All Chapters of ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก: Chapter 391 - Chapter 400

“ใช่จริงด้วย! ผู้เชี่ยวชาญจากประเทศอื่น ๆ เหล่านี้ถึงแก่กรรมในช่วงไม่กี่ปีที่ผ่านมา…”“งานวิจัยบางเล่มได้รับการตีพิมพ์เป็นครั้งที่สามแล้ว แต่ข้อมูลที่ลงทะเบียนไว้ยังคงเป็นฉบับตีพิมพ์ครั้งแรก!”“และงานวิจัยที่อ้างอิงถึงนี้ ผู้เขียนเคยพูดไว้ว่าเขาทำวิทยานิพนธ์ผิดพลาดและขอให้ทุกคนไม่เอาไปอ้างอิง แต่นี่…”ผู้เชี่ยวชาญและนักวิชาการจำนวนมากให้ความสนใจกับเนื้อหาของงานวิจัยนี้อย่างตื่นเต้นแต่เมื่อทุกคนให้ความสนใจกับรายละเอียดมากขึ้นกลับพบช่องโหว่มากมายแม้แต่เกรกอรี่และเอลล่าต่างก็ต้องตกใจเมื่อได้ดูรายงานวิจัยอย่างละเอียดถี่ถ้วน‘รายงานวิจัยฉบับนี้คัดลอกผลการวิจัยของคนอื่นมาด้วยงั้นเหรอ?’‘นั่นเพราะเจนเซ่นไม่รู้ว่าวิทยานิพนธ์และข้อมูลเหล่านี้ที่อ้างอิงในงานวิจัยนั่นมาจากไหน จึงเป็นเหตุผลที่ว่าทำไมถึงมีช่องโหว่มากมาย’เอลล่ามองกลับมาที่ฮาร์วีย์ หัวใจของเธอเต้นผิดจังหวะอีกครั้ง แววตาของเธอเต็มไปด้วยความชื่นชมและเทิดทูนเขามันจะไม่เป็นเรื่องใหญ่อะไรถ้าคนในวงการด้านการแพทย์จะมองผ่านช่องโหว่เหล่านั้นแต่ในกรณีนี้ผู้เชี่ยวชาญในงานสัมมนามองไม่เห็นช่องโหว่เลยสักคน ในทางกลับกันคนนอกอย่างฮาร์

ทุกคนดูมึนงงเมื่อเห็นชื่อที่ปรากฏบนหน้าจอโทรศัพท์ของฮา์วีย์ มันปรากฏเป็นชื่อ “แก่ แต่ไม่ซื่อสัตย์” บนหน้าจอโทรศัพท์ของฮาร์วีย์เจนเซ่นหัวเราะ“นายคิดว่าการโทรออกไปมั่ว ๆ จะพิสูจน์ได้ว่านายกำลังโทรหาผู้อาวุโสออสการ์ อาร์มสตรอง งั้นเหรอ?”“แน่นอนว่าไม่ได้”“แล้วทำไมนายถึงยังทำตัวอวดดีอยู่อีกล่ะ?!”ฮาร์วีย์เพียงแค่ยิ้ม“ผมไม่เหมือนคุณ ที่กดโทรหาเบอร์มั่ว ๆ แล้วบอกว่าเป็นผู้อาวุโสอาร์มสตรอง เบอร์ที่ผมโทรออกคือเบอร์ของเขาจริง ๆ ”ระหว่างที่ฮาร์วีย์กำลังพูดอยู่ โทรศัพท์ของเขาก็ดังขึ้นเหมือนถูกตักสาย เห็นได้ชัดว่าคนที่อยู่อีกด้านของโทรศัพท์ตัดสายเขาฮาร์วีย์พูดไม่ออก‘บ้าอะไรเนี่ย? เขาตัดสายกับฉันงั้นเหรอ?’เจนเซ่นชะงักแต่สุดท้ายก็หัวเราะออกมา“คุณบอกว่าเป็นเบอร์ของอาวุโสอาร์มสตรองจริง ๆ ไม่ใช่เหรอ? แล้วทำไมเขาถึงกดตัดสายคุณล่ะ? อย่าบอกนะว่าผู้อาวุโสอาร์มสตรองอารมณ์ไม่ดีแล้วตัดสาย!”“ดูเวลาของเราตอนนี้สิ! ที่นี่เวลา 9 โมงเช้า แต่เป็นเวลา 5 ทุ่มที่ออสเตรเลีย ผู้อาวุโสอาร์มสตรองควรพักผ่อนอยู่!”“อย่าบอกนะว่าเบอร์นั้นเป็นเบอร์ปลอม!”“ถึงมันจะเป็นเบอร์เขาจริง ก็ไม่มีทางที่เขาจะรับ

ทุกคนเบิกตากว้างและอ้าปากค้าง พูดไม่ออกแม้แต่คำเดียวสภาพจิตใจของเจนเซ่นเกือบจะระเบิดออกมา ทำให้เขาสับสน‘เกิดอะไรขึ้น?’‘คนอย่างฮาร์วีย์ไม่เพียงแต่รู้จักกับผู้อาวุโสอาร์มสตรองเท่านั้น แต่เขายังคุยกับเขาเหมือนเป็นคนคุ้นเคยแม้จะอายุต่างกันก็ตาม’ก่อนที่ทุกคนจะได้สติ ผู้อาวุโสอาร์มสตรองก็หัวเราะออกมา“เอาล่ะฮาร์วีย์ มาเยี่ยมฉันได้ทุกเมื่อ นายรู้ดีว่าที่นี่ยินดีต้อนรับนายเสมอ…”“เรามาเข้าเรื่องกันก่อนเถอะ มีเหตุผลอะไรนายถึงโทรหาฉันตอนดึก ๆ แบบนี้”ผู้อาวุโสอาร์มสตรองมีจิตใจที่ดี ฮาร์วีย์ต้องมีเรื่องด่วนมากถึงได้รีบโทรหาเขาก่อนหน้านี้พวกเขาได้รำลึกถึงความหลังเรียบร้อยแล้ว ตอนนี้ก็ควรที่จะเข้าสู่หัวข้อหลักได้แล้วฮาร์วีย์ไม่อยากเสียเวลา เขาพลิกเปิดเอกสารในมือแล้วโชว์ที่กล้องหลังจากนั้นผู้อาวุโสอาร์มสตรองก็เกิดอาการสับสน“ฮาร์วีย์ ทำไมนายถึงมีเอกสารโครงการวิจัยล่ะ?”“คุณเคยคุยกับผมเรื่องนี้มาก่อนใช่ไหม?” ฮาร์วีย์ถาม“ใช่ แต่หลังจากที่ฉันคิดพิจารณาแล้ว ฉันยืนยันว่าโครงการวิจัยนี้ไม่มีความเป็นไปได้ หากเราปฏิบัติจริงในชีวิตจริง จะมีโอกาสมากที่จะทำให้ผู้ป่วยหายใจไม่ออก จนอาจจะทำให

“อาจารย์ครับ ผมขอโทษ ผมขอโทษจริง ๆ โปรดยกโทษให้ผมด้วยที่ทำอะไรโดยพลการ ผมสมควรตาย ผมสมควรตายจริง ๆ…”เอลล่าเคยเคารพรุ่นพี่ของเธอมาก แต่ถึงอย่างนั้นเธอก็มองไปที่เขาและเริ่มถอนหายใจเอลล่าจริงจังกับการศึกษาของเธอมากกว่าใคร ๆ‘เจนเซ่นใช้วิธีการเช่นนี้เพื่อให้ตัวเองมีชื่อเสียงเพิ่มขึ้น ช่างงี่เง่าจริง ๆ ‘‘เขาไม่รู้หรือไงไม่ว่ายังไงมันก็จะถูกเปิดเผยไม่ช้าก็เร็ว นี่มันเป็นการกระทำที่น่ารังเกียจมากไม่ใช่รึไง?’เจนเซ่นเห็นเอลล่ามองเขาราวกับแมลงที่น่าขยะแขยงก็ตัวสั่นยิ่งกว่าเดิมตั้งแต่ภาคเรียนแรกของมหาวิทยาลัย ตอนที่เขาได้พูดคุยเอลล่าครั้งแรก เขาได้ตัดสินใจแล้วว่าไม่ว่ายังไงเขาจะตามจีบเธอเขารู้ว่ารุ่นน้องของเขาให้ความสำคัญกับการศึกษาของเธอมากที่สุด นั่นคือเหตุผลที่ว่าทำไมเขาถึงต้องอดทนมาหลายปีเพื่อจัดฉากนี้เจนเซ่นคิดว่าในที่สุดเขาก็สามารถพาสาวสวยคนนี้กลับบ้านได้ แต่เขาไม่คิดว่าสถานการณ์จะจบลงแบบนี้“อาจารย์ ได้โปรด! อาจารย์ต้องช่วยผม ได้โปรดเถอะ!”เจนเซ่นเห็นเกรกอรี่ไม่สบตาเขา เขาอดไม่ได้ที่จะขอความเมตตาอีกครั้งเขาไม่เชื่อว่าเกรกอรี่จะเป็นคนใจแข็งและจะไม่ทำอะไรเพื่อช่วยเขาแต่ป

เอลล่าเดินตามฮาร์วีย์ขณะที่พวกเขาเดินไปตามท้องถนน เธอรู้สึกราวกับว่าหัวของเธอหมุนอยู่ตลอดเวลาเรื่องที่เกิดขึ้นวันนี้มันมากเกินไป เธอไม่สามารถจัดการทุกอย่างได้อย่างดีเธอไม่รู้ว่าจะทำตัวยังไงถ้าต้องให้ฮาร์วีย์เดินเคียงข้างเธอ‘ผู้ชายคนนี้เป็นคนยังไงกันแน่? เขาทำได้เกือบทุกอย่าง!’ฮาร์วีย์ไม่สนใจอะไรมากกับสิ่งที่เกิดขึ้น เขาทานข้าวเย็นกับเอลล่าแล้วรีบกลับบ้าน***ฮาร์วีย์เพิ่งกลับถึงบ้านขณะที่สวนกับแมนดี้ และแม่ของเธอที่รีบร้อนวิ่งออกไป สีหน้าของลิเลียนดูโกรธ ๆ หลังจากเห็นฮาร์วีย์ เธอดุฮาร์วีย์ทันที “แกไปไหนมาดึกดื่นขนาดนี้?!”ฮาร์วีย์ตอบว่า “ผมไปทานอาหารเย็นกับเพื่อนมาครับ”“กิน กิน กิน สิ่งที่แกรู้อย่างเดียวคือเรื่องกิน! แกรู้อะไรไหมว่าพ่อของแกกลับมาแล้ว!” ลิเลียนตะโกนดุด่าเขาอีกครั้ง“เขาอยู่ที่คฤหาสน์ซิมเมอร์แล้ว! เร็วเข้า อย่าปล่อยให้เขารอนาน!”ฮาร์วีย์ชะงัก พวกเขากำลังพูดถึงพ่อของเขางั้นเหรอ?เขาได้สติกลับมาอีกครั้ง ลิเลียนคงหมายถึงพ่อของแมนดี้ ไซม่อน ซิมเมอร์ พ่อตาของเขาเอง***ณ คฤหาสน์ซิมเมอร์ ชายวัยกลางคนกำลังนั่งอยู่ทางด้านขวาของผู้อาวุโสซิมเมอร์ด้วยรอยยิ้มกว้างบ