บททั้งหมดของ ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก: บทที่ 3481 - บทที่ 3490

"ออกไปซะ! นายไม่มีสิทธิ์รักษาลาริซา!”ฮาร์วีย์จ้องไปที่โบเว่นอย่างสงบ จากนั้นเขาก็พยักหน้า"ก็ดี ถ้าคุณไม่อนุญาตผมก็จะไม่ช่วยเธอ“แต่ถึงอย่างนั้น ผมก็ยังต้องทำการทดสอบ ให้ผมทดสอบด้วยวิธีอื่นสิ”โบเว่นเยาะเย้ยอย่างเย็นชา“นายอยากทดสอบงั้นเหรอ“ไม่จำเป็นเลยสักนิด!“เพราะทุกคนที่นี่ล้วนไร้ประโยชน์กันทั้งนั้น! ไม่มีทางที่จะผ่านการทดสอบไปได้หรอก!“นับจากนี้ไป ผู้เข้าสอบทุกคนในกลุ่มนี้จะถูกตัดสิทธิ์!"ออกไป! พวกนายทุกคนนั่นแหละ!“ออกไป แล้วอย่ากลับมาอีก!”สายตาของฮาร์วีย์เย็นชาราวกับน้ำแข็งหลังจากสัมผัสได้ว่าโบเว่นไม่มีเหตุผลเลยแม้แต่น้อยเสียงซุบซิบนินทาดังไปทั่วไม่มีใครได้ยินการสนทนาระหว่างฮาร์วีย์กับโบเว่น แต่พวกเขาได้ยินคำพูดที่ดังและชัดเจนของโบเว่นในตอนที่เขาพูดว่าเขาจะตัดสิทธิ์ผู้เข้าแข่งขันทุกคนที่อยู่ที่นี่ฟิชเชอร์ไม่อาจหักห้ามใจตัวเองได้อีกต่อไปแล้ว เขาก้าวออกไป“ผมว่าการที่คุณตัดสิทธิ์ธิ์ฮาร์วีย์แบบนั้นมันไม่มีเหตุผลเลยนะครับ หัวหน้าสาขาลี“และอีกอย่างเขาดูค่อนข้างมั่นใจด้วย“ทำไมคุณไม่ให้เขาลองดูสักหน่อยล่ะ”โบเว่นมองปราดไปที่ฟิชเชอร์ด้วยสีหน้าเย็นชา“นายอยากจ

แอนเซลเป็นคนที่มีประสบการณ์ เขารู้ว่าไม่มีทางที่จะรักษาลูกน้องของเขาด้วยวิธีปกติได้ดังนั้นเขาจึงไปที่หลงเหมินแห่งฟลัตเวลล์เพื่อขอความช่วยเหลือ ด้วยหวังว่าพวกเขาจะช่วยเหลือลูกน้องของเขาได้โบเว่นก็มีประสบการณ์เช่นกัน แต่เขาไม่อาจทำการรักษาอาการเจ็บป่วยของผู้ชายคนนั้นได้เนื่องจากเขาไม่เชี่ยวชาญด้านศิลปะแห่งการสังหารแอนเซลค้นหายอดฝีมือของฟลัตเวลล์อยู่ตลอดทั้งคืน แต่ก็ไม่มีประโยชน์โบเว่นคิดว่าแอนเซลมาขอความช่วยเหลือจากเขาใครจะคาดคิดเล่าว่าแอนเซลเดินผ่านเขาและฝูงชนไป และตรงไปหาฮาร์วีย์ทันทีก่อนที่ใครจะตามสถานการณ์ได้ทัน แอนเซลก็รีบขออภัยกับฮาร์วีย์เสียก่อน“วันนี้ผมไม่ได้ตั้งใจจะรบกวนคุณหรอกนะครับ คุณยอร์ก“แต่สภาพของลูกน้องผมแย่มาก!“ผมครุ่นคิดหาทางออกอยู่ตลอดทั้งคืน ในตอนนี้ทั่วทั้งฟลัตเวลล์มีเพียงคุณเท่านั้นที่ช่วยเขาได้!“นั่นคือเหตุผลที่ผมมาที่นี่!“ในตอนที่พวกเรากำลังพยายามไล่ล่าโจรปล้นสุสาน หลังจากถูกพลังชั่วร้ายโจมตีลูกน้องของผมก็มีสภาพแบบนี้…”"อะไรนะ?!"ผู้ใต้บังคับบัญชาที่เหลือของแอนเซลและฝูงชนต่างตกตะลึงอย่างยิ่งแอนเซลเป็นผู้อำนวยการสถานีตำรวจฟลัตเวลล์ ทุกคนร

แอนเซลจ้องมองโบเว่นอย่างเย็นชา เขาไม่อยากคุยกับคนอย่างโบเว่นเลยจากนั้นเขาก็มองกลับไปที่ฮาร์วีย์“ผู้ใต้บังคับบัญชาของผมยังพอมีทางรอดหรือเปล่า?”เหนือสิ่งอื่นใดแอนเซลไว้วางใจฮาร์วีย์มากที่สุดแต่เนื่องจากสถานะของพวกเขามีช่องว่างมาก เขาจึงไม่กล้าขอความช่วยเหลือจากฮาร์วีย์ เว้นแต่เขาจะไม่มีทางเลือกอื่นดวงตาของโบเว่นกระตุกอย่างรุนแรงหลังจากเห็นท่าทางเคารพนบนอบของแอนเซลที่มีต่อฮาร์วีย์ แต่หลังจากเตือนตัวเองถึงผลที่จะตามมาหากฮาร์วีย์ช่วยชีวิตชายคนนั้นได้ เขาก็ไม่มีทางเลือกอื่น“ผมรู้ว่าคุณยังไม่เชื่อผม ผู้บัญชาการตอร์เรส!” เขาอุทานรอดไรฟันที่สบกันแน่น“ผมรู้ว่าคุณเป็นห่วงลูกน้องของคุณ!“ผมเองก็หวังว่าเขาจะฟื้นตัวอย่างรวดเร็วเช่นกัน!“แต่คุณไม่ควรประมาท!“ผมเป็นหัวหน้าสาขาของหลงเหมินสาขาฟลัตเวลล์ดังนั้นที่ผมมาอยู่ในตำแหน่งนี้ได้ ก็หมายความว่าผมไม่มีอะไรต้องกลัว! และผมคงไม่สร้างปัญหาถ้าไม่มีเหตุผลอันสมควร!“ไม่ใช่ว่าผมไม่อยากให้ลูกน้องของคุณหายดี ผมแค่ไม่อยากให้ใครเผลอฆ่าเขาก็เท่านั้น!“ผมมีข้อมูลของฮาร์วีย์อย่างครบถ้วน! เขาเป็นแค่ลูกเขยแต่งเข้าบ้านคนหนึ่ง! และโชคดีที่ผ่านรอบคัดเ

หากโบเว่นแพ้เดิมพัน เขาจะสูญเสียความน่าเชื่อถือและความมั่งคั่งทั้งหมด แต่อย่างน้อยที่สุด เขาก็จะได้ลูกสาวของเขาคืนมา...แต่ถ้าเขาชนะ ไม่เพียงแต่เขาจะมีโอกาสที่จะทำให้ไอ้สารเลวที่อยู่ตรงหน้าเขาพิการเท่านั้น แต่ชื่อเสียงในแง่ดีของเขาก็จะแพร่กระจายไปทั่วด้วย!ที่สำคัญกว่านั้น เขาจะได้รับเงินหนึ่งร้อยห้าสิบล้านดอลลาร์! และเขาจะทำให้ตัวเองมั่งคั่งขึ้นได้เป็นสองเท่าได้ทันที!จะมีอะไรดีไปกว่านี้อีก!โบเว่นเริ่มอธิษฐานขอให้ลูกสาวของเขานอนเป็นผักเช่นนี้ต่อไปตลอดชีวิต แบบนี้เขาจะได้มีเงินมากขึ้นไม่หยุดหย่อน!“นายไม่ใช่หมอนะฮาร์วีย์! นายเป็นแค่นักศิลปะการต่อสู้!” ฟิชเชอร์อุทานด้วยสัญชาตญาณ“ทั้งสองคนนี้ต่อให้จะใช้วิธีของโลกใต้ดินก็อาจจะรักษาไม่หายแล้วก็ได้!“แค่ให้รักษาคนหนึ่งก็ยากพอแล้ว แต่นี่ถึงสอง…”ฟิชเชอร์ไม่ได้พูดต่อ โดยธรรมชาติแล้ว เขารู้ดีว่าการจะช่วยคนทั้งสองให้ได้นั้นยากเย็นเพียงใดเขาไม่ต้องการให้ผู้มีพรสวรรค์ระดับสูงอย่างฮาร์วีย์ต้องพิการเพราะเรื่องเล็กน้อยเช่นนี้นี่จะไม่เพียงแต่เป็นการสูญเสียของฟลัตเวลล์เท่านั้น แต่โลกศิลปะการต่อสู้ของประเทศ H จะสูญเสียคนที่ดีที่สุดคนหนึ่ง

เวลาผ่านไปทีละนิด จนกระทั่งห้านาทีต่อมา นายตำรวจผู้นั้นก็นั่งตัวตรงอย่างรวดเร็วของสกปรกพุ่งออกมาจากปากของเขาทันทีหลังจากนั้นใบหน้าของเขาซีดเล็กน้อย แต่เขาสามารถลุกขึ้นนั่งได้"เขาหายดีแล้ว! เขาหายดีแล้วจริง ๆ!”เจ้าหน้าที่ตำรวจคนอื่น ๆ ต่างก็ล้อมรอบเขาเพื่อตรวจดูอย่างใกล้ชิดหลังจากตรวจสอบให้แน่ใจแล้วว่านายตำรวจผู้นั้นหายเป็นปลิดทิ้งแล้ว ทุกคนต่างก็รู้สึกขอบคุณฮาร์วีย์ทันใดนั้น ใบหน้าของโบเว่นก็ยิ่งมืดลงไปอีกเขาจ้องมองลูกสาวของเขาและพึมพำกับตัวเองเงียบ ๆ “อย่าตื่นนะ! อย่าตื่น!”แต่ไม่ว่าอะไรก็มักจะไม่เป็นดั่งใจเสมอไม่นานหลังจากที่นายตำรวจตื่นขึ้น ลาริซาก็กรีดร้องด้วยความหวาดกลัว“ฉันถูกยิง! ฉันถูกยิง!”โบเว่นตัวแข็งทื่อในทันที“ลูก…ลูกกลับมาได้สติแล้วเหรอ!” เขาอุทานด้วยสัญชาตญาณ"พ่อ!"ลาริซากลับมาเป็นปกติอย่างสมบูรณ์ หลังจากจำใบหน้าของโบเว่นได้ เธอก็กระโดดเข้าสู่อ้อมแขนของเขาทันที“หนูนึกว่าจะไม่ได้เจอพ่ออีกแล้วเสียอีก!"หนูกลัวมากเลย!"เธอมีน้ำตาไหลอาบหน้าโบเว่นมีสีหน้าน่ากลัว แต่เขาก็ยังคงพยายามปลอบลูกสาวอย่างเต็มที่"เอาล่ะ พ่ออยู่นี่แล้ว พ่ออยู่ที่นี่แล้ว…