บททั้งหมดของ ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก: บทที่ 4121 - บทที่ 4130

โครม!“นี่คือเงินที่หอการค้านิวเกตติดหนี้เรา!โครม!“นี่คือสัญญาห้าปีของพวกเขา!โครม!“นี่คือเงินสี่สิบสี่ล้านดอลลาร์ ซึ่งเป็นค่าธรรมเนียมในการทำงานร่วมกันสำหรับปีนี้!“พวกเขาจะจ่ายเงินล่วงหน้าทุกปี!“ถ้าเขาไม่จ่าย...คุณก็สามารถยกเลิกสัญญาได้ทุกเมื่อ”ฮาร์วีย์ยิ้มจาง ๆ ในขณะที่มองลิเลียน“ผมไม่เพียงแต่ได้เงินคืนเท่านั้น แต่ยังได้รับสัญญาห้าปีและการจ่ายเงินล่วงหน้าอีกด้วย“ตอนนี้คุณหุบปากได้หรือยังล่ะ?”จากนั้นฮาร์วีย์ก็หยิบจานขึ้นมาด้วยท่าทีสบาย ๆ ก่อนจะกระแทกลงตรงหน้ากาเบรียล“นี่ของแก อย่าลืมกินซุปด้วยล่ะ ไม่งั้นจะติดคอเอาได้"“อะไรกัน?”ทั้งครอบครัวต่างตกตะลึงเมื่อเห็นฮาร์วีย์ทำผลงานได้เกินความคาดหมาย พวกเขาต่างรู้สึกไม่เชื่อตาตัวเองฮาร์วีย์ไม่เพียงแต่ทวงหนี้ได้เท่านั้น แต่ยังได้รับสัญญาพร้อมกับการจ่ายเงินล่วงหน้าเป็นเวลาหนึ่งปีอีกด้วยคนธรรมดา ๆ ไม่มีทางทำอะไรแบบนี้ได้หรอก!“ไม่นะ! เป็นไปไม่ได้!”กาเบรียลลุกขึ้นยืนพร้อมกับทำสีหน้าตกใจ“องค์กรแห่งนั้นมีประตูสวรรค์คอยหนุนหลังอยู่นะ!“ไม่มีใครกล้าเอ่ยปากขออะไรกับพวกเขาหรอก!“แล้วไอ้คนโสโครกไร้ประโยชน์อย่างแกจะทำอ

“อย่างนั้นเหรอ?ฮาร์วีย์จ้องกลับไปที่กาเบรียล“กินให้หมดไปเลยน้องเขยที่รัก!”กาเบรียลส่งเสียงเยาะเย้ย เขารีบกลับคำพูดทันที เขาไม่คิดที่จะโต้แย้งอะไรอีกต่อไปหลังจากเห็นลูกชายสุดที่รักของเธอถูกเอารัดเอาเปรียบ ลิเลียนก็โกรธเกรี้ยวเป็นอย่างมาก เธออยากจะตบฮาร์วีย์ใจจะขาด...แต่เธอไม่รู้จะพูดอะไรเมื่อทุกสิ่งทุกอย่างที่ฮาร์วีย์นำออกมานั้นเป็นของจริง“พี่เขยผู้จอมปลอมของฉัน แกคงจะไม่กลับคำพูดตอนนี้หรอกใช่ไหม? ถึงแม้ตัวตนของแกที่นี่จะเป็นของปลอมเมื่อมาถึงขั้นนี้แล้วก็ตาม!“ถ้าแกไม่รู้ว่าจะรักษาสัญญาอย่างไร งั้นผู้ชายอย่างแกก็คงไม่ได้ดีกว่าลูกเขยที่เกาะครอบครัวของภรรยาในตอนนี้หรอกใช่ไหม?”ฮาร์วีย์ไม่สนใจที่จะปล่อยกาเบรียลไป ด้วยความที่เขามีความคิดที่จะรับแมนดี้มาตลอด ฮาร์วีย์จึงไม่ลังเลที่จะเหยียบย่ำเขา“บางทีรสชาติของจานอาจจะจืดชืดไปหน่อย งั้นฉันจะเพิ่มรสชาติให้แกหน่อยดีไหม? รับรองว่าจะมีรสชาติที่ดีมาก ๆ ให้แกได้กลืนกินลงไป!”“พอได้แล้วฮาร์วีย์!”ลิเลียนเอามือทุบโต๊ะพร้อมกับทำสีหน้าที่ดูน่ากลัว“แกช่างเป็นคนใจแคบเหลือเกิน!“สิ่งที่แกต้องทำก็มีเพียงการทวงหนี้และรับสัญญานั่นมาเท่านั

"เปล่าซะหน่อย" ฮาร์วีย์ตอบเขาไม่ได้คาดหวังว่าแมนดี้จะเอ่ยชื่อไคริขึ้นมา“เขาชื่อเคลแลนน่ะ" เขาพูดต่อแล้วส่ายหัว“เขาถามผมว่าเราเต็มใจที่เซ็นสัญญาหรือเปล่า“ผมเลยบอกให้เขาไปติดต่อกับฝ่ายกฎหมายของบริษัทแทน"แมนดี้รู้สึกโล่งใจเล็กน้อยเมื่อได้ยินคำตอบของเขา“ฉันจำได้แล้ว ที่เคลแลนให้ความเคารพคุณขนาดนั้นก็เป็นเพราะไคริช่วยพูดให้ใช่ไหม?”“ผมไม่ต้องให้เธอมาช่วยแก้ปัญหาเล็ก ๆ น้อย ๆ อย่างนี้หรอก" ฮาร์วีย์ตอบอย่างใจเย็นแมนดี้อยากจะพูดอะไรบางอย่างออกไป แต่สุดท้ายก็เงียบเสียงลงเธอคงเชื่อคำพูดของฮาร์วีย์ถ้าที่นี่เป็นฟลัตเวลล์, บัควู้ด, ฮ่องกง หรือมอร์ดู...แต่ที่โกลด์เด้น แซนด์แห่งนี้ คนที่ดูสงบเสงี่ยม มักจะมีความคิดชั่วร้ายเหลือเกินด้วยเหตุนี้เธอจึงไม่อาจเชื่อคำพูดของผู้ชายที่ไม่มีภูมิหลังในโกลด์เด้น แซด์นี้เลยเธอไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากปลอบใจตัวเอง โดยบอกตัวเองว่าฮาร์วีย์คงมีวิธีของตัวเองในการจัดการเรื่องต่าง ๆ ที่นี่แต่ถึงกระนั้นเธอก็อดที่จะปวดร้าวกับความรู้สึกหึงหวงที่เข้ามาเกาะกุมใจเธอไม่ได้ทันใดนั้นเธอก็นึกถึงอีวอนน์, เคท, เลสลี่ และผู้หญิงคนอื่น ๆ ที่ฮาร์วีย์เคยพบเจอ ช่า

ในขณะเดียวกันในห้อง 888 บนชั้นสอง...ฮาร์วีย์แลคนอื่น ๆ ผลักประตูอันหรูหราเข้าไป มีผู้คนอยู่ในห้องนั้นมากมายคนพวกนั้นสวมเสื้อผ้าหรูหราและเครื่องประดับราคาแพงตั้งแต่หัวจรดเท้า และมีสีหน้าที่ดูสนุกร่าเริงเป็นอย่างมากพวกผู้หญิงต่างประโคมเครื่องเพชรเม็ดเป้งกันเต็มตัว ในขณะที่พวกผู้ชายก็สวมอะไรที่ดูวิบวับราคาแพงบนข้อมือรังสีออร่าที่พวกเขาเปล่งออกมานั้นเป็นอะไรที่ดูร่ำรวยและฟู่ฟ่ามาก คนธรรมดา ๆ เทียบไม่ติดเลยพวกเขาหันหน้ามาทันทีที่แมนดี้และคนอื่น ๆ เดินเข้ามาผู้คนมากมายมีดวงตาเป็นประกายเมื่อเห็นใบหน้าอันงดงามของแมนดี้ชายหนุ่มสองสามคนที่เซ็ตผมมาอย่างดีมองดูเธอด้วยสายตาชื่นชมปนหวาดกลัวแน่นอนว่าคนสวยราวเทพธิดาอย่างแมนดี้นั้นค่อนข้างหาได้ยากยิ่ง ในสถานที่ที่มีประวัติศาสตร์อันยาวนานอย่างโกลด์เด้น แซนด์แห่งนี้“แมนดี้, โจวี่, เวียนนา พวกคุณมากันแล้ว"ชายหนุ่มที่มีศีรษะล้านเล็กน้อยเดินออกมารูปลักษณ์ของเขาดูไม่มีเสน่ห์เอาเสียเลย แถมรูปร่างก็ยังไม่ได้มาตรฐานอีก ทั่วทั้งตัวเต็มไปด้วยแบรนด์หรู และสวมแหวนทองวงเบ้อเริ่มเอาไว้ด้วย ใบหน้าของเขาดูเป็นมันเยิ้ม เห็นได้ชัดว่าเขาเป็นคนที่ร่ำร

โจวี่รีบส่งสายตาให้เวียนนาเมื่อได้ยินคำพูดของแมนดี้“เวียนนา! เธอพูดอย่างนั้นไม่ได้นะ!” เธอร้องบอก“เราต่างก็เป็นเพื่อนกันนะ!“ไม่ต้องไปสนใจพวกเขาหรอก! เราควรดูว่านายน้อยซาบันจะมาเมื่อไหร่ดีกว่า“เพราะท้ายที่สุดแล้วเรามาที่นี่ก็เพื่อหานักลงทุนใจดีให้กับแมนดี้นะ"ฮาร์วีย์ตัวแข็งทื่อก่อนจะเหลือบมองแมนดี้'ทำไมเธอถึงยังต้องการนักลงทุนใจดีอยู่ล่ะ ในเมื่อฉันทวงหนี้ให้เธอได้แล้วนี่?'โธมัสก็ตัวแข็งทื่อเช่นกัน“เกิดอะไรขึ้นเหรอแมนดี้?“คุณเป็นหัวหน้าสาขาที่เก้าของตระกูลฌองนะ! คุณมาที่นี่เพื่อทำการขยายธุรกิจของคุณ!“ช่วงนี้คุณมีปัญาเรื่องเงินทุนเหรอ?”“ใช่ค่ะ มีปัญหามาสักพักแล้ว"แมนดี้กัดลิ้นตัวเองพร้อมกับทำสีหน้าเคอะเขินเธอไม่อยากให้ฮาร์วีย์รู้เรื่องนี้ แต่ในเมื่อเขามาอยู่ที่นี่แล้วเธอก็ไม่ใส่ใจในเรื่องนี้อีกต่อไปโธมัสครุ่นคิดในเรื่องนี้อยู่ครู่หนึ่ง แล้วก็กัดฟันแน่น“คุณต้องการเท่าไหร่เหรอ? บอกผมให้รู้หน่อย"“คุณเคารพตัวเองบ้างได้ไหมโธมัส?!”เวียนนาเงยหน้าพร้อมส่งเสียงแหวออกไป“ทรัพย์สินทั้งบริษัทของคุณถูกอายัดอยู่! คุณยังคิดว่าจะมีปัญญาไปช่วยแมนดี้ได้อีกเหรอ?!”ธอมป์สั