บททั้งหมดของ ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก: บทที่ 681 - บทที่ 690

ไซม่อนและลิเลียนปฏิบัติต่อฮาร์วีย์เป็นอย่างดีตลอดช่วงไม่กี่วันที่ผ่านมาบางทีอาจเป็นเพราะความรู้สึกผิดของพวกเขา หรือพวกเขาอาจจะรู้สึกเสียใจต่อฮาร์วีย์ฮาร์วีย์ไม่ได้สนใจ การได้เห็นแมนดี้ทำได้ดีก็ทำให้เขาพอใจแล้วในช่วงตอนเย็น ซีนเธียร์มาที่เดอะกาเด้น เรสซิเด้น“พี่เขย ฉันมีอะไรจะบอก! ฉันมีข่าวดี!”ซีนเธียร์ยิ้มฮาร์วีย์ถามด้วยความสงสัย “ข่าวดี? กำลังจะแต่งงานเหรอ?”“ไม่มีทาง! หยุดพูดเรื่องเหลวไหลแบบนั้นนะ เข้าใจไหม? ฉันยังไม่มีแฟน พี่เขยจะแต่งงานกับฉันเหรอ?”ซีนเธียร์พูดออกไปพลางทำให้มองแมนดี้ด้วยสายตาที่รู้สึกผิด“ข่าวดีอะไร?” ฮาร์วีย์ถาม “รีบพูดมาเถอะ”ซีนเธียร์ดีใจและกอดฮาร์วีย์อย่างรักใคร่ “ลองเดาดูสิ พี่เขย! ถ้าพี่เดาถูก ฉันจะจูบคุณเป็นรางวัล…”เกิดประกายวิบวับผ่านแววตาของซีนเธียร์ในจังหวะที่เธอพูดฮาร์วีย์พูดอย่างไม่ใส่ใจว่า “ผมไม่สนใจเด็กน้อย”“พี่เขย…” ซีนเธียร์ไม่พอใจ เธออดไม่ได้ที่จะวิ่งไปหาแมนดี้และคร่ำครวญว่า “พี่คะ ดูพี่เขยสิ! เขาเป็นคนที่น่าเบื่อมาก! เขาไม่เข้าใจผู้หญิงเลย!”แมนดี้ยิ้มเมื่อเห็นทั้งสองคนเถียงกัน “ซีนเธียร์หยุดแกล้งพี่เขยได้แล้ว พูดมาก่อนสิ”

“ซีนเธียร์เหรอ? เธอบอกว่าเธอจะไปดูนางฟ้าและผู้ชายที่เธอชอบ เธอบอกให้เราไปกินข้าวก่อน แล้วเธอจะตามไปทีหลัง”“เธอโตแล้ว เธอไม่หลงหรอก ปล่อยเธอไปเถอะ”“คุณขึ้นไปพักผ่อนได้แล้ว”แมนดี้พูดพร้อมยิ้ม เธอเห็นว่าฮาร์วีย์มีอาการหงุดหงิดเล็กน้อย“ครับ”ฮาร์วีย์ไม่ได้พูดมากอะไร เขาตรงไปที่หน้าลิฟต์แทนเมื่อเขากำลังจะเข้าไปลิฟต์ เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยสองสามคนก็รีบเข้ามา“คุณทั้งสองเข้าไปในลิฟต์ไม่ได้นะครับ!”เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยพูดอย่างเย็นชา กั้นขวางด้วยมือเอาไว้ฮาร์วีย์ขมวดคิ้วเล็กน้อย “ทำไม?”“วันนี้ ลิฟต์ทุกตัวใช้ได้สงวนไว้เจ้าหน้าที่เท่านั้น ห้ามคนทั่วไปใช้!” รปภ. ชี้แจง “นี่คือการป้องกันไม่ให้ปาปารัสซี่เข้ามา”ฮาร์วีย์พูดอย่างไม่ใส่ใจว่า “นี่คือลิฟต์ที่จะขึ้นไปชั้นร้านอาหารสปนนิ่งบนตึกบัควู้ดทาวเวอร์ มันไม่เกี่ยวอะไรกับงานของคุณไม่ใช่เหรอครับ?”“ใครบอกคุณ? หลังจากนี้ซุปเปอร์สตาร์บางคนจะไปทานอาหารค่ำที่ร้านอาหารสปินนิ่ง เราไม่สามารถปล่อยให้คนนอกไปที่นั่นได้!” รปภ. ตอบอย่างเย็นชาฮาร์วีย์หัวเราะ “คุณหมายถึงซุปเปอร์สตาร์พวกนี้มีสิทธิพิเศษในขณะที่คนธรรมดา ๆ ไม่มีสิทธิ์ไป

ตอนแรกท่าทีของฮาร์วีย์ยังปกติ แต่เมื่อยูนาพูดกับเขาแบบนั้น เขาอดไม่ได้ที่จะตอบด้วยน้ำเสียงเย็นชาว่า “ผมก็แค่อยากขึ้นลิฟต์ไปทานอาหาร คุณบอกว่าพื้นที่ถูกปิดกั้นและคุณไม่อนุญาตให้ขึ้นไป”“นั่นไม่เป็นไร ผมไม่กินแล้ว”“และตอนนี้ผมแค่อยากออกไปข้างนอก แต่พวกคุณยังขวางผมอีก คุณจะให้ผมทำยังไง? คุณจะให้ผมบินออกไปจากที่นี่งั้นเหรอ?”ฟังฮาร์วีย์พูดแล้วยูน่าก็สบถออกมาอย่างเย็นชา “ฉันไม่สนหรอกว่ายังไง แต่คุณควรออกไปเดี๋ยวนี้จะดีกว่า!”“ออกไปงั้นเหรอ?” ฮาร์วีย์พยักหน้า “งั้นมาดูกันว่าใครที่จะต้องออกไป!”เมื่อพวกเขาได้ยินเสียงโอ้อวดของฮาร์วีย์ ยูนาและคนอื่น ๆ ก็หัวเราะออกมาผู้ชายคนนี้กำลังไล่พวกเขาออกไปงั้นเหรอ? เขาเสียสติไปแล้วหรือเปล่า?เมื่อผู้จัดการดาราคนนั้นกำลังจะให้เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยไล่ฮาร์วีย์ออกไป ซุปเปอร์สตาร์สองสามคนที่ยืนอยู่ไม่ไกลก็เดินเข้ามา แฟน ๆ เริ่มส่งเสียงเชียร์ยูนารีบเดินไปหาเหล่าซุปเปอร์สตาร์ที่เดินเข้ามาใกล้ทั้งชายและหญิงอยู่ข้างหน้าต่างส่องประกายอย่างมากแม้ว่าพวกเขาจะยืนอยู่ท่ามกลางดาราคนอื่น ๆ แต่พวกเขาก็ยังดูสะดุดตาอย่างไม่น่าเชื่อชายคนนั้นสวมเสื้อยืดส

ตึ่ง!ทุกคนต่างตกใจนิ่งค้าง!ไม่มีใครคาดคิดว่าคาร์เทอร์จะบ้าดีเดือดได้ขนาดนี้ในฐานะดาราดังเขามักถูกผู้คนสรรเสริญไม่ว่าจะไปที่ไหนแม้แต่ซีอีโอบางคนก็ขอให้เขาเป็นพรีเซ็นเตอร์ให้กับผลิตภัณฑ์ของเขาและปฏิบัติต่อเขาอย่างดีหลังจากหายจากอาการตกใจช็อกแล้ว คาร์เตอร์ก็ได้ข้อสรุปว่าฮาร์วีย์ไม่ได้เป็นประธานที่เก่งอะไรเลยฮาร์วีย์ยิ้ม“คุณคิดว่าจะไม่มีคนมาใช้บริการที่นี่ถ้าหากไม่มีคุณงั้นเหรอ?”“เพียงแค่คำพูดของคุณสามารถทำให้แฟน ๆ ของคุณทำลายที่แห่งนี้ได้งั้นเหรอ?”“คุณกำลังขู่ฉันอยู่หรือเปล่า?”“ผมขู่คุณงั้นเหรอ?” คาร์เทอร์พูด “นี่ไอ้โง่ ยังไม่รู้อีกเหรอ?”“น่าสนใจดี” ฮาร์วีย์ยิ้ม เขาเหลือบมองไปที่ผู้จัดการทั่วไปและพูดว่า “ผมขอถามอะไรหน่อย ใครเช่าที่ตรงนี้ให้พวกเขาใช้…?”ผู้จัดการทั่วไปเช็ดเหงื่อเย็น ๆ ของเขาออกและพูดตะกุกตะกัก ตัวสั่นเทา “ท่านประธานครับ เราไม่ได้ให้เช่า…เราอนุญาตให้พวกเขาใช้พื้นที่…”“หมายความว่าใช้ฟรี?”“ใช่ครับ”“มีสัญญาไหม?”“ไม่มีครับ…”ผู้จัดการทั่วไปทำตัวไม่ถูก ไม่รู้ว่าต้องทำอย่างไรต่อไปฮาร์วีย์โทรออกอีกครั้ง คราวนี้เขาต่อสายไปที่อีธานและพูดว่า “อีธาน ม

ในวินาทีถัดมาฮาร์วีย์พูดด้วยน้ำเสียงเยือกเย็น“คุณขอร้องผมเพราะสถานะของผมสูงกว่าคุณ ตำแหน่งของผมสูงกว่าคุณ และเพราะผมมีอำนาจมากกว่าคุณ ใช่ไหม?”“ใช่ค่ะ ใช่ ใช่ มันก็เป็นเรื่องปกติอยู่แล้ว…” ยูนาพยักหน้าอย่างรวดเร็ว“แต่ถ้าผมไม่มีสถานะและตำแหน่งนี้ คุณจะไม่จับผมส่งตำรวจไปแล้วหรือไง?”“ถ้าผมเป็นแค่คนธรรมดา ผมไม่มีสิทธิแม้แต่จะเดินออกจากห้างนี้เลยเหรอ?”“คุณก็เป็นแค่ซุปเปอร์สตาร์ แต่คุณทำตัวเย่อหยิ่งและทำตัวเหนือกว่าใคร คุณไม่ได้มีชื่อเสียงและโด่งดังขนาดนั้น แต่คุณคิดว่าคุณเป็นคนที่สูงส่งขนาดนั้นเหรอ?!”“ช่างเป็นอันธพาลอะไรอย่างนี้! คนอย่างคุณถูกเรียกว่าเทพบุตรได้ยังไง? เทพธิดางั้นเหรอ?”“และคุณยังกล้าที่มาสอนผมเกี่ยวกับสิทธิพิเศษอีกงั้นเหรอ? ทุกวันนี้มีคนที่มีสิทธิพิเศษมากขึ้นทุกวัน ถ้าทุกคนเป็นเหมือนคุณและคิดว่าตัวเองเป็นเจ้าของโลกนี้ที่เพียงแค่ประสบความสำเร็จเล็ก ๆ น้อย ๆ แค่นี้ สังคมจะไม่วุ่นวายเหรอ?!”“ไม่เป็นไรถ้าคุณจะจัดงานนี้ ไม่เป็นไรถ้าคุณจะมาพบกับแฟนคลับของคุณ”“แต่มันจำเป็นต้องปิดกั้นพื้นที่ทั้งห้างเลยงั้นเหรอ? และคุณทำอย่างนั้นโดยคิดว่าการกระทำของคุณถูกต้องแล้วงั้นเห