าคุณพูดจริงและมีความสามารถจริง ๆ !”บรูซหัวเราะอย่างเย็นชา“ในเมื่อโรซาลีอยากจะดู ฉันก็อยากจะรอดูเหมือนกัน”“ถ้านายได้เข้ายึดตระกูลยอร์กได้ ฉันจะยอมเป็นหัวหน้าทีมรักษาความปลอดภัยของนายแน่นอน ได้โปรดให้โอกาสผมได้เป็นหัวหน้าทีมรักษาความปลอดภัยด้วยนะครับท่านประธานยอร์ก!”ฮาร์วีย์จะทำตามที่เขาพูดเขามองสำรวจบรูซ “เอาล่ะ ร่างกายผอมบางแบบคุณดูไม่เหมาะกับหัวหน้าทีมรักษาความปลอดภัย แต่นั่นเพราะผมสัญญากับคุณแล้ว ผมให้โอกาสคุณได้ตำแหน่งนี้แน่นอน”“อย่าลืมไปที่สำนักงานตรงเวลาด้วยล่ะ”บรูซถึงกับอทนไม่ได้อีกต่อไปเขาไม่อยากจะล้อเล่นบ้า ๆ กับฮาร์วีย์อีกต่อไปแล้วในสายตาของเขาฮาร์วีย์เป็นเพียงแค่ตัวตลก‘มันเกินที่จะจินตนาการว่าเขาจะหลอกตัวเองมาถึงจุดนี้ได้’‘น่าสมเพชสิ้นดี’ถ้าบรูซยังอยากจะเหยียบย่ำฮาร์วีย์ ในตอนนี้ฮาร์วีย์คงหายไปจาก