บททั้งหมดของ ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก: บทที่ 411 - บทที่ 420

“มิสเซอเรลล์มาแล้ว คอยดูสิ ดูว่าเขาจะมีจุดจบยังไง!”“นี่เป็นครั้งแรกที่เวนดี้จัดปาร์ตี้แบบนี้ แต่ผู้ชายคนนี้กลับสร้างความเสียหายที่นี่ เขาตายแน่ ๆ !”“ถ้าไม่ใช่เพราะมีสาวสวยอยู่ที่นี่ ฉันจะออกตัวชกเขาไปแล้ว!”“ทำลายชื่อเสียงของ ยอร์ก เอ็นเทอร์ไพรส์ เขาไม่รู้ที่ ๆ ควรยืนของตัวเองเลยจริง ๆ …”ฮาร์วีย์พูดไม่ออกกลุ่มคนที่ไม่กล้าพูดอะไรก่อนหน้านี้ ตอนนี้ทำตัวเหมือนเป็นราชาราวกับว่าพวกเขาสามารถจัดการกระทืบฮาร์วีย์ด้วยเท้าของพวกเขาในตอนนั้นแต่ไม่มีใครเลยสักคนที่เข้าใจอารมณ์ของเวนดี้จริง ๆ ตอนแรกเธอต้องการให้ท่านประธานของเธอมาร่วมงานปาร์ตี้เพื่อพักผ่อน และพูดคุยทั่ว ๆ ไปกับคนอื่น ๆ แต่ทำไมเรื่องจึงกลายเป็นแบบนี้เธอรู้ว่าท่านประธานเป็นคนที่ไม่ชอบทำตัวเด่น แต่เธอก็ไม่คิดว่าพวกทายาทรุ่นที่สองของตระกูลที่ร่ำรวยจะไร้สติและกล้าที่จะรุกรานคนอื่นแบบนี้ถ้าเธอรู้ว่าจะเป็นแบบนี้ เธอจะให้ท่านประธานกลับบ้านของเธอไปก่อน!ขณะที่ทุกคนกำลังรอให้เวนดี้มอบบทเรียนแก่ฮาร์วีย์ เธอก็เดินเข้าไปหาฮาร์วีย์ มือทั้งสองข้างลู่ห้อยอยู่ข้างลำตัว เหงื่อเย็นไหลออกมาที่หน้าผากของเธอ “ท่านประธาน ดิฉันขอโทษค่ะ…”

ถึงจะดึกดื่นแค่ไหน ที่แผนกฉุกเฉินก็เต็มไปด้วยผู้คนมากมายเอลล่าเป็นผู้หญิงที่สวย ในขณะที่เจนเซ่นเป็นผู้ชายที่หล่อเหลา ทั้งคู่เป็นคู่ที่สะดุดตา และในตอนนี้เจนเซ่นกำลังคุกเข่าอยู่บนพื้น ซึ่งดึงดูดความสนใจจากผู้คนมากมายเอลล่าไม่มีทางอื่นนอกจากถอนหายใจเมื่อเห็นผู้คนมากมายมามุงดู “รุ่นพี่คะ ลุกขึ้นเถอะค่ะ ฉันจะไปพบอาจารย์กับคุณเดี๋ยวนี้ ฉันจะขอร้องพวกเขาให้คุณ แต่ฉันไม่รู้ว่าอาจารย์จะเห็นด้วยหรือไม่”เจนเซ่นพยักหน้าอย่างรวดเร็ว “ต้องสำเร็จแน่นอนตราบใดที่คุณช่วยผม เพราะอาจารย์โปรดปรานคุณที่สุด!”หลังจากส่งเรื่องแผนกฉุกเฉินแล้ว เอลล่าก็เปลี่ยนชุดลำลองก่อนจะขึ้นรถของเจนเซ่นออกไปในรถ เอลล่ารู้สึกเหนื่อยเล็กน้อยครึ่งชั่วโมงต่อมา ในบ้านพักในเขตชานเมือง เอลล่าเดินเข้าไปและมองดูฝุ่นบนพื้น จากนั้นเธอก็ขมวดคิ้วและพูดว่า “รุ่นพี่คะ คุณมาผิดที่หรือเปล่า? อาจารย์อยู่ที่นี่จริงเหรอ?”คลิก…เจนเซ่นหันกลับมาและล็อคประตูวิลล่า จากนั้นเขาก็เดินไปที่โซฟาและนั่งลง เขายิ้มและพูดว่า “รุ่นน้องที่รัก คุณยังไร้เดียงสาเหมือนเมื่อก่อน เกรกอรี่ชื่นชอบความมั่งคั่งและสมบูรณ์แบบ เขาจะอาศัยอยู่ในที่ห่างไกลแบบนี

ฮาร์วีย์เดินไปที่ประตูวิลล่าด้วยท่าทางเยาะเย้ยในห้องนั่งเล่นของวิลล่า เอลล่ามองดูเหตุการณ์ตรงหน้า โดยไม่รู้ว่าเธอควรทำตัวยังไงเหตุการณ์ตรงหน้าเหมือนในภาพยนตร์ และเป็นเพียงแค่การแสดงละครเท่านั้น เธอไม่เคยคิดว่าฮาร์วีย์จะทำเพื่อเธอในวันนี้ประตูที่ล็อกในตอนแรกเริ่มเปิดออก ฮาร์วีย์เดินเข้ามาแคร็ก แคร็ก…ไม้เบสบอลในมือของเจนเซ่นกระแทกพื้นเบา ๆ จากนั้นเขาก็ยกมันขึ้นและชี้ไปทางที่ฮาร์วีย์“ฉันอยู่นี่แล้ว ปล่อยเธอไปซะ!” ฮาร์วีย์พูดอย่างเย็นชา“ใครบอกว่าฉันจะปล่อยเธอไปถ้าแกมาที่นี่?”“ฮาร์วีย์ แกยังไม่รู้สถานการณ์ตรงหน้าแกอีกงั้นเหรอ? ฉันไม่รู้จะพูดอะไรเลยจริง ๆ”เจนเซ่นมองฮาร์วีย์ด้วยใบหน้าเย็นชาเขาไม่เข้าใจได้ว่าทำไมผู้ชายคนนี้ที่อยู่ข้างหน้าเขาถึงทำให้ควินตัน ยอร์ก สนใจคืนนี้เขาเพิ่งได้รู้ว่าฮาร์วีย์เป็นแค่ลูกเขยของตระกูลชนชั้นสองในนิอัมมี่คน ๆ นี้ดึงดูดความสนใจของตระกูลยอร์กได้ยังไง?“แล้วคุณต้องการอะไร?”ฮาร์วีย์ขมวดคิ้ว มันจะง่ายสำหรับเขาที่จะจัดการถ้าเจนเซ่นอยู่คนเดียวที่นี่แต่ตอนนี้เอลล่าก็อยู่ที่นี่ด้วย เขากลัวว่าเขาจะพลาดพลั้งเผลอทำร้ายผู้หญิงไร้เดียงสาคนนี้“ฉ

ณ ลานซิลเวอร์นิมบัสในเมืองบัควู้ดนี่คือการประชุมประจำเดือนของตระกูลยอร์กทุกสิ้นเดือนทุกคนที่อยู่กระจัดกระจายที่ถูกส่งไปยังที่ต่าง ๆ ของเซาท์ไลท์จะมารวมตัวกันที่ลานซิลเวอร์นิมบัสลานซิลเวอร์นิมบัสเป็นที่ ๆ ทายาทที่แท้จริงของตระกูลยอร์กเท่านั้นที่สามารถอยู่ที่นี่ได้เครือญาติคนอื่น ๆ ที่ต้องการเข้ามาที่นี่ต้องผ่านการอนุมัติหลายขั้นตอนผู้ที่มีสถานะต่ำและมีอิทธิพลน้อยจะไม่มีคุณสมบัติที่จะเข้ามาที่นี่ได้ในวันนี้มีรถหรูหลายคันจอดอยู่ที่ลานจอดรถข้างลานทุกคันล้วนเป็นรถ Lexus ที่ผลิตในประเทศญี่ปุ่นนี่เป็นแบรนด์รถธรรมดา ไม่เหมาะกับตระกูลชั้นนำอย่างตระกูลยอร์กดังคำกล่าวของบรรพบุรุษของตระกูยอร์กที่ว่า “ดวงจันทร์จะขึ้นเพียงเพื่อจะจางหาย และน้ำจะเอ่อขึ้นเพียงเพื่อจะล้นออกมา” พวกเขาเชื่อเสมอว่าสิ่งต่าง ๆ จะเปลี่ยนไปเมื่อพวกเขามาถึงจุดสูงสุดและตระกูลยอร์กยังคงยึดมั่นคำขวัญนี้เสมอแม้ว่าทายาทรุ่นใหม่ของตระกูลยอร์กจะชื่นชอบรถหรูหราและรถสปอร์ต แต่ผู้นำหลายคนในตระกูลยอร์กก็ยังขับรถ Lexus อยู่บางคนใช้มามาหลายสิบปีแล้ว ไม่เคยเปลี่ยนสำหรับบางตระกูล รถยนต์หรูหราที่ใช้ถือว่าเป็นภาพลักษณ์ขอ

ควินตันยกมือซ้ายขึ้นและมองมัน เส้นโชคชะตาไคว้สลับกันและอัดแน่นยุ่งเหยิงเหมือนกระดานหมากรุกแม้ดูเหมือนว่าเขาจะมองเห็นชะตากรรมของเขา ควินตันยังคงยิ้มและพูดว่า “ฉันรู้ว่าที่ผ่านมาคน ๆ นั้นได้คอยให้ความช่วยเหลือพวกคุณหลายคน และในช่วงสามปีที่ผ่านมา แม้ว่าพวกคุณจะย้ายฝั่งมาเป็นคนของฉัน ทว่ามีแต่พวกคุณเท่านั้นที่รู้ว่าตัวเองกำลังคิดอะไรอยู่…”“พวกคุณรู้ว่าฉันปฏิบัติต่อคุณยังไง สิ่งที่เขาสามารถให้พวกคุณได้ ฉันสามารถให้พวกคุณได้มากกว่านั้น…”“ถ้าใครยังต้องการช่วยเขาอีกล่ะก็ ฉันจะให้โอกาสพวกคุณบอกฉันมาตอนนี้ ฉันจะไม่ไล่ตามล่าพวกคุณ และจะปล่อยคุณไป…”“แต่คิดให้รอบคอบก่อนนะ ทุกคนมีส่วนในการขับไล่เขาออกไปเมื่อสามปีที่แล้ว…”ประโยคสุดท้ายกระแทกพวกเขาเหมือนฟ้าผ่าเข้าอย่างจัง คนที่ลังเลในตอนแรกก็ตัดสินใจได้ทันทีบางคนถึงกับคุกเข่าลงบนพื้นแล้วส่งเสียงอ้อนวอนว่า “คุณชายรอง เราจะรับใช้คุณอย่างซื่อสัตย์ เราอยู่เคียงข้างคุณเสมอ!“เราขอสาบานว่าจะจงรักภักดีต่อคุณ!”เจ้าพ่อวงการธุรกิจเหล่านั้นซึ่งปกติแล้วจะทรงอำนาจมาก แต่กลับกลายเป็นเหมือนลูกน้องที่ซื่อสัตย์พวกเขากำลังปฏิบัติต่อควินตันราวกับว่าเขาเ